2. Üzéne alu, séñdérü, // küç. Bik tırışıi,. Mavıgıp öyrenü, üzleştérü turında.

Üz éçéne suvıru, batıru. // küç. Nersenéñ de bulsa éçéne kérép yukka çıgu, ikénçé bér xelge kilü turında. // küç. Üzé bélen çolgap, kürénmeslék itü, kaplap alu.

Séylegende süzlerné, avazlarnı açık eytmev, eytép citkérmev.

küç. Nersené de bulsa totıp bétérü, sarıf itü, yukka çıgaru.

küç. Nersené de bulsa (vakıt, çıgım, kéç h. b. ş.) üzéne küp talep itü.

küç. Tışka çıgarmav, yeşérü, éçte saklav-Açu yotu.

küç. Basıp alu, köçlep buysındıru. // Bér télnéñ ikénçé télné kısrıklavı, anı möstekıyl tél bulıp yeşevden tuktatuı, yukka çıga-ruvı turında.

küç. söyl. Yukka çıgaru, helak itü.

küç. söyl. Bérer törlé, gadette gadél bulmagan yul bélen üzleştérü turında. // Urlav.

küç. Nersege de bulsa duçar bulu, şunı baştan kiçérü (kaygı, gazap h. b. ş.).

küç. Kızıksındıru, mavıktıru, üzéne bik nık celép itü.

küç. gadi. s. İsértkéç éçémlék éçü turında.

YOTILU f. 1. Téş. yün. k. yotu.

2. küç. Bérer nerse bélen artık mavıgu, bötén igtibarnı şuña yüneltü. // G Kémge yeki nersege de bulsa küzné almıyça tékelép karav. // rev. meg. yotılıp. Zur igtibar bélen, bik nık birélép, kızık-sınıp.

3. küç. Taralıp, yıraklaşıp yukka çıgu.

YOTIM i. 1. Yotu vakıtında yotkılık muskula-turasınıñ bér tapkır xereketé; yotu xereketé:

2. Şundıy bér xereket vakıtında éçélgen, yotılgan éçémléknéñ yeki sıyık aşamlıknın. külemé. // «Bik az gına mikdarda» megnesén béldére («bér», «iké-öç» kébék sannar bélen de kullanıla).

YOTIMLAV f.. Yotım-yotım itép éçü. // rev. meg. yotımlap. Yotım-yotım itép, yotım sayın tuktalış yasap.

YOTINU f. İréksézden bik yış yotu xereketleré yasav.

YÖGÉNE: yégéne kére almav — kistérép dérésén géne eyte almav, cavaplılıknı öske ala almav.

YÖGÉNÜ f. 1. Gevdené béraz iyüv (alga taba).

dial. Cinélçe géne téz çügép selam birü, isenle-şu.

dial. Xelsézlenü, öşenü.

YÖGÉRÉK s. 1. Kızu, tiz çaba torgan; şep yégé-rüçé. // i. meg. Çabışkı (at). // küç. Tirei hem céntéklé bulmagan, östen-östen géne bulgan.

2. Kızu xereket ite torgan, // Kızu aga torgan (su, yılga turında). // Citéz, yılgér, xereketçen. // Bik tiz arada bulıp üte torgan; kıska vakıtlı, aşıgıç.

3. Tiz, şoma, totkarlanmıyça. II küç. Şoma, ütké n (tél turında).

Yögérék akıllı — östen géne uylavçı, tépten uy-lamavçı.

YÖGÉRÉKLÉK i. Yögérék bulu, yögérék bulu sıy-fatı.

YÖGÉRÉKLENDÉRÜ f. sir. Tizletü, kızulatu.

YÖGÉRÉŞ i. 1. «Yögérü» figılénnen yasalgan isém.

2. sport. Yögérü yarışı. // dial. Beygé, çabış.

YÖGÉRÉŞÇÉ i. sport. Yögérü sportı bélen şögıl-lenüçé; yögérü yarışında katnaşuçı.

YÖGÉRÉŞE-KUVIŞA rev. Yögérép, bér-bérsén kuvıp citerge, uzarga tırışıp.

YÖGÉRÉŞÜ f. Yarışıp, uzışıp yögérü. // Bér-bér artlı yeki kümeklep bér yakka taba yögérép kitü. // Arı-biré yögérü, yögérép yörü (küpler turında).

YÖGÉRME i. dial. Vak-vak, yögérüge yakın kızu adımnar.

YÖGÉRTÜ. f. 1. Yökl. yün. k. yögérü (1, 2, 7—9 meg.).

Kaya da bulsa bik tiz géne barıp kaytırga ci-berü.

Kuvuv, kuvalav, yöréşén tizletü (atnıñ). // dial. At çabışında katnaşu, at çaitıru. 4. rev. meg. küç. yvgértép. Tiz géne. céntéklep tormıyça. östen-östen, géne. // Bik tiz, kızu; ciñél géne.

YÖGÉRTÜ II f. 1. Bér eybérnén östén yuka gına ittérép ikénçé törlé matde bélen kaplatu, buyav.