2. Şul üsémléknén. Orlıgı, bértégé. II s. //meg. Kukuruz bértégénnen ezérlengen.

KUKURUZÇI i. Kukuruz üstérüçé, kukuruz üstérüv ostası.

KUKURUZÇILIK i. Kukuruz üstérüv, kukuruz igüv éşé.

KUKŞİN i. söyl k. küvşin,

KUL I i.A. Kéşé gevdesénéñ iké yanınnan çıgıp torgan par egza. // Şul egzanıñ bélezékten tübengé öléşé, çugı.

küç. Bérer éşné, şögılné başkargan kéç, koral, çara; bilgélé bér éşte, şögılde, éşçenlékte katnaşlık. || Bérer éşnéñ uyla-nılgan, géman itélgen başkaruçısı turında. || Bérer éşné éşlevçénén. yaki şunı başlav-çınıñ éş barışına yaki éş neticeséne yogıntısı (kara ışanu) turında.

küç. Yak, taraf, yüneléş (uñ yaki sul süzleré bélen géne kullanıla).

Poçérk, kémnéñ de bulsa yazu revéşé; imea.

// Eybér éşlenéşénde individuval alım yaki ostalık çalımı.

5. Küç. Kıyık kiléş form. Xakimlék, vlast; bilevçélék. // İxtıyar, karamak.

küç. İyalék, xuca buluv.

küç. u.-vak. kiléşénde. Kulga alıngan buluv, totkınlıkta buluv turında.

küç. söyl, kıyık kiléş form. Béremlep satuçılar dairesé (zur sevde sistémasına karşı kuyılıp eytéle).

küç. Narasıy balanı béleklerge utırtıp (yatkırıp) yörtüv turında.

küç. Xatın-kıznıñ tormışka çıgarga rizalıgı.

rev. meg. kuldan. hiç kiçéktérmesten hem turıdan-turı (tülev, raspiska birüv h. b. ş. turında).

rev. meg. kuldan, kul bélen. Borıngı primitiv korallar bélen yaki kul köçé yardeménde géne (maşina bélen éşlevge karşı kuyılıp eytéle).

// Taşka basmıyça, kalem-karandaş bélen géne yazıp.

KUL II i. dial. İnéşlé yırıntı, sulı sıza.

KUL III i. 1. bor. Gaskernén gadette sıyfatı buyınça ayırımlangan bér öléşé; flang.

2. Sort; tér, iş.

3. Masştab, zurlık.

4. s. meg. küç. Layık, yaraklı. || Caylı, unay, kulay.

Kul başlav — sugış vakıtında gaskernéñ bér élé-şén kireklé moméntta iyertép alıp kitüv, atakaga küterüv.

KULAVIZ i. bor. 1. Tanış bulmagan xeter urında kiçüv, ütkél, yul kürsetüçé.

2. küç. Peygamber; ostaz; yulbaşçı. // Aradaşçı.

KULAGAY i. dial. Rişvetçé.

KULAZAK: kulazak arba—-burene tarttıruv öçén caylangan iké tegermeçlé arba.

KULAY s. Uñaylı, caylı; urınlı, layıklı..// Eybet; buldıklı, yaraklı (kéşé turında).

KULAK i. tar. Yarlı-yalçı köçé bélen faydalanuçı bay kréstyan, baygura.

KULAKLIK i. Kulaklarga xayı sıyfatlar.

KULALMAŞ rev. 1. k. kulalmaşka (1, 2meg.).

2. i. meg. Pardaş, yardemçé.

KULALMAŞKA rev. 1. İké kéşé éşliy torgan éşte yardemge, parga.

2. Bér éş könéne bér éş köné (kulga-kul) tülev şartı bélen éşleşép.

KULASA i. dial. Su agımınıñ köçé bélen eylene torgan maxsus tegermeç, zur çarık. || Gomümen kalaklı tegermeç, kalaklı val.

KUL-AYAK i. k. ayak-kul.

KULBAV i. dial. Cépke gerebeler, morcenner tézép yasalgan bélezék, çılbır bélezél:.

KULBAŞ i. 1. Béleknéñ kalak söyegéne totaşkan urını. 2. Külmek h. b. ş. kiyémnernéñ kulbaş turısı.

KULGA-KUL: kulga-kul totınışu (totınuv, birüv) — 1) bér-bérsénéñ kulın üzara totışu. 2) küç. yakın duslarça, bik kiléşép mégamele itüv.

KULDAN-KULGA rev. Kéşéden kéşége, bérevden ikénçége, öçénçége hem başkalarga.

KULDAŞ i. sir. Éşte yardemçé, bérge éşlevçé.

KULDAŞLIK i. Kuldaş buluv.

KULİ i. Könçıgış hem Könyak Aziye illerénde kara éşçé, gadette kul arbasına cigélép, yök yaki kéşé taşıp yörüvçé yökçé.

KULİNAR i. Osta péşékçé; aş-suv bélgéçé.

KULYNAFİYE i. Aş-suv xezérlev ostalıgı.

KULKUBIZ i. Skripkanıñ bér téré.

KULLAMA i. Salma katış turalgan it.

KULLANMA i. İnstruktsiye, kürsetmeler cıyılması.

KULLANU f. Bérer protséss yaki éş maksatları öçén faydalanuv.

KULLANIŞ i. Nindi de bulsa prédmétnıy yaki métod, ısul^ h. b. ş. nıñ éş, xézmet protséssında yaki köreşte faydalanıluvı.

KULLAP rev. Bilgélé bér (bilgélé sandagı) kul bélen.

KULSA i. Kul bélen éşletéle torgan méxanizmnıñ totkası; şundıy méxanizmnıñ üzé — kıska rıçag yeise rıçaglar sistéması.

KULSIZ s. 1. Kulı bulmagan, çulak (kulı ézélgen yaki kulı gariplengen).