8. De troia

Scriptores antiqui narrant: Troia urbs Asiae pulchra, magna et clara est. Troia altitudine murōrum firma est. Urbs arcem altam et fixam habet. Incolae urbis in arce Priami regis domicilium et templa Minervae, Apollinis, Dianae aedificabant. Priamus, rex Troianōrum, multos filios filiasque habet. In numero filiōrum Hector est, vir egregius fortitudine et virtute. Bello Troiano Hector defensor patriae est.

9. Bibliotheca

Antiquis temporibus opera poētārum servi transcribebant. Unus e servis dictabat, reliqui calamis scribebant, ita uno tempŏre multa exemplaria parabant. Libros scribebant aut in papyro aut in corio. Paginas inter se conglutinabant et volvebant, unde libros appellabant volumina. Volumina in scrinia componebant. Olim libri magni pretii erant. Itaque homines antiqui libros magna cum cura servabant. Antiquis temporĭbus etiam bibliothecae erant. Praecipue clara bibliotheca erat Alexandriae, in Aegypto. In bibliotheca Alexandriae erant multa opera scriptōrum Graecōrum. Ibi multi grammatici laborabant. Graeci grammaticos appellabant philologos.

10. De helena, uxore menelai

Abhinc multos annos erat bellum longum et difficile inter Graecos Troianosque. Causa belli fuit Helena, uxor Menelai. Helena erat filia Ledae, virginis pulchrae, et Iovis, regis omnium deōrum. Menelaus fratrem habebat nomine Agamemnonem. Agamemnon habitabat Mycenas, quae urbs dives et antiqua in Graecia erat, et ibi regnabat. Quadam nocte Helena Mycenas atque Menelaum reliquerat et trans mare Troiam cum Paride, iuvene cuius pater erat rex Troiae, navigaverat. Mane Menelaus uxorem invenīre non poterat. Ubi erat? Quo discesserat?

Troia non oppidum parvum, sed urbs vetus et magna prope mare in Asia erat. Menelaus fratri suo appropinquavit et ab eo auxilio petivit. Statim vocavit alios reges potentes et una multis navĭbus e Graecia Troiam navigavērunt. Omnes cives Troiani valde timebant atque portas urbis clausērunt et Graecos non accepērunt.

11. De animalibus

Sunt multa genĕra animalĭum. Animalĭa vivunt et in terra, et in aqua, et in aĕre. Nam aliae bestiārum terrestres sunt, partim aquatĭles, aliae quasi ancipites in utraque sede viventes. Animalĭum marinōrum maximus est cetus, delphinus – velocissimus. In regionĭbus Asiae et Africae terra marique rara exemplaria animalium habitant. Variae sunt formae et voces animalium, diversae facultates eōrum. Homo quoque animal est, sed animal sociale. Ratione, lingua menteque cetĕra animalia ab homine superantur. Multa de animalĭbus proverbias scimus. Nonnulla eōrum: melior est canis vivus leone mortuo, canis timidus vehementius latrat, quam mordet, e cantu avis cognoscitur, aquilam volāre doces, veris praenuntia venit hirundo, una hirundo non facit ver, elephantus non capit murem, aquila non captat muscas et cetĕra.

12. Cornu amaltheae

Amalthea erat nympha celebris, quae in montĭbus insulae Cretae habitabat. Nympha formam capellae habuit. Amalthea lacte suo infantem Jovem, quem Saturnus pater eius, necāre constituerat, alebat. Cornu eius mirabile erat. Quis homo id cornu habebat, ei nihil deerat, unde dictum: cornu Amaltheae, id est, cornu abundantiae. Postquam Iuppiter regnum deōrum hominumque in potestatem suam receperat, nympham Amaltheam in stellam, nomine Capellam, mutavit.