4. Küç. Söyl. Bétüv, bétép kitüv; ekrénlep yukkaçıgu.

KORUV II f. 1. Tézü, saluv; torgızu. || Yasav, tözü (lagér, palatka h. b.). || Yasav, éşlev. 2. Buldıruv, barlıkka kitérüv; tözü, oyıştıruv.E. İsxak.

Matérialnı saylap hem bilgélé bér tertipte oyıştırıp, nerse de bulsa icat itüv, tözü. || Bilgélé bér tertipte, sistémada oyıştıruv, alıp baruv; caylav.

Cıyuv; oyıştıruv, ütkerüv (meclés, tuvuv, kiçe, uyın || söyl, Ütkerüv (eñgeme, cıyılış İ. b.).

Kaplav, yabu, élép kuyuv. Bérer nersege nigézlev.

küç, Yasav, oyıştıruv, uylap çıgaruv. || Oyıştıruv, söylev (gaybet, yala). || Planlaştıruv, éşlev, başkaruv. // Tézü, xezérlev (plan turında).

8. yard. f, funk, Kaybér abstrakt isémner bélen tézme figıl yasap, şul isémnen añlaşılgan éşné éşlev, şunıñ bélen meşgul buluv megnesén añlata (yagni şul isémnerden figıl yasıy torgan kuşımçalar funktsiyesén ütiy, meselen:

KORUV III f. 1. Bérer törlé atuv yaki şartlatkıç koralga zaryad (1 meg.), snaryad, patron kuyuv.

2. Nersené de bulsa köylev, bérer törlé éş baş-karırga xezérlék xeléne kitérüv. || Aulav, totuv öçén nindi de bulsa caylanmanı köylep kuyuv.

3. éléktr énérgiyesé tuplav (bérer törlé priborda h. b.).

KORUVLI I s. Korılgan, korıp kuyılgan (çarşav, perde N. b. turında).

KORUVLI II s. Korılgan, zaryad kuyılgan (atuv koralları turında).

KORÇAÑGI i. 1. Korçañgı böténéñ (talpanınıñ) kéşé yaki xayvan tiréséne ütép kérüvé sebeplé, tende kuvıklı timgéller hem kımırcuv, kıçıtuv barlıkka kilüv bélen üte torgan yogışlı tiré avıruvı. || Şundıy avıruvı bulgan kéşé. || s. meg. Korçañgı bélen avırıy torgan.

2. küç. gadi. s. Yünséz, éşeké. Korçañgı bété (talpanı) zool. — kéşé hem xayvan tenénde korçañgı avıruvı barlıkka kitére torgan parazit böcek. .

O Korçañgı tél gadi s. — télçen, küp séylerge yaratuçı kéşé turında.

KORÇUV s. dial. Vakçıl, beylençék.

KORŞALU f. Téş. yün. k. korşav II.

KORŞAV I i. 1. Yuka néçke agaç yaki métalldan bégép éşlengen bocra (miçkelerge, kismeklerge, arba tegermeçleréne kidérép nıgıtıla).

2. küç. Bogav megnesénde.

Korşav atuv — 1) kismek yaki miçke burtép, agaç korşav ıçkınıp kitüv; 2) isk. bélüv, bankrotlıkka çıgu. Korşav suguv (tartu) -— korşavlav. Korşav sugıp yörüv — bulmastay, megneséz éş artınnan yörüv.

KORŞAV II f. Nerse bélen de bulsa tirelep, eylendérép çolgap aluv.

KORŞAVLAV sr. 1. Korşav kidérüv, korşav bélen eylendérép nıgıtuv (meselen, tegermeçné, kismekné).

2. dial. k. korşav II.

KORŞAVLI s. dial. Korulı, bulép alıngan.

KORI s. 1. Yüvéşlenmegen, çılanmagan, sulanmagan. II Dım tartmagan, dımıkmagan. || Yüvéş (dımlı) tügél, sostavında suv parları bik az bulgan (pava turında). || Yüvéş, pıçrak tügél (cir, tufrak).

Yavımsız, yañgırsız; ayaz, koyaşlı (pava torışı turında). || Kışın bula torgan açı, zıkı salkın turında.

Üsüvden, yeşevden tuktagan, yafrakları koyılıp, yeşéllégé bétken, korıgan (üsémlék turında). || Bulgan üz dımı da koyaş yaki ut cılısında kibép bétken; kirésé: çi. || vlgérép citken (orlık, aşlık, igén).

i. meg. k. korı cir.

küç. Buş, bérnerse de salmagai, bérnersesé de bulmagan.

II rev, meg. Buş, bérnerseséz.

küç. Bérni de ceyélmegen, tüşelmegen, şere.

küç. Buş, süzde géne kalıp, tormışka, gamelge aşırılmagan; neticeséz, faydasız. II Delilséz. || Zakonlı revéşte bér-bér-séne beylengen kürénéş yaki prédmétlarnıñ bérsé, başkalardan ayırıp alınganı (gına çiklev kisekçesé megnesénde).

küç. Kaloriyesé, tuklıklılıgı bulmagan, dirbiyesé citmegen (itséz, maysız aş-suv turında).

küç. Gadi, gadeti.

küç. Talepçen, katı küñéllé, nık tora torgan; usal (kéşé xaraktérı turında). || Usal, talepçen; kırıs, yagımsız (tavış, süz h. b. turında). || Yérek xiséne beylenmegen, cansız, salkın; resmi.

Xudocéstvolı tügél, süretlev çaralarına yarlı, cansız.

KORIBOTAK i. évf. Çuvan, sızlavık.

KORIK i. 1. Çabıp bargan atnı yaki başka kırgıy xayvannı élektérép avlav öçén bér başına élmeklé bav tagılgan ozın kolga. II Gomümen kolga, ozın kirte.

2. isk. Borıngı sugışlarda doşmannı at östénnen

égıp esirlékke aluv öçén kullanılgan bér başı élmeklé bav (bavnıñ bér başı ırgıtuçıda kala, élmeklé başı doşman élegérlék itép tézep ırgıtıla hem, tartkaç, élmek kısıla).

KORIK-KORIK avaz iyer. Yütellev tavışın, katı yétkérgende çıkkan tavışnı béldére.

KORIKÇI i. Korık bélen at totuçı, korık bélen mal avlavçı kéşé.

KORILAY rev. 1. Korı (1 meg.) xelénde, yüvéşle-miçe yaki yüvéşlengençé.

2. Korı (8 meg.) kiléş, buş, bérnerseséz (aşav-éçüv turında).

KORILANU f. 1. Korıga kitüv; (kénner) yavımsız, yañgırsızga eylenüv. || Korı xelge kilüv; dımnın, yüvéş-léknén kimüvé.

2. küç. Talepçenlék kürsetüv, korı tota başlav, katı kullılanuv. || Korı, salkın, resmi tös aluv; xislerge yarlılanuv.

KORILATA rev. k. korılay 1.

KORILDAV f. 1. Tornanıñ üzéne xayı tavış bélen kıçkıruvı.

Eteç yaki kürkenéñ ko-ko-ko kébégrek kıçkırı-nıp kuyuvı.

küç. Tupas, kalın tavış bélen söylev (urınsız hem yemséz söylevén yaratmav tösméré östi).

KORILDAŞU f. 1. Tornalar kıçkıruvı, oçkanda üzara xeberleşüvé turında.

KORILMA I i. 1. Tözéléş; proizvodstvo binaları kompléksı.

2. xerbi. Doşmannın alga baruvın totkarlav, yulın kisü öçén tézélgen karşılık kırı, kirte.

KORILMA II i. fiz. Prédmétnıy éléktrlanuvı, anda barlıkka kilgen éléktr; zaryad.

KORILTAY i. isk. Ayırım gübérna, vyaz, réspublika yaki devlet küleménde cıyılgan sézd.

KORILU f. 1. Tözélüv, salınuv, nindi de bulsa korılmanıñ barlıkka kilüvé.

Oyıştırıluv, kombinatsiyelenüv; icat itélüv.

Tézetép, éşke, xereketke ezér xelge kitérélüv (maşinalar turında).

élénüv,élép, nindi de bulsa urın kaplatıp kuyıluv (perde, çarşav turında).

Nigézlenüv, isep totıluv.

KORILULI s. söyl. k. korulı 1.

KORI LIK i. 1. Korı buluv xelé; yüvéşlenmegen, çılanmagan, dımlanmagan buluv.

Ozak vakıtlar yañgır bulmav, yavımsızlık se-beplé, cir hem havada dım bétüv, üsémlékler koruv, helak buluv.

küç. Korı (10 meg.) buluv, talepçenlék; katı küñéllélék. // Salkınlık, xissézlék, resmilék.

KORILIKLI s. Korı, dımsız; yavımsız (hava torışı turında).

KORILIŞ i. 1. k. tézéléş. 2. Tözéléş, kompoziñiye, struktura (edebi hem muzıka eserleré turında).

KORILIŞLI s. Tözéléşlé, tézélgen, korılgan.

KORIM i. Yagulık yanganda barlıkka kile torgan kara töstegé maylı produkt, yagulık kaldıgı (tétén bélen havaga küterélép, cir östéne yava, eybérlerge kuna). || tipogr. Tipografiyede kullanuv öçén maxsus éşlengen kara buya.

KORIMBAŞ i. a.-x. Üsémléklerde, ayıruça bér-téklé aşlıklarda bula torgan gémbe avıruvı; kisev gémbesé.

KORIMLANU f. 1. Korımga, téténge karaluv, buyaluv. 2. k. korımlav.

KORIMLAV f. Korım, tétén çıgaruv, tétev.

KORIMLI s. 1. Korımga, téténge buyalgan, karalgan. 2. küç. Pıçrak, kéşéné karalta, buyıy torgan, namusın taplıy torgan (süz, gaybet h. b.).

KORI-SARI i. 1. Korıgan botak, yomıçka, çı-bık-çabık kébék vak-téyak utın, yagulık. 2. Sıyık bulmagan aşamlıklar.

KORITUV f. 1. Sértép korı itüv, kiptérüv. 2. Üsémléklerné korıgan xelge kitérüv, üsüvden tuktatuv, helak itüv. II Can iyesén, anıñ organın yeşevden tuktatuv, helak itüv.

3. küç. Béldérüv, talap-cimérép xeyérçélendérüv, bélgénlékke töşérüv.. || Bé-ténleyge yuk itüv, bétérüv, tuzdıruv.

KORIÇ i. 1. Timér bélen üglérod hem kaybér başka tér katnaşmalar érétmesénnen torgan aksıl katı métall. || s. meg. Korıçtan éşlengen.

2. s. meg. küç. Köçlé, ciñélmes. II Nık, nıklı; kakşamas.

KORIÇAGAÇ i. Zeytün agaçı sémyalıgınnan könyakta üse torgan, tar, vak yafraklı, üzegé bik katı agaç; dardar agaçı.

KORIÇLANU f. 1. Korıç xeléne kilüv; korıç bronya bélen kaplanuv.

2. küç. Nıgu, çınıgu.

KORIÇLIK i. Korıç kébék nık buluv.

KORIÇÇI i. Korıç koyuvçı, korıç koyuv ostası.

KORIŞKAK s. söyl Çirleşke, yabık, arık tenlé (balalar turında).

KORIŞTIRU f. 1. Vak-téyak, yuk-bar nerselerden, annan-monnan gına tözü, emellep kuyuv. //Torlé kiseklerné cıynap bér bötén itüv, bér bötén itép küz aldına kitérüv.

2. Cıynav, cıynaklandıruv.

KORIŞUV f. 1. Tulılıgı bétép cıyırıluv, suluv, şinüv (üsémlék turında). // Koruv, kibüden cıyırıluv, béterlenüv, yomarlanuv.

Kartlık yaki;açlıktan üte yabıgu, bétérénüv, tennéñ tulılıgı, turılıgı yugaluv (kéşé yaki xayvan turında). || küç. Kéçéreyép, méskénlenép kaluv.

Ayak yaki kulnıñ avıruv neticesénde koruvı, tar-tışuvı, éşke ye ramavı. || Gomümen gevdenén tar-tıluvı, cıyırıluvı.

KOSTIL i. 1. söyl Kultık tayagı.

2. maxé. Rélsnı şpallarga bérkétüv öçén éşlengen maxsus kadak.

KOSTIRGIÇ s. Kostıra torgan, aşagannı kiré çıgara torgan.

KOSTIRU f. 1. Kosarga, aşagan-éçkenné kiré çıgarırga mecbur itüv.

2. küç. Aşaganı kiré kilérlék itép üç aluv, üzleştérgen eybérlerén köç bélen tartıp aluv turında.

KOSUV f. 1. Aşagannı kiré çıgaruv; aşkazanın-dagı azık kaldıkların avızdan ixtıyarsız kiré çıgaruv.

küç. Bérer kéşénéñ üz-üzén totışına karata tugan kiléştérmev, cirenüv xisé turında.

küç. Cinélép, başkalardan algan, talap cıygan nerselerné kiré kaytarırga mecbur buluv turında.

küç. Küplep çıgarıp toruv turında.

sval. Timérge tiyép torgan nersege timér tutıgı çıgu, şul eybérné karaltuv.

KOSIK a. Kosıp çıgarılgan nerse.

KOSYAK a. maxé. Uvıldık çeçü çorında bér urınga cıynalgan balık ééré.

KOT i. isk. 1. dani. Tennen ayırılıp kite ala dip uylanılgan can; rux. || Şaytan kagılmasın, zexmet timesén dip yaki başka maksat bélen yanda yörtüv öçén koydırıp éşlengen „can", „kot" süreté.

2. Nur, yem; maturlık. 3. Bexét, uñış. II Fayda, bexét kitérüv turında.

Kot(ın) aluv (oçıru) — bik nık kurkıtuv. //alınuv, kot oçu (çıgu), kot kalmav — bik nık kurku, şürlev.

KOTANAY i. Kot koyuv, kürezelék itüv, sixér-baguv kébék éşler bélen şögıllenüçé karçık. || Ubırlı karçık.

KOTAYUV f. söyl 1. Kot, can kérüv; tazarıp, maturayıp, tulılanıp kitüv (meselen, avırudan soñ).

2. Tiyénüv, nersenéñ de bulsa citerlék buluvvı turında.

KOTKARUV f. 1. Bela, helaket, ülém h. b. dan saklap kaluv, yolıp kaluv.

Azat itüv, kémnéñ de bulsa kulınnan, izüv-kı-suvınnan tartıp aluv. || Azatlık, irék birüv.

élekken, kısılgan urınnan tartıp aluv, ıçkındıruv.

KOT-KON cıy. i. Tés, çıray.

KOTKUV f. dial. Kotkı taratuv, kotırtuv.

KOTKI i. 1. Kolléktivta, kéşéler arasında tarkalış kértüv, bér-bérséne karşı kuyuv, bérer törlé cinayatke éterüv maksatı bélen söylengen süz, gaybet, yala.

2. Vesvese; bérer nersege kızıktırıp aldav. || Sizdérmi géne yaman éşke éndev, vesveselé kiñeş.

Kotkı saluv — vesvese kértüv, küñélén azdıruv. // Kotkı taratuv — provokatsiye bélen şögıllenüv, tarkalış kértérge mataşu; panika, şik kuzgatuv. // Kotkı taratuçı — k. kotkıçı.

KOTKILI s. Kotkıga nigézlengen, tarkalış yasav maksatı bélen éşlengen, provokatsion.

KOTKINAME i. isk. Bérer éşke, xereketke éndep, kotkı süzleré yazılgan kegaz.

KOTKIÇI i. Kotkı taratuçı, provokatsiye bélen şögıllenüçé.

KOTKIÇILIK i. Kotkı saluv, kotırtuv, kotkı taratuv éşé.

KOTLAV f. 1. Beyrem, yübiléy, ciñüv h. b. şatlıklar unayı bélen yaxşı, izgé télekler téleptebriklev.. || Yana kiyém, éy yaki kvartiralı buluv unayı bélen tebriklev (yola buyınça, gadette, bulek biréle).

2. Xuplav, yaxşı dip tabu.

KOTLI s. isk. 1.Matur; yagımlı, séykémlé.

2. Bexétlé.

O Kotlı bulsın — nindi de bulsa éşné kotlav, xuplav, izgé télek télegende eytéle: bexétlé bulsın; uñışlı bulsın.

KOTLIK i. Unış, bexét.

KOTOŞKA i söyl. Arkaga asıla torgan yul kapçıgı; bişter.

KOTOMKALI s. Kotomka askan, arkasına kotomka asıp yulga çıkkan yulçı.

KOTOÇKIÇ s. 1. Kot (1 meg.), can çıgarlık, bik kurkınıçlı, dehşetlé.

2. Bik köçlé, bik katı. || Bik zur, çikten aşkan. // Bik naçar, yaman.

3. rev. Bik, artık.

KOTOÇIRGIÇ s. k. kotoçkıç.

KOTSIZ s. 1. Yemséz, ilemséz, şıksız. || küç. Kotoçkıç, kurku sala torgan.

Naçar, yaman; kotı, imanı bulmagan.

Kotoçkıç, bik köçlé, zeher.

KOTSIZLANDIRU f. ^Yemsézlendérüv, ilemséz, şıksız itüv (yaki kürsetü).

KOTSIZLANU f. Yemsézlenüv, ilemsézlenüv, şık-sızlanuv; yemséz tös aluv.

KOTSIZLIK i. Yemsézlék, şıksızlık. || küç. Xeşeret; yaman nerse.

KOTÇIKKIÇ s. k. kotoçkıç.

KOTIYÇIK i. Kéçkéne tartma, şkatulka, savıt (gadette agaçtan éşlengen bula).

KOTILGISIZ s. Éşlemi kaluv, çitletép ütüv yaki kotılıp kaluv rmömkin bulmagan. KOTILGISIZLIK i. Kotılgısız buluv.

KOTILGIÇ s. Kotkara, avır xelden çıguga, ko-tıluga ilte torgam.

KOTILDIRU f. 1. Kotkaruv; yolıp aluv.

2. élékken cirden tartıp aluv, ıçkındıruv.

KOTILU f. 1. Başka töşken beladen arınuv, kurkınıç, avır xelden h. b. çıgu. || Azat buluv, iréksézlékten çıgu, iréklé buluv. // Bérer tiskeré gadetten, naçar xolıktan, yaman éşten arınuv.

Kurkınıçtan saklanıp kaluv.. || Yangın, yort-cir, tav-taş cimérélüv, suga batuv h. b. helaket, afet vakıtında iyézn kaluv, üzén saklap alıp kaluv. || Yükl. form. Kotılmav. Bér-bér naçar yaki kurkınıç xelge taruv, şunnan çitte kalmav.

Içkınuv, totılgan, élekken cirden kaçu.

dı. G. Gobey.

4. Kétélgen zur ceza yaki küp çıgım urınına kéçkéne ceza yaki az çıgım bélen çiklenüv.

isk. Soldatka alınmav, xerbi xézmetke yaraksız tabıluv.

söyl. Bala tabu, bozavlav, kolınlav h. b. turında.

KOTIP i. Cir şarınıñ „küçer oçı" dip uyla-nılgan noktası hem şul tiredegé urın; polyus (1 meg.). || küç. Nersenéñ de bulsa kapma-karşı yagı, çigé.

KOTIPÇI i. Kotıpka yasalgan ékspédiñiyelerde katnaşuçı, kotıp stantsiyelerénde éşlevçé.

KOTIRGAN s I. Tilé, akılın cuygan, psixik avırulı; kotıruv avırulı.

2. Yarsuv, yarsulı, üzén-üzé béléştérmes derecege citép yarsıgan, şaşıngan. Kotırgan sıyır sété —arakı, gomümen isértkéç éçémlék. // Kotırgan ét — bér de cayga kilmi, başkalarnı cebérli, kimséte torgan kéşé.

KOTIRMA s. söyl. Kotırıp, yarsıp torgan.

KOTIRTUV f. 1. Kotkı saluv, özéveselendérüv. // Kéşélerné bér-bérséne yaki bérer éşke karşı küterüv.

|| Mavıktıruv.

2. Ürtev, üçéklev. // Yarsıtuv, kanın kızdıruv, komarlandıruv. // Yarsıtuv, tınıçsızlandıruv. || küç. Kotırındıruv, yarsıtıp, köçeytép ciberüv (tabigat kürénéşleré, cansız prédmétlar turında).

KOTIRTIK i. söyl k. kotkı.

KOTIRU I i. Gadette xayvannarda bula torgan yogışlı psixik avıruv. || Psixopatiye; akılnıñ normal bulmavı (avıru).

KOTIRU II f. 1. Kotıruv çiré bélen avıruv; akılın cuyuv, tilérüv; psixik avıruga sabışu..

2. Yarsıp kitüv, üzén-üzé béléştérmev. // Tuzınuv, yarsıp rizasızlık béldérüv.

küç. Yarsuv; köçeyép kitüv, kotırınuv (tabigat kürénéşleré, cansız eybérler turında).

Üzén irkén, yégenséz totuv, başbaştaklanuv; ni télese, şunı éşlev (yavızlık éşlev turında). // söyl Şayaruv; irkénlep, rexetlenép uynav (uyınnıñ kızıp kitüvé).

rev. meg. kotırıp. Şep, bik yaxşı (üsémléknéñ yaxşı üsüvé, uñuvı turında). || Bik şep, kızu, tiz.

KOTIRIK i. söyl 1. Kotkı, kotırtuv.

2. söyl Kotıruv avıruvı; psixik avıruv, buma çir. \\ s. meg. Kotıruv avırulı; kotır-gan.

KOTIRINGAN s. 1. k. kotırgan.

2. Yarsuv, dulavlı, köçlé (tabigat kürénéşleré, cansız prédmétlar xakında). Yégenséz; yarsunıñ, yavızlıknıñ soñ dereceséne citken.

KOTIRINKI s. Köçlé, yarsulı.

KOTIRINKILIK i. Kotırınuv, yarsuv.

KOTIRINU f. 1. Kémnéñ de bulsa kiñeşéne yaki kotkısına, kotırtuvına birélüv. || Tilérüv, bérer tiyéşséz, megneséz éş bélen mavıgu, akılsızlık, yülerlék éşlev.

Yarsuv, üzén-üzé béléştérmev derecesénde tuzınuv, şaşınuv.

Yarsıp, köçeyép kitüv (tabigat kürénéşleré hem cansız prédmétlar turında).

Yégensézlenüv, ni télese şunı éşlev (yavızlık éşlev)..

rev. funk. kotırınıp. Bik tiz; köçlé revéşte.

KOTIRIŞUV f. 1. Kotıruv, yarsıp şavlaşu.

2. söyl Uynav, şayaruv (bérniçe kéşé bérge).

KOÇAK i. 1. Kullarnıñ yakın kéşénné irkelep hem séép kükrekke kıskandagı torışı.

Bérer eybérné uratıp kullarnı bérge totaş-tırgan kolaç.

Bérer eybérnéñ koçaklap bér küterérge citer-lék, bér koçakka sıyışlı külemé. || küç. Bik küp.

Koçaknıñ yartısı, bér kul bélen yasalgan koçak.

küç. k. kuyın 2.

küç. Kul (astı), karamak, ara.

küç. şig. Tabigatné, cir östén béldérgen süzler yanında: şul urınnıñ çolganışı, türé (kiñ-lék, irkénlék, rexet-xozurlık simvolı bularak kullanıla). || Cir, suv, karañgılık h. b. turında.

Koçagına aluv — koçaklav.

O Koçagın açıp toruv — üzé kétép toruv, ezérlenép toruv. // Koçak ceyép kartı aluv — duslarça, üz itép kabul itüv, kétép karşı aluv.

KOÇAKLANIŞUV f. k. koçaklaşu.

KOÇAKLAV f.L. İrkelev, söyüv öçén kullar bélen urap alıp kısuv, koçakka aluv.

Nersené de bulsa koçakka alıp küterüv. || Bér yaki iké kul bélen kükrekke kısıp totuv. // küç. Koçakka sıymaslık eybérlerné kolaçlav.

küç. Üz éçéne aluv (tabigat hem anıñ kürénéşleré turında).

KOÇAKLAŞU f. Bér-bérsén koçaklav, koçakka aluv. // İké yaki bérniçe kéşénéñ bérer kul bélen géne bér-bérsén koçuvı, yagni bér kul bélen cilkesénnen yaki bilénnen aluv. || küç. Bérge kuşıluv, totaşu (cansız eybérler turında).

KOÇUV f. 1. Koçaklav, koçakka aluv. || küç. Kolaçka sıymaslık eybérler turında.

2. küç. Üz koçagına, üz éçéne aluv (tabigat, ülém h. b.).

KOÇIŞUV f. k. Koçaklaşu.

KOŞ i. 1. Tené yon-mamık hem kavrıy bélen kaplangan, havada oçuv, cirde yörüv, kaybérleré suda yözü öçén de caylaşkan, iké kanatlı hem tomşıklı, cılı kanlı, umırtkalı can iyesé. || küç. Oçkıç; samolét yaki aeroplan.

2. küç. söyl iron. Kéşé (ana xolkı, xaraktérı, cemgıyettegé urını, derecesé, éşéne h. b. karap birélgen beye).

Koş télé — 1) maxé, yomırkaga baskan ak on kamırı ceymesén tél formasındarak (éçpoçmak yaki rombıga oxşaş) kiskelep, mayda péşérélgen, ÇEY yanına kuyıla torgan aşamlık. 2) köçkéne géne xat; yazu.

KOŞЁVKA i. Artlı çananıñ bér töré: artka iké kéşé arkasın térep utırırlık, alda at totuçı öçén urın köylengen köymelé ciñél çana.

KOŞÉVOY: koşévoy çana — k. koşévka.

KOŞÉNİL i. Kızıl töstegé katı kabıklı bé-CEK hem şul böcekten alına torgan buyav matdesé; ul karmin dip atalgan cété kızıl buyav yasavga kite (SSSRda Ermenstan, Ukraina hem Bélorussiyede oçrıy).

KOŞ-KORT cıy. i. Yort koşları. || hertörlé kiyék koşlar, vak canvarlar.

KOŞKUNMAS i. dial. k. ét şomırtı.

KOŞTABAK i. Bér litr çaması sıydırışlı agaç yaki kalay tiren telinke; kéçkéne tabak.

KOŞÇI i. Koş férmasında éşlevçé, koş karavçı.

KOŞÇIK i. 1. Kéçkéne koş. // Koş balası.

2. tart. form, koşçıgım. İrkelep éndeşü süzé.

KOŞÇILIK i. Törlékçéléknéñ bér tarmagı bula-rak, yort koşları asrav xucalıgı. || s. meg. Şundıy xucalık urnaşkan, koşlar asrıy torgan.

KOYUV f. 1. Küplep töşérüv (üzénnen); nerseden de bulsa arınuv (yafrak, çeçek, kavrıy, yon, ölgérgen ciméş, orlık h. b. ş. turında). || İkénçé bér eybérden küplep töşérüv, koyıldıruv. // Mul itép taratuv, sibü, çeçü (nur, yaktılık, h. b. turında).

2. Bér urınnan (savıttan) ikénçéséne sıyık eybérné buşatuv, küplep saluv, agızu.

3. Vatuv, vaklap töşérüv.

İkénçé bér yılgaga yaki külge, diñgézge kilép kuşıluv, agıp töşü.

Rudanı érétép, çuyın, korıç h. b. éşlev. || Métall yaki rudanı érétép nerse de bulsa yasav, bilgélé bér formata saluv. || Gomümen, tözü, saluv, koruv, éşlev.

6. küç. Çilekten koygan, tükken kébék köçlé hem özlékséz yavuv (yañgır turında). \\ rdv. meg. koyıp. Köçlé, çilekten koygan kébék (yavuv).

KOYUVÇI i. maxé. Métall koyuv ostası, bélgéçé.

KOYAŞ i. 1< Tiresénde eylene torgan Cir h. b. planétalar öçén yaktılık hem cılılık çıganagı bulgan, kızgan şar formasındagı kük cisémé. || tart. form, koyaşım. İrkelep kéşége éndeşü süzé.

Koyaştan kile torgan nur yaktılık, cılılık.

küç. Yaktılık, irék, bexét-şatlık çıganagı.

// şig. Gaziz, kadérlé, tormış öçén in kirek bulgan nerse çıganagı — simvolik obraz. // Töp ışanıç, émét yüneldérélgen kéşé.

KOYAŞLAP rev. Koyaş bélen, koyaş barda.

KOYAŞLI s. 1. Koyaş yaktırtkan, ayaz. // Koyaş nurları mul töşken, yaktı.

2. küç. Bexétlé, yaktı tormışlı.

Koyaşlı yañgır — koyaş yaktırtıp torganda yava torgan cılı yañgır.

KOYAŞTIR ı. Süzénéñ döréslégéne yaki vegde-sénéñ üteleçegéne ışandıruv öçén ant itüv süzé bula-rak kullanıla: billehi, vallahi, ikmektér.

KOÑGIZ i. Elle kanatlardan tış katı kanatları da bulgan böcek.

KOÑGILDAV f. k. gañgıldav, gaygıldav.

KOÑGILDAŞU f. 1. k. gañgıldaşu, gaygıldaşu. 2. küç. Şaügér kilüv, şavlaşu.

KOÑGIR s. söyl k. koñgırt.

KOÑGIRLANU f. söyl k. koñgırtlanuv.

KOÑGIRLIK a. sval. k. koñgırtlık.

KOÑGIRT s. Karasuv kéren töstegé. Mayakovskiy tora algı safta, kuyı koñgırt çeçén tuzdırıp. S. Xekim. || Başka tös atamaları yanında kilgende: koñgırtka tartım; koñgırt tösméré bulgan.

rém, sin idéñ. h Taktaş.

KOÑGIRTLANU f. Koñgırt töske kérüv.

KOÑGIRTLIK i. Koñgırt buluv; koñgırt tes.

KRAN I a. 1. Sıyıklık: yaki gaz tutırılgan rézér-vuvardan (savıttan) buşatuv, agızu maksatı bélen truba aşa totaştırılgan açu-yabu caylanması.