- •2.Нормы сучаснай беларускай літаратурнай мовы.
- •3.Мова і маўленне. Віды маўлення (унутранае і вонкавае, вуснае і пісьмовае, маналог, дыялог і палілог).
- •4.Гістарычныя ўмовы і этапы развіцця беларускай мовы.
- •5.Беларуская мова сярод славянскіх моў. Фанетычныя, лексічныя, марфалагічныя і сінтаксічныя асаблівасці беларускай мовы ў паразнанні з рускай.
- •6.Фанетыка як раздзел мовазнаўства. Аспекты вывучэння гукаў мовы. Гук і фанема. Агульная характарыстыка галосных і зычных гукаў.
- •7.Лінейныя фанетычныя адзінкі і іх характарыстыка.
- •8. Склад і складападзел.
- •9.Артыкуляцыйная класіфікацыя галосных гукаў.
- •10.Пазіцыйныя чаргаванні галосных гукаў. Аканне і яканне. Прыстаўныя і ўстаўныя галосныя.
- •11. Гістарычныя чаргаванні галосных гукаў.
- •12.Артыкуляцыйная класіфікацыя зычных гукаў.
- •13.Асимиляцыя и дысимиляцыя зычных гукау.
- •14.Сцяжэнне зычных гукаў на стыку кораня і суфікса. Фанетычнае падаўжэнне зычных.
- •15.Спрашчэнне груп зычных. Дзеканне і цеканне.
- •16.Прыстаўныя і ўстаўныя зычныя. Зычны ў і яго паходжанне.
- •17.Пазіцыйныя чаргаванні зычных гукаў.
- •18. Гістарычныя чаргаванні зычных гукаў.
- •19.Націск у беларускай мове.
- •20. Інтанацыя, яе кампаненты і роля ў маўленні.
- •21. Арфаэпія. Прычыны адхіленняў ад арфаэпічнай нормы.
- •22. Вымаўленне галосных.
- •23. Вымаўленне зычных і спалучэнняў зычных.
- •24. Фарміраванне беларускага літаратурнага вымаўлення.
- •25. Змест і задачы графікі. Этапы развіцця пісьма.
- •26. Літарныя і нялітарныя графічныя сродкі. Беларускі алфавіт.
- •27. Суадносіны паміж літарамі і гукамі. Прынцыпы беларускай графікі.
- •28. З гісторыі беларускай графікі.
- •29. Змест і задачы арфаграфіі. Асноўныя паняцці арфаграфіі.
- •30.Фанетычны прынцып сучаснай беларускай арфаграфіі і заснаваныя на ім правілы.
- •31. Марфалагічны прынцып сучаснай беларускай арфаграфіі і заснаваныя на ім правілы.
- •32. Дадатковыя прынцыпы сучаснай беларускай арфаграфіі.
- •33. Правапіс о, э-а; е, ё-я.
- •34. Правапіс галосных у складаных і складанаскарочаных словах.
- •35. Правапіс спалучэнняў галосных у запазычаных словах.
- •36. Правапіс і, ы, й пасля прыставак. Правапіс ў-у.
- •37. Правапіс прыстаўных галосных і зычных.
- •38. Правапіс звонкіх і глухіх, свісцячых і шыпячых. Правапіс д-дз, т-ц.
- •39. Правапіс зычных у канцы прыставак. Правапіс падоўжаных зычных.
- •40. Правапіс некаторых спалучэнняў зычных у корані слова, на стыку прыстаўкі і кораня, кораня і суфікса.
- •41.Правапіс змякчальнага мяккага знака.
- •42. Правапіс раздзяляльнага мяккага знака і апострафа.
- •43.Ужыванне вялікай літары.
- •44. Агульныя правілы злітнага і паўзлітнага напісання слоў. Правапіс складаных прыметнікаў.
- •45. Правапіс сладаных назоўнікаў.
- •46. Злітнае і пазлітнае напісанне прыслоўяў. Правапіс спалучэнняў, блізкіх да прыслоўяў.
- •47. Ужыванне часціц не і ні. Правапіс часціц-слоў і часціц-афіксаў.
- •48. Злітнае і асобнае напісанне не (ня), ні (ані) з рознымі часцінамі мовы.
- •49. Правілы пераносу слоў. Правілы графічнага скарачэння слоў.
- •50. Этапы развіцця беларускай арфаграфіі.
25. Змест і задачы графікі. Этапы развіцця пісьма.
Графіка – сукупнасць сродкаў пісьма, сістэма адносін паміж літарай і гукам.
Графікак – раздел мовазнашства, які служыць для перадачы вуснай мовы на пісьме. пісьмо -сістэма графічных знакаў для перадачы вуснай мовы на адлегласці і замацавання яе ў часе. Узнікла пісьмо ≈ 3 тыс гадоў таму а раннекласавым грамадстве з мэтай фіксацыіі пэўнай інфармацыі для захавання яе ўчасе і перадычы на адлегласці. Перад пісьмом была прадменая перадача інф – гэта пасланні якія складаліся з набору прадметаў і сімвалічных значкоў. Затым было графічнае пісьмо – сродкамі такога прісьма выступалі графічныя знакі на розных матэрыялах.
У сваім развіцці пісьмо прайшло 3 асноўя этапы.
1.Піктаграфічнае пісьмо (малюнкавае) – піктаграмы гэта схематычныя малюнкі якія перадаюць прадметы і зьявы навакольнага свету.існавала ў 8 -6 тысгоддзе да нашай эры. Піктаграмы перадавалі цэлыя фразы але не былі звязаны з гукавым маўленнем. З дапамогай піктаграм не магчыма перадаваць дакладную інф. так як разшыфроўваць піктаграмы можна па рознаму.
2.Ідэаграфічнае пісьмо – адметнасць якога у тым, што паведамленне падзяляецца на часткі і кожная часка абазначае пэўнае паняцце, адпаведна паняццю кожнага слова .
3.Фанаграфічнае пісьмо – у якім фанаграма азначае адзін гук. Гукавыя элементы слова – склады і гукі. Мае дзве разнавіднасці: а) складавы – графічны знак абазначае склад у слове(грэчэскае пісьмо, лацінскае і славянскае) б) літарнае пісьмо – кожны гук на пісьме перадаецца літарай (бел пісьмо – літарна-гукавое )
26. Літарныя і нялітарныя графічныя сродкі. Беларускі алфавіт.
Літары – гэта графічныя знакі якія выкарыстоўваюцца для абазначэння на пісьме гукаў, таму галоўнай задачай графікі зьяўляецца ўстанаўленне узаемаадносін паміж гукамі вуснай мовы і алфавітам. Асноўнымі графічнымі сродкамі гэта літары, акрамя іх да графічных скродкаў адносяцца і нялітарныя сзнакі (про это я не нашла …мне кажется что это знаки препинания, ударения и тд и тп).
Алфавіт – гэта сукупнасць ліар размешчаных у паэўным парадку.у бел алфавіце 34 літары (23 зычныя, 10 галосных, і мяккі знак ) кожная з якіх выступае у дзвюх разнавіднасцях – як вялікая так і малая. Бел алфавіт мае у сваім складзе ў (у нескладовае), адсутнічае у ім ъ щ, крыху іншы малюнак мае і У бел алфавіце прысутнічаюць два дыграфы дж і дз . Апостраф ‘ літарай не з’яўляецца. Літары бел алфавіта лёгкія для успрымання і напісання. У ім мала дыякрытычныз знакаў якія патрабуюць адрыву рукі пры напісанні (ё й ў і)
27. Суадносіны паміж літарамі і гукамі. Прынцыпы беларускай графікі.
У алфавіце літар значна менш чым гукаў. Гэта тлумачыцца тым, што адна ліара можа абазначаць некалькі гукаў. Напрыклад літар з у розных становішчах можа абазначаць розныя гукі збіць з=з’ разжыцца з=ж зажыць з=з казка з=с. літара можа мець асноўнае і другаснае значэнне. Асноунае значэнне літары маюць тады калі абазначаюць гукі у моцнай пазіцыіі.
У бел мове ёсць літары: адназначныя – літары якія маюць адно гукавое значэнне. Да іх адносіцца Ы У А О Э Й Ў Р Д Т Ш Ж Ч. двузначныя – літары якія маюць два гукасыя значэнні. Да іх адносім літары якія маюць пары (зычныя) і ётавыя галосныя.
Асаблівасцю бел графікі з’яўляецца складавы прынцып абазначэння гукаў. Ён заключаецца у тым што у якасці адзінкі чытання высіупае склад . Складавы прынцып графікі адносіцца да абазначэння цвёрдых і мяккіх зычных і да абазначэння ёта(й). У бел алфавіце адсутнічаюць спецыяльныя літары для абазначэння цвёрдых і мяккіх зычных, таму цвёрдасць-мяккасць абазначаецца наступнай галоснай, у сувязі з гэтым у нашым алфавіце ёсць два раздзелы галосных(ётавыя і няётавыя). Гукавы прынйып графікі заключаецца у тым, што адзін і той жа гук абазначаецца адной і той жа літарай. Гэты прынцып выкарыстоўваецца ва жыванні адназначных зычнах і няётавых галосных.