Белорусский язык / Elektronnnoe_posobie_red

Выпрацоўка – паказчык прадукцыйнасці працы, які характарызуе эфек- тыўнасць жывой працы.

Выручка – бухгалтарскі тэрмін, які азначае колькасць грошай або іншых даброт, атрыманых кампаніяй за пэўны перыяд яе дзейнасці, у асноўным за кошт продажу прадуктаў ці паслуг сваім кліентам.

Вытворчыя адносіны – адносіны паміж людзьмі, якія складаюцца ў гра- мадскай вытворчасці.

Гандлёвы прыбытак – грашовае выражэнне часткі прыбавачнага прадук- ту, які створаны галоўным чынам прадукцыйнай працай работнікаў матэрыяль- най вытворчасці і часткова прадукцыйнай працай работнікаў гандлю ў выніку працягу працэсаў вытворчасці ў абарачэнні.

Грошы – спецыфічны тавар, які з’яўляецца ўніверсальным эквівалентам кошту іншых тавараў.

Гандаль – сфера таварнага абарачэння, дзе ажыццяўляецца абмен аднаго віду тавару на другі.

Гасразлік – метад вядзення гаспадаркі, які прадугледжвае пакрыццё рас- ходаў за кошт уласных даходаў.

Грамадскі прадукт – сума матэрыяльных даброт, вырабленых за пэўны перыяд часу (звычайна за год).

Грашовая сістэма – арганізацыя грашовага абарачэння краіны, якая рэ- гулюецца дзяржаўнымі законамі.

Грашовы кантроль – эканамічны кантроль, які ажыццяўляецца з выка- рыстаннем вартасных катэгорый.

Дагавор гаспадарчы – пагадненне паміж прадпрыемствамі аб вызначэнні правоў і абавязкаў у сферы іх гаспадарчай дзейнасці.

Датацыя – дзяржаўная грашовая дапамога прадпрыемствам, установам для пакрыцця якіх-небудзь выдаткаў, даплата, матэрыяльная дапамога.

Даходы прадпрыемства – грашовыя паступленні ад вытворчай і невы- творчай дзейнасці за вылікам затрат на яе ажыццяўленне.

Дэвальвацыя – афіцыйнае паніжэнне залатога забеспячэння грашовай адзінкі краіны або паніжэнне яе курсу ў адносінах да валют іншых краін.

Дэкларацыя – прадугледжанае законам паведамленне дзяржаўным орга- нам патрэбных ім даных аб даходах ці колькасці тавару, неабходных для ўста- наўлення велічыні падаткаў, пошлін.

Дэмпінг – продаж тавараў на знешнім і ўнутраным рынках па штучна за- ніжаных коштах, меншых за сярэднія рознічныя цэны, а часам і больш нізкіх за сабекошт (выдаткі вытворчасці і звароты).

Дэпазіт – сума грошай, змешчаная кліентам у банк на пэўны або нявы- значаны тэрмін.

Дыстрыб’ютар – прадпрымальнік ці фірма, якія ажыццяўляюць збыт тавараў у асноўным замежнай вытворчасці ў межах свайго рэгіёна. Дыстрыб’ютар аказвае

201

комплекс паслуг па ўстаноўцы і наладцы абсталявання і тэхнічных тавараў, навучан- ні і кансультаванні карыстальнікаў, праводзіць гарантыйнае абслугоўванне.

Дэфіцыт – доўгатэрміновая няхватка тавараў або перавышэнне расходаў перад даходамі.

Дэфолт – невыкананне дагавора пазыкі, гэта значыць неаплата своечасова працэнтаў або асноўнага доўгу па даўгавых абавязацельствах, або па ўмовах да- гавора аб выпуску аблігацыйнай пазыкі.

Жырант – асоба, якая перадае вэксаль, выдадзены на яго імя, іншай асобе, аб чым робіцца перадатачны запіс на адвароце вэксаля.

Закон грашовага абарачэння – эканамічны закон, які вызначае коль- касць грошай, неабходных для абарачэння.

Законы эканамічныя – істотныя, прычынна-выніковыя, устойлівыя і паў- таральныя сувязі працэсаў і з’яў грамадскага жыцця.

Запасы вытворчыя – частка сукупных запасаў грамадства і асноўная форма абаротных вытворчых фондаў прадпрыемстваў.

Заработная плата – грашовае выяўленне кошту рабочай сілы.

Заробак – сума аплаты працы работніка за пэўны перыяд часу, якая выка- рыстоўваецца пры разліках прэмій, аплатных адпачынкаў, а таксама ў іншых прадугледжаных заканадаўствам выпадках.

Знешні гандаль – форма вартаснага абмену прадуктамі працы і паслугамі паміж краінамі.

Знешні доўг дзяржаўны – агульная сума запазычанасці дзяржавы па не- пагашаных знешніх пазыках і не выплачаных па іх працэнтах.

Ідэнтыфікацыя (тавараў) – форма мытнага кантролю.

Імпарт – увоз з-за мяжы тавараў, тэхналогій і капіталаў для рэалізацыі на ўнутраным рынку краіны-імпарцёра.

Інвестыцыя – укладанне капіталу ў якую-небудзь справу шляхам набыц- ця каштоўных папер або непасрэдна ў прадпрыемства з мэтай атрымання дадат- ковага прыбытку або ўплыву на справы прадпрыемства, кампаніі.

Індасамент – спецыяльны надпіс пры перадачы вэксаля іншай асобе; інда- самент на вэксалі здзяйсняецца на адваротным баку, а калі ён цалкам запоўнены – на прымацаваным да вэксаля новым лісце.

Індэкс – адносная велічыня, якая паказвае суадносіны ўзроўняў якой- небудзь з’явы ў часе або прасторы.

Інтэграцыя – працэс узмацнення ўзаемасувязей гаспадарча-эканамічных аб’ектаў.

Інтэнсіўнасць працы – напружанасць працы, якая вызначаецца затратамі працы ў адзінку часу.

Інфляцыя – перапаўненне каналаў грашовага абарачэння лішкавай гра- шовай масай; у пераважнай большасці выпадкаў наступствам інфляцыі з’яўля- ецца рост цэн і адпаведнае абясцэньванне грашовай адзінкі.

202

Інфраструктура – комплекс галін гаспадаркі, якія забяспечваюць агуль- ныя ўмовы вытворчасці і жыццядзейнасці людзей.

Іпатэка – заклад нерухомай маёмасці (пераважна зямлі, будынкаў) для атрымання пазыкі, а таксама пазыка пад заклад маёмасці.

Інвентар – сукупнасць прадметаў вытворчага прызначэння і гаспадарчага ўжытку.

Камерцыя – прадпрымальніцкая дзейнасць: гандлёвая і гандлёва-пасрэдніцкая дзейнасць, удзел у продажы або садзейнічанне продажу тавараў і паслуг.

Канверсія – істотнае змяненне зместу або ўмоў існавання эканамічнага аб’екта. Капітал – створаныя чалавекам рэсурсы, якія выкарыстоўваюцца для вы-

творчасці тавараў і паслуг і прыносяць даход.

Канкурэнцыя – уласцівая таварнай вытворчасці і рыначнай эканоміцы эканамічная барацьба паміж вытворцамі за найбольш выгадныя ўмовы куплі- продажу тавараў, за сферы прыкладання капіталу з мэтай атрымання больш вы- сокіх даходаў, прыбытку, іншых выгод.

Кантракт – 1) вуснае або пісьмова пагадненне, згодна з якім адзін з бакоў бярэ абавязацельства што-небудзь зрабіць для другога боку на пэўных умовах; 2) двухбаковае ці шматбаковае пагадненне, дзе агавораны правы і абавязкі для яго ўдзельнікаў.

Каштарыс – фінансавы дакумент, у якім вызначаецца план прыбыткаў і выдаткаў грашовых сродкаў, што выкарыстоўваюцца для фінансавання гаспа- дарчай дзейнасці прадпрыемстваў, арганізацый, устаноў.

Квота – доля ўдзелу ў вытворчасці, збыце, экспарце або імпарце тавараў, ўста- наўліваецца для кожнага ўдзельніка нацыянальнага або міжнароднага аб’яднання.

Клірынг – сістэма безнаяўных разлікаў па сустрэчных абавязацельствах паміж краінамі, банкамі, кампаніямі, прадпрыемствамі за пастаўленыя, прададзе- ныя адзін аднаму тавары, каштоўныя паперы і аказаныя паслугі, зыходзячы з умоў балансу плацяжоў.

Крэдыт – выдача грошай або тавараў у доўг і, як правіла, з выплатай працэнтаў. Крэдытная сістэма – сукупнасць адносін крэдытных устаноў.

Крэдытор – уладальнік крэдытных рэсурсаў альбо фінансава-крэдытны пасярэднік, які прадстаўляе пазычальніку крэдыт на ўмовах зваротнасці, тэрмі- новасці і платнасці.

Лагістыка – комплексная сістэма арганізацыі працэсу руху тавараў ад вытворцы да пакупніка.

Лізінг – доўгатэрміновая арэнда машын і абсталявання, транспартных сродкаў, збудаванняў вытворчага прызначэння і інш.

Ліміт – гранічная колькасць, колькаснае абмежаванне на куплю, продаж, крэдыт, аб’ёмы здзелак, увоз і вываз тавараў, здабычу карысных выкапняў, вы- карыстанне прыродных рэсурсаў, узровень аплаты працы, валютныя аперацыі.

203

Макраэканоміка – раздзел эканамічнай навукі, прысвечаны вывучэнню буйнамаштабных эканамічных з’яў і працэсаў, якія адносяцца да эканомікі краіны, яе гаспадаркі ў цэлым.

Манаполія – сітуацыя на рынку, якая характарызуецца наяўнасцю невя- лікай колькасці прадаўцоў, кожны з якіх здольны паўплываць на цану тавару або паслугі.

Маркетынг – комплексная сістэма арганізацыі вытворчасці і збыту пра- дукцыі, арыентаваная на задавальненне запатрабаванняў спажыўцоў і атрыманне прыбытку на аснове даследавання і прагназавання рынку.

Менеджмент – рацыянальнае кіраванне сучаснай вытворчасцю, цесна звя- занае з укараненнем новых прынцыпаў, формаў, структур і метадаў кіравання з мэтай павышэння эфектыўнасці вытворчасці, бізнесу.

Намінал – намінальная вартасць, паказаная на каштоўных паперах, банк- нотах, папяровых грошах, манетах.

Нацэнкі – 1) павелічэнне кошту тавараў, звязанае з дадатковымі выдатка- мі на іх выраб і продаж або з іх асаблівымі ўласцівасцямі; 2) дадатак да папярэд- няй цаны прадукцыі, тавараў, якія патрабуюць дадатковых выдаткаў.

Няўстойка – штраф, сума, якую даўжнік павінен выплаціць крэдытору ў выпадку невыканання або няякаснага выканання абавязацельстваў, выкарыстоў- ваецца ў якасці аднаго са спосабаў забеспячэння выканання абавязацельстваў, вызначаецца законам і дагаворам.

Авербот – рэзкае павышэнне цэн на пэўны тавар у выніку значнага павы- шэння яго закупак; неапраўданы рост коштаў.

Пошліны – асаблівы від падаткаў і дзяржаўных збораў, што спаганяюцца з фізічных і юрыдычных асоб, якія ўступаюць у спецыфічныя адносіны паміж сабой і дзяржаўнымі органамі.

Падатак – абавязковы ўнёсак у бюджэт адпаведнага ўзроўню або ў паза- бюджэтны фонд, які ажыццяўляецца плацельшчыкамі (фізічнымі і юрыдычнымі асобамі) на ўмовах, якія вызначаюцца заканадаўчымі актамі.

Падаходны падатак – асноўны від прамых падаткаў, абавязковы плацёж, які спаганяецца з даходаў фізічных і юрыдычных асоб (заработнай платы, пры- бытку і г.д.) для падтрымання жыццядзейнасці і развіцця асобы, фірмы і грамад- ства ў цэлым.

Пазыка – выдача грашовых сродкаў на ўмовах зваротнасці, як правіла, з выплатай працэнтаў і на пэўны тэрмін.

Пасрэднік – асоба, фірма, арганізацыя, якія аказваюць садзейнічанне ва ўсталяванні кантактаў і заключэнні здзелак, кантрактаў паміж вытворцамі і спа- жыўцамі, прадаўцамі і пакупнікамі тавараў і паслуг.

Патэнт – дакумент, які выдаецца на пэўны тэрмін кампетэнтным дзяржаўным органам вынаходніку, які засведчвае аўтарства і выключнае права на вынаходства.

204

Пеня – від няўстойкі пры парушэнні тэрмінаў плацяжу ці іншых абавя- зацельстваў па дамове; пеня налічваецца за кожны дзень пратэрміноўкі па пра- цэнтных стаўках у залежнасці ад сумы плацяжу або кошту няспраўджанага аба- вязацельства.

Пераразлік – змена раней намечаных або налічаных сум плацяжоў, вы- плат у сувязі са змяненнем умоў, акалічнасцяў (змяненне цэн, тарыфаў, падатко- вых ставак, заработнай платы, працэнтаў).

Плацяжы – грашовыя сродкі, якія выплачваюцца за набытыя тавары, прад- стаўлены крэдыт у выглядзе устаноўленых законам узносаў, у форме разлікаў па абавязацельствах.

Поліс – дакумент, які пацвярджае заключэнне дагавораў асабістага або маёмаснага страхавання.

Попыт – колькасць тавараў (паслуг), якія спажывец жадае або можа ку- піць па зададзенай цане на канкрэтным рынку і ў пэўны час.

Пошліна – падатак на тавары, маёмасць, каштоўнасці або паслугі. Прадукцыя – сума прадуктаў, вырабленых за пэўны прамежак часу. Пракат – від маёмаснага найму, пры якім наймадацель захоўвае за сабой

права ўласнасці на маёмасць і здае яе ў найм за пэўную плату.

Працэнт – плата, якую пазычальнік павінен ўносіць за карыстанне крэды- там, пазыковымі грашыма або матэрыяльнымі каштоўнасцямі.

Прыбытак – перавышэнне прыбытку ад продажу тавараў і паслуг над вы- даткамі на вытворчасць і продаж гэтых тавараў.

Прырост – павелічэнне эканамічнага паказчыка ў адносінах да яго зыход- най велічыні, базавага значэння.

Разлік – 1) тэхнічныя вылічэнні якога-небудзь паказчыку; 2) выплата гро- шай па абавязацельствах; 3) дакумент, складзены на аснове вылічэнняў.

Райтс – прывілеяваныя акцыі або аблігацыі, які прапануюцца акцыянерам або падпісчыкам па цане ніжэй рынкавай.

Распіска – дакумент, які сведчыць ў пісьмовай форме, што асоба дала рас- піску, атрымала ад іншай асобы грошы, рэчы, матэрыяльныя каштоўнасці і гарантуе іх вярнуць.

Растэрміноўка – спосаб аплаты тавараў і паслуг, пры якім плацеж адбы- ваецца не ў разавым парадку, не ў поўнай суме, а па частках; такая форма най- больш распаўсюджана пры продажы рознічных тавараў у крэдыт.

Расходы – выдаткі, якія ўзнікаюць у працэсе гаспадарчай дзейнасці і прыводзяць да памяншэння сродкаў прадпрыемства або павелічэння яго даўга- вых абавязацельстваў.

Расцэнкі – сума аплаты працы за адзінку працы, нарматыўны ўзровень аплаты асобных аперацый тэхналагічнага працэсу вырабу прадукцыі, розных ві- даў работ і паслуг, вытворчасці адной адзінкі прадукцыі, якія выкарыстоўваюцца пры здзельнай аплаце працы.

205

Ратыфікацыя – зацвярджэнне органамі вышэйшай дзяржаўнай улады міжнароднага дагавору, заключанага ўпаўнаважанымі прадстаўнікамі дзяржаў.

Рынак – гэта сукупнасць эканамічных адносін паміж суб’ектамі рынку з нагоды руху тавараў і грошай, якія грунтуюцца на ўзаемнай згодзе, эквівалент- насці і канкурэнцыі.

Рэарганізацыя – пераўтварэнне арганізацыйнай структуры і структуры кіравання прадпрыемствам пры захаванні асноўных сродкаў і вытворчага патэн- цыялу прадпрыемства.

Рэвальвацыя – павышэнне курсу нацыянальнай валюты адносна валют іншых краін, міжнародных разліковых грашовых адзінак, золата; дзеянне, су- працьлеглае дэвальвацыі.

Рэйдар – фізічная або юрыдычная асоба, якая набывае акцыянерную кам- панію без згоды яе акцыянераў, работнікаў, адміністрацыі.

Рэнта – рэгулярны гадавы прыбытак з капіталу, зямлі. Рэнтабельнасць – ступень прыбытковасці або прыбытковасці вытворчасці.

Сабекошт – вартасная адзнака, якая выкарыстоўваюцца ў працэсе вытвор- часці прадукцыі (работ, паслуг), прыродных рэсурсаў, сыравіны, матэрыялаў, паліва, энергіі, асноўных фондаў, працоўных рэсурсаў, а таксама іншых затрат на вытворчасць і рэалізацыю.

Сальда – розніца паміж грашовымі паступленнямі і выдаткамі за пэўны перыяд часу; дадатнае, актыўнае сальда азначае перавышэнне паступленняў над выдаткамі, а адмоўнае, пасіўнае – наадварот.

Санацыя – сістэма фінансавых і крэдытных мерапрыемстваў, накірава- ных на паляпшэнне фінансавага становішча прадпрыемстваў; праводзяцца з мэ- тай прадухілення іх банкруцтва або павышэння канкурэнтаздольнасці.

Санкцыі – меры прымусовага ўздзеяння за парушэнне ўстаноўленага па- радку гаспадарча-фінансавай дзейнасці, маюць папераджальную, кампенсацый- ную або рэпрэсіўную функцыю.

Світч – ліквідацыя абавязацельстваў у адных каштоўных паперах або валютах і заключэнне здзелак у іншых.

Секвестр – забарона карыстацца якой-небудзь маёмасцю, якая наклада- ецца органамі ўлады.

Сіндыкат – аб’яднанне прадпрыемстваў, якія выпускаюць аднародную прадукцыю, створанае ў інтарэсах арганізацыі калектыўнага збыту такой прадук- цыі праз адзіную гандлёвую сетку.

Спекуляцыя – атрыманне прыбытку за кошт розніцы паміж цэнамі па- купкі і продажу.

Стагнацыя – застой у эканоміцы, вытворчасці, гандлю.

Стагфляцыя – тэрмін, які ўжываецца для характарыстыкі такога стану эканомікі, калі эканамічны крызіс спалучаецца з інфляцыяй; спалучэнне стагна-

206

цыі і інфляцыі, стан эканомікі, пры якім адбываюцца адначасова спад вытворча- сці, рост цэн і беспрацоўя.

Стайлінг – вонкавы выгляд і форма тавару, якія прасоўваюць на рынак пры маркетынгавых аперацыях.

Стакіст – кампанія краіны-імпарцёра, якая ажыццяўляе экспартна-імпартныя аперацыі на аснове спецыяльнага дагавора аб кансігнацыі; мае ўласныя склады, купляе і прадае тавары ад свайго імя і за свой кошт.

Статыстыка эканамічная – навука, якая спалучае ўлік і аналіз, сістэма- тызуе і вывучае паказчыкі найбольш тыповых, масавых эканамічных працэсаў і іх змяненне ў часе (т.зв. дынамічныя шэрагі паказчыкаў).

Страта – выражаная ў грашовай форме шкода, прычыненая адной асобе супрацьпраўнымі дзеяннямі іншай.

Страхаванне – асаблівы від эканамічных адносін, які закліканы забяспе- чыць страхавой абаронай людзей і іх справы ад рознага роду небяспекі.

Стрэджынг – чаканне эмісіі акцый павышанага попыту.

Субсідыя – дапамога ў грашовай або натуральнай форме, якая прадстаў- ляецца за кошт дзяржаўнага або мясцовага бюджэту, а таксама спецыяльных фон- даў юрыдычным і фізічным асобам, мясцовым органам улады, іншым дзяржавам.

Субстытут – тавар, які замяняе іншы тавар, што валодае падобнымі яму ўласцівасцямі.

Сума – агульная колькасць, сукупнасць тавараў, грашовых сродкаў, фак- тараў, паказчыкаў.

Таварная вытворчасць – такая форма грамадскай гаспадаркі, калі пра- дукты вырабляюцца асобнымі адасобленымі вытворцамі не для ўласнага спажы- вання, а для задавальнення грамадскіх патрэб праз абмен куплі-продажу.

Тарыф – сістэма ставак платы за розныя вытворчыя і невытворчыя па- слугі, якія прадстаўляюцца кампаніям, арганізацыям, фірмам і ўстановам.

Транзіт – перавозка грузаў, пасажыраў праз пункт, які з’яўляецца прамеж- кавым, перавалачным, перасадачным паміж пунктамі адпраўлення і прызначэння.

Трэйдар – біржавы гандляр (звычайна маецца на ўвазе гандаль каштоў- нымі паперамі – акцыямі, аблігацыямі – на фондавай біржы).

Тэндар – цана, прапанаваная прадпрыемствам, пры вызначэнні якой зыхо- дзяць перш за ўсё з цэн, якія могуць прызначыць канкурэнты, а не з ўзроўню ўласных выдаткаў або велічыні попыту на тавар.

Уласнік – суб’ект уласнасці, фізічная або юрыдычная асоба, якая валодае правам уласнасці і выступае ў ролі ўладальніка, размеркавальніка, карыстальніка аб’екта ўласнасці.

Уніфікацыя – устанаўленне аднастайнасці, прывядзенне да адзінай формы. Факторынг – разнавіднасць крэдытавання кліентаў на вялікую суму; фі-

нансавыя паслугі, што аказваюцца камерцыйнымі банкамі, іх даччынымі кампа- ніямі дробным і сярэднім фірмам (кліентам).

207

Фактура – таварны дакумент, выпісаны прадаўцом на імя пакупніка, змя- шчае дадзеныя аб выглядзе, колькасці і кошту прададзенага тавару.

Фінансаванне – выдача фірме кароткатэрміновых альбо доўгатэрміновых крэдытаў.

Фіск – дзяржаўная казна, сукупнасць фінансавых рэсурсаў дзяржавы, якія акумулююцца ў бюджэце краіны і дзяржаўных пазабюджэтных фондах.

Фонд – грашовыя сродкі, якія асігнуюцца для пэўнай мэты.

Франчайзінг – змешаная форма буйнога і дробнага прадпрымальніцтва, пры якой буйныя карпарацыі, “ бацькоўскія” кампаніі (франчайзеры) заключа- юць дамову з дробнымі фірмамі, “ даччынымі” кампаніямі, бізнесменамі на пра- ва, прывілей дзейнічаць ад імя франчайзера.

Фрыз – буйны рэкламны надпіс з назвай арганізацыі (звычайна на выстаўцы). Фундатар – той, хто дае грошы на заснаванне чаго-небудзь, фінансуе

якое-небудзь мерапрыемства; спонсар.

Ф’ючарс – від біржавых аперацый па куплі-продажу з агаворкай аб пастаўцы на наступны тэрмін (звычайна ад тыдня да некалькіх гадоў) па курсе на момант заключэння кантракта.

Хеджыраванне – тэрміновая здзелка страхавання, заключаная для засця- рогі ад магчымага падзення цаны пры здзяйсненні доўгатэрміновых здзелак.

Цана – фундаментальная эканамічная катэгорыя, якая абазначае колькасць грошай, за якія прадавец згодны прадаць, а пакупнік гатовы купіць адзінку тавару.

Цэнтральны банк – орган па правядзенні грашова-крэдытнай палітыкі; эмісійны цэнтр, які вызначае колькасць грошай у звароце; забяспечвае і абараняе пакупніцкую здольнасць грошай, а таксама стварае нармальныя ўмовы функцыя- навання фінансавых рынкаў.

Чарт – графікі і дыяграмы, якія прымяняюцца для ўліку і прагназавання цэн на рынках, пабудаваныя з выкарыстаннем графічных знакаў.

Чэк – каштоўная папера, якая змяшчае нічым не абумоўленае распара- джэнне чэкадацеля банку зрабіць плацеж указанай у ім сумы чэкаатрымальніку.

Эканамічны рост – гэта тэндэнцыя змены сукупных паказчыкаў развіцця нацыянальнай эканомікі за пэўны прамежак часу, звычайна за год.

Эканоміка – 1) гаспадарка, сукупнасць сродкаў, аб’ектаў, працэсаў, якія выкарыстоўваюцца людзьмі для забеспячэння жыцця, задавальнення запатраба- ванняў шляхам стварэння неабходных чалавеку выгод, умоў і сродкаў існавання; 2) навука аб гаспадарцы, спосабах яе вядзення людзьмі, адносінах паміж людзь- мі ў працэсе вытворчасці і абмену тавараў.

Эквівалент – раўназначны, раўнасільны прадукт; эквівалентнасць асаблі- ва важная пры параўнанні тавараў і іх абмене адзін на аднаго.

Экспарт – вываз за мяжу тавараў, прададзеных замежнаму пакупніку або прызначаных для продажу на замежным рынку.

Эмісія – выпуск у абарачэнне каштоўных папер, грашовых знакаў.

208

209

210