III.1 Zdrow bądź, królu anjelski

w. 3 jisty —— prawdziwy, pewny.

w. 4 wlity — wszczepiony, wlany,

w. 6 ucierpienia — cierpieniu,

w. 7 prze — przez; luda — ludu.

w. 9 jenż — który.

w. 11 przyjąci — przyjąć.

w. 12 daci —— dać.

w. 13 zasłużenie — zasługi.

w. 14 abychom cię, zawżdy — abyśmy cię zawsze.

III.2 Chrystus sie nam narodził

Kolęda z nie istniejącego dziś tzw. Kancjonału Przeworszczyka z 1435 r. Tekst ogłosił w transkrypcji M. H. Juszyński w przedmowie do I tom Dykcjonarza poetów polskich.

Poprzednie wydanie: Kolędy polskie, s. 5–6.

Chrystus sie nam narodził,

Jenż dawno powieszczon był,

W Betleem, żydowskiem mieście,

Z Panny Maryi czyście. Hallelujah.

Gdy pasterze w nocy paśli,

Stanął przy nich anjoł spasny,

Którzy widząc jasność Boską,

Bali się bojaźnią ciężką. Hallelujah.

Rzekł im anjoł: „Me bójcie się,

Ale owszem weselcie sie.

Narodził sie Zbawiciel wam,

Który rzeczon Chrystus Pan”. Hallelujah.

Teraz wszyscy śpiewajmy,

A Panu Chrystowi dziękujmy,

Bo mu przygłusza śpiewać z anjoły w radości:

Chwała tobie na wysokości.

III.2 Chrystus sie nam narodził

w. 2 jenż — który; powieszczon — zapowiedziany,

w. 4 czyście — czysto, bez grzechu,

w. 6 spasny — zbawczy.

w. 12 rzecson — zwany,

w. 14 Chrystowi — Chrystusowi.

. w. 15 przygłusza — należy.

III.3 Zstał<a>c się rzecz wielmi dziwna

Jest to przekład czeskiej pieśni koledowei Stalat’ sye gest wyecz dywna. Pierwszy wydawca polskiego przekładu, W. A Maciejowski, ustalił datę jego powstania na r. 1442 (por. W. A. Maciejowski, Pamiętniki o dziejach, piśmiennictwie i prawodawstwie Słowian, Petersburg 1839, s. 362). Tekst czeski posłużył Bobowskiemu (Polskie pieśni katolickie, s. 76–77) do pełniejszej rekonstrukcji utworu polskiego.

Poprzednie wydanie: Kolędy polskie, s. 6 (z uzupełnieniami Bobowskiego).

Zstał<a>ć się rzecz wielmi dziwna:

Panna Syna porodziła

Przeze wszej stradzy cielestnej;

To–ć jest dziwne a nowe.

Izaijasz prorokował,

Anjoł Gabryjel zwiastował:

Zdrowa jeś, Panno miłości,

Porodzisz przez boleści.

Eadujmy się, weselmy się!

W Betleem, w małem mieście,

Bog narodził się.

Pastuszkam się anjoł zjawił

A jim nowiny powiedział,

Eż się narodziło Dziecię,

Jeż słynie po wszem świecie.

Słuchał–li kto takie dziwy,

By Trze Królowie przyjęli

Od wychoda słuńca k niemu

Dawaj ąc dary jemu,

Tworcu swojemu.

<Radujmy się, weselmy się!

W Betleem, w małem mieście,

Bog narodził się>.

Prosi za nas Syna, Matko,

Aby była nasza wina

Miłościwie odpuszczona;

Przez jego narodzenie

<Daj nam pokój i zdrowie

A wszem grzechom odpuszczenie,

Maryi jedyny Synu,

Daj miłość, odpuść winę.>

<Badujmy się, weselmy się!

W Betleem, w małem mieście,

Bog narodził się.>

III.3 Zstał<a>c się rzecz wielmi dziwna

w; 1 wielmi — wielce, bardzo.

w. 3 — bez żadnej szkody cielesnej.

w. 5 Izaijasz — Izajasz, jeden z tzw. wielkicŁ proroków Starego Testamentu.

w. 9 Przed „Radujmy się” w rkps. znak Kep (repetitio — tu: odpowiedź), wskazówka dla chóru, który odpowiadał na wiersze poprzednie, śpiewane przez drugi chór.

w. 14 eż — że.

w. 15 jeż — który.

w. 17 trze — trzej.

w. 18 od wychoda słuńca — od wschodu słońca.

w. 20 Tworzec — Stwórca.