- •Актуальнасць и неабоднасцьвывучэння Другой сусветнай. Перыядызацыя.
- •Мижнароднае становишча у свеце
- •4.Знешняя палітыка ссср у перадваенны перыяд.
- •7.Падрыхтоўка Германіі да вайны з Савецкім Саюзам
- •6. Пачатак Другой сусветнай вайны
- •Уз’яднанне Беларусі. Сацыяльна-эканамічныя і палітычныя пераўтварэнні ў заходніх абласцях бсср
- •3.Акупацыя Германіяй краін Еўропы.
- •8.Ссср напярэдадні Вялікай Айчыннай вайны Мерапрыемствы партыйных, савецкіх і гаспадарчых органаў па ўмацаванню абароназдольнасці краіны
- •Народная гаспадарка бсср напярэдадні вайны
- •Ідэалагічная работа напярэдадні Вялікай Айчыннай вайны
- •Ваенная рэформа ў ссср
- •9.Прычыны і перадумовы Вялікай Айчыннай вайны
- •11.Прычыны няўдач Чырвонай Арміі летам-восенню 1941 г.
- •12.Пачатак стварэння антыгітлераўскай кааліцыі
- •13.Бітва за Маскву і яе наступствы.
- •Адміністрацыйна-тэрытарыяльны падзел акупіраванай тэрыторыі Беларусі. Структура, склад і функцыяніраванне акупацыйнага апарату.
- •15.Ваенныя, эканамічныя і палітычныя мэты захопнікаў на акупіраванай тэрыторыі Беларусі.
- •17. Эканамічная палітыка Германіі на акупіраванай тэрыторыі.
- •18. Паўсядзённае жыццё мірнага насельніцтва на акупіраванай тэрыторыі Беларусі.
- •19.Партызанскі рух і падпольная барацьба ў пачатковы перыяд Вялікай Айчыннай вайны.
- •20. Мэты і значэнне «рэйкавай вайны».
- •21. Баявая дзейнасць беларускіх партызан у 1942–1943 гг.
- •22.Узаемаадносіны партызан і насельніцтва.
- •25.Супрацоўніцтва падпольшчыкаў і партызан.
- •23.Дапамога савецкага тыла партызанам і падпольшчыкам.
- •26.Беларускі калабарцыянізм: прычыны, сутнасць, дзейнасць, крах.
- •30. Пачатак вызвалення Беларусі
- •31.Беларускаянаступальнаяаперацыя «Баграціён»
- •32. Удзелпартызан і падпольшчыкаў у вызваленніБеларусі.
- •33.Адметнасці вызвалення Беларусі.
- •34.Аднаўленне народнай гаспадаркі рэспублікі. Савецкі тыл у гады вайны.
- •35.Вызваленне Чырвонай Арміяй краін Цэнтральнай і Паўднёвай Еўропы.
- •36.Патсдамская канферэнцыя. Капітуляцыя Германіі
- •38. Міжнароднае значэнне перамогі ссср над фашысцкімі захопнікамі.
- •39. Вклад белорусского народа в победу над фашистской Германией.
- •40.Ушанаванне памяці аб Вялікай Айчыннай вайне і яе героях у Рэспубліцы Беларусь.
18. Паўсядзённае жыццё мірнага насельніцтва на акупіраванай тэрыторыі Беларусі.
Фашысты прынеслі з сабой так званы “новы парадак”, які праявіўся жахлівым рабаваннем, бязлітаснай эксплуатацыяй, стварэннем гетта и гэтак далей. Меснае насельніцтва было абавязана выконваць розныя працоўныя павіннасці. Рабочыя и службоўцы жорстка эксплуатоваліся, працоўны дзень складаўся ў сярэдним 12 гадзін у суткі.Да канца 1941 была праведзена дэталевая інвентарызацыя ўсих прамысловых прадпрыемстваў, у першую чаргу аладжваліся тыя, якія працавалі на патрэбы германіі. Сельскае насельніцтва выконвала “гадавыя гаспадарчыя заданні” па абавязковых пастаўках збожжа, мяса, ільну і г.д. 1942 была праведзена зямельная рэформа, намерам якой з’яўлялася надзейнае забеспячэнне харчовых патрэб фронту. Праводзілася масавае знішчэнне асобных груп насельніцтва па расавых, нацыянальных, рэлігійных прыметах. Акупанты стварылі на тэррыторыі Бел. Сістэму турмаў, гета и канцэнтрацыйных лагераў.
За гады акупацыі Бел страціла палову свайго нацыянальнага багацця. Велізарнымі былі страты ў сацгаліне. Такім чынам на Бел. акупанты страміліся стварыць умовы для найбольш эффектыунага рабавання рэсурсаўдля акупантаў. Паражэнне германскіх войскпад Масквой, Сталінградам, Арлом и Курскам вымушалі нацыскіх лідзераў шукацьшляхі супрацоўніцтва з мясцовым насельніцтвам. Акупанты рабилі стаўку на моладзь, якую імкнуліся выхавацьз нацысцкага духу. З гэтай нагоды яны адкрывалі школы, засноўвалі маладзежныя саюзы, якія павінны былі стаць праваднікам нацысцкай ідэалогіі. Але палитыка захопнікау не знаходзілападтрымкі з боку большасці насельніцтва, боне адпавядалі ні нацыянальным, ні дзяржаўным, ні эканамічным ітарэсам беларусаў.
19.Партызанскі рух і падпольная барацьба ў пачатковы перыяд Вялікай Айчыннай вайны.
С началом войны стала очевидной необходимость широкого развертывания диверсионных действий партизанскими отрядами. В июле 1941 года был создан Оперативно-учебный центр Западного фронта по подготовке партизан к проведению диверсий. Отсутствие в партизанских отрядах минеров-подрывников тормозило развитие и широкое применение диверсий.
Применение диверсий как способа действий в широких масштабах, кроме того, не представлялось возможным в результате отсутствия в достаточном количестве мин и зарядов, специально приспособленных для применения на коммуникациях противника. Табельные мины находившиеся на вооружении Красной Армии, оказались трудно применимыми в тылу противника. Они были громоздкими, тяжелыми и требовали значительного времени на установку и маскировку.
Одновременному проведению согласованных акций препятствовало также отсутствие связи партизанских отрядов с Центром из-за недостатка средств связи и
радистов.
наличие или отсутствие специально подготовленного и оснащенного личного состава, а также специального вооружения было одним из решающих факторов, влияющих на масштабы диверсионной работы.
в конце января 1942 год по решению ГКО работа по созданию партизанских отрядов была остановлена. Как выяснилось впоследствии, руководство НКВД подало И.В. Сталину записку, где считало нецелесообразным наличие такого органа управления и выражало сомнение эффективности и возможности широкомасштабных партизанских диверсий.
в июле - августе 1941 года командование Юго-Западного фронта использовало в районе Киева несколько небольших десантов из состава 212 и 104 воздушно-десантных бригад. На десантников возлагались задачи по подрыву мостов, уничтожению складов с боеприпасами, нарушению управления войсками и работы тыла противника, ведению разведки. Группы скрытно проникали в район объекта, внезапно нападали на него и быстро
отходили. Выполнив поставленную задачу, десантники либо выходили в расположение своих войск, либо переходили на положение партизан.
Действия в тылу противника 4-го воздушно-десантного корпуса в январе 1942 года с задачей содействия войскам Западного фронта в окружении 9-й и 4-й танковой армий противника восточнее Вязьмы в конечном итоге завершились переходом к действиям небольшими подразделениями.
высадка 24 сентября 1942 года воздушного десанта в районе юго-западнее Сычевки численностью около 400 человек вначале была воспринята немецким командованием как начало крупной диверсионной операции на железнодорожных коммуникациях группы армий "Центр" и в течение нескольких дней серьезно повлияла на характер перевозок противника. Десантники-партизаны успешно выполняли задачи по оказанию содействия войскам, попавшим в окружение
Суровая зима 1941/42 года была исключительно трудной для партизанских формирований. Созданные в начале войны партизанские роты, батальоны, полки и дивизии оказались не приспособлены к гибким и маневренным действиям небольшими группами. Наиболее типичной организационной единицей стал партизанский отряд. Закончились запасы боеприпасов. Большинство отрядов и групп не имело связи с Большой землей. командиры еще не получили опыта организации партизанских действий, и часто ввязывалась в невыгодные для них открытые боевые действия с частями и подразделениями противника.
В первый год войны партизаны совершали в среднем ежемесячно 40 крушений, а во второй половине 1942 года их число возросло до 300
Таким образом, организационная неразбериха, устаревшее понимание целити задач партизанских действий в тылу противника, отсутствиеспециальных минно-взрывных средств, неправильный выбор способов действий партизанских отрядов, их нацеливание на разгром противника в открытом вооруженном столкновении привели к тому, что в первом периоде основной формой действий партизан в тылу противника был открытый бой с боевыми и тыловыми частями и подразделениями, немецкими гарнизонами икомендатурами.