- •Die Morphologie
- •§ 1. Das Verb (дієслово), Grundformen des Verbs (основні форми дієслова)
- •§ 2. Präsens (Gegenwart)
- •§ 4. Perfekt (vollendete Gegenwart)
- •§ 5. Das Perfekt mit dem Hilfsverb „haben“ bilden:
- •§ 6. Das Perfekt mit dem Hilfsverb „sein“ bilden:
- •§ 7. Дієслова, які утворюють Perfekt або з „sein“, або з „haben“.
- •§ 8. Plusquamperfekt (vollendete Vergangenheit)
- •§ 9. Perfekt і Plusquamperfekt модальних дієслів, дієслів „lassen“, „helfen“, „lernen“, „lehren“, „bleiben“, дієслів руху, а також дієслів, що означають відчуття.
- •§ 10. Futur I (Zukunft)
- •§ 11. Futur II (vollendete Zukunft)
- •§ 12. Genus des Verbs (стан дієслова)
- •§ 13. Vorgangspassiv
- •§ 14. (Das Stativ) Zustandspassiv oder das resultative Passiv
- •§ 15. Subjektloses Passiv
- •§ 16. Der Konjunktiv
- •§ 17. Präsens Konjunktiv (Konjunktiv I)
- •§ 18. Значення і вживання Konjunktiv I в Präsens:
- •§ 19. Präteritum Konjunktiv (Konjunktiv II)
- •§ 20. Perfekt und Plusquamperfekt Konjunktiv
- •§ 21. Futur I und Futur II Konjunktiv
- •§ 22. Konditionales I und Konditionales II
- •§ 23. Значення і вживання Konjunktiv II:
- •§ 24. Beispiele der Verwendung des Konjunktivs:
- •§ 25. Der Imperativ
- •§ 26. Infinite Formen des Verbs. (неособові / іменні) форми дієслова.
- •§ 27. Infinitiv (інфінітив/ неозначена форма дієслова)
- •§ 28. Залежний інфінітив.
- •§ 29. Вживання Infinitiv з часткою «zu» або без «zu»:
- •§ 30. Der Infinitivsatz
- •§ 31. Modalverben, ihre Bedeutungen und Gebrauchsbeispiele.
- •§ 32. Вживання модальних дієслів для виразу впевненості, сумніву, припущення, наказу, побажання.
- •§ 33. Модальні дієслова з Infinitiv I Passiv:
- •§ 34. Повнозначні дієслова, які мають модальне значення.
- •§ 35. Das Verb „lassen“:
- •§ 36. Das Verb „brauchen“:
- •§ 37. Модальні конструкції з дієсловами „scheinen“ і „glauben“:
- •§ 38. Модальні значення дієслів „verstehen“,
- •§ 39. Інфінітивна група з дієсловами „pflegen“ і „suchen“:
- •§ 41. Infinitivkonstruktionen „um ... Zu“,
- •§ 42. Partizipien (дієприкметники)
- •§ 43. Partizip I
- •§ 44. Das Gerundivum
- •§ 45. Partizip II
- •§ 46. Die abgesonderten Partizipialfügungen
- •§ 47. Перехід Partizip I і іі в прикметники і прислівники.
- •§ 48. Das Substantiv. (Іменник) Der Artikel. (Артикль)
- •§ 49. Deklination der Substantive.
- •§ 50. Утворення множини іменників
- •§ 51. Deklination der Substantive im Plural.
- •§ 52. Das Adjektiv (прикметник)
- •§ 53. Deklination der Adjektive
- •§ 54. Zahladjektiv (Числівник)
- •§ 55. Die Grundzahlen
- •§ 56. Ordnungszahlen
- •§ 57. Die Bruchzahlen
- •§ 58. Das Pronomen (займенник)
- •§ 59. Personalpronomen (persönliches Fürwort)
- •§ 60. Possessivpronomen (besitzanzeigendes Fürwort)
- •§ 61. Demonstrativpronomen (hinweisendes Fürwort)
- •§ 62. Reflexivpronomen (das rückbezügliches Fürwort)
- •§ 63. Das unpersönliche Pronomen „es“
- •§ 64. Reziprokpronomen (die wechselbezüglichen Fürwörter)
- •§ 65. Interrogativpronomen (die fragenden Fürwörter)
- •§ 66. Relativpronomen (die bezüglicher Fürwörter)
- •§ 67. Indefinitpronomen und Negativpronomen
- •§ 68. Das Adverb (Прислівник)
- •§ 69. Die Pronominaladverbien
- •Verben mit präpositionalem Objekt
- •§ 70. Komparation der Adjektive und Adverbien (Ступені порівняння прикметників та прислівників)
- •§ 71. Die Präpositionen (прийменники)
- •§ 72. Zweigliedrige oder paarige Präpositionen.
- •Die Syntax
- •§ 73. Die Satzglieder (члени речення)
- •§ 74. Das erweiterte Attribut (поширене означення)
- •§ 75. Der Satz (речення)
- •§ 76. Der zusammengesetzte Satz
- •§ 77. Die Satzreihe
- •§ 78. Die zweigliedrigen Konjunktionen/Doppelkonjunktionen (подвійні сполучники)
- •§ 79. Das Satzgefüge
- •Inhalt:
§ 28. Залежний інфінітив.
Інфінітив виконує в реченні функцію складової частини дієслівного присудка, а також функції деяких другорядних членів (додатка, обставини і означення), утворюючи з цим реченням лексико-граматичне ціле, інфінітивну конструкцію/ групу з дієсловами, іменниками і прикметниками.
Konstruktion: |
Beispiele der Verwendung des Infinitis: |
1. Modalverb + Inf. I Akt. |
• Ich kann dich nicht verstehen. |
2. behaupten + Inf. I Akt. |
• Er behauptet, alles gut zu verstehen. |
3. Verb + Inf. II Akt. |
• Er behauptet, alles gut zu verstanden zu haben. |
4. glücklich sein + Inf. II Akt. |
• Ich war glücklich, meinen alten Freund gesehen zu haben. |
5. Modalverb + Inf. I Akt. |
• Ich will an dieser Konferenz teilzunehmen. |
6. Modalverb + Inf. I Pas. |
• Ich will zu dieser Konferenz eingeladen werden. |
7. einen Wunsch haben + zu + Inf. I Pas. |
• Ich habe keinen Wunsch, zu dieser Konferenz eingeladen zu werden. |
8. behaupten + Inf. II Pas. |
• Er behauptet zu dieser Konferenz eingeladen worden zu sein. |
9. Futur II Aktiv = werden + Inf.II Aktiv a) vollendete Yukunft |
• Sobald mein Mann den Urlaub bekommen haben wird (Futur II), werden wir in ein Erhohlungsheim fahren. |
b) Vermutung |
• Er wird bestimmt geschlafen haben. |
Інфінітив із всіма словами, які до нього відносяться називається “залежним інфінітивом”. Усі слова, що відносяться до інфінітиву, стоять перед ним; сам інфінітив стоїть в кінці речення або інфінітивної групи.
Інфінітивна група може стояти в кінці речення, посередені його або перед ним. Поширена інфінітивна група відокремлюється комою, або комами.
• Diesen Weg mit Erfolg bestritten zu haben, ist das Verdienst eines Chemikers, der ein Schweißpulver zusammenstellte, das die Aluminiumoxyde beseitigte.
• Eine solche Analyse scheint bisher noch nicht ausgeführt worden zu sein.
§ 29. Вживання Infinitiv з часткою «zu» або без «zu»:
Інфінітив активного стану, що залежить від іншого дієслова “залежний інфінітив” вживається в реченні з часткою «zu», яка стоїть перед інфінітивом і пишеться окремо. Якщо дієслово в інфінітиві з відокремлюваним префіксом, то «zu» стоїть між префіксом і коренем.
zum Beispiel:
• Ich hoffe dich am Abend zu sehen. – Я сподіваюсь побачити тебе ввечері.
• Ich habe vor, einige Prüfungen vorfristig abzulegen. – Я маю намір, здати деякі іспити достроково.
Без частки «zu» інфінітив вживається:
після модальних дієслів: müssen, sollen, wollen, mögen, möchten, können, dürfen і дієслова lassen;
• Nach dem Unfall mußten wir nach Hause zu Fuß gehen. - Після нещасного випадку ми були змушені йти додому пішки.
• Der Lehrer ließ uns den Text übersetzen. – Вчитель велів нам перекласти текст.
після дієслова bleiben у сполученні з локальними дієсловами: haften (приліпати, приставати), kleben, hängen, kauern (сидіти навпочіпки), liegen, sitzen, stecken, stehen, wohnen;
• Er blieb mit dem kranken Kind sitzen. – Він залишився сидіти із хворою дитиною.
після дієслів, що означають відчуття: fühlen, hören, spüren, sehen і після дієслів: bemerken, erblicken, finden, wissen.
• Niemals sah ich ihn lachen. – Я ніколи не бачив, як він сміється.
(Такі конструкціі за значенням близькі до підрядних додаткових речень, які вводяться сполучниками dass і wie, і перекладаються на українську мову підрядними реченнями із сполучниками що і як.)
після дієслів, що означають рух: fahren, fliegen, führen, gehen, kommen, laufen, reiten, schicken;
• Ich gehe frisches Brot kaufen. – Я іду купувати свіжий хліб.
після дієслів: lehren, lernen, helfen;
• Der Vater lehrt seine kleine Tochter lesen. – Батько вчить читати свою маленьку доньку.
після дієслів heißen, nennen і після дієслова haben в сталих словосполученнях;
• Heißt das nicht elend leben? – І це називається жити без нудьги?
• Du hast gut reden (lachen). – Тобі добре говорити (сміятися).
(Такі конструкції звичайно емоційно забарвлені.)
як підмет на початку речення, якщо він стоїсь на першому місці в реченні і не має при собі залежних слів; звичайно у висловлюваннях узагальнюючого характеру, у прислів’ях;
• Lesen ist nützlich. – Читати корисно.
• Probieren geht über Studieren. – Краще один раз побачити, ніж сім разів почути.
в односкладових реченнях, що означають наказ або побажання.
• Nur nicht weinen! – Тільки не плакати!
З часткою «zu» інфінітив вживається:
як складова частина дієслівного присудка після дієслів, що означають різні види дії, яка відбувається: beginnen, anfangen, aufhören, beabsichtigen, fortfahren, fortsetzen usw.
• Er beginnt den Brief zu lesen.
як додаток після багатьох об’єктних дієслів: bitten, versprechen, versuchen, hoffen, vermuten, erlauben, raten, vorhaben, wünschen usw.
• Ich hoffe dich am Abend zu sehen.
як додаток після прикметників, прислівників та дієприслівників з дієсловом “sein“: glücklich, stolz, froh, überzeugt usw.
• Ich bin froh, Sie kennen zu lernen.
як означення після абстрактних іменників, наприклад: Absicht, Bitte, Freude, Glück, Gedanke, Möglichkeit, Wunsch, usw.
• Er hatte den Wunsch, nach Kaukasus zu fahren.
після прислівників з дієсловом “sein“ і неозначено-особовим займенником “es“:
• Es ist interessant, Deutsch zu lernen.
після дієслів haben, sein, brauchen, verstehen, wissen, scheinen, glauben, pflegen, які разом з інфінітивом набувають модального значення. (див. нижче)