KATEGORIE MAKROEKONOMII
Ogólne podstawy makroekonomii Makroekon - zajmuje się funkcjonowaniem gospodarki jako całości.
W swoim zakresie obejmuje równowagi na mikrorynkach które objaśnione są przez zasady mikroekonomii. Makroekonomia bada poziom aktywności gospodarczej w zagregowanym.
Agregacja – to zsumowanie wielkości mikroekonomicznych np. zsumowanie wartości wszystkich przeszacowanych dóbr.
W modelach makroekonomicznych wprowadza się przeważnie podział na:
- zmienne endogemiczne
- zmienne egzogemiczne
Zmienne endogemiczne określane są poprzez rozwiązanie modelu, wynikają z modeli.
Zmienne egzogemiczne przyjmowane są jako dane tzn. nie wynikają z modeli.
W kręgu zainteresowania makroekonomii znajdują się następujące problemy:
Pierwszy problem to wachanie poziomu aktywności w gospodarce, wzrost gospodarczy.
Przez stopę wzrostu gospodarczego rozumie się procentową zmianę produkcji w danym okresie. Dodać wzór
Okresowe wachanie poziomu aktywności gospodarczej wokół trendu nazywa się cyklem koniunkturalnym. Makroekonomia próbuje wyjaśnić przyczyny tych wahań.
Jeżeli produkcja spada poniżej wartości określonej przez krzywą trendu to mamy doczynienia recesją w gospodarce. Niektórzy ekonomiści uważają, że recesja występuje wtedy gdy produkcja w gospodarce spada.
BEZROBOCIE
Bezrobotnym jest osoba w wieku produktywnym zdolna do pracy i gotowa do jej podjecia w istniejących warunkach rynkowych oraz zarejestrowana w odpowiednim urzędzie pracy.
Miarą bezrobocia w gospodarce jest stopa bezrobocia.
Dodać wzór
Inflacja
To permanentny wzrost ogólnego przeciętnego poziomu cen w gospodarce. Stopa inflacji to procentowa zmiana cen w danym okresie.
SFERA REALNA I FINANSOWA GOSPODARKI
S.R. gospodarki obejmuje produkcję i koniunkcję towaru…
Sfera finansowa gospodarki przeciwstawiana jest sferze realnej i obejmuje działalność rynków finansowych. Rynki te poprzez gromadzenie oszczędności i udzielanie kredytów i pożyczek wpływa na sferę realną gospodarki. Kondycja na rynkach finansowych znajduje odzwierciedlenie w sytuacji gospodarczej w sferze realnej
Otwartość Gospodarki
Większość gospodarek jest ze sobą powiązana wymianą handlową towarów i usług, czyli eksportem i importem. Wielkość tej wymiany jest uzależniona od PKB, kursu walutowego.
Kurs walutowy to cena jednej waluty wyrażona w innej walucie. Oprócz wymiany handlowej towarów i usług makroekonomia zajmuje się przepływem środków finansowych między krajami. Zarówno wymiana handlowa jak i przypływ środków finansowych są ze sobą ściśle powiązane.
6. Stroma popytu i stroma podaży
Stroma popytowa gospodarki określana jest przez wydatki konsumpcyjne ludności, nakłady na inwestycje, wydatki rządowe oraz eksport netto. Państwo poprzez wprowadzenie określonej polityki gospodarczej może wpływać na wielkość zagregowanego popytu w gospodarce. Wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje polityki kierowania popytem.
polityka fiskalna związana ze zmianą wielkości wydatków rządowych i obciążeń podatkowych.
polityka pieniężna lub monetarna związana jest z określeniem wielkości podaży pieniądza w gospodarce.
Stroma podażowa gospodarki odnosi się do możliwości wytwórczej. Określa się one przez nakłady pracy, nakłady kapitału oraz efektywność wykorzystania %$#%$#%$ w gospodarce.
RACHUNKOWOŚĆ DOCHODU NARODOWEGO.
Dokończyć
Budżet pańastwa
1. Budżet państwa to plan finansowy określający dochody i wydatki państw. Do najważniejszych funkcji budżetu zalicza się:
- funkcję fiskalną
- redystybucyjną
- stymulującą
Funkcja finansowa – polega na gromadzeniu dochodów budżetowych, umożliwiających otrzymywanie aparatu państwowego i realizacji określonych zadań.
Funkcja redystrybucyjna – umożliwia prowadzenie odpowiednio zmian w podziale dochodu narodowego, niweluje dysproporcje w poziomie rozwoju gospodarczego różnych regionów oraz niweluje nadmierne zróżnicowanie dochodu różnych grup społecznych.
funkcja stymulująca – wpływa na życie gospodarcze i społeczne poprzez dochody i wydatki budżetu, ukształtowanie dochodów podmiotów gospodarczych, zmiany struktury gospodarki, łagodzenie społecznych skutków bezrobocia.
Realizacja wymienionych funkcji jest możliwa dzięki odpowiedniemu systemowi podatkowemu, określeniu podmiotów, opodatkowanie, rodzaju podatków, wysokości stałych podatków, ulg.
Deficyt budżetowy – jest to nadwyżka wydatków państwa nad jego dochody.
2. Zasady polityki budżetowej
zasada rocznego budżetowania – to znaczy że plan budżetowy obejmuje określony rok.
zasada zupełności – tzn. że budżet obejmuje wszystkie dochody i wydatki państwa, żadna z dziedzin działalności państwowej nie może być pominięta w planie budżetowym.
zasada jedności – budżet państwa powinien tworzyć jedyną całość, co oznacza, że wszystkie dochody i wydatki powinny być użyte w jednym zestawieniu.
zasada jawności – budżet powinien być podany do publicznej wiadomości, zarówno tworzenie, realizacja oraz kontrola.
zasada równowagi – tzn. że dochody powinny być wystarczające do pokrycia wydatków.
Wydatki budżetowe dzielimy na:
instytucjonalne – związane z pełnieniem przez państwo takich funkcji jak:
obrona narodowa
administracyjna
wymiar sprawiedliwości
wydatki celów społecznych tzn.
kultura
oświata
ochrona zdrowia
świadczenia społeczne
wydatki funkcji interwencyjnej - w gospodarce oznacza inwestycje produkcyjne -, infrastrukturalne, które wpływają stymulująca na gospodarkę.
Kierunki wydatków.
Względy ekonomiczne determinują następujące kierunki wydatków:
- rolnictwo – subsydowanie produkcji rolniczej w celu ochrony krajowego rolnictwa.
- przemysł – subwencjonowanie przedsiębiorstw w celu zwiększenia zdolności eksportowej gospodarki, ochrona miejsc pracy.
- technologia – tzn. wydatki na rozwój zaawansowanej technologii, finansowanie prac naukowo- badawczych.
- struktura gospodarcza – tzn. tworzenie warunków do rozwoju gospodarczego, zagospodarowanie mało rozwiniętych regionów.
Sprawy społeczne dotyczą finansowania:
- emerytur i rent
- opieki zdrowotnej
- opieki socjalnej
- łagodzenie problemów bezrobocia
- edukacja – szkolnictwo, stypendia.