- •Тэхналогiя стварэння свята
- •Рэцэнзенты
- •Прадмова
- •I. Пачатковы этап падрыхтоўкі да свята
- •II. Арганізацыйны камітэт па падрыхтоўцы свята Склад аргкамітэта і яго структурных падраздзяленняў
- •Функцыянальныя абавязкі членаў аргкамітэта
- •Пастановачная група свята
- •Абавязкі членаў творчай групы
- •Мастацка-пастановачная частка свята
- •Упраўленне па матэрыяльна-тэхнічным забеспячэнні
- •Арганiзацыйны аддзел
- •Бухгалтэрыя свята
- •Арганізацыйна-вытворчы аналіз сцэнарыя свята
- •Творчае забеспячэнне свята
- •Матэрыяльна-тэхнiчнае I арганiзацыйнае забеспячэнне
- •Фiнансаванне свята
- •Агульныя звесткi аб рабоце штаба аргкамiтэта
- •Ііі. Стварэнне перадсвяточнай атмасферы
- •Інфармацыйныя мерапрыемствы
- •Агульнаарганiзацыйныя мерапрыемствы
- •Вытворча-конкурсныя мерапрыемствы
- •Мерапрыемствы мастацкай I мастацка-конкурснай накіраванасці
- •IV. Арганізацыйныя і вытворчыя аспекты архітэктурна-дэкаратыўнага афармлення свята
- •Работа над касцюмамі
- •Узор выпіскі Касцюмы, абутак I галаўныя уборы для навагодняга свята
- •Узор акта на спісанне рэквізіту
- •Маскі і лялькі ў святочных дзеяннях
- •Пастановачнае асвятленне свята
- •Узор Светлавая партытура тэатралiзаванага канцэрта “Калядныя зоркi”
- •Літаратура
- •V. Гукавое афармленне свята
- •VI. Прызавы фонд свята
- •1. Бычок (або парсючок, авечка) — 1 адзінка
- •Vіі. Рэклама свята
- •Патрабаванні да месца правядзення кірмашу
- •Гандлёва-гульнёвыя дзеі
- •Перабродская рыбалка — старадаўні кірмашовы гандлёвы атракцыён у мястэчку Пераброддзе Дзісненскага павета (цяпер Міёрскі раён), які быў адроджаны ў 1983 г. На свяце 350-годдзя Міёраў.
- •Павук — гандлёвы атракцыён, які з’яўляўся адметнай асаблiвасцю гандлёва-гульнёвых кiрмашовых дзей асобных раёнаў Вiцебшчыны, I сёння прыцягвае да сябе шматлiкiх удзельнiкаў I гледачоў.
- •Браслаўская рыбалка — гандлёва-гульнёвае дзеянне, якое праводзiлася раней I праводзіцца зараз у форме змагання двух удзельнiкаў.
- •Не ляпнiся ў лужыну — гандлёвы атракцыён, якi праводзiлi звычайна на Спас. На Валожыншчыне ён быў вядомы яшчэ да Вялiкай Айчыннай вайны.
- •Воранаўскi чыгун. Гадлёвы кiрмашовы атракцыён “Чыгун” ладзiлi на кiрмашах Воранаўшчыны яшчэ да Вялiкай Айчыннай вайны, I ў iм разыгрывалi самыя разнастайныя прызы.
- •Палеская рыбная латарэя. Латарэя-рыбалка была адной з папулярных кiрмашовых дзей Столiншчыны, якую ладзiлi ў 20—30-я гг. Хх ст.
- •Культурная праграма кірмашу
- •Слуп-кола. Гэтую забаву, якую ладзiлi на кiрмашах Вiцебшчыны, патрабавала ад удзельнiкаў значнай фiзiчнай сiлы I спрыту, таму ў ёй прымалi ўдзел пераважна маладыя хлопцы I мужчыны.
- •Палескi прызавы слуп. Атракцыён быў падобны да вiцебскага слупа-кола, але меў свае канструктыўныя I тэхнiчныя асаблiвасцi.
- •Турнiр рыцараў. Атракцыён ладзяць на вадзе I ў ім удзельнiчаюць дзве каманды весляроў I два “рыцары”.
- •IX. Арганізацыя абслугоўвання
- •Гасцей, афіцыйных дэлегацый
- •І творчых калектываў
- •Размяшчэнне запрошаных гасцей і калектываў
- •Харчаванне ўдзельнікаў свята
- •Распрацоўка культурнай праграмы для гасцей
- •Х. Работа дапаможных службаў свята Транспартная служба
- •Служба аховы парадку
- •Служба пажарнай аховы
- •Медыцынская служба
- •Заключэнне
- •Тэхналогія стварэння свята Вучэбны дапаможнік
- •220001, Мінск, вул. Рабкораўская, 17.
- •220001, Мінск, вул. Рабкораўская, 17.
Не ляпнiся ў лужыну — гандлёвы атракцыён, якi праводзiлi звычайна на Спас. На Валожыншчыне ён быў вядомы яшчэ да Вялiкай Айчыннай вайны.
На агароджанай плотам пляцоўцы на козлах памерам 7х1 м стаялi некалькi начовак з вадой. На паверхнi вады плавалi велiзарныя прыгожыя смачныя яблыкi. Начоўкi былi так замацаваны на козлах, што лёгка пераварочвалiся.
Гулец, заплацiўшы невялікую суму, выходзiў на пляцоўку i адмерваў ад начовак 10 крокаў. Затым яму завязвалi вочы. Падняўшы рукi па камандзе арганiзатара, гулец павiнен быў тры разы павярнуцца вакол сябе, зрабiць 10 крокаў i рэзка апусцiць рукi. Калi рукi пападалi на яблык, гулец атрымлiваў яго ў якасцi прыза, а калi няўдала кранаў начоўкi — з iх на ўдзельнiка вылiвалася вада, што выклiкала рогат i кпiны гледачоў. Калi ж гулец пайшоў не ў тым напрамку, ён выбываў з гульнi, страцiўшы грошы. Пустыя начоўкi зноў запаўнялiся вадой, i гульня працягвалася.
Выйграць у гэтым атракцыёне на Валожыншчыне лiчылася справай ганаровай. Iснавала традыцыя: на Спас хлопец дарыў сваёй дзяўчыне (каханай цi сяброўцы) яблык з атракцыёна “Не ляпнiся ў лужыну”.
У 1984 г. на першым народным кiрмашы Мiнскай вобласцi ў Валожыне гэтая гульня мела вялiкi поспех i хутка распаўсюдзiлася па ўсёй Беларусi.
Воранаўскi чыгун. Гадлёвы кiрмашовы атракцыён “Чыгун” ладзiлi на кiрмашах Воранаўшчыны яшчэ да Вялiкай Айчыннай вайны, I ў iм разыгрывалi самыя разнастайныя прызы.
Канструкцыя атракцыёна ўяўляла чатырохвугольны фанерны макет печы, у якой на падстаўцы стаяў чыгун з прызам. Гулец, заплацiўшы грошы за ўдзел, адыходзiў на 10 крокаў ад печкi i станавiўся да яе тварам. Уладар або арганiзатар атракцыёна завязваў гульцу вочы хусткай i даваў у рукi вiлкi. Па камандзе арганiзатара гулец павiнен быў тры разы павярнуцца вакол сябе, зрабiць 10 крокаў, засунуць вiлкi ў печку i выцягнуць чыгунок. Калi гэта ўдавалася, ён атрымлiваў прыз, што знаходзiўся ў чыгуне, а калi не, то выбываў з гульнi.
Гледачы маглi падказваць гульцу, што рабiць, у якiм напрамку крочыць, i таму заўсёды вакол гэтага атракцыёна гучалi харавыя падказкi, лямант i рогат. Вельмi часта гульцы ў час трохкратнага пераварочвання вакол сябе гублялi арыентацыю ў прасторы i iшлi з вiлкамi ў руках на гледачоў, што выклiкала iх бурную рэакцыю.
Зараз атракцыён “Воранаўскi чыгун” ладзяць на розных кiрмашах і святах па ўсёй Беларусi.
Чыгуны. Гандлёвы атракцыён “Чыгуны” да 1917 г. быў адметнай асаблiвасцю кiрмашоў у вёсцы Падневiчы (цяпер Валожынскi раён), мястэчках Iвянец i Ракаў. Гэты атракцыён меў цiкавы i даволi складаны гульнёвы змест i карыстаўся папулярнасцю як у мужчын, так i ў жанчын.
На адлегласцi 6—7 м адзiн ад аднаго ў зямлю забiвалi два драўляныя шасты вышынёй 2,5 м, на якiх праз кожныя 10 см забiвалi цвiкi. Паверх шастоў ускладалi шасцi-, сямiметровы шост, i вышыню знаходжання гэтага шаста можна было мяняць шляхам апускання яго на цвiкi вертыкальных шастоў.
На гарызантальны шост на адлегласцi 50 см адзiн ад аднаго прывязвалi вяроўкамi чыгуны, а ўнiзе (на зямлi ля аднаго вертыкальнага шаста) клалi прызы (невялiкую бочачку мёду цi што іншае).
Гулец, якi плацiў за ўдзел у атракцыёне невялiкiя грошы, станавiўся ля аднаго з вертыкальных шастоў, на галаву яму надзявалi вялiзны чыгун так, каб чалавек мог бачыць толькi зямлю ля сваiх ног. Трэба было змейкай ісцi ад аднаго шаста да другога (дзе ляжалi на зямлi прызы) i па гэтай дарозе не зачапiць нiводны з чыгуноў, што вiселi над галавой. Калi правiлы гульнi выконвалiся, удзельнiка чакаў прыз. Але перамагчы ў гэтым атракцыёне было даволi складана, i часцей за ўсё пад звон закранутых чыгуноў i рогат гледачоў удзель-нiк выбываў з гульнi.