Песні Беласточчыны (Беларуская народная творчасць) - 1997

Ha ручнічку стаяла,

Ha ручнічку стаяла?

341. Варагі-варожанькі, Сступіце з дарожанькі — Брахалі-гаварылі, А пары не разбілі.

Над усю свацьбу наш малады дарожшы:

На ім пярсцёнкі зіюшчыя, на ім камашы рыпушчыя, Ой, слава, слава ўсяму баяр’ю праз яго маладога! Ой, хароша наша маладая, хароша, Над усю свацьбу наша маладая дарожша:

На ёй пярсцёнкі зіюшчыя, на ёй камашы рыпушчыя, Ой, слава, слава ўсяму баяр’ю праз яго маладую! Ой, харошы старшы чашнічак, харошы, Над усю свацьбу старшы чашнічак дарожшы:

На ім пярсцёнкі зіюшчыя, на ім камашы рыпушчыя, Ой, слава, слава ўсяму баяр’ю праз яго маладога! Ой, хароша старша дружачка, хароша,

Другі радок паўтараецца.

170

Над усю свацьбу старша дружачка дарожша:

На ёй пярсцёнкі зіюшчыя, на ёй камашы рыпушчыя, Ой, слава, слава ўсяму баяр’ю праз яго маладую!

Малады тут засядае з сваёй дабрадзейкай.

Хто ўцеху ўсю іх пойме, што ў душу ім лісцца, Хто спазнае, хто пяройме думкі наважэнцаў? Зышла радасць на абое: бачыць сэрца сэрца, Мілым шчасце залатое сцелецца каберцам.

3 госцяў кожны віншаванне гладкім слоўцам кіне, Маё простае жаданне хай таксама не загіне. Жычу меці, як нікому, жычу я ахвоча:

Маладой і маладому — усё, што толькі хочуць.

345. Ой ты, сваце-баламуце,

Прышлі, прышлі сваго Яначка з вазочкам, Няхай забярэ яру рутаньку з пясочкам.** Прышлі, прышлі сваго Яначка з каўнямі, Няхай забярэ яру рутаньку з каранямі.

Апошні радок паўтараецца.

Адсюль і да канца песні кожны другі радок паўтараецца.

171

А ў гародзе яра рутанька зеляніць, А ў той рутаньцы млода Гандзечка доўга спіць. Прыйшла яе сястронка будзіці — Стала на яе матуленька сварыці:

— Ой, не будзі, маё дзіцятка, не будзі, Бо яна паедзе далёка ў чужыя людзі. Будзе будзіці чужая маці нялёгка:

— Устань, устань, мая нявестка, не ляжы, Ідзі на поле работаньку парабі.

346.Ой, знаці, знаці

Чужое свацце — Коні пузаты, Самі мурзаты. Ой, знаці, знаці Нашае свацце — Коні вараненькі, Самі маладзенькі

Кожны другі радок паўтараецца.

172

Што на такую гібкую кладку ступаю.

—Ой, на што ты, млода Тамарка, глядзела, Што за такога нехарошага схацела?

—Ой, няпраўда, мае дзеванькі, не то-та — Сядзіць Яначка з правага боку, як злота. Сам бялявы, чуб кучаравы ў ёга — Прыхілілася маё сэрцайка да ёга.

ш

348.А ў гародзе жоўта морквачка сядзела.

—Дзе ты, дзеванька, свае вочанькі падзела?* То ў чарачку, то ў шкляначку глядзела

Ды за такога нехарошага схацела.

— Ой, ні то-то, мае дзеванькі, ні то-то — Сядзіць міленькі з правага боку, як злото. Чуб кучаравы, твар бялявы ў яго — Прыхілілася маё сэрданька да яго.

173

Тры апошнія радкі ў кож най страфе паўтараюцца.

174

351.Ой, гула пчолка, гула каля новага двара,

Ой, то нс пчолка гула, то дзеванька плакала, Ад вянца прыехаўшы, матулі да ног упаўшы:

— Матулю мая родна, развяжы белы ручкі, Развяжы белы ручкі — размяняй пярсцёначкі.

— Ой, дзіця маё роднае, я рада таляр даці, Я рада таляр даці — белы ручкі развязаці,

Каб белы ручкі развязаці, срэбны пярсцёнкі размяняці.

352. Гула пчоланька, гула край зялёнага саду, То не пчоланька гула, то Марыся плакала,

Ад вянца прыехаўшы, Божага слова паслухаўшы. Божага слова паслухаўшы, срэбны пярсцёнкі памяняўшы.

—Ой ты, баценьку-салавейку, развянчай мяне, маладзеньку, Ой ты, матулю раднюсенька, развяжы ручкі бялюсенькі.

—Ой, дзіця, ты ўжо не маё, чом ты ўперш не казала, Чом ты ўперш не казала, як срэбны пярсцёнкі мяняла? Ой, рады быў бы развянчаці — свайму дзіцяці волю даці.

Кожны другі радок паўтараецца.

175

Йдзем, мужу, дадому, йдзем, мужу, дадому.

— Ой, нашто нам конікі — перад намі столікі, Яшчэ пасядзім — людзей паглядзім.

Paca жыта расіла, жана мужа прасіла:

—Йдзем, мужу, дадому, йдзем, мужу, дадому. Нашы кароўкі рычаць, яны есці хацяць, Йдзем, мужу, дадому, йдзем, мужу, дадому.

—Ой, нашто нам кароўкі — перад намі талеркі,

Кожны другі радок паўтараецца.

176

3 5 5 . Ой, баліць жа галованька — няма чым звязаці, Пайшла бы я да матулі — некім наказаці.

Ой, сарву я ружы кветку ды пушчу на воду:

—Плыві, плыві, ружа-кветка, да самога броду. Плыла, плыла ружа—кветка ды стала круціцца, Вышла маці воду браці ды стала дзівіцца:

—Што ж ты, мая ружа-кветка, на вадзе завяла?

Апошні радок паўтараецца.

Кожны другі радок паўтараецца.

177

А я села змеражыла ад шчырага сэрца.

— Маці мая, маці мая, маці мая міла, Не дай мяне за другога, бо я чарнабрыва. Маці жалю задала: за рудога аддала, То йшчэ й прыказала, каб яго шанавала. А яго шаную, як сабаку рудую:

Памыі піць даю і пад лавай трымаю.

357. Пад гарою тычка, за гарою тычка, Любі, любі, мой міленькі, Хоць я невялічка.

Хоць я невялічка, хоць я небагата — Як настане вечарок — Хлопцаў поўна хата.

Старшы сват, старшы сват не ўмее касіці, Ён павінен старшу дружку На руках насіці.

Меншы сват, меншы сват не ўмее араці Ён павінен меншу дружку Та й пацалаваці.

178

358. Нс плач Гандзечка, не думай — Не павязуць цябе за Дунай. Павязуць цябе за рэкі — Да твайго Іванка навекі!

359. Ужо я баценьку адслужыла, На скрыню серпік палажыла. Цяпер не буду табе жаці, Будзеш жэнчыкаў наймаці.

А жэнчыкі не будуць жаці —

360.— Ужо, Манечка, ад нас, ад нас,

361.А ў нядзелю ранічкою там сонейка грала,

— Ой, буду, матуленька, добра з людзьмі жыці, Ой, то будуць, мая матуленька, усе людзі любіці.

362. Ужо дзяўчына на адходзе — Садзіць арэхі ў гародзе:

179