23. Агляд творчасці м.Лынькова 20-30-х гг. Ас-сці аўтарск. Стылю

У 1919-1922 гг. М.Лынькоў служыў у Чырвонай Арміі, хадзіў у яе складзе паходам на Варшаву, назіранні з якога сталі асновай некаторых яго пазнейшых твораў. Удзельнічаў і ў іншых баявых дзеяннях Чырвонай Арміі. Памерлі бацькі, працаваў настаўнікам, пасля у газеце “Камуніст”. Стварэнне бабруйскай філіі “Маладняка”. Рамантычны, маладнякоўскі стыль, арнаменталізм. Рамант. Прыўзнятасць, квяцістасць стылю, метафарычнасць, экспрэсіўнасць, інверсійнасць пабудовы сказа “Гой”, 1926. 1-ы празаічны твор ап-не “З пражытых год”(1926), нарысавы хар-р і аўтабіяграфічны хар-р. Таксама і “Гой”(1926). У ім увасоблена актуальная для паслярэв.жыцця ідэя дружбы народаў, у ім асуджаецца шкоднасць рэлігійнай, побытавай і псіхалагічнай ізаляцыі людзей адной веры, адной нацыі ад іншай. Гэта была гуманістычная рэакцыя на прыгнятальную палітыку царскіх улад у адн-х да “інородцев”, якая ажыцц-ся тс праз сіс-му сац. і рэліг. раз’яднання. Сюж. Тв. Буд-ца на сітуацыі, калі беларус (“рускі”) і яўрэйка Рыва пакахалі адно другога насуперак волі бацькоў Рывы, якія сурова прытрымл. Ўстар. Кананічна-рэлігійных поглядаў на ўзаемаадн-ны яўрэяў з прадстаўнікамі інш. Нар-ў, якіх яны зняважл. Наз- “гоямі.” Для іх Міхась тс гой. Аднак эпілог шчаслівы. Жорсткія перыпетыі вайны змушаюць бацьку Рывы карэнным чынам змяніць адн-ны да М., свайго выратавальніка ад смерці, што ўрэшце стаў яго зяцем, якім ён ганарыцца. У старога шаўца Мотэля адбыв-ца псіхалаг. Пераацэнка ўсяго жыцця. Вызначаецца сур’ёзным узроўнем пісьменніцкага майстэрства. Учынкі і пачуцці герояў маюць натуральны ход. Тыповы маладнякоўскі зачын: “І плакала Рыва..” Ап-ні “Крот”, “У мястэчку”, “Журавель мой, журавель” стварае вобразы моладзі, камсамолак, якія паверылі ў рэальнасць паслярэв. Сац і дух. Навіны і ўсёй душой пацягн. Да абвешчаных ідэалаў. Іхні жыццёвы далягляд здаецца ім прывабным і сонечным. “Радо”(1928). Містычная глыбіня, Радо для Рыпіны – не толькі рэальны любы сын, але і радасная будучыня гераіні. Музыка, як ідэал гармоніі і радаснае чаканне перамен- “Маньчжур” і “кларнет”. Ап-ні др. Пал. 20-ч насычаюцца жывым зместам рэальн. Жыцця насуперак “ маладняк.” “Саўка-агіцірнік” (1932) праблема калектывізацыі, тс “Салавей-разбойнік” і “Світка” – 1-ы твор у бел. Літ., у якім паказана масавая незадаволенасць сялян сілком навязанай ім калектывіз. У сяр. 30-х гг тв-сць Л. Страчвала натуральныя асаблівасці сапраўднай маст.літ., схематызаваныя ўяўленні пралетарск.літ., класавая барацьба непрымірымая і зніштажальная “Аб чалавечым сэрцы” 1935. “На чырвоных лядах”(1933). Зсталася незакончанай. Ап-сці для дзяцей: “Пра слаўнага ваяку Мішку і яго слаўных таварышоў”1935 і “Міколка-паравоз” 1936.

24. Проза М. Лынькова пра вайну. Паказ трагедыі дзяцінства.

З першых дзён вайны знах-ся ў дзеючай арміі ў якасці работніка друку. Рэдагаваў газ. “За Савецкую Беларусь, публікаваў фельетоны, нарысы і артыкулы ў іншых франт. Выданнях, а тс ў газ. Правдв, Ізвестія, Савецк. Беларусь, час-сах “ Огонёк” і “Славяне”. Жонку і сына расстралялі фашысты. Змест ап-яў- эмацыянальна-публіцыстычнае выяўленне глыбокіх узрушэнняў сав. Народа. Канцэнтраваны патрыятычны заклік да бязлітаснай барацьбы з захопнікамі. Задача – выклікаць нянавісць да ворага. Вострыя сюжэтныя сітуацыі, калі герой сустракаецца з ворагам твар у твар. “Васількі”1942, 13-цігадовы Міколка гранатай знішчыў цэлую машыну эсэсаўцаў – помста за смерць маці і малой сястрычкі. Уражлівасць- з-за пазухі забітага выпалі васількі; “Астап” 1943 і “Ірына”1942 варожай рукой забіты малы сынок Ірыны, аў Астапа карнікі спалілі хату разам з нявесткайі ўнукамі. Ірына ўзрывае мост на чыгунцы, а Астап у якасціправадніка заводзіць карнікаў, якія шукаюць партызан, у непралазныя балоты і гіне сам (браты Міхаіл і Іван Цуба, але факт патрабуе праверкі). Не адпавядае праўдзе: “Васількі”-вяскоўцы-партызаны хаваюць зброю пад старымі ялінамі ў лесе- месца, якое ўсе добра ведаюць, “Дзіцячы башмачок”-бел. Жанчыны забіваюць камнямі ўзброенага ням. Яфрэйтара. Публіцыстычная спадчына: нарыс “Даватар” генерал-майор, герой, загінуў пад Масквой, плакатны вобраз, выдатны, светлыя рысы, не гаворыцца пра вялікія страты. Нарыс “Шляхамі. Дарожныя нататкі” абагульняючы вынік вяртання на вызваленую Беларусь. Ухіленне ад праўды-разбітая тэхніка-толькі ням., забітыя-немцы. Лісты-чыста інфармацыйныя, без глыбокага роздуму над падзеямі. Боязнь ваеннай цэнзуры.

Читайте и отправляйте электронные письма прямо со своего телефона.

Просто зайдите с телефона на m.mail.ru