56. Плямисты и высакародны алень як абьект для вальернага ўтрымання

плямісты алень выдзяляецца сярэднімі памерамі. самцоў 118–130 кг, даўжыня цела 160–180 см, вышыня 95–115 см. Самкі 70–85 кг, даўжыня цела да 174 см. Асноўны тон афарбоўкі поўсці рыжы летам і шэра-буры зімой, на тулаве маюцца ланцужкі з чыста-белых плям. Рогі стройныя, прыгожыя, але невялікія, проста пабудаваныя, звычайна без кароны. Радзімай гэтага аленя з’яўляецца Усх Азія. Шырока рэакліматызаваны ў шматлікіх краінах свету, у тым ліку ў рэспубліках былога СССР. У 1963–1973 гадах расселена 1200 плямістых аленяў. Ён быў завезены ў запаведнікі і асобныя спецыялізаваныя паляўнічыя гаспадаркі. У большасці выпадкаў дасягнуў высокага ліку.. Палавой спеласці дасягае на 2 годзе жыцця. П-д гону – верасня-кан кастрычніка. цяжарнасці 7,5 месяцаў. Характарызуецца высокай долей (90–95%) удзелу самак у размнажэнні. Калі добрыя кармавыя ўмовы, да 20% самак маюць двойні. Часцей ацёлы ў маі. Участкі пражывання аленяў, якія жывуць на волі 100–200 га, невялікага статка – 400 га, а буйнога – да 800–900 га. Склад кармавых раслін вельмі вялікі і налічвае каля 130 відаў. Плямісты алень непераборлівы да набору кармоў. Лёгка паддаецца прыручванню. Плямісты алень жывёла паркавага тыпу. Аддае перавагу параўнальна мяккаму клімату, шырокалісцевым і мяшаным ігліцава-лісцевым лясам.Па комплексе прыродных умоў практычна ўся Беларусь прыдатна для вальернага развядзення плямістага аленя, аднак перавагу неабходна аддаць паўднёва-заходняй і цэнтральнай часткам. Менавіта тут ўжо арганізавана некалькі ферм пры калгасах і лясгасах.

8. Экалагічныя групоўкі птушак

На працягу эвалюцыі кожны від займаў экалагічную нішу – прастору, дзе працякала яго жыццё ва ўзаемадзеянні з кампанентамі экасістэм і паміж асобінамі віду. Б. на лясных (дзятлападобныя, курападобныя, голубападобныя, шматлікія вераб’інападобныя і інш.); водна-балотных (гусепадобныя, сеўцападобныя, буслападобныя, журавападобныя) і птушак адкрытых прастораў (шматлікія вераб’інападобныя, некаторыя курападобныя).-маюць цесную сувязь з прыродным ландшафтам, пераважна ў ім сустракаюцца, знаходзяць там корм, ахову і месца для будавання гнязда. па іх вонкавай і ўнутранай будове-атрады, у межах атрада вылучаюць яшчэ большую аднастайнасць, якая стварае сям’ю. 1 сістэматычнай адзінкай з’яўляецца від. Менавіта Для лясных птушак, акрамя палёту, характэрна яшчэ лазанне па галінах і ствалах дрэў, для наземных – хаджэнне і бег, для водных – плаванне і ныранне. Шэраг птушак спалучаюць гэтыя спосабы руху.Водныя птушкі маюць шчыльнае апярэнне, моцна развітую копчыкавую залозу, аднесеныя назад ногі, пальцы з плавальнай перапонкай. Лясныя птушкі маюць пальцы ног на адным ўзроўні. Сухажыллі аўтаматычна фіксуюць пальцы ў сагнутым стане пры пасадцы на галіну. Дробныя птушкі (сініцы, каралькі, чачоткі), якія прыстасаваліся здабываць корм на самых тонкіх канцавых галінках, здольны дзякуючы ўчэпістым і гнуткім пальцам, моцным згінальнікам ног, асаблівай будове тазасцягновага сустава, які набліжаны да цэнтра вагі, падвешвацца да канцоў галін і доўга

вісець уніз спіной.