2. Kabınıp kitüçen, kapıl kéşé buluv.

KAPILT rev. k. kapıl.

KAPILTLIK i. k. kapıllık 2.

KAPIRU f. daal. Böténésén kul ga töşérüv, üzéne aluv.

KAR i. Bolıtlardan yava torgan kristall sıman yaki törlé formadagı ak töslé atmosféra yavım-teşémé. || Şul yavım-tvşémnéñ prostranstvonı kaplap algan totaş massası.

Kar babay — k. kış babay. Kar bazı —boz yaki kar salıp kaldırıla torgan baz.

KAR avaz iyer. Karga kıçkırgan tavışnı béldére torgan süz.

KARA I s. 1. Korım, kümér töséndegé; kirésé: ak.

Gadettegé yaki töp töske Karaganda kuyırak töstegé, karañgırak töstegé.

Karañgı, yaktılık téşmi torgan, kuyı (urman turında).

Koyaş yandırudan aklıgın yugaltkan yaki gomümen ak bulmagan (kéşéde bit, ten tösé turında). || Rasa bilgésé bularak, ak tenlélerge kapma-karşı bulgan karañgı töstegé. //i. meg. Kara töstegé at turında.

i. meg. kupl. karalar. Şaxmat, şaşkada akka kapma-karşı yak figuralar.

Kérlé, pıçrak, yuvılmagan.

Kvalifikatsiyeséz, ayırım ostalık soramıy torgan (avır, pıçrak, gadette fizik éşke karata kullanıla). || isk. Şundıy éşlerné başkara torgan (kéşé).

isk. Révolyutsiyem kader: gadi xalık arasınnan çıkkan, ukımagan, na da i. || küç. Kulturasız, nadan, artta kalgan.

küç. Facigalé, şatlıksız, avır (tormış, kén-ner h. b.).

küç. Bik köçlé.

küç. Yavız, mekérlé, cinayatçél.

Kara balık zool. — karp balıkları sémyalıgına kére torgan, bik vak teñkelé kara töstegé balık; Kara bérlégen bot. — 1) sabagı çenéçkélé, ürmelep üse torgan üsémlék; 2) şunıñ kura cilegéne oxşaş karalcım şemexe töstegé cilegé; rusçası: écévika. Kara yılan zool. — 1) agulı yılan; 2) küç. éçkérlé, mekérlé kéşé turında. // Kara zirék bot. — kayın agaçları sémyalıgına kére torgan, kübésénçe yılga, kul buylarında urman bulıp üse torgan agaç. Kara kan anat. — véna- lardagı kan. Kara karga zool. — kara yaltıravık kavrıy bélen kaplangan, kargalar sémyalıgına kére torgan koş. Kara karlıgan bot. — k. karlıgan. // Kara kofé—sét salmıy kaynatılgan kofé

KARA II i. Yazu öçén kullanıla torgan bérer törlé buyav érétép yasalgan sıyıklık.

KARABAİR: karabair atı — Üzbekstan hem Tacik-standa ürçétéle torgan éssége çıdam, iyerge, yvkke hem cigüge yaxşı yaraklaşkan at tokımı.

KARABAY i. Başkort xalık biyüvé hem şul biyüvnéñ kvé.

KARABAŞ i. bot. k. ciken.

KARABODAİ i. 1. İké öléşléler sémyalıgınnan xuş islé hem ballı çeçek ata torgan igülé béréllık ülen üsémlék.

2. Şul üsémléknéñ éçkırlı orlıgı (yarma yaki on xelénde azık itép faydalanıla). || s. Meg. Şunnan xezérlengen.

KARABODAYÇALAR i. bot. Karabodayga oxşaş üsémlékler sémyalıgı.// Cilek-ciméş.

KARABURÉK i. zool. Zur bulmagan urman koşı (atalarınıñ tüşleré kızıl bula); rusçası: snégir.

KARAVAY i. söyl Miç töbéne salıp péşérélgen tügerek ipi.

KARAVAT i. Yoklav öçén xézmet ite torgan dürt ayak bérkétélgen ozınça rama formasındagı éy cihazı.

KARAVIL i. 1. Korallı décurlık, kizü, sakta toruv.

Karavıllav vazifası.

cıy. i. Korallı sakçı (lar), sakta toruçı kéşé(ler).

ı. meg. söyl Talavçı yaki kıynavçı höcum itkende, şulay uk büten bérer bela-kaza kilgende yardemge çakıruv öçén kıçkırıla.

KARAVILLAV f. 1. Bérer obéktnı höcumnen» törlé fétne yaki bela-kazadan, karaklardan saklap toruv. || küç. Bérer nerse yanında éşséz vakıt ütkerüv turında. 2.Kaçıp çıgıp kitüden saklap toruv, küzetüv. || Kötüv.

Tertip-yola buyınça kémdér yanında utıruv; karav, karap toruv.

Sagalap, küzetép toruv (yörüv).

KARAVILÇI i. 1. Karavılda toruçı, daimi sakçı. || Avıl xalkı yoklagan vakıtta törlé bela-kazadan saklap, avıl buylap yörüvçé, uram sakçısı. \\ s- meg. Xerbi karavıl postına kuyılgan.

2. Kaybér kolléktiv uyınnarda töp figura — baş-kalarnı ézlep tabuçı, kuvıp totuçı, gérlevçé h. b.

KARAVILÇILIK i. Karavılda toruv éşé yaki vazifası.

KARAVIŞ i. tar. Xanekenéñ (xan kızınıñ) xadimesé, xézmetçé kızı.

KARAGAY I gg. 1. Köz köné ılısın koya torgan agaç.

2. dial. Narat, çırşı.

KARAGAY II i. Kır ürdegénéñ kara kavrıylı bér téré; rusçası: çérnét.

KARAGAYLIK i. Karagaylar küplep üsken urın, karagay urmanı.

KARAGANDA beyl. yün. kil. bélen kullanıla. „Bélen çagıştırganda" megnesén béldére.

KARAGAT i. dial. Kara karlıgan.

KARAGAÇ i. Élmesımannar térénnen bér agaç — urta poyasnın cılırak urınnarında üse.

KARAGRU i. 1. Patşa Rossiyesénde monarxist, şovinist, üte réaktsionér.

2. Révolyutsiyeden soñ sotsialistik üzgeréşlerge karşı torgan réaktsion gruppalar.

KARAGRUÇI i. Karagruv oyışma çlénı; üte réaktsion, kontrrévolyutsiyéy katlam vekilé.

KARAGRUÇIL s. Karagruvpçılarga xayı bulgan.

KARAGRUÇILIK i. Karagruv tarafdarı buluv; karagruvlar xereketé.

KARAGISIZ s. Kararlık tügél, kararga kurkınıç.

KARAZİR i. Lyutiksımannar sémyalıgınnan karasuv çeçoklé bér üsémlék; rusçası: çérnuxa.

KARAK a. 1. Urlav bélen şögıllenüçé kéşé, urlaşuçı; kéşé eybérén, mil kém üzleştérüçé.

2. s. meg. Urlavçan, urlaşa torgan, urlaşuga heveslé.

KARAKAY a. Karasuv yözlé bala yaki yeş kız (yaratıp éndeşü süzé).

KARAKAL i. Çülmeçélerénén bér téré, kiyék koşlarga hem kuyannarga avga yörüv öçén kulga iyeleş-téréle.

KARA-KALEM cıy. i. sir. Kara, kalem, karandaş şikéllé yazu esbapları.

KARA-KARŞI rev. 1. Algı yakları, yözleré bélen bér-bérséne karap.

Bér-bérséne karşı yak bulıp.

Cavaplaşıp, fikér alışıp. || Tülev, kaytaruv şartı bélen.

Kara-karşı yort — urtak tübe astında torgan hem işékleré bér-bérséne karagan iké buralı éy (tatar milli arxitékturasına xayı). // Kara-karşı cırlaşu (cır eytéşü)-— tértme cırlar improvizatsiyelep, şigri bexes alıp baruv.

KARA-KATIŞ rev. Kiskén ayırımlanıp hem bérge, aralaş.

KARAKAŞ i. Kara kaşlı xatın-kızga yaki yégétke irkelep eytüv süzé.

KARAKLANU f, Karak bulıp kitüv; karaklık itüv.

KARAKLARÇA rev. Karaklarga xasbulgança.

KARAKLIK i. Urlaşu şögılé, urlav.

KARAKORT i. Urta hem Üzek Aziyede, çüller zona-sında oçrıy torgan agulı ürmeküç.

KARAKOŞ i. Karçıgasımannar sémyalıgınnan zur yırtkıç koş, kara bérkét.

KARAKURA i. Biyék bulıp üsken çüp ülenneré.

KARA-KUÇKIL s. Kérensu-kara.

KARA-KUÇKILLANU f. Kara-kuçkıl bulıp kitüv; karangılanuv, tomanlanuv.

KARA-KUÇKILLI s. k. kara-kuçkıl.

KARAKÇI i. isk. Karak.

KARA-KÖREN s. Kuyı, karañgı kéren töstegé.

KARAKUZ i. Kara,küzlé kız yaki malay (irkelep yaki şayartıp eytüv süzé).

KARAKUL i. \. Urta Aziyedegé karakul tokımınnan bulgan kuy berennerénén maxsus éşkertélgen tirésé, iltér. //s. meg. Şundıy tiréden éşlengen.

2, Karakul bürék.

KARAKULÇÉ i. 1. Karakul bürékler, yakalar h. b. tégüçé. || isk. Karakul bélen sevde itüçé tatar sevdegeré.

2. Karakul kuyların (sarıkların) asrav bélen şögıllenüçé kéşé.

KARAKULÇÉLÉK i. Karakul kuyları asrav hem karakul xezérlev bélen şögıllene torgan xucalık tarmagı.

KARALAİ rev. Kara bulıp; kara köyénçe.

KARALAMA i. Akka küçérélmegen, éşkertüv-tözetüv protséssında bulgan yazuvsızular. // s. meg. Karalama kulyazma. Karalama éskizlar.

KARALANU f. Bérer nersege buyalıp karaluv; kara töske kérüv. || Kérlenüv.

KARALAV f. 1. Karaga buyav, karaltuv.

2. küç. Kaygılı-xevéflé itüv; pıçratuv.

KARALÉ ı. 1. İgtibar iterge kireklékné béldére hem törlé aheñ, törlé ton bélen eytéle.

2. Gaceplenüné, soklanunı, tan kalunı béldére.

KARALTU f. 1. Kara töske kértüv; karaga buyav. // maxé. Métall östéne tutıknı ütkermi torgan kara okis yögértüv.

Kara-tutlı itüv.

Kérlendérüv, pıçratuv.

küç. Kaygıga töşérüv; töşénkélék kitérüv, bexétséz itüv.

KARALTI i. Törlé xucalık korılmaları: abzar-kura, ambar-kélet, munça, lapas, evén h. b.

KARALTI-KURA cıy. i. Törlé karaltılar.

KARALU I f. 1. Kara töske kérüv, karañgılanuv. // Kara-tutkıllanuv.

2. Kérlenüv, pıçranuv.

Kara, karangı töste kürénüv.

küç. Nadanlanuv, ruxi yaktan tupaslanuv.

KARALU II f. 1. Téş. yün. k. karav.

Selametlék, savlık yagınnan tikşérélüv, médiñina komissiyesénnen ütüv (gadette soldatka alınuçılar turında).

Tiyéşlé tözéklékte totıluv, tözéklendérélüv; tözétélüv, tazartıluv.

KARALI s* I. Karaga manılgan, kara töstegé yaki kara bizekleré, kara buyları küp bulgan.

2. Parlı kuşma süzlernéñ bérénçé komponéntı kara tös bélen başka tös aralaşıp yasalgan çuvar té lerné béldére, meselen: karalı-kızıllı, karal küklé.

KARALIK i. 1. Kara buluv sıyfatı.

küç. Nadanlık, añsızlık.

küç. Moral citéşsézlék, éşekélék, küñélséz-lék.

KARALJIM s. kim. der. k. kara.

KARAMA i. 1. Élmesımannar sémyalıgınnan kiñ yabaldaşlı agaç.

2. Yomşak, sıyık agaçtan, gadette yeş karamadan bögélgen hem arba, çana kébék eybérlernéñ ayırım kiyézklerén bérkétép tora torgan bégelce.

KARAMAY i. dial. k. néft.

KARAMAK i. kıyık kaléş. form. Bérer şexésnéñ yaki oyışmanıñ ixtıyarı, bilevé, cavaplılıgı yaki citekçélégé.// Vakıt turında.

KARAMALAV f. Arba-çanaga karamalar kuyuv.

KARAMALIK i. Karama agaçları küplep üsken cir.

KARAMASTAN 1. rev. Nersege bulsa da igtibar itmiçe.

2. beyl. Yüneléş kiléşéndegé süz yanında kilép, kiré cömlené baş cömlege beyli.

KARAMÇIK i. Tonık kara tap, silüet; karaçkıl.

KARAMIK i. isk. Kara çeçek avıruvı.

KARAMIŞ i. isk. Karaş, karap toruv revéşé.

KARANDAŞ i. Agaç tışça kiyértélép, grafittan yaki başka korı buyavdan yasalgan tayakçık (yazu-sızuda kullanıla).

O Karandaş (kalem) oçına aluv — yazıp, térkep kuyuv.

KARANU sr. Almaş-tilmeş törlé yakka karav.

KARASAKAL i. étn. Kıpçak xalıklarında — kırgızlarda, kazaklarda h. b. şulay uk borıngı tatarlarda urta yeştegé ir kéşé.

KARASU s. 1. Kara tös katışkan, karaga tartım; karalcım. || Kara-kéren, koyaşta karalgan (ten tösé turında).

2. Parlı kuşma sıyfatlarnıñ bérénçé kompopéptı. Bilgélé bér töslernéñ karañgırak térde buluvvın béldére, meselen: karasu-zeñger, karasu-kızıl.

KARASULANU f. Karasuv töske kérüv.

KARASILU s. Tumıştan uk karasuv tenlé (xatın-kız turında).

KARAT i. Asıltaşlarnı (almaz h. b.) ülçev béremlégé —0,2 gramm.

KARATA beyl. 1. Yüneléş kiléşéndegé isém yanında kilép, éş-xereketnéñ kémge, nersege yüneldérélüvén béldére: mönesebette; mégamelede.

Kémge de bulsa mérecegat itép, atap, karatıp.

Kém, nerse turında, xakında. || Kémge, nersege bagışlap, atap.

Yaraştırıp, yüneldérép. //Yaraşlı, muvafıyk, beylenéşlé.

KARATUV f. 1. yvkl. yün. k. karav.

Yüneltüv, yüneldérüv.

Celép ittérüv, igtibar ittérüv. || Yarattıruv, bagundıruv.

rev. meg. karatıp. Karata, turında, bagışlap. // Yaraştırıp.

KARA-TURI s. Kuyı ciren at tösé.

KARATUT s. k. kara-tutlı.

KARA-TUTLI s. Koyaşta péşép karalgan yaki tumıştan şundıy tenlé (kéşé turında).

KARAV I f. 1. Küzlerné nersege bulsa da yüneltép (tébep), kürép, şul nerse turında meglumat aluv.

2. Tamaşa itüv, küzetüv.

Tikşérüv, tikşérép karav. || Avırunıñ yaki avıruvı bar dip uylangan kéşénéñ xelén anıklav.

Xékémge kuyuv, tikşérüv, xel itüv.

Bilgélé bér karaşta toruv, mönesebette buluv. || İseplev, sanav.

Terbiyelev; tiyéşlé xézmet kuyuv, xézmet kürsetüv. || Başkaruv, cavaplılıknı éske aluv.

Nersené de bulsa tözék yaki cıynak xelde totuv. || Xezérlev (urın-cir, tabın-felen turında).

Bérer nersené éşlevné, başkarunı maksat itép, şunıñ xesteréne kéréşü, cayın, rmömkinléklerén çamalav.

Tabış barmı iken dip tikşérép çıgu (av korılmaların, koş oyaların h. b.).

Bilgélé bér yakka yünelgen, yüneldérélgen buluv.

küç. Bérer nersege mönesebetlé, beylenéşlé buluv, şunıñ sostavında, éçénde toruv.

küç. İyaruv, ürnek aluv.

küç. Bér-bér xel né, faktornı küz aldında totuv, isepke aluv // yuklık form. Bérer xelge, sıyfatka, faktorga karamastan éş itüv. //kér. süz. funk. kararmın, kararbız. Bérer süzge, xeberge, yanavga h. b. ışanmıyça, üz isebén bélen xvkém yörtüné, üzédçe éş itüné béldére.

söyl, rev. meg. karap. Céntéklep, saylap.

beyl. funk. karap. (Kémge, nersege) taba yünelép, yünelgen kiléş. || Kartı, taba (vakıt turında).

beyl. funk. karap. Küre, yaraşlı revéşte.

beyl. funk. Karaganda. Eger — (bilgélé bér revéşte, şartlarda) karasan.

beyl. meg. Karaganda. Buyınça, béléngençe.

ı. meg. kara. Şéltelev, yanav, üçéklev, gaceplenüv, soklanuv toygıların béldére.

ı. meg. karasana. Gaceplenép igtibar itüv tösmérén brfe.

yard. f. funk. Éşnén tecribe, sınav sıyfa-tında başkarıluvı tösmérén béldérép kile. || Boyırık formasında yanav tösmérén de béldére.

Karap ütüv (çıgu)-—östen géne ukıp çıgu, xetérde yadartuv h. b. öçén aktarıp çıgu.

KARAVL i. 1. Karaluv, tikşérélüv protséssı. 2. sir. beyl. funk. karavında. Karamagında, cavaplılıgında.

KARAVLAV f. söyl k. karavıllav.

KARAVLI s. Tézék itép totılgan, tiyéşlé tertipte bulgan.

KARAVSIZ s. Terbiyeséz, xucasız; karavılsız, saklavsız.

KARAVÇI i. 1. Terbiyeçé, karap üstérüçé. // Xézmet kürsetép toruçı kéşé, xézmetçé. || Bérer neréznéñ, obéktnıy tözéklégé, cıy-naklıgı öçén cavap birüçé, küzetép toruçı kéşé.

2. Küzetép karap toruçı kéşé; tamaşaçı.

KARAÇ i. dial. Kara töstegé yeş térlék (yort xayvanı).

KARAÇA I i. Kéçkéne kara nerse, tap.

KARAÇA II s. 1. Morcasız, uçak téténé ténnékten géne çıgarıla torgai (éy, munça turında).

KARAÇKI i. I. Kübésénçe kéşé süreté revéşénde yasala torgan kurkıtkıç.// küç. Bik yemséz, kiléşséz kıyafetlé kéşé (yaki bérer can iyesé).

2. sir. Kéşé yaki xayvan töslé itép yasalgan figura, séket.

3. k. karaçkıl I.

KARAÇKIL I i. Tışkı sızıkları açık kürénép tormagan karañgı şevle, süret, tonık silüet.

KARAÇKIL II s, Kügélcém-kara, kara-kuçkıl. // Bik kara tutlı (kéşé yözé turında).

KARAÇKILLANU f. Tonık kara töske kérüv; karasulanuv.

KARAÇMAN dial. Karasuv yözlé, karasuv tenlé.

KARAÇI i. tar. Xanlık çorında devlet appara-tındagı yugarı çin—divan (yagni éré féodallar cıyınınıñ) çlénı.

KARA-ÇUAR s. Kara katış çuvar.

KARA ÇUTIR s. Éré şadralı hem kara

(kéşé yözé turında). // Gomümen bik karasuv yözlé.

KARAŞ i. 1. Karav yüneléşé. || Küz karavındagı toygı, xis çagılışı, karav revéşé.

2. Añ, uy-fikér.

3. Çınbarlıknı añlav, beyelev; ictimagıy çın-barlıkka ménesebet.

Karaş taşlav (töşérü) — tiz géne yaki megnelé itép karap aluv.

KARAŞTIRU f. 1. östen-östen géne yaki bulénép, tuktap-tuktap karav.

Tiz-tiz yaki eléden-elé karav, küzetüv.

Aşıkmıyça gına xesterlev, xezérlev, bérer éş başkaruv.

II Nersené bulsa da ézlep (meselen, satıp aluv niyeté bélen h. b.), buldırırga tırışıp yörüv.

KARAŞU f. 1. Bér-béréde karav.

2. Kararga, terbiyelerge yardem itüv.

KARAYUV f. dial. Karaluv, kara töske kérüv.

II Kérlenüv, pıçranuv.

KARAYAK i. Üsémléklernéñ sabak töbé çérü—bak-térial avıruv.

KARAÑGI s. 1. Yaktılıktan mexrum, yaktılık téşmegen, téşmi torgan, yaktı bulmagan, yaktı tügél. II i. meg. Karadgılık. \\ i. meg. Karañgı çak (vakıt), kiç, tén.

Töp töske Karaganda kuyırak, karalcım tösmérdegé.

küç. Nadan, megrifetséz, artta kalgan.

küç. Açık tügél, bilgéséz, sérlé.

küç. Avır teesirlé, yemséz, küñélséz, naçar.

KARAÑGILANU f. 1. Kiç buluv; karañgı bulıp kitüv.

2. küç. Keyéfsézlenüv, usallanuv, kırıslanuv (yöz, çıray turında).

KARAÑGILAV I sr. 1. Karañgı itüv, yaktılıgın ki-métüv, yaktılıknı kaplav, yaktılık töşérmev. || Yaktı nersené kaplav, külegelev.

2. küç. Karañgı (5 meg.) tösmér birüv, karalav.

3. söyl, z-sız. Karañgı töşü, karañgılanuv.

KARAÑGILAV II a. Sugış vakıtında utka totuv obéktların doşmanga béléndérmes öçén téngé yaktır-tunı, utlarnı kaplav, yeşérüv h. b. ş. çaralar sistéması,

KARAÑGILT s. sir. kim. der. k. karañgı.

KARAÑGILIK a. 1. Karañgı buluv. \\ Karañgı buluv xaleté; karañgı çolganış, karañgı feza.

küç. Nadanlık, kulturasızlık.

küç. Avırlık, kaygı-xesretlé bilgésézlék.

II Yavızlık; réaktsionlık.

KARAÑGILI-YAKTILI s. 1. Yarım karañgı yaki bér öléşé géne yaktırtılgan.

2. a. meg. İrtengé yarım karañgı çak; tañ vakıtı.

KARBİYE i. Vak alabuta.

KARBIZ i. Kabaksımannar sémyalıgınnan ürmelé üsémlék. || Şul üsémléknéñ tatlı éçlé şar sıman zur ciméşé.

KARBIZÇI i. 1. Karbız üstérüçé, karbız igüçé. Karbızçılar evénosı.

2. Karbız bélen satuv itüçé.

KARGA a. 1. Kozgınnar sémyalıgınnan yıltır kara yaki şemexe-kara kavrıylı urta zurlıktagı koş.

2. küç. Başkalar cilkesénde yeşevçé kéşé, erséz parazit.

II Gomümen, tiyéşsézge nefés süzuçı kéşé.

küç. Poçmak revéşénde sızılgan bilgé yaki tamga.

kuç, car. Uén kartası (kert) bilgélerénéñ bér-sé; rusçası: piki..

KARGABORIN i. Oçlı kéleşçe.

KARGALGAN: kargalgan il —cimérélgen, xerabe xeléne kilgen, kotsızlangan cir, yak, il.

KARGANU f. 1. Kargap-sügép söylenüv, sukranuv; kémnédér, nersenédér kaherlev, legnetlev.

2. Bik katı ant itüv; ah orıp ışandırırga tırışu.

KARGAV f. Bérerséne yaki bérer nerse ge karata naçar télek télev; açınıp rencüv.

KARGAVLI s. Kargav süzleré yaki kargav tonı bélen eytélgen.

KARGI i. Karçıganıñ kéçérek gevdelé bér téré.

KARGILDAV f. Karkıldavga oxşagan, lekin kiskén yañgıravıklı bulmagan avaz çıgaruv (karga, kozgın h. b. turında).

KARGILT s. dial. Karaga tartım, karalcım.

KARGIŞ i. Bik açulı, üçlé télek; legnet, kargav süzé.

KARGIŞ~LEGNET>ş. i. Törlé kargışlı hem legnetlé süzler, télekler.

KARGIŞLI s Kargış tvşken, kargalgan.

KARDEŞ i. 1. Urtak ata-ana yaki ebi-baba buyınça nesél, tugan kéşéler. //İpteş, dus, tugandaş.

2. Ayırım tézmeler sostavında: urtak sıyfatlar, intéréslar buyınça yakın, üz kéşé.

KARDEŞ-KABİLE cıy. i. Nesél-nesep, kardeşıruv.

KARDEŞ-KALEM i. isk. Karandaş.

KARDEŞLÉK i. 1. Kardeş buluv xelé, sıyfatı.

2. Kardeşlerçe mönesebet; üzara tuganlık, duslık.

KARDEŞLEFÇE rev. Kardeşlerge xayı bulgança'.

KARDEŞLEŞÜ f. Kardeşlék, tuganlık, kodalık mönesebetleréne kérüv.

KARDEŞ-IRU, KARDEŞ-IRUG cıy. i.

KARÉNDEŞLÉK i. isk. Kardeşlék; üzara duslık, tuganlık.

KARKAS i. Bina yaki korılmanıñ töp kısası — töp avırlıknı küterép toruçı baganalar, érlékler, atlamalar sistéması.

KARKILDAVIK s. Küp karkıldıy torgan (karga, kozgın).

Karkıldavık karga — kirekmegen hem yemséz süzler söyli torgan kéşé turında.

KARKILDAV f. 1. Kar-kar itüv, kar-kar kıçkıruv.

2. küç. Kirekmegende hem bik yemséz itép bérer süz svylev; tiyéşsézge tavış küterüv.

KARKILDIK gada. s. k. karkıldavık. || i. meg. Karga, kozgın h. b.

KARLANU f. Kar bélen kaplanuv; karga buyaluv.

KARLAV i. dial. Kéçkéne kérek; zur kalak.

KAFLİK i. sval. Kerle kéşé. || küç. Vak, köçséz kéşé.

KARLI s. 1. Karı bulgan, karga buyalgan, kar kaplagan.

2. Kar yavıp torgan.

KARLI-BOZLI s. Kar bélen boz katış; kar katış bozlı yaki boz katış karlı.

KARLI-BURANLI s. Kar yavgan hem buran buragan; kar yavıp, burailap torgan.

KARLIGAN i. Bakçalarda da, kırgıy xelénde de üse torgan kuvak üsémlék. || Şul kuvaknıñ kara, kızıl hem başka töslerdegé éçkéltém susıl ciméşleré.

KARLIGANLANU f. Karlıgan ciméşé yasala, yomarlana başlav.

KARLIGANLIK i. Kırgıy karlıgan kuvakları küplep üsken urın.

KARLIGAÇ i. Çıpçıksımannar otryadınnan bik citéz oça torgan, aksıl tüşlé, kara kanatlı koş.

KARLIGU f. Kéşénéñ gadeti tavışına yat avazlar kuşıluv, tavış bozıluv.

KARMAVIÇ a. Kaybér tüben tézéléşlé xayvan-narnıñ (böceklernéñ, kıslalarnıñ h. b.) karmav-kapşav hem totıp aluv xézmetén ütiy torgam algı egzası. || téx. Şuña oxşaşlı détal.

KARMAK i. 1. Néçke timér çıbık kisegénnen bér oçı ırgak sıman itép bögélgen balık totuv koralı. || Ozın saptan hem suña bérkétélgen karmaklı ozın cépten gıybaret bulgan balık totuv koralı.