27.Становление бел нации

У апошняй трэци 19 ст працягвауся працэс фармиравання беларускай нацыи. Иснаванне нацыи характарызавалася наяунасцю наступных прымет: супольнасць тэрыторыи и эканамичнага жыцця, культуры и литаратурнай мовы, агульнасцю рыс нацыянальнага характару.

Фармираванне беларускай нацыи стрымливалася русификатарскай палитыкай царызму: пашырэнне расийскага землеуладання, пераводам пачатковай школы цалкам на русскую мову навучання, адсутнасцю вышэйшых навучальных устаноу, беларускамоунага друку.

На абуджэнне нацыянальнай самасвядомасци вялики уплыу аказала дзейнасць шматликих збиральникау и даследчыкау фальклору, лингвистау, гисторыкау, этнографау. У апошния дзесяцигоддзи 19 ст за усей этничнай тэрыторыяй канчаткова замацавауся тэрмин «Беларусь».

З працэсами фармиравання беларускай нацыи неадрыуна звязана и развицце Беларускай культуры. У гэты час адбываецца фармираванне новай беларускай литаратурнай мовы, што найбольш яскрава праяуляецца у жанрах мастацкай литаратуры и публицыстыки. Развицце грамадскай думки садзейничала з‘яуленню беларускай литаратуры дэмакратычнага характару. Найбольш вядомыми были Калиноуски, Багушэвич, Дунин-Марцинкевич, Лучына, Гурынович. З’яуляюццабеларуския легальныя выданни («Наша доля», «Наша нива»).

Актывизавалася музычнае и тэтральнае жыцце Беларуси. Пэуныя кроки зроблены у мастацтве и архитэктуры.

З’яуляюцца беларуския арганизацыи у Маскве и Пецярбургу («Гоман»). Фармируецца першая беларуская палитычная партыя—Беларуская сацыялистычная грамада. Пашыраюцца прафесийныя, грамадска-культурныя аб’яднанни и гуртки.

Наогул, нягледзячы на неспрыяльныя дзяржауна-палитычныя умовы, спецыфичную этнасацыяльную ситуацыю и дзякуючы рэформам 60-80 гг, якия паклали шлях да эканамичнай и палитычнай мадэрнизацыи краины, фармираванне беларускай нацыи у агульных рысах завяршылася.

28. Революция 1905-1907. Бел земли в условиях ускорения бурж моднрнизации (начXXв)

На пачатку ХХст. Расія апынулася перад непазбежнасцю рэвалюцыі бо нарасталі супярэчнасці паміж хуткім ростам капіталізму і перажыткамі прыгонніцтва Асаблівасці паліт. і эк. развіцця краіны патрабавалі глыбокіх рэформ.

На выражэнне інтэрэсаў рабочага класа і працоўнага сялянства прэтэндавалі РСДРП (бальшавікоў і меньшакоў), Бунд, эсэры, БСГ і іншыя сацыял-дэмакратычныя і леванародніцкія партыі і арганізацыі.

Пачаткам першай расійскай буржуазна-дэмакратычнай рэвалюцыі з’явіліся падзеі 9 студзеня 1905г. у Пуцярбургу, калі была расстраляна 140-тысячная дэманстрацыя.

У студзені-красавіку 1905г. адбыліся сялянскія выступленні,

Пад націскам рэвалюцыі 6 жніўня 1905г. Мікалай ІІ падпісаў маніфест аб увядзенні ў Расіі парламента – законарадчай Дзяржаўнай думы. Гэта была спроба аслабіць рэвалюц. рух і схіліць на свой бок ліберальую буржуазію. Але гэты манёўр царскіх улад праваліўся. У кастрычніку 1905 г. пачалася ўсеагульная паліт. стачка. 17 кастрычніка 1905г. цар падпісаў Маніфест аб абвяшчэнні дэмакратычных свабод, скліканні Дзяржаўнай думы з заканадаўчымі паўнамоцтвамі. Буржуазна-ліберальны лагер быў задаволены. Узнікаюць партыі кадэтаў і акцябрыстаў. Рэвалюцыйна-дэмакратычныя сілы працягвалі барацьбу.

9-18 снежня 1905 г. у Маскве адбылося ўзброенае паўстанне. Яно было падаўлена ўзброенымі сіламі. Рэвалюцыя пачала адступаць. Улады ўзялі палітычную сітуацію пад кантроль. У гэтых умовах "левы блок" пачаў распадацца.

Апошняй сумеснай акцыяй "левага блоку" стаў байкот выбараў у І Дзяржауную думу вясной 1906г. Аднак іх дзеянні былі непаслядоўнымі. Сарваць выбары ў I Дзяржаўную думу не ўдалося. Большасць месц у Думе заваявалі кадэты. Але склад Думы не задавальняў самадзяржаўе, і цар разагнаў дзве першыя думы. => паражэнне рэвалюцыі. Новы выбарчы закон у поўнай меры быў арыентаваны на памешчыкаў і буйную буржуазію. Думах складалі прадстаўнікі ўрадавых партый. Левыя партыі не былі прадстаўлены наогул, а дэпутаты з сялян падтрымлівалі правыя партыі.

З рэвалюц 1905-1907гг. пачаўся працэс пераўтварэння самадзяржаўя ў канстытуцыйную манархію, рух да парламентарызму. Нягледзячы на паражэнне рэвалюцыі і наступленне рэакцыі, поўнага вяртання да мінулага ўжо не магло быць.

Ідучы па сусветным шляху эканамічных пераўтварэнняў, расійскі капіталізм на рубяжы XIX-XXстст. уступіў у імперыялістычную стадыю. Расійская імперыя займала чацвёртае – пятае месца разам з Францыяй. Праўда, яна значна ўступала ЗША, Германіі і Англіі.

Эканоміка Беларусі, якая з’яўлялася часткай народна-гаспадарчага комплексу Расійскай імперыі, развівалася па тых жа эканамічных законах. Ішоў працэс канцэнтрацыі вытворчасці, выцяснення дробных прадпрыемстваў буйнымі капіталістычнымі фабрыкамі і заводамі

У пачатку XX ст. у прамысловасці Беларусі пачалі узнікаць манапа-лістычныя аб’яднанні

Эканамічны ўздым стварыў спрыяльныя ўмовы для замежных інвестыцый. Будавалися чыгунки. Капіталістычныя адносіны укараняюцца і ў с/г.,садзейнічала сталыпінская аграрная рэформа. Прычыны:невыраш аграрнага пытання,існаванне феад перажыткаў,рост сялянскага руху.Мэты:забеспячэнне развіцця капіталізму у с/г,стварыць з зямельных сялян сельскую буржуазію як апору для самадзяржаўя.Сродкі:разбурэнне сялянскай абшчыны, забеспячэнне права сялян на падзел зямлі, перасяленне малазямельных сялян у Сібір.

Асаблівасцю рэформы на Беларусі было і стварэнне тут земстваў.

У выніку рэформы заможная частка насельніцтва ў беларускай вёсцы павялічалася. Працэс развіцця капіталізму. Яна не была выканана ў поўнай меры аграрнае пытанне, не змагла прадухіліць абвастрэння сацыяльных супярэчнасцей у краіне.