- •2.Нормы сучаснай беларускай літаратурнай мовы.
- •3.Мова і маўленне. Віды маўлення (унутранае і вонкавае, вуснае і пісьмовае, маналог, дыялог і палілог).
- •4.Гістарычныя ўмовы і этапы развіцця беларускай мовы.
- •5.Беларуская мова сярод славянскіх моў. Фанетычныя, лексічныя, марфалагічныя і сінтаксічныя асаблівасці беларускай мовы ў паразнанні з рускай.
- •6.Фанетыка як раздзел мовазнаўства. Аспекты вывучэння гукаў мовы. Гук і фанема. Агульная характарыстыка галосных і зычных гукаў.
- •7.Лінейныя фанетычныя адзінкі і іх характарыстыка.
- •8. Склад і складападзел.
- •9.Артыкуляцыйная класіфікацыя галосных гукаў.
- •10.Пазіцыйныя чаргаванні галосных гукаў. Аканне і яканне. Прыстаўныя і ўстаўныя галосныя.
- •11. Гістарычныя чаргаванні галосных гукаў.
- •12.Артыкуляцыйная класіфікацыя зычных гукаў.
- •13.Асимиляцыя и дысимиляцыя зычных гукау.
- •14.Сцяжэнне зычных гукаў на стыку кораня і суфікса. Фанетычнае падаўжэнне зычных.
- •15.Спрашчэнне груп зычных. Дзеканне і цеканне.
- •16.Прыстаўныя і ўстаўныя зычныя. Зычны ў і яго паходжанне.
- •17.Пазіцыйныя чаргаванні зычных гукаў.
- •18. Гістарычныя чаргаванні зычных гукаў.
- •19.Націск у беларускай мове.
- •20. Інтанацыя, яе кампаненты і роля ў маўленні.
- •21. Арфаэпія. Прычыны адхіленняў ад арфаэпічнай нормы.
- •22. Вымаўленне галосных.
- •23. Вымаўленне зычных і спалучэнняў зычных.
- •24. Фарміраванне беларускага літаратурнага вымаўлення.
- •25. Змест і задачы графікі. Этапы развіцця пісьма.
- •26. Літарныя і нялітарныя графічныя сродкі. Беларускі алфавіт.
- •27. Суадносіны паміж літарамі і гукамі. Прынцыпы беларускай графікі.
- •28. З гісторыі беларускай графікі.
- •29. Змест і задачы арфаграфіі. Асноўныя паняцці арфаграфіі.
- •30.Фанетычны прынцып сучаснай беларускай арфаграфіі і заснаваныя на ім правілы.
- •31. Марфалагічны прынцып сучаснай беларускай арфаграфіі і заснаваныя на ім правілы.
- •32. Дадатковыя прынцыпы сучаснай беларускай арфаграфіі.
- •33. Правапіс о, э-а; е, ё-я.
- •34. Правапіс галосных у складаных і складанаскарочаных словах.
- •35. Правапіс спалучэнняў галосных у запазычаных словах.
- •36. Правапіс і, ы, й пасля прыставак. Правапіс ў-у.
- •37. Правапіс прыстаўных галосных і зычных.
- •38. Правапіс звонкіх і глухіх, свісцячых і шыпячых. Правапіс д-дз, т-ц.
- •39. Правапіс зычных у канцы прыставак. Правапіс падоўжаных зычных.
- •40. Правапіс некаторых спалучэнняў зычных у корані слова, на стыку прыстаўкі і кораня, кораня і суфікса.
- •41.Правапіс змякчальнага мяккага знака.
- •42. Правапіс раздзяляльнага мяккага знака і апострафа.
- •43.Ужыванне вялікай літары.
- •44. Агульныя правілы злітнага і паўзлітнага напісання слоў. Правапіс складаных прыметнікаў.
- •45. Правапіс сладаных назоўнікаў.
- •46. Злітнае і пазлітнае напісанне прыслоўяў. Правапіс спалучэнняў, блізкіх да прыслоўяў.
- •47. Ужыванне часціц не і ні. Правапіс часціц-слоў і часціц-афіксаў.
- •48. Злітнае і асобнае напісанне не (ня), ні (ані) з рознымі часцінамі мовы.
- •49. Правілы пераносу слоў. Правілы графічнага скарачэння слоў.
- •50. Этапы развіцця беларускай арфаграфіі.
47. Ужыванне часціц не і ні. Правапіс часціц-слоў і часціц-афіксаў.
Часціца не мае адмоўнае значэнне, калі знаходзіца пры дхзеясловевыказніку або пры любым іншым члене сказа: Не забывай ніколі, дружа, сваю зямлю, сваю родны край. (А.Вярцінскі); Гэта не вецер стукае ў дзверы. (М.Калачынскі)
Часціца не можа набываць і сцвярджальнае значэнне, калі: а) ужываецца двойчы – пры кожнай частцы састаўнога выказніка: не мог не застацца, не мог не прачытаць, не мог не пайсці; б) у спалучэннях хто не, дзе не, толькі не, куды не і іншых, якія ўжываюца ў рытарычных ці пытальных сказах: Як не любіць свой родны край? (А.Русак); Чаго толькі не перадумаеш ідучы! (Я.Колас);в) стаіць перад назоўнікам з прыназоўнікам без: чытаў не без карысці, працаваў не без радасці; г) стаіць пасля злучніка пакуль, часціц ледзь, чуць: ішлі, пакуль не сцямнела, ішлі ледзь не дзве гадзіны, размаўлялі ледзь не гадзіну. Часціца ні – узмацняльная, а таму яна служыць для ўзмацнення адмаўлення або сцвярджэння. Для ўзмацнення адмаўлення часціца ні ўжываецца: а) у сказах з адмоўем не ці словамі няма, нельга, немагчыма: На вуліцы нідушы не было. ( Э.Самуйлёнак); Дзьмуў, ні на хвіліну не сціхаў моцны вецер, парывісты вецер. (Б.Сачанка); б) у няпоўных сказах, у якіх выказнік з адмоўем не падразумяваецца: У вачах ні кроплі радасці (не было ні кроплі); На небе ні хмурынкі (не было ні хмурынкі); Навокал ні душы (не было ні душы); в) у адмоўных сказах з аднароднымі членамі сказа, у якіх часціца ні выконвае ролю злучніка пры пералічэнні; у такіх выпадках яе можна замяніць паўторным злучнікам і – і: Я ні ў жыцці, ні ў людзях не зняверыўся, людскую ласку дбайна берагу. П.Панчанка). Параўн.: Я і ў жыцці, і ў людзях не зняверыўся, людскую ласку дбайна берагу. Відавочна, што адмаўленне ў такім сказе ўжо менш рашучае. Значэнне ўзмоцненага сцвярджэння часціца ні перадае тады, калі спалучаецца з займеннікамі і прыслоўямі: хто ні, што ні, куды ні, адкуль ні, чаго ні, які ні, колькі ні. У такія звароты можа ўключацца і часціца б: хто б ні, што б ні, куды б ні і пад.: Усюды сінь – куды ні глядзіш. (А.Вярцінскі); Куды б ні прыйшлося паехаць, пайсці, -- песню бярыце з сабою. (Н.Гілевіч) Са значэннем няпэўнасці часціца ні ўжываецца ва ўстойлівых зваротах: ні рыба ні мяса; ні жывы ні мёртвы; ні прайсці ні праехаць; ні свет ні зара; ні ўзяць ні даць; ні з таго ні з сяго; ні куецца ні плешчыцца і інш. Патрэбна адрозніваць спалучэнні не раз ‘шмат разоў’ і ні разу ‘ніколі’, не адзін ‘шмат, некалькі’ і ні адзін ‘ніхто’: Ні разу не спазніўся на заняткі (‘ніколі’); Не адзін дзень ішоў дождж (‘шмат дзён’); Ні адзін не адмовіўся прыйсці (‘ніхто’). Такім чынам, пры выбары часціц не ці ні трэба ісці ад значэння сказа; устанавіць: выражаецца сцвярджэнне ці адмаўленне. Каб вызначыць адмоўны ці сцвярджальны сказ, трэба задаць пытанне па змесце адпаведнага сказа. Калі адказ станоўчы, значыць, сказ сцвярджальны і трэба пісаць ні, а калі адказ адмоўны, значыць, і сказ адмоўны, таму трэба пісаць не. Пры гэтым часціцу ні можна апусціць, асноўны змест сказа без яе не зменіцца, знікне толькі ўзмацненне. Куды вокам ні кіну, даспадобы мне ціхія нашы мясціны. (П.Броўка) Параўн.: Куды вокам кіну, даспадобы мне ціхія нашы ясціны. Часціцу не нельга апусціць, бо без яе сэнс змяняецца на адваротны: не пісаў – пісаў. Безумоўна, неабходна ўлічваць і інтанацыйнае афармленне сказа. Калі сказы пытальна-рытарычныя, то, як правіла, ужываецца часціца не.