- •1.Предмет и задачи истор. Науки.Формац. И цивилю подходы.
- •2.Эволюция первоб.Общин. И рабовлад хоз-ва.Древ. Центры мир. Цивилизаций.
- •3.Древнейшее население и начало расселения славян(б). Концепции происхождения белорусов.
- •4.Основные черты и периодизация феод способа производства. Развитие феодализма в Зап. Европе
- •5.Становление раннефеод гос образований. Полотское и Туровское княжества
- •6.Духовная жизнь и культура бел земель в период раннего феодализма
- •7.Изменение геополитической ситуации в Вост Евр в xiiIв. Образование вкл
- •8.Общественно-политическое устройство вкл.
- •9.Социально-экономическое развитие вкл.
- •11. Генезис капитализма. Переход к капиталист. Хозяйству в Голландии и Англии
- •12. Консолидация бел. Народности (XIV-XV вв.)
- •13.Образование Речи Посполитой 1569 и статус вкл в ее составе.
- •14.Особенности конфессиональных отнош на тер-ии б. Реформация и контрреформация. Брестская уния
- •Контрреформация в Европе
- •Реф и к/р в Беларуси
- •15.Войны и эк упадок на бел землях(вт.ПXvi – ппXvii) Восстановление хоз-ва во вт.П xviiIв
- •16. Развитие культуры на бел землях в составе рп. Эпоха просвещения
- •17. Разделы рп и их историко-правовая оценка
- •18. Промышл. Революция в Англии и соц-эк результаты. Англия – эк лидер эпохи домонополистического капитализма
- •19. Особенности промышл переворота и индустриализации во Франции и Германии
- •20. Становление эк. Индустриального типа в сша
- •21.Бел земли в войне1812.Общ-полит движения. Восстание 1831.
- •23. Отмена крепостного права и бурж реформы 1860-1870-х:особенности их проведения в Беларуси
- •25. Восстание 1863-1864. Бел земли в условиях ускорения буржуазной модернизации(начXXв)
- •26.Особенности развития капитализма на территории Беларуси (1860-1890)
- •27.Становление бел нации
- •28. Революция 1905-1907. Бел земли в условиях ускорения бурж моднрнизации (начXXв)
- •29.Образование,наука и культура б во вт.ПXiXначXXв
- •30.Первая мировая война 1914-1918 и её влияние на бел земли. Свержение самодержавия.
- •31.Обостреніе соц-эк и полит кризиса в России. Установление советской власти в б
- •32.Создание бел гос-сти (бнр,бсср,Литбел).
- •33. Итоги 1 мир войны. Верс-вашингтонская система
- •34. Возрастание эк роли сша в 1920-30.«Новый курс» Рузвельта, его итоги и значение для мир. Эк.
- •35. Особенности эк развития Англии и Франции в 1918-1939гг
- •36. Общее и особенное в хоз системах Германии и Японии в 1918-1939гг. Милитаризация экономики.
- •37. Начало строительства соц. Экономики в бсср. Политика «военного коммунизма».
- •38. Нэп, ее сущность и значение для развития бсср.
- •39.Форсированная индустриализация и принудительная коллективизация в бсср. Формирование ком-админ системы управления.
- •41. Развитие культуры бсср в 1920-1930гг. Политика белорусизации.
- •42. Зап. Беларусь в составе Польшы
- •43. Ссср и страны Европы в нач 2 мировой войны. Вхождение Зап.Б в состав бсср.
- •44.Начало вов.Причины пораж Красной армии летом-осенью 1941.Московская битва,ее значение.
- •45. Фашистский оккупационный режим на тер бсср. Проблема коллаборационизма.
- •46. Партизанское и подпольное движение в бсср.
- •47.Коренной перелом в ходе вов.Освобождение Беларуси. Разгром фашистского блока.
- •48.Система биполярного мира после 2 Миров. Войны.
- •53. Характерные черты и особенности развития хоз-ва бсср в 1950-60. Хоз реформа 1965и её итоги.
- •54.Экономика б в 1970 – п.П1980. Нарастание противоречий в хоз. И соц. Жизни.
- •55.Обществ.-полит и дух жизнь Беларуси(1945-1985).
- •56.Место и роль бсср на междунар арене в 1945-1990.
- •57. Изменения в междунар ситуации во вт пол 1980. Распад социалистического блока.
- •58.Попытки эк и полит модернизации ссср и бсср в годы “перестройки” (вт пол1980). Перехлд к рынку.
- •59.Распад ссср и правовое оформление государственного суверенитета рб
- •60.Осн. Тенденции общ-полит развития рб в 90-xxIв
- •61. Поиск, становление и реализация бел модели соц-ориентир рыночной экономики(90-2008). Гос программы развития рб.
- •62.Дух и культ жизнь бел народа(вт пол 80- начXxi в)
- •63.Рб на междунар арене (1990-2008)
- •64.Основные итоги и уроки истор развития б
12. Консолидация бел. Народности (XIV-XV вв.)
Працэс фармиравання беларускай народнасци заняу дастаткова працяглы перыяд и адбывауся пад уплывам геаграфична-климатычных, сацыяльна-эканамичных, палитычных, царкоуна-рэлигийных фактарау, а таксама агульнаейрапейских тэндэнцый.
Беларуская мова. З моманту утварэння ВКЛ Яна меля статус дзяржаунай, хутка пашыралася и распаусюджвалася. У бел. мове есць пэуныя асабливасци, напрыклад цвердае «р», «дзеканне», «цеканне», фрыкатыуны гук «г». У гэты час бел. лит.я мова пачынае выцясняць з афицыйнага ужытку царкоунаславянскую мову. Дзяржауны статус падцверджваецца тым, што менавита на ей были написаны Статуты ВКЛ, а таксама большая частка дакументау. Развивалася бел лит.свецкага и рэлигйнага хар-ру, аднак войны 17-18 ст прывяли культуру у поуны заняпад. Адной з праяу гэтага працэса стала звужэнне ужывання бел. мовы, хутка быу зацверджаны перавод справаводства на беларускую мову. Але гэта не азначала поунага адмоулення ад бела. мовы, новы этап складвання бел. лит. мовы пачауся у 19 ст.
Рэлигия. Да сярэдзины 16 ст пераважная частка усходнеславянскага насельництва ВКЛ была праваслаунай. Усе спробы вяликих князеуутварыць у дзяржаве аутакефальную царкву скончылася няудачай, вядучая роля засталася за Маскоуским патрыярхам, таму праваслауная вера паступова стала асацыиравацца з «рускай». Аднак пасля Крэускай унии (1385) значна узрос уплыу каталицтва, якая пашыралася сярод шляхты и магнатау. У эпоху рэфармацыи з’явиуся кальвинизм. Мэтайякого было пераадоленне мижканфесиянальных размежаванасцей. Аднак у Польшчы и итве была трывалая пазицыя у каталицтва и хутка пашырылася Контррэфармацыя и пратэстанцки рух страциу падтрымку вядучых магнацких родау. Беларусы таксама рабили спробу аб”яднаць супрацьстауленыя хрысциянския канфесии. И у 1596 г была заключана Брэсцкая царкоуная уния. Нягледзячы на тое, што у 18 ст ужо палова беларусау была униятами, каталицкая царква прэтэндавала на вядучыя пазицыя, акрамя гэтага, праваслауная царква не была выцеснена з Беларуси, бо у яе была падтрымка з боку Расии. А кали яшчэ дадаць наяунасць буйных яурэйских и мусульманских абшчын, то становицца видавочнай уся стракатасць и супярэчливасць рэлигийнага жыцця таго часу.
Менталитеэт и этничная самасвядомасць. З часой старажытнасци у беларусау, як и у других народау, выпрацоувалися пэуныя адметнасци у спосабе мыслення и складу Розуму. Так, у беларусау засталося уяуленне аб рэальнасци иснавання злыхи добрых духау, вера у цудадзейную силу слоу. У делейшым тыповыми рысами нац. менталитэту стала талерантнасць (верацярпимасць), высоки узровень рэлигийнасци, патрыятызм, працавитасць.
13.Образование Речи Посполитой 1569 и статус вкл в ее составе.
1569г. падпісаннем Люблінскай уніі. Умовы і сутнасць уніі былі наступнымі:
-
ВКЛ и Польшча зліваліся ў адзінае і непадзельнае цэлае і новая дзяржава атрымала назву Рэчы Паспалітай.
-
Кіраўнік дзяржавы - кароль, выбіраўся толькі ў Польшчы. Сталіцай дзяржавы быў толькі Кракаў.
-
Адзіным заканадаўчым органам дзяржавы станавіўся агульны Сойм, паседжанне якога праходзілі па чарзе і ў Польшчы, і ў ВКЛ.
-
ВКЛ захавала некаторыя аўтаномныя правы у межах Рэчы Паспалітай.
Княства мела права на свой асобны бюджэт, сваё войска і сваё заканадаўства, якое не павінна было супярэчыць інтарэсам агульнай дзяржавы.
Умовы ўніі былі несправядлівымі ў адносінах да ВКЛ. Княства страціла тэрыторыю Украіны, якую кароль перадаў Польшчы. Палітычныя супярэчнасці закладзенныя Люблінскай уніяй, нераўнапраўе народаў, страта ВКЛ свайго суверэнітэта не ўмацоўвалі агульную дзяржаву, наадварот, гэта спрыяла нараджэнню агульнага крызісу Рэчы Паспалітай.
Такім чынам, знешняя палітыка ВКЛ у ХУІ ст. прывяла да ўтварэння Рэчы Паспалітай.
Утварэнне Рэчы Паспалітай не скасавала Вялікага княства Літоўскага, але паліт. і эк. становішча мясцовага насельніцтва значна пагоршылася. Выбары ў агульны сойм паказалі, што рашаючая роля ў ім належыла польскай шляхце. Паліт. пытанні, якія бел. шляхта прасіла вырашыць у польскага караля шляхам прыняцця адпаведных законаў, не траплялі ў агульны Сойм.
Таму вельмі хутка дэпутаты сойма ад ВКЛ дамагліся выдання асобных заканадаўчых актаў для дзеяння ў межах ВКЛ, што не было прадугледжана Люблінскай уніяй. Статут ВКЛ 1588 г. (были 1529,66) адыходзіў ад умоў Люблінскай уніі. Так, забарана палякам набываць зямельную ўласнасць у межах ВКЛ, захоўваў права ВКЛ на асобнае заканадаўства, уласны дзяржаўны апарат і войска. Польскія паны не мелі права займаць дзяржаўныя пасады ў межах ВКЛ. Адметным было і тое, што статут 1588 г. замацаваў у якасці дзяржаўнай старабеларускую мову.
Аднак у целым гэтыя прававыя нормы не маглі спыніць галоўнага- заняпаду дзяржаўнасці. Справа ў тым, што ў Рэчы Паспалітай з цягам часу ўсе галіны ўлады – заканадаўчую, выканаўчую, судовую – прыбрала ў свае рукі шляхта.
Кароль РП выбіраўся на сойме і поўнасцю залежыў ад яго рашэнняў.
Такім чынам, агульная палітычная сістэма РП была па форме рэспубліканскай, а па зместу і сутнасці – алігархічнай. Гэта садзейнічала развіццю ўсеагульнага крызісу Рэчы Паспалітай.
Выключныя правы, якімі валодала польская шляхта, вабілі палітычную эліту ВКЛ. Таму на працягу XVII ст. амаль уся беларуска-літоўская шляхта прыняла каталіцтва і была асімілявана палякамі.
Палітычныя супярэчнасці, войны паміж Вільняй і Масквой, а потым паміж Рэччу Паспалітай і Маскоўскім царствам спрыялі таму, што ў ВКЛ узмацніўся ўніяцкі рух, які ставіў на мэце аб’яднанне праваслаўнай царквы, але не з касцёлам увогуле, а толькі з Ватыканам. Пасля таго, як у Маскве ў 1589 г. быў створаны патырярхат, які атрымаў права на кіраванне праваслаўнай царквой і ў ВКЛ, уніяцкі рух у ВКЛ рэзка ўзмацніўся.
У 1595 г. папа Рымскі падпісаў акт уніі для праваслаўнай царквы ў межах ВКЛ, а ў 1596 г. праваслаўныя епіскапы ВКЛ са свайго боку падпісалі царкоўную унію з Рымам у Брэсце. Згодна з умовамі ўніі праваслаўная царква трапіла ў палітычныю і кананічную залежнасць ад Рыма, але кампрамісам было тое, што яна захавала традыцыйную праваслаўную абраднасць.
Такім чынам, палітычнае, прававое і ідэалагічнае становішча ВКЛ у складзе Рэчы Паспалітай вызначалася стратай асноў дзяржаўнасці і нацыянальнай самабытнасці ва ўсіх сферах жыцця народа.