Вопрос№7:Причины возникновения и процесс формирования государственной территории вкл (40-е гг. 13-14в.) ***только это по русски

1.Причины возникновения:

— Внешнеполитичнаяя, связана с географ положением булор земель и необходимотью преодолеть внешний натиск в нач XIII в. немецких рыцарей-крестоносцев з Запада і у сярэдзіне XIII ст. з южного востока мангола-татар.

— Внутриполитичныея- необходимость преодолеть феодальную раздробленность пераед угрозой внешнего натиска и совместными усилиями дробных удельных княжеств на беларусюх землях защитить себя, котороые оказались безпомощными перед наступлением манголо-татар и крестоносцев.— Эканамічныя, звязаныя з аддзяленнем рамяства ад сельскай гаспадаркі і пераадоленнем натуралънага характару гаспадаркі. Развіццё гандлёвых адносін паміж рознымі рэгіёнамі беларусюх зямель садзейнічала іх аб'яднанню. Узнікненне гарадоу як цэнтрау гандлю і абароны, дзе будавалюя умацаваныя дзядзінцы, спрыяла пашырэнню разнастайных сувязей паміж насельнщтвам.

—эттчнага фак-тара. На тэрыторьп Беларусі, пачынаючы з V—VIII стст., склаліся плямённыя аб'яднанні крывічоу-палачан, дрыгавічоу, радзімічау у выніку яе засялення славянскімі плямёнамі, якія змешваліся з ужо жыушымі тут балцкіммі плямёнамі, г. зн. адбывалася славянізацыя балцкага населътцтва.

2. Працэс утварэння ВКЛ быу звязаны з паступовым перамяшчэннем у XIII ст. цэнтра палітычнага жыцця з Полацка у Наваградак . Удзельнае Полацкае княства аслабла у барацьбе з крыжакамі. У сярэдзше XIII ст. пачало узвышацца Наваградскае княства. Гэтаму садзейшчала яго выгадная аддаленасць ад раёнау змагання з крыжацкай і татарскай навалай, высокі узровень развцця сельскай гаспадаркі, рамяства і гандлю, зацікауленасцъ шматлікай гарадской знаці у аб'яднанні вакол княства іншых зямель.

Асноуныя падзеі, якія паклалі пачатак утварэнню ВКЛ, разгортвалгся у верхнім I сярэднім Панямонні — на тэрыторыі, якая ахоплівае сучасныя пауночна-заходнія землі Беларусі і часткова усходнія землі сучаснай Літоускай Рэспублікі. У дзяржаунаутваральных працэсах прынялі удзел усходнеславянскае хрысціянскае насельніцтва беларускіх зямель і балцкае язычніцкае насельніцтва прыбалтыйскіх зямель, дзе да XIII ст. існавала нізкая грамадская арганізацыя, так, напрыклад, не было значных гарадоу і пісьменнасці, затое мелася моцная ваенная арганізацыя. Згодна меркаванню некаторых гісторыкау менавіта Наваградскае княства і яго мясцовае насельнщтва адыграла важную ролю у збіранні беларускіх зямель і утварэнні першапачаткова княства Літоускага. Таксама існуе думка аб тым, што вызначальную ролю ва утварэнт княства адыгралі літоускія феадалы, якія захапілі беларускія землі. Летапіс паведамляе пра «Літву Міндоуга» аднаго з мясцовых балцкіх князёу, які вымушаны быу у выніку межусобнай барацьбы накіравацца разам з рэшткамі! сваёй дру-жыны з балцкай тэрыторыі суседні Наваградак.

Тут гэты язычнщкі князь прыняу па палітычных прычынах хрысціянства і зрабіу горад сталіцай сваёй краіны. Ён адваявау для сябе тэрыторыю, якую калісьці вьшушаны быу пакінуць, і далучыу яе да Наваградка. Пры Міндоугу пачалося паступовае далучэнне тэрыторьп Верхняга Панямоння да Наваградка. Тут у 1253 г. адбылася каранацыя Міндоуга. Ён стау вялікім князем дзяржавы, якая пачалася з аб'яднання літоускіх і наваградскіх зямель.

Пры сыне Міндоуга вялікім князю Войшалку (1263— 1268 гп), які быу таленавітым, дальнабачным і разам з тым жорсткім палітыкам, межы княства пашырылюя. У свой час Войшалк быу манахам Лаурышаускага манастыра. Даведаушыся аб забойстве бацькі, ён скінуу манаскія рызы адпомсціу за бацьку, знішчыушы шмат іншых князёу, што былі яго ворагамі

Пры пляменнку Міндоуга князю Трайдэне (1270—1282 гг.) заходнія балты , якія ратаваліся ад крыжакоу, былі паселены на беларускх землях у наваколлі Слоніма і Гародні. У канцы XIII ст. пры вялікім князю Віцене (1293—1316гг.) удалося дасягнуць адзінства новай дзяржавы. Шляхі пашырэння яе межау былі рознымі. Беларуск!я землі былі далучаны пераважна на дабравольна-дагаворнай аснове. Пры вялікім князю Гедыміне (1316—1347 гг.) большая частка сучасных беларускіх зямель увайшла у склад ВКЛ. Тэрыторыя ВКЛ павялічалася прыкладна у 3 разы. У яе складзе знаходзшася каля 80% сучаснай тэрыторыі Беларусі