- •1 Прадмет і задачы дысцыпліны
- •11. Атрад Курападобныя (Galliformes)
- •52 Тэхналогія развядзення глушца, бажанау, качак
- •2Кароткі агляд гісторыі даследаванняў па біялогіі лясных звяроў і птушак
- •3. Роля дысцыпліны ў ахове і рацыянальным выкарыстанні фауны лясоў
- •13. Атрад Лялякападобныя (Caprimulgiformes)
- •54. Сезонныя змены складу кармоў звяроў. Сутачная норма харчу
- •14. Атрад Ракшападобныя (Coraciiformes)
- •10. Биотехнические мероприятия для зверей
- •63.Развядзенне дзиких звяроу (ласёу,дзикоу,аленяу)
- •5. Асаблівасці вонкавай і унутранай будовы птушак.
- •15. Атрад дзятлы (piciformes)
- •16. Атрад Свіргулепадобныя (Аpodiformes)
- •55. Роль хищных в лесных биоценозах.
- •56. Плямисты и высакародны алень як абьект для вальернага ўтрымання
- •8. Экалагічныя групоўкі птушак
- •18. Атрад Вераб’інападобныя (Passeriformes)
- •58. Тэхналогія вальернага развядзення звяроу
- •19. Атрад Гусепадобныя (Anseriformes)
- •20. Атрад Вусякаедныя (Insectivora)
- •21. Атрад сеўцападобныя (Charadriiformes).
- •22. Атрад Журавападобныя (Gruiformes)
- •23.Атрад сокалападобныя (falconiformes)
- •24.Атрад совападобныя (strigiformes)
- •25. Пашырэнне птушак у лесе: шчыльнасць, відавая разнастайнасць у залежнасці ад лясной фармацыі.
- •26. Ахова месцаў пражывання птушак
- •59.Аценка дзейнасци грызуноу у лесе
- •38. Атрад Зайцавыя (Lagomorfha)
- •39.Атрад Грызуны (Rodentia).
- •40.Сям’я сабакавыявыя (Canidae).
- •41.Сям'я Мядзведзевыя (Ursidae) .
- •60.Значнасць минеральнага страваварэння для жывёл
- •29.Уплыў птушак на раслінасць і іншых жывых істот.
- •27.Тэхнічнае прыцягненне птушак.
- •43.Сям’я Каціныя (Felidae).
- •44. Сям’я Янотавыя (Procyonidae).
- •45.Сям’я Дзікоў (Suidae).
- •46.Сям’я аленяу (Cervidae).
- •33.Лесагаспадарчае, эпідэмічнае і эстэтычнае значэнне птушак
- •64.Тыпы сховішчаў і тэрытарыяльнасць у звяроў.
- •65.Вопыт дзічнаразвядзення: замежны, краін снд і айчынны
- •30.Птушкі, якія занесены ў Чк рб.
- •47.Сям’я Пустарогіх (Bovidae)
- •67.Метад двухкратнага картавання слядоў на прасеках.
- •68.Улік звяроў метадам прагону.
- •51.Уздзеянне звяроў на пладаноскасць і натуральнае ўзнаўленне лесу.
- •70.Правілы перавозкі дзічыны ў іншыя мясціны пры расяленні.
- •35.Асаблівасці будовы звяроў.
- •36.Адносины памиж палами у звяроу
- •71.Спосабы адлову звяроў.
- •49.Уплыў звяроў на санітарны стан і біялагічную ўстойлівасць лесу,пашкоджванне лясных раслін смактунамі і абарона насаджэнняў.
- •48.Cучасны стан і перспектыва зубра ў рб.
- •72.Патрабавані да тэхнічных збудаваняў пры ферміркім развядзенні дзічыны.
- •31.Cучасны стан і перспектыва глушца ў рб.
- •50.Узаемаўплыў жывёл у лесе
- •73.Патрабаванні да вальера
- •32.Канструкцыя штучных гняздоўяў для птушак і спосабы развешывання іх у лесе
- •75. Прафілактыка захворванняў і барацьба з драпежнікамі ў вальерах
- •28. Ахоўны рэжым вядзення лясной гаспадаркі ў адносінах да птушак.
- •76. Фермерскае развядзенне дзікіх звяроў
- •36. Адносіны паміж паламі ў звяроў.
- •34. Паходжанне і месца звяроў ў сістэме жывельнага свету.
64.Тыпы сховішчаў і тэрытарыяльнасць у звяроў.
Вялікае значэнне для звяроў маюць сховішчы, у якіх яны хаваюцца ад ворагаў, дрэннага надвор’я і выводзяць дзіцянят. Некаторыя звяры, у прыватнасці капытныя і шэраг драпежнікаў, не маюць спецыяльных жытлаў, а хаваюцца ў густых зарас хуй хуй хуй ніках розных раслін. Прымітыўны тып сховішча ўяўляе сабой логава – неглыбокая яма ў зямлі або снезе, зробленая зверам або якая існавала раней, дзе ён адпачывае звычайна ўсяго адзін або некалькі разоў і больш у яе не вяртаецца. Затым ідуць розныя закрытыя сховішчы і перш за ўсё натуральныя – дуплы, пустоты пад вывернутымі або падмытымі каранямі. Многія жывёлы самі будуюць сабе норы, бярлогі, хаткі, гнёзды.
65.Вопыт дзічнаразвядзення: замежны, краін снд і айчынны
Дзічынаразвядзенне - сістэма мерапрыемстваў, накіраваных на развядзенне ў штучных умовах паляўнічых звяроў і птушак для далейшага выпуску іх ва ўгоддзі і арганізацыі здабычы.Асноўная мэта дзічынаразвядзення - паляпшэнне ўмоў для палявання, стварэнне ва ўгоддзях высокай шчыльнасці дзічыны. Галоўныя аб'екты дзічынаразвядзення - бажан, перапёлка, качка-крыжанка, шэрая курапатка, кеклік віргінскі. У працэсе засваення дзічынаразвядзення знаходзіцца глушэц, пачата развядзенне цецерука, арабка, пардвы. У гісторыі чалавецтва развядзенне дзічыны, у большасці выпадкаў, прыводзіла да прыручэння жывёл і да іх выкарыстання ў сельскай гаспадарцы. Гэты працэс зарадзіўся яшчэ ў старажытнасці. Так, у часы Рымскай імперыі разводзілі бажанаў, галоўным чынам для спажывання. А ужо ў X стагоддзі у Еўропе з'явіліся першыя фермы, на якіх разводзілі дзікіх птушак для палявання. Гэта дало штуршок развядзенню гэтагахуй хуй хуй віду ў вальерах. Вырошчванне маладых бажанаў ў спецыялізаваных гаспадарках для продажу паляўнічым клубам і гаспадаркам набыло масавасць у Велікабрытаніі ў сярэдзіне 60-х гадоў мінулага стагоддзя, штогод ва ўгоддзі выпускалася да 17 тыс. бажанаў. У Францыі да пачатку 70-х гадоў мінулага стагоддзя налічвалася каля 2 тыс. гаспадарак і рассаднікаў па развядзенні дзікай птушкі. Там вырошчваліся бажаны, шэрыя і каменныя курапаткі, звычайныя, віргінскія і каліфарнійскія перапёлкі, і качкі-крыжанкі і іншыя віды. У Галандыі і Даніі шырока практыкуецца развядзенне крыжанак і іншых качак. Чэхаславакія да раздзелу краіны займала першае месца ў свеце па вытворчасці дзічыны на адзінку плошчы паляўнічых угоддзяў. Зараз у Чэхіі і Славакіі штогод адлоўліваюць для вывазу за мяжу каля 80 тыс. бажанаў і да 18 тыс. курапатак.У Германіі першы вялікі гадавальнік паляўнічых бажанаў быў створаны ў 1961 годзе.У Польшчы штогод вырошчваюць для выпуску ва ўгоддзі да 60 тыс. маладых бажанаў.У Венгрыі ў 1958 годзе працавалі тры вялікіх гадавальнікі бажанаў. У 1970 гдзе гэтыя гаспадаркі мелі асноўнае пагалоўе 34 тыс. і атрымлівалі больш 900 тыс яек.Па другі бок акеяна, у ЗША, штогод у інкубатары закладваецца да 1 млн. яек бажанаў, да 100 тыс. яек розных качак. Прыблізна 80% яек курапатак і 50% яек бажанаў інкубуецца ў розных дзяржаўных гаспадарках, усе іншыя яйкі - у прыватных фермах. У Расіі ў пачатку XX стагоддзя былі створаны вялікія гадавальнікі бажанаў каля Пецярбурга, пад Масквой, у Арлоўскай губерніі і іншых месцах Спробы развядзення глушцоў у няволі практыкавалі ў Расіі дастаткова даўно.
