- •1.Предмет, значение и цели курса «Истории Белоруссии». Периодизация истории Белоруссии. Источники изучения курса.
- •2. Первобытное общество - общий этап в истории человечества. Заселение территории Белоруссии. Основные занятия первобытных людей, их общ строй.
- •3. Великое переселение народов. Расселение индоевропейцев. Балты и славяне на территории современной Белоруссии.
- •21. Вайна 1654-1667гг
- •4. Зарождение гос-венности у вост славян. Полоцкое и Турово-Пинское княжества-первые гос образования на территории Белорусии.
- •5. Беларускія землі ў перыяд феадальнай раздробленасці
- •6. Барацьба супраць крыжакоў і татара-манголаў
- •7. Сацыяльна-эканамічнае развіццё беларускіх зямель у іх-хііі стст.
- •60. Распад ссср.Независимость бсср. Создание снг.
- •8. Рэлігія і культура ў 9-13 ст.
- •9. Сучасныя канцэпцыі паходжання беларусаў
- •10. Утварэнне вкл
- •11. Дзяржаўны і саслоўны лад вкл
- •12. Знешняя палітыка вкл ў 13-16 стст
- •13. Становішча вкл у палітычнай сістэме рп
- •61. Утварэнне і дзейнасць палітычных партый, грамадскіх арганізацый, аб’яднанняў і рухаў. Фарміраванне шматпартыйнай сістэмы
- •16. Развіццё феад.Адносін на Беларусі.
- •18. Этнічныя працэсы на беларускіх землях у 14-17 стст
- •62. Грамадска-палітычнае становішча і перспектывы развіцця Рэспублікі Беларусь
- •20. Казацка-сялянская вайна 1648-1667гг
- •22. Сацыяльна-эканамічнае становішча беларускіх зямель у другой палове XVI-XVIII ст.
- •17. Беларуская культура ў 13-17 стст
- •40. Рэвалюцыя 1905-1907 гг. На Беларусі.
- •25. Беларуская культура ў 17-18 стст
- •26. Политика царизма в Белоруссии в конце 18-19 ст.
- •28. Эканамічнае развіццё Беларусі ў першай палове XIX ст. Рэформы Кісялёва.
- •29. Общественно-политическое движение на б в 18-19. Восстания 1794 и 1830-31 гг.
- •41. Культура Беларусi пачатку XX ст.
- •30. Искусство Белоруси в 18-19ст.
- •31, 33. Отмена крепостного права.Буржуазные реформы 1860-1880г.
- •32. Восстание 1863-1864гг на б, его итоги и значение.
- •46. Создание бсср и л-бсср.
- •34. Культура Беларусi другой паловы XIX – пачатку XX ст.
- •35. Сацыяльна-эканамічнае развіццё беларускіх губерняў у 60-я гады XIX ст. – першыя гады XX ст.
- •36. Дзейнасць народніцкіх арганізацый на Беларусі ў 1870-1890гг
- •37. Сацыял-дэмакратычныя, народніцкія партыі і арганізацыі на Беларусі ў пачатку хХст.
- •38. Фарміраванне беларускай нацыі
- •43. Лютаўская рэвалюцыя 1917 г. Бел нац рух.
- •39. Беларускі нацыянальна-культурны рух у пачатку XX ст.
- •45. Абвяшчэнне бнр. Дзейнасць Рады бнр
- •47. Беларусь ў гады савецка-польскай вайны.
- •48. Беларусь у гады нэПа.
- •49. Нацыянальнае і дзяржаўнае будаўніцтва ў 1919–1920 гг.
- •50. Беларусь ў перыяд усталявання таталітарнага рэжыму.
- •51, 53.. Западная б в составе Польши.Воссоединение Зап б и бсср.
- •52. Развитие образования ,науки и литературы на б в 1917-1941гг.
- •54. Нападение фашистской Германии на ссср и оборонит бои на терр б.
- •55. Освобождение б от захватчиков. Окончание 2 мировой войны. Ее итоги.
- •56. Обновление и развитие нар хоз-ва бсср в 1945-1950гг
- •59. Развитие образования и науки б в послевоенное время.
- •42. Першая сусветная вайна.
36. Дзейнасць народніцкіх арганізацый на Беларусі ў 1870-1890гг
Гісторыя Беларусі багатая на падэеі, якія закраналі ўсе сацыяльныя і нацыянальныя групы насельніцтва, што прывяло да ўтварэння шматлікіх партый і арганізацый
Палітычная партыя - гэта ўстойлівае згуртаванне актыўных, свядомых грамадзян, аб'яднаных адзінай ідэалогіяй, якія вырашаюць інтарэсы пэўнай сацыяльнай групы і імкнуцца да захопу або ўтрымання палітычнай улады ці да дасягнення вызначаных мэт і ідэалаў. Стварэнне палітычных партый звязваецца з наяўнасцю класаў, асабліва буржуазіі.
Першыя партыі ў сучасным разуменні ўзніклі ў сярэ-дзіне - другой палове XIX ст. у Еўропе. Іх карані ідуць ад чартысцкага руху ў Англіі, які быў выкліканы выбарчай рэформай 1832 г.
Палітычныя арганізацыі на тэрыторыі Беларусі ўзніклі ў другой папове XIX ст.
У народніцтве ад самага пачатку прысутнічалі дзве тэндэнцыі: рэвалюцыйная і рэфармісцкая. Радыкальна настроеная інтэлігенцыя ўспрымала ідэі сялянскага сацыялізму як заклік да непасрэднай рэвалюцыйнай барацьбы, больш умераная яе частка – як праграму даступовага руху наперад праз рэформы.
Народніцкі рух на Беларусі быў ідэйна і арганізацыйна звязаны з агульнарасійскім. Сярод вядомых расійскіх народнікаў 70-х гадоў былі ўраджэнцы Беларусі М.Судзілоўскі, С.Кавалік, I.Грынявіцкі, Р.Ісаеў, К.Брэшка-Брашкоўская, А.Бонч-Асмалоўскі і інш. Ужо ў першай палове 70-х гадоў у некаторых гарадах Беларусі і Літвы дзейнічалі народніцкія гурткі. Іх кіраўнікамі былі ў асноўным студэнты вышэйшых навучальных устаноў – выхадцы з Літвы і Беларусі, галоўным чынам «чайкоўцы».
Але, як народніцкі рух у цэлым, рэвалюцыйныя гурткі краю ў гэты час не мелі агульнага плана дзейнасці і праграмы.
Няўдачы «хаджэння ў народ» 1874–1875 гг. і масавыя арышты сярод яго ўдзельнікаў прывялі народнікаў да высновы аб неабходнасці перагляду праграмы і тактыкі работы ў масах. Яны пераканаліся, што сярод народа трэба весці не «лятучую», кароткачасовую прапаганду, а пастаянную, карпатлівую работу, апіраючуюся на паўсядзённыя сялянскія патрабаванні.
У 1876 г. у Пецярбургу ўзнікла тайнае таварыства «Зямля і воля». Яе стваральнікамі былі М.А. і В.А.Натансоны, А.Д.Міхайлаў, Г.В.Пляханаў, А.Д.Абалешаў і інш. Арганізатары «Зямля і воля», улічваючы няўдалы вопыт «хаджэння ў народ», не толькі зразумелі неабходнасць стварэння моцнай, дысцыплінаванай арганізацыі, але паспрабавалі змяніць сам характар прапаганды і агітацыі.
Але і гэта не дапамагло. У 1879 г. «Зямля і воля» раскалолася. На яе аснове ўзніклі дзве новыя арганізацыі «Народная воля» і «Чорны перадзел». Першая з іх сканцэнтравала ўсе свае намаганні на забойстве цара Аляксандра ІІ, у той час, як другая імкнулася да рэфармацыйных метадаў барацьбы.
На пачатку 1882 г. канчаткова аформілася Паўночна-Заходняя арганізацыя "Народнай волі", якая аб-ядноўвала народніцкія гурткі Беларусі і Літвы. Яе кіруючы орган - Цэнтральная група - знаходзіўся ў Вільні. У тым жа годзе Цэнтральная група была арыштавана, апе мяс-цовыя гурткі працягвапі існаваць. У 1884.г. з ініцыятывай аб'яднання ўсіх народніцкіх гурткоў Беларусі выступіла ма-ладзёжная група “Гоман", або Беларуская сацыяльна-рэ-валюцыйная група (так сябе называлі гоманаўцы). Найбольш актыўнымі яе членамі былі А.Марчанка і Н.Ратнер.