- •22.Няпэуныя и адмоуныя займенники, их утварэнне и скланенне.
- •23. Прыналежныя и указальныя займенники, их хар-ка.Скланнене прыналежных и указальных займенникау.
- •24.Азначальныя, пытальныя и адносныя займенники,их хар-ка и скланнене.
- •25. Асабовыя займенники.Зваротны займенник сябе, их хар-ка, и скланнене.
- •26.Пераход слоу иншых часцин мовы у займенники.Ужыванне займенникау у роли иншых часцин.
- •27. Личэбник як часцина мовы(лексичнае значэнне, марфалагичныя прыметы, синтаксичная роля).Разрады паводле значэння.
- •28. Пераход личэбникау у иншыя часцины мовы.Няпэуна-колькасныя словы.
- •29.Синтаксичная сувязь личэбникау з назоуниками.Формы назоуникау пры личэбниках два, тры, чатыры.
- •30.Разрады личэбникау паводле складу.З гисторыи утварэння.
- •31.Колькасныя личэбники.Скланенне колькасных личэбникау.
- •32.Дзеяслоу як часцина мовы(лексичнае значэнне, марфалагичныя прыметы, синтаксичная роля).Систэма формау дзеяслова(спрагальная и неспрагальная, зменныя и нязменныя).
- •33.Две асновы дзеяслова.Утварэнне деяслоуных форм ад асновы инфинитыва и асновы цяперашняга часу.Класы деяслоу.
- •34.Инфинитив як пачатковая форма деяслова.Грамматычныя катэгорыи инфинитива.Суфиксы инфинитива.Синтаксическая роль инфинитива.
- •35.Переходные и непереходные деясловы, их лексичныя и марфалагичныя асабливасци.
- •36.Зваротныя деясловы и их асноунае значэнне.Постфикс ся(ца, цца).
- •37.Марфемная структура слова.Разнавиднасти марфем.Варыянты марфем.Аснова и канчатак.Тыпы асноу.Нулявы канчатак.Суплетыуныя асновы.
- •38.Корань слова и аффиксы.Свабодныя и связаныя карани.Словаутваральныя и формаутваральныя аффиксы.Постфикс. Интерфикс.
- •39.Змены у марфемнай структуры слова, прычыны.Апрошчанне, пераскладанне.
- •40.Словаутварэнне як асноуны шлях папаунення лексики.Тыпы словаутрварэння, хар-а марфалаичнага тыпу и скланення.
- •41.Утваральная аснова и словаутваральныя сродки.Тыпы словаутварэння.Хар-ка марфалаична-синтаксичнага тыпуи семантычнага тыпау.
- •42.Марфемы, этимологичный и словаутваральны анализ.
28. Пераход личэбникау у иншыя часцины мовы.Няпэуна-колькасныя словы.
Некаторыя личэбники могуць перахадиць у другия часцины мовы.Яны страчваюць колькаснае значэнне,набываюць значэнне адпаведнай часцины мовы и выконваюць яе синтаксичную ролю у сказе.
Личэбник адин(адна,адно,адны) часта набывае значэнне займенника(адна маша выказала свае думки).
Личэбник адин(други,першы) у спалучэнни са словам раз могуць ужывацца як займенник(другая краина, другие малюнки).
Няпэуна-колькасныя словы(для абазначэння няпэунай колькасци).Многа(нямнога),мала(нямала),трохи,шмат,стольки,этульки,некальки.Гэтыя словы хоць и выражаюць колькасныя паняци але не маюць значэнне лику(многа луж).
Яны могуць спалучацца з назоуниками, якия абазначаюць рэчауныя прадметы и адцегненыя паняци(многа мёду).Словы многа(нямнога),мала(нямала),трохи, шмат, як и прыслоуи не скланяюцца, могуць ужывацца пры деясловах, паказваючы ступень и меру параунання дзеяння(свою душу цешыли нямала). Таксама маюць ступени параунання(многа-больш;мала-менш).
Словы некальки, стольки,гэтульки,кольки паказваюць на няпэуную колькасць, як и займенники(кольки гадоу таму дубу нихто не ведае).Прынята разглядаць многа(нямнога), мала(нямала), трохи,шмат) як прыслоуи, а некальки,стольки,кольки як займенники.
29.Синтаксичная сувязь личэбникау з назоуниками.Формы назоуникау пры личэбниках два, тры, чатыры.
Личэбники синтаксична звязаны з назоуниками и разам з ими ствараюць колькасна-именыя спалучэнни,якия у сказе выступаюць як адин член сказа и могуць быць дейника(маша прынесла тры сливы,сцёпа-пяць вишань).
Личэбник адин(адна,адно,адны) дапасуецца да назоуника у роде,лику и склоне(адин дуб,адна сасна,адны сани).
Пры личэбниках два(дзве), абодва(абедзьве), тры,чатыры назоуник ужывецца у форме Н.скл. множнага лику(тры клёны).Усе астатния личэбники(пяць, шэcць), за выключэннем састауных,якия заканчваюцца личэбниками адин,два, тры, чатыры патрабуюць назоуникау у форме роднага скл. множ.лику(сорак гарадоу).Таким чынам у форме Н.скл. личэбники адин-чатыры дапасуюцца да назоуникау, а личэбники пяць,шэсць и вышэй кируюць назоуниками.Дробавыя пасля сябе патрабуюць назоуника Р.скл.(тры шостыя).
30.Разрады личэбникау паводле складу.З гисторыи утварэння.
Паводле структуры личэбники падяляюцца на простыя, складаныя, састауныя.
Простыя-гэта такия личэбники, якия складаюцца з аднакаранёвай асновы(адин,два,тры,першы,соты).
Складаныя- тыя што складаюцца з шматкаранёвай асновы(дванаццаць, трыццаць).
1.Личэбники ад адинаццаци да девятнаццаци утварылися шляхам злучэння пры дапамозе прыназоуника на слоу адин,два,тры,чатыры, пяць,шэсць, сем,восем,девяць са словам десяць у форме былога меснага склану(адин+на+ десяце), форма десяци з часам змянилася на десяць, азатым у вынику фанетычных змен ператварылася у сучасную форму ццаць.
2.Личэбники дваццаць и трыццаць утварылися злучэннем слоу два и тры са словам десяць у форме Н.скл. парнага(два+десяци) и множнага(три+десяте) лику.Потым ператварылися у форму ццаць.
3.личэбники пяць десят –воснмдесят утварыоися шляхам злучэння пяць, шэсць, сем, восем са словами десяць у форме Р.скл. множнага лику.
4.Личэбник двесте утвораны злучэннем слоу два и сто у форме былога парнага лику(два+соте), а личэбники трыста,чатырыста – слоу тры и чатыры са словам сто у форме былога Н.скл. множнага лику(ста).
5.личэбники пяцьсот – девятсот утварылися у вынику злучэння слоу пяць, сем,восем,девяць са словам сто у форме Р.скл. множ. Лику(сот)..
Састауныя личэбники- спалучэнне двух ци больш простых и складаных личэбникау(дваццаць тры, сто сорак сем).