- •1. Засяленне беларускiх зямель. Фармiраванне этнiчных супольнасцей.
- •2.Этничные працессы жалезнага веку и славянская каланизацыя тэрыторыи Беларуси
- •3.Фармирование старажытнай дзяржайнасти.Полацкае княства- першая дзяржава на тэрыторыи
- •4.Тураускае княства у системе старажытнарускай дзяржавы
- •7.Унутрапатычнае становишча и Знешняя палiтыка вкл у XIV—сяр. XVI ст.
- •8.Прычыны и наступства заключэння Крэускай унии
- •9.Аснойныя накирунки развицця вкл у канцы 14-15ст
- •10.Палитычнае становишча Беларуси у першай палове 16ст.
- •11.Дзяржайуны лад,органы улады и киравання у вкл.Судовая система вкл
- •12.Станауленне феадальнага землеуладання и прыгоннага ладу(14-перш.Пал.16ст.)
- •13.Аграрная реформа 1557г и её сутнасть.Выники рэформы у Беларуси.
- •14.Гарадское жыццё у 14-перш.Пал.16ст.Магдэбурское права и яго роля у гражданска-палитычным жыцци народа
- •15.Рэлигийная барацьба и станауленне канфесийнай структуры вкл
- •16.Люблинская уния и утварэнне рп
- •17.Войны сярэдзины 17ст. На тэррыторыи Беларуси и их наступствы.
- •18.Причины и сутнасть палитычнага крызису рп
- •20.Расийская палитыка на новадалучанных землях Беларуси(канец 18ст-нач 19ст)
- •21.Беларусь у вайне 1812 года
- •22.Грамадска-палитычны рух на Беларуси у першай палове 19ст. Змены у палитыцы царызму.
- •23.Крызис феадализму и адмена прыгоннага права у 1861г
- •24.Буржуазные реформы и контрреформы на Беларуси
- •25.Паустанне 1863г.Прычыны паражэння и яго значэнне
- •26.Мадэль аграрна-прамысловага капитализму другой паловы 19ст-пач.20ст
- •27.Вызваленчая барацьба у другой палове 19ст. Беларуская нацыянальная идея в идеологии народникав .Группа”гоман”
- •28.Умовы и асабливасти фармиравання Беларускай нацыи
- •29.Беларуски нацыянальны рух канца 19-пач.20 ст.
- •30.Сталыпинская аграрная реформа на Беларуси
- •31.Беларусь у гады першай сусветнай вайны
- •32.Расийския рэвалюцыи 1917г. И Беларусь
- •34.Итварэнне бсср
- •35.Сацыяльно-экономическое развитие Беларуси в период нэПа
- •36.Беларусь ва умовах савецкай индустрыялизацыи и калектывизацыя
- •37.Палитычнае развиццё Беларуси у 20-я гады . Палитыка «беларусизацыи»,узбуйненне тэррыторыи бсср
- •39.Заходняя Беларусь пад уладай Польшчы (1921-1934)
- •40.Нацыянальна-вызваленчы рух у Заходняй Беларуси
- •41.Дагаворы ссср з Германияй и уз’яднанне Зах. Беларуси з бсср
- •43.Партызански рух и падпольная борьба на акупированной территории
- •44.Вызваленне Беларуси.Уклад беларускага народа у разгром фашысцкай Германии и Японии
- •45.Беларусь на международнай арене у пасляваенны перыяд
- •49.Палитические изменения в ссср ,яго распад .Абвяшчэнне незалежнасти рб
- •50.Конституция рб.Становление президентской палитической системы.
25.Паустанне 1863г.Прычыны паражэння и яго значэнне
З часоў падзелу Рэчы Паспалітай польскі патрыятычны рух не даваў спакою расійскім уладам. Польскі патрыятычны лагер падзяліўся на дэмакратаў, якія выступалі за паўстанне, і лібералаў – прыхільнікаў мірных сродкаў барацьбы.Тыя, хто быў за паўстанне, атрымалi назву “чырвоныя”. Яны падзялялiся на правых i левых. Першыя рабiлi стаўку на шляхту i асцерагалiся шырокага сялянскага руху.Яны прадугледжвалi надзяленне сялян зямлёй за кошт яе частковай канфiскацыi ў памешчыкаў пры абавязковай грашовай кампенсацыi. Левыя разлiчвалi на сялянскую рэвалюцыю.Працiўнiкаў паўстання называлi “белымi”. Гэта былі пераважна памешчыкi, сярэдняя буржуазiя, частка iнтэлiгенцыi.Гэтыя палiтычныя плынi сфарміраваліся і iснавалi не толькi ў Польшчы, але i на тэрыторыi Беларусi i Лiтвы.Восенню 1861 г. у Варшаве з разнастайных рэвалюцыйных груповак быў арганiзаваны паўстанцкi гарадскi камiтэт.“Левых” ў Беларусi ўзначальваў Канстанцiн Калiноўскi (1838–1864). Ён паходзiў з сям’i збяднелага шляхцiца Гродзенскай губернi, скончыў Пецярбургскi ўнiверсiтэт. Вярнуўшыся ў 1861 г. на радзiму, К. Каліноўскі стварыў у Гродне нелегальную рэвалюцыйную арганiзацыю з разначыннай iнтэлiгенцыi. Выдаў 7 нумароў падпольнай рэвалюцыйнай газеты на беларускай мове “Мужыцкая праўда”.Была выкладзена праграма паўстання: Польшча абвяшчалася незалежнай краiнай з роўнымi правамi ўсiх яе грамадзян перад законам, дазвалялася дзейнасць ўнiяцкай царквы, планавалася перадаць сялянам iх зямельныя надзелы ў поўнае ўладанне, а памешчыкам выплацiць кампенсацыю з дзяржаўнай казны.У студзенi–лютым 1863 г. ў Беларусi з’явiлiся першыя паўстанцкiя атрады, якiя прыйшлi з Польшчы. Найбольш актыўна паўстанцы дзейнiчалi ў Гродзенскай губернi, дзе ваяводскiм камiсарам быў К. Калiноўскi.Паўстанне 1863–1864 гг. адбывалася ва ўмовах правядзення аграрнай рэформы ў Расii.Поспеху ў барацьбе з паўстаннем расійскiя ўлады дасягнулi не толькi дзякуючы вайсковай сiле.У чэрвенi 1863 г. ў Вiльню вярнуўся К. Калiноўскi, а ў лiпенi ён стаў старшынёй Вiленскага аддзела. Да канца лета ў руках К. Калiноўскага сканцэнтравалася ўсё кiраўнiцтва паўстанцкiмi атрадамi на тэрыторыi Лiтвы i Беларусi. Аднак выратаваць паўстанне ўжо не удалося.
ВОПРОС№35: Фарміраванне бел. нацыі. Адраджэнне бел. мовы і літаратуры. Дэмакратычны і нацыянальна-вызваленчы рух на Б. у другой палове 19 = пачатку 20 стст.
Пасля падаўлення паўстання 1863–1864 гг. на Беларусi адбыўся рэзкi спад сялянскiх выступленняў i на працягу наступных 40 год сялянскi рух нiколi не дасягаў таго ўзроўню.Арганiзаваны рэвалюцыйны рух на Беларусi пачаў адраджацца толькi ў сярэдзiне 70-х гг.З самага пачатку ў народнiцтве iснавалi дзве плынi – рэвалюцыйная i рэфарматарская. Прадстаўнiкi першай асноўным сродкам дасягнення сваiх мэт лiчылi сялянскую рэвалюцыю. Памяркоўныя народнiкi хацелi перайсцi да сацыялiзму шляхам паступовага рэфармавання iснуючага ладу Расii.Народнiцкi рух на Беларусi быў iдэйна i арганiзацыйна звязаны з агульнарасiйскiм.Тым не меньш, выступленняў рабочых на Беларусi было ня шмат. Толькi ў 90-я гады назiраецца ўздым барацьбы. Паступова рабочы рух набывае ўсе большую арганiзаванасць i ў канцы ХIХ ст. вылучаецца ў самастойную плынь.У дугой палове 80-х – пачатку 90-х гг. у некаторых гарадах Беларусi былi арганiзаваны гурткi, у якiх вывучалiся працы К. Маркса, Ф. Энгельса i iх паслядоўнiкаў.Аднак ужо з сярэдзіны 90-х гадоў у сацыял-дэмакратычным руху Расіі адбываюцца значныя змены. Пачынаецца пераход ад вузкай гуртковай прапаганды марксізму да масавай эканамічнай і палітычнай агітацыі.