Добавил:
Upload Опубликованный материал нарушает ваши авторские права? Сообщите нам.
Вуз: Предмет: Файл:
Шпора по ИСТОРИИ .doc
Скачиваний:
18
Добавлен:
15.04.2015
Размер:
325.12 Кб
Скачать

21. Политика русского царизма на территории Беларуси в первой половине XIX в.

Ограничивается власть магнатов которым запрещено иметь своё войско и крепости. Гарантируются экономические права шляхты. 1799 году отменяется смертная казнь.

Часть государственных земель дарится русскому дворянству. Количество государственных крестьян сокращается в два раза.

Территориально административное деление:

Были образованы губернии: Минская, Могилёвская, Гомельская, Брестская, Витебская губернии. В каждом уезде назначался комиссар. Вводятся паспорта и ведётся контроль миграции. На территории Беларуси назначается генерал – губернатор, первым бал генерал Чернышёв. При генерал – губернаторе назначался военный губернатор и гражданский.

До 1830 года действовали положения статута в ВКЛ 1588 года. Шляхта принимала участие в выборе судьи. Выбирать могли дворяне у которых было не менее 20 душ крестьян. До 1812 года русское самодержавие с поляками заигрывало. Несмотря на их участие в наполеоновских войнах. Александр I даровал полякам автономию и конституцию. 1819 году разрабатывается проект дарование Польше независимости, проблема территорий. Проект отмены крепостного права на территории Беларуси (по согласию с помещиками). После Декабристского восстания и Польского восстания 1830 года усиливается реакция. Николай I имел личную неприязнь к полякам. Николай I лишил Польшу автономии, термин «Беларусия» запрещён, Беларусь будут называть западный край, северно–западный край и северорусский край. Все должности должны занимать русские чиновники.

Конфессиональные вопросы.

Екатерина I ограничила деятельность католической и унитарной церкви. Павел I противоречил католицизму. Александр I веротерпим, но при этом чрезвычайно мистичен.

1822 году запрещена деятельность иезуитов. Николай I после Польского восстания часть земель католической и унитарной церкви конфисковал, униатские школы ликвидируются. 1864 году униатская и православные церкви объединяются.

22. Беларусь в Отечественной войне 1812 г.

12 чэрвеня 1812 года 600-тысячная армiя Напалеона без аб"яулення вайны уступiла у межы Расiйскай iмперыi, на землi Беларусi i Лiтвы.16 чэрве¬ня была занята Вiльня, 24 чэрвеня - Мiнск. Апалячаная беларуская шляхта сустракала французскiя войскi як вызвалiцеляу ад рускiх захопнiкау.Войску Напалеона у межах Лiтвы i Беларусi супрацьстаялi дзве рускiя армii: Першая (127 тыс.) - камандуючы Барклай дэ Толлi (штаб у Вiльнi);Другая (45 тыс.) - камандуючы генерал Баграцiён (штаб у Ваукавыску).Пры такiх суадносiнах сiл, разрозненныя рускiя армii не маглi даць генераль¬ную бiтву Напалеону. Галоунай задачай рускiх армiй на першым этапе вайны (чэрвень-жнiвень 1812 года) было аб"яднанне 1 i 2 рускiх армiй i пазбег¬нуць разгрома паасобку. Руская армiя адступала,ведучы абаронныя баi. Наi- больш значнымi бiтвамi на беларускай тэрыторыi былi:каля мястэчка Мiр(27- 28 чэрвеня ),каля мястэчка Раманава (2 лiпеня),каля вёскi Салтанаука ( 11 лiпеня), каля мястэчка Астроуна ( 13 лiпеня 1812 года ). К пачатку жнiуня амаль уся тэрыторыя Беларусi была захоплена войскамi Напалеона. Адносiны насельнiцтва Беларусi да ваюючых бакоу былi не адназначнымi. Для сялян i гараджан i руская,i французская улада былi прышлымi,прыгнятальнiцкiмi,чу¬жымi. I французы, i рускiя прымушалi працаваць на пана,плацiць велiзарныя падаткi,а падчас вайны забiралi апошняе.Але руская улада давала магчымасцьбеларускаму селянiну жыць у мiрных умовах.Французы прынеслi вайну.Гэта i абумовiла стварэнне партычзанскiх атрадау на Беларусi.Для барацьбы з пар¬тызанамi i забеспячэння армii фуражом Напалеон аставiу на Беларусi 100-ты сячнае войска. Камандзiрамi партызанскiх атрадау на Беларусi у большасцi былi мясцовыя жыхары: Маркау Максiм, Мiронава Фядора, Цiмафееу Iван Тара-савiч, Тарас-селянiн.Шляхта i магнаты Беларусi вiталi прыход французау i паступалi на лужбу у напалеонаускую армiю. ны вiталi акупацыйны рэжым з надзеяй на ад¬науленне ВКЛ у межах Рэчы Паспалiтай. Сацыяльная палiтыка Напалеона цал¬кам задавальняла iх, паколькi французскi iмператар захоувау прыгоннiцкiя парадкi i прывiлеi шляхты.Ён абяцау магнатам Беларусi аднауленне iх раней шай дзяржавы. У пачатку кастрычнiка 1812 г.пачалося адступленне войск На¬палеона з Масквы.Французы адступалi у напрамку Ушачы-Лепель-Чашнiкi.26 ка стрычнiка рускае войска уступiла у Вiцебск,4 лiстапада вызвалiлi Мiнск,9- Барысау, а 12 лiстапада Магiлёу. 14-15 лiстапада каля вескi Студзенкi, на поунач ад Барысава,адбылася самая значная бiтва завяршальнага этапа гэтай вайны.Тут загiнула каля 20 тыс. французау. Праз Бяразiну пераправiлася не больш 60 тыс войск.24 лiстапда у Смаргонi Напалеон пакiнуу армiю i ад'е¬хау у Парыж.8 снежня руская армiz без бою заняла Гародню.Да Немана дайшло каля 30 тыс.французау,што было катастрофай для Напалеона.Вайна 1912 года на Беларусi пакiнула спаленыя, разрабаваныя гарады, мя¬стэчкi,вескi.Холад,голад,хваробы прывялi да масавай пагiбелi людзей.У Мiн ску у 1811 г. налiчвалася 11 тыс чалавек, а у канцы 1812 г. - 3 тыс.480.У 1816 г. колькасць мужчынскага насельнiцтва у параунаннi з 1811 г. скарацi лася на 73 тыс. у Магiлеускай вобласцi, на 37 тыс., у Вiцебскай. Пасяуныя плошчы скарацiлiся напалову.У грашовым вылiчэннi страта Беларусi ад вайны клала 51 млн.882 тыс.615 руб. серабром.Цар,дараваушы здраду мясцовых паме шчыкау, нiчога не зрабiу для сялан, што змагалiся у партызанскiх атрадах, або у расiйскiх вайсках.Больш таго,прыгон у беларускiх весках пасля вайны 1812 года рэзка узмацнiцнiуся.

Соседние файлы в предмете [НЕСОРТИРОВАННОЕ]