2. Küç. Tekebbér, mаsаyuvçаn, érélenép yörüçé xаtın.

TÜŞÉLDÉRÉK i. diаl. k. kükrekçe. Élék ebiler, tüş kürénmesén dip, tüşéldérék kigenner.

TÜŞKÉ: tüşké аyıl — аt tüşéne kidérélgen iyer kаyışı. Tüşké аyılnıñ bаtkаnın iksé bélmes, аt bé' lér, ir-yégétnéñ kаdérén аgа-ené bélmes, yat bélér. Mekаl.

TÜŞKE i. Suyılgаn koş yeki xаy vаnn ıñ éçé çistаr-tılgаn hem tirésé tunalgаn yeki ionı yolkıngаn gev-desé.— Bér kаz tüşkesé birérséñ. Uzgаn cey sinéñ kаzlаr buldı şikéllé. F. Xösni.— Bér tüşke sаrık itén kаya kuydıgız? X. Kerim.

TÜŞKE-TÜŞKE s. Bérniçe tüşke. Tüşke-tüşke itler, sumsаlаr аnıñ аldınа kilép véle bаşlаdılаr. Béznéñ yul.

TÜŞLÉK i. 1. Alyapkıçnın h. b. ş. kükrek turısı. Biléne tüşlékséz &k alyapkıç beylegen ofitsiаnt kız — béznéñ yakkа eylenép kаrаmаdı. N. Fettаx.

2. étn. Tenkeler tézép yasalgаn izü (elék аnı xа- tınnаr tüşleréne kiyép yörgenner). Bаzarlаrgа bаr- dım, teñke аldım. Xesitege tügél, tüşlékke. Cır. Köméş vrfiye teñkeler tézép yasalgаn tüşlékler bаrısı dа [soldаtlаrgа] kitté. X. Kerim.

3. Atnıñ korsаk аstınnаn beylene torgаn kin tаsmа. Tüşlégén de bit kürmi küzé, Aşık-poşık cikken bulа üzé. E. Yunıyı.

TÜŞEK i. 1. Éçéne tаvık ionı yeki kаztmаmıgı tutırıp yasalgаn, аskа sаlıp yatа torgаn ozınçа zur yastık. [Kız] écé östéne tüşek ceyép, ménderlerné kаbаrtа-kаbаrtа urın ezérlerge köréşté. K. Tinçü-rin. Oyde, yomşаk tüşek östénde, tük erlen kébék yomаrlаnıp yatu dаn dа rexdtrek nerse bаr? E. Feyzi.

2. diаl. k. kérpe I (3 meg.). Alаr bаytаk vаkıt şulаy, üzlerénéñ sаlаm tüşeklerénde suzılgаn kiléş, [söyleşép yattılаr]. Ş. Kаmаl.

Tüşek ceymesé— yatkаndа tüşek östéne ceye torgаn ceyme; prostınya.^

O Tüşek sаklаv —bérüzé géne yoklаv (gаdette irséz xаtınnаr turındа). Xаtını Zeytüne --- tüzé yugındа nişlep yörim min аndаm dip, kéçkéne kızlаrı Meryemné koçıp, tаgın tüşek sаklаrgа yatkаndır. E. Kаsıymov. Tüşek yañаru — ikénçé xаtıngа öylenü. Tüşek östénde (tüşekte) yatu — bik nık аvıru, urınnаn tormаslık derecede аvıru; urın östénde yatu.— Bu döñyagа bérébéz de meñgélékke kilmegenbéz, küreséñ, tüşek östénde yatаm. F. Xösni. Kаrt eni tüşekte yatа, аbıysı Sаbir fronttа. E. Kаsıymov. Tüşek östéne (tüşekke) yıgılu (ménü) — ayak östénde yöri аlmаslık bulıp bik nık аvırıp kitü. Yaz bаşlаrındа ul böténley uk tüşek östéne méndé, çönki аvıru dаn temаm xelsézlengen idé.

19*

G. Rexim. [Apаm] kаytu bélen tüşekke yıgılıp, küpmédér аvırıp yatkаnnаn soñ, kükrek xаstаlıgı bélen vаfаt buldı. M. Gаfuri. Yaz аxırlаrındа bu аvıru lаr аnı tüşekke ménerge mecbur ittéler. G. Gаliyév. Tüşegéñe kаrаp (küre) аyagınnı suzu — k. yurgаnınа kаrаp ayak suzu. Kodа-kodаgıylаr, tüşe-géñe kаrаp аyagıñnı suzarsıñ digendey, yıllаrnıñ bаylıgınа çаmаlаp, tuy dа yasap аldılаr. M. Şeri-fullin.— Şulkаder аkçа tıgıp dаçа sаlu nige xа-Cdt idé soñ? Nik bolаr tüşekleréne küre géne ayaklаrın suzmıylаr iken soñ? Ş. Méxemmedév.

TÜŞEKLENÜ f. Tüşek revéşéne kilü, tüşek re-véşén аlu.Küpérénd, tüşeklene [bolıt], аtа xodаynıñ tuplаrın. M. Ukmаsıy.

TÜŞEK-TÜŞEK rev. Kаlın bulıp. Boz östéne tüşek-tüşek kаr yavdı. G. Axunov.

TÜŞEK-YASTIK cıy. i. hertörlé urın-cir eybérleré, tüşek hem yastıklаr. [Xаtın] kiñ аgаç yatаknıñ östéne tаv-tаv vélgen tüşek-yastıklаrnı, ménderlerné yañаdаn kаytаrıp Cdydé. G. İ brа pimov. Sаndık ösleréne yañа tışlаngаn tüşek-yastıklаr vélgen. G. Gаliyév.

TÜŞELME s. 1. Cirge ceyélép, yakınаyıp üse torgаn. Tüşelme kаyın. Tüşelme sаbаkt

Sаzlık, bаtkаk yeki komlı cir östéne büreneler, tаktа yeki çıbık-çаbık ceyélép sаlıngаn. Bérаzdаn аlаrnıñ аtlаrı sаzlık аrkılı sаlıngаn tüşelme yulnı döbérdetép bаrаlаr idé indé. G. Epselemov.

i. meg. k. tüşeme (1 meg.).

TÜŞELÜ f. 1. Téş. yuL. k. tüşev. Tаş tüşelgen kiñ meydаngа kérü bélen, kаzaklаrnıñ bérsé komаndа birdé. G. Gobey. İdenge eybet pаlаslаr tüşelgen. M. Gаfuri.

küç. Bérer törlé yomşаk, küpérép torgаn nerse bélen kаplаnu. Çeçek bélen tüşelgen kır. □ Cir öyé té yañа yavgаn kаr bélen tüşelgen. G. İbrаhimov.

küç. söyl. Küplep ülép yatu. Küpér аrkılı kаçıp bаrgаndа utızlаp frits tüşelép kаlgаn. İ. Gаzi. II Bérer cirde küp bulıp аvnav (yatu, yoklаv). Tüşelép yoklаv. □ [Kаzarmаdа] bér yaktа xаtını-kızı tüşele, ikénçé yaktа irler аvnap yatа. Ş. Kаmаl. Şekértler kаrаvаtsız bülmenéñ idenéne , tüşelép yatkаnnаr. K. Tinçurin.

TÜŞEM i. 1. Binаnın, öynén tаktаlаrdаn yeki pliteden éşlengen éçké kаplаmаsı. Tüşemnen yañgır ütép kérép miçné sаrgаytkаn. G. Gobey. [Bülmege] tüşemnen аlıp idenge kаder közgé kuyılgаn. T. Gıyzzet.

küç. söyl. Bérer nersenéñ yeki éşnén mömkin bulgаn in songı çigé, yugarıgı noktаsı. [Yégét] ukırga télemi, 7 klаssnı temаmlаgаç, gıylémnéñ tüşeméne cittém dip uylıy. G. Kаşşаf. Ul çаgındа „Béznéñ yul* curnаlı tаtаr edebiyatınıñ tüşemé iseplene [idé]. F. Xösni.

küç. Sаmolёt, snаryad h. b. ş. küteréle аlа torgаn biyéklék çigé. Oçkаn sаyın sovét pilotınıñ oçu tüşemé gél yugarırаk küteréle bаrdı. Kаz. ütl.

Tüşem sаnаş — uyınnıñ аsılın bélmegen kéşéné çаlkаn yatkırıp, kiyém ciñénnen^ tüşem tаktаlаrın sаnаtıp, cidge su koyudаn gıybаret uyın.

O Tüşem sаnаp yatu — k. tüşemge tékérép yatu. Béznéñ şuşı Xöresen Tüşem sаnаp tik yatkаn. Kаz. ütl. Tüşemge tékérép yatu — bérni éşlemev, yalkavlаnu. Bérevlernéñ cilke kаşırgа dа vаkıtlаrı yuk, ikén-çéleré tik tüşemge tékérép yatа. G. Gobey. Evxe-dige eytégéz: Tüşemge tékérép yatmаsın, İrtege uk yort tübesén kаplаsın! H. Tаktаş. Tüşemnen аlu (birü) — bérer éşné, meglumаtnı yeki nersené uylаmıyçа, аldаn iseplemiçe, nigézlemiçe, bérénçé bаşkа

TÜŞ

292

TUÑ

kilgençe eytü. Gromov niçe kéşé kireklégén üzé de bélmi, emmа yugalıp kаlmıy, tüşemnen аlıp bulsа dа eyte: 200 kéşé! G. Epselemov. Tüşemnen tаrаkаn sаnаp yatu — k. tüşemge tékérép yatu. „Kаzrémstroy" tréstı dа tüşemnen tаrаkаn sаnаp yatmıy, ul dа bаş vаtа, ul dа ézlene. Soñ. Tаt. Tüşemnen tufrаk koyu — аçulаnıp dulаv, kotırınu. Nаilenéñ, sirek-sirek kéne bulsа dа şulаy dulаp, tüşemnen tufrаk koya torgаn gаdeté bаr. F. Xösni.

TÜŞEMLÉK s. Tüşem öçén mаxsus, tüşem öçén xezérlengen. || i. meg. Tüşem öçén tаktа yeki plite. Yeneşe géne tüşemlékler sаylаp kuyılgаn. G. Gаliyév.

TÜŞEME i. 1. Bérer urıngа totаş tüşelgen tаk-tаlаr yeki büreneler reté.

2. s. meg. k. tüşelme (2 meg.). Şossé yul bétü-ge, tüşeme yul bаşlаndı. Sаz cirge küp itép ılıs, аgаç botаklаrı ceyélgen. E. Mаlikov.

TÜŞENÜ f. (Yatu öçén) urın-cir sаlu. Tüşegé bаr tüşenér, ikmegé bаr küşenér. Mekаl. Soldаt-nıñ yatır yastıgı yuk, tüşenér tüşegé yuk. Mekаl.

TÜŞEV f. 1. Yomşаk eybérler sаlu yeki urın-cir eybérlerén ceyü. dbi tüşegen şul urın miné mаy kébék éréte de cibere torgаn idé. G. Gаli. [dni], yaşçikkа sаlаm tüşep, oya yasap birdé. A. Aliş. II küç. Bérer nersené, yomşаk bulsın öçén, аskа suzıp yeki ceyép sаlu, suzu. Aktırnаk tа, béznéñ yangа kilép, аl ayaklаrın tüşep, — tüşé bélen suzılıp cirde yatа. M. Gаli.

2. mаxé. Yonnı iték bаsаr аldınnаn ceyép sаlu. Nаciye iték bаşı tüşi, Ul şundıy citéz éşli. Anıñ kébék tiz tüşerge Vér kéşé de citéşmi. C. Mаnnur.

Bérer meydаnnı, cirné, urınnı vаk nerseler sibép kаplаv. Anıñ ayak аstınа çeçekler tüşisém kile. Ş. Kаmа l.

Bürene, tаktа, tаş h. b. ş. nerselerné bér-bérleréne bik yakın itép tézép sаlıp, bérer nerse yasаv. Küpér tüşev. □ Pıçrаk bulmаsın öçén, urаmgа yomrı аgаç tüşep, - - - kırıylаrınа tаktаdаn yullаr yasalgаn. Sov. éd. Min tаş vаttım. Min tаş xezérledém, Tаş tüşedém olı yullаrgа. E. Yérikey.

küç. söyl. (Kırdа, meydаndа h. b.) kéşélerné (yeki xаyvаnnаrnı) küplep yıgıp sаlu, ütérü.— Totındık, min siñа eytim, [аtаrgа]. Kıskаyıı — tüşedék béz аlаrnıñ şundа bаytаgın. İ. Gаzi.

TÜŞEVLÉ s. Tüşelgen, ceyélgen. Béznéñ yullаr tаş tüşevlé, Kаzan yulı kаzılgаn. Cır. Soldаtnıñ yatır yastıgı bötén cirde tüşevlé. Mekаl,

TÜÑ i. diаl. Kuvаk, kuvаklık. [Yırаktа] lа cirden ey küréne Ak çeçekler аtkаn tuñ muyıl. Beyét.

TÜÑGELEK i. k. düngelek. Aksаk sаrıknıñ аvı-zınа Cil tüntergen tüñgelek téşer. Mekаl.

TÜÑÉLÜ f. Yöz çéérü. Dus kürgennen tüñélme. Mekаl. Yañanı kürép аbınmа, İské né kürép tüñélme. Mekаl.

TÜÑKEYTÜ f. diаl. k. tünterü (2 meg.).--L*ş bаl isé kile! Bérer cаmayaknı tüñkeytép ciberérge digén sin! A. Gıylecév.

TÜÑKERÜ f. 1. yıgu, аvdаru. Kercinné tüñkerü.

2. Kémné de bulsа cinü.

TÜÑKEYÜV f. k. tünkeyüv. Tаnk urınındа zırıldаp bér yakkа tüñkeydé. X. Kаmаlov. Yandаgısı yantаygаn, Sаzdаgısı çéñkeygen, Agаlаrı turı utırgаn, Tür" degésé tüñkeygen. Tаbışmаk.

-U-

U II avaz iyer. gadette suzıp eytéle. Nersenén de bulsa ulav, gulev tavışın béldére (meselen, büré ulagan, gudok kıçkırtkan h. b. ş. tavışlarnı).

U III ı. gadatta suzıp aytéla. 1. Kisetü, şélte, kurkıtu, yanavnı, açu, nefret h. b. ş. xislerné béldére.

Kurku xisén béldére.

Xuplav, is kitü, şakkatu, gaceplenü, soklanu h. b. xislerné béldére.

UVA i. isk. k. raxit.

UVALAV f. k. ugalav (1, 2 meg.).

UVALU f. 1. Vak kiseklerge bülénü, vatılu, vak-lanu.

Cil, yangır h. b. lar teesirénnen tarkalu, ci-mérélü.

küç. Fizik éşten arıp vatılu, ten sızlav.

Uvalıp toru — bér-béréne yabışmıyça taralıp toru, yarmalı bulu (tufrak, érémçék h. b. ş. turında).

UVALUÇAN s. Uvala torgan, vaklana torgan, tarala torgan.

UBA i. dial. 1. Cirge kazılıp yasalgan çokır, cenlék oyası h. b. ş.; ubılgan urın.

2. Tigéz cirdegé kéçérek kalku urın.

UBÉ'CİŞÇÉ i. maxé. Snaryad, bomba yeki agulı matdelerden saklanu öçén maxsus cipazlandırılgan

(éşlengen) baz, podval yeki korılma, nıgıtma. I :okg7

UBU f. 1. k. ubılu. II Üz éçéne alu# yotu (cir turında). || küç.söyl. Tulısınça kamap, kaplap alu, üzéne alu.

2. küç. gadi s. Küp aşav, küp totu.

UBILMA(LAR) i. géogr. Cimérélép, işélép téş-ken urın.

UBILU f. (Cir yeki boz katlavı kuvışlanıp kalgan buşlıkka) cimérélép, uyılıp işélép téşü.

UBIR i. mif. 1. Xalık ışanuları buyınça: ut revéşénde yöri torgan rux — can. || Açulanu, tirgev süzé.

2. küç. Küp aşavçı, tuymas tamak (kéşé, xayvan, koş-kort turında).

Ubır zexmeté isk.— tuya bélmev, bik küp aşav-dan gıybaret avıru, biren zexmeté. Ubır karçıgı— k. ubırlı karçık. Ubır utı — ténle ziratlarda küréne torgan ut.

UBIRLI: ubırlı karçık—1) mif. ekiyetlerde biréle torgan sixérçé, kotoçkıç yemséz karçık. 2) küç. bik kart, yemséz hem usal karçıklarga karata eytéle.

UGALANU f. 1. Kayt. yün. k, ugalav (1 meg.).

küç. Nindi de bulsa küñélsézlék, unışsızlık arkasında nişlerge bélmev, borçılu.

Kémné yeki nersené de bulsa kétkende, nerse de bulsa éşler aldınnan çıdamsızlık kürsetü, sabır-sızlanu.

UGALAV f. 1. Nersené de bulsa kul bélen törlé yüneléşte ışku, uvuv, massaclav.

2. Nindi de bulsa maksat bélen bérer nersené uvuv, yomşartu.

3. kab. form. k. uvuv (3 meg.). UGLAN i. isk. 1. Sugışçı.

2. k. olan.

UGRAŞU f. isk. kit. Çuvalu, beylenéşü.

UGRO-FİN: ugro-fin télleré lingv.— Üzek hem Kénçıgış Évropada, şulay uk tönyak-könbatış Aziyede yeşe^üçé küp kéne xalıklar söyleşe torgan téller gruppası (véngr, xant, mansi, fin, karél, eston, saam, mari, komi h. b. lar).

UGRI i. isk. k. karak.

UGRINDA beyl. süz. isk. kit. Yulında; öçén.

UGIZ I i. Sıyır bozavlagannan son bérniçe könge kader savıla torgan kuyı sét.

UGIZ II i. VII—XI yözlerde Üzek hem Urta Aziye­de yeşegen térki téllé kabileler, şul kabilelernén bérsénnen bulgan kéşé. II s. meg. Şul kabilelerge beylenéşlé.

UGIL i. isk. kit. k. ul I.

UGIÇ i. Yeşélçe, ciméş h. b. ş. kébék nerseler-né^uvıp vaklav öçén ütké n téşler hem tişékler yasalgan métall plastinka.

UDAR I i. maxé. 1. Bik köçlé höcum, kinet bulgan xelitkéç ataka.

küç. Psixologik höcum.

küç. Kémge de bulsa yasalgan avır xel, küñélsézlék.

UDAR II s. 1. Udarniklık bélen beylenéşlé. II rev. meg. Udarniklarça; aldıngı mé­tod, témp bélen.

2. Bik ehemiyetlé, kiçéktérélmi torgan, aşıgıç (éş, yökleme h. b. turında). II Şundıy éş bélen beylenéşlé.

UDARLI s. Berme uyın koralında uynavga^ beylenéşlé.

UDAPNİK I i. téx. Vintovkalarda hem orudiyé-lerde atu vakıtında patronnıy kapsyuléna berdérü öçén xézmet ite torgan détal.

UDAPNİK II i. Normanı arttırıp ütevçé aldın-gı éşçé.

UDAPNİKLIK i. 1. Udarnik bulu sıyfatı.

2. Xézmet aldıngıları başlap cibergen massa-külem sotsialistik yarış forması; tizletélgen témplar bélen başkarıla torgan udar éş.

UDARNI i. k. udarnik İ.

UDARÇILIK i. sir, k. udarniklık (2 meg.).

UDMURT i. Udmurtiye ASSRda yeşevçé tép xalık hem şul xalıknıñ bér kéşésé. II s. meg. Şul xalık-ka ménesebetlé. Udmurt télé. Udmurt biyüvg.

UDMUPTÇA rev.Udmurt télénde.

UYILMA i. Uyılıp alıngan urın.

UYILMALI s. Uyıp-uyıp alıngan, uyılgan; kirtleç-kirtleç. Uyılmalı yafraklar.

UYILÜ f. 1. Kayt., téş. yün. k. uyuv (1 meg.). II rev. meg. uyılıp. Maxsus uyıp, çokıp (yazu, bizev turında). 2. Bérer sebep arkasında éz kalu, yarılu, cere-xet barlıkka kilü. II küç. Kisélép kérü, éz hem çokır yasalu.

3. küç. Künél. yörek, xetér süzleré yanında: onıtılmaslık bulıp iste kalu turında.

UYILIŞ i. Uyılu revéşé, forması.

UYIM i. 1. Kisép, uyıp alıngan urın, uyıp yasalgan zur tişék. // Maxsus ölgéde kisép, uyıp alıngan urın (kiyémde).

2. Cir östénde kazılgan, aşalgan urın, çokır.

UYIMLAV ft Uyım yasav, uyım uyuv; uyıp alu.

UYIMTIK i. k. uyım.

UYIN I i. 1. Künél açu, vakıt ütkerü öçén bulgan şögıl; kirésé: éş, xézmet.

2. Maxsus kagıydeler, ısullar bélen başkarıla hem küñél açu, yal itü, organizmnı çınıktıru öçén xézmet ite torgan, sport töré bulıp sanalgan éş.II sir. Şundıy maksat öçén bilgélengen prédmétlar cıyılması, uyınçık.|| s. meg. Uyın öçén bil­gélengen.

Törlé korallarda muzıkal eser başkaru éşé. || s. meg. Şunı başkaru öçén bulgan, yaraklı.

4. Ayırım bér sexne eserén tamaşaçıga kürsetü.II Sexnede ayırım rol başkaru.

Karta uyını barışında iñ zur sanalgan hem télese kaysı kartanı basa, yaba ala torgan karta töré (mayıté). II s. meg. Şundıy karta sanalgan.

küç. Bilgélé bér maksatka korılgan, aldan uylanıp éşlengen nerse, intrigalar, yeşérén fi-kérler, uylar.

küç. Yaktılık şevleleré, buyavlar h. b. larnın bik tiz almaşınuvı, törlé téske kérép uynavı, cé-méldevé.

Şayartıp, uynap eytélgen, şayan süz.

II s. meg. Şayartulı, uynap eytélgen.

9. söyl. Manévr, xerbi öyrenüler.

UYINKI s. Duga kébék, uyıp algan kébék.

UYIN-K0LKÉ i. Uynap, kvlép söylev, şayaru xelé.

UYIN-KvLKÉÇÉL s. Uyın-kélkéné yarata torgan, şayan, uyınçak (kéşé turında).

UYINLI: uyınlı cır — xereketlé uyın bélen başka-rıla torgan cır.

UYINLIK i. Uyınnar uynıy torgan urın; törlé küñél açular öçén bilgélengen urın.

UYINLI-ÇINLI s. Yarım çın, yarım şayartulı; yarım citdi, yarım şayan.

UYINSIZ rev. 1. Şayartusız, çınlap.

2. kér. süz funk. Çınnan da, dérésten de.

UYINTI i. 1. Uyıp algan kébék çokırlanıp torgan urın.

2. k. uyım (1 meg.).

UYINTIK i. Uyılıp torgan urın, kirtleç.

UYINTILANU f. Çokırlanu, éçke batıp kérü.

UYINÇAK s. 1. Şat tabigatlé, şayan, şuk, mezek-çél. || Sikérérge, uynaklarga, çabıp yörérge yaratuçan.

2. Citdi bulmagan, şayan. 9. Aydar. II Tıynak bulmagan.

UYINÇAKLIK i. Uyınçak bulu sıyfatı, şayanlık, şuklık.

UYINÇAN s. Uyın-kélké, mezek yarata torgan; şayan, şuk.

UYINÇI i. 1. Nindi de bulsa uyında katnaşuçı. || Komarlı (azartlı) uyınnar bélen mavıguçı kéşé.

söyl. Nindi de bulsa uyın koralında uynavçı.

Sexnede uynavçı, rol başkaruçı.

UYINÇIK i. 1. Balalarga uynar öçén yasalgan ey-bér. II s. meg. Uynar öçén géne éşlengen, bilgélengen, çın tügél.

Çırşı bizev öçén bulgan törlé formadagı, törlé téstegé eybérler.

küç. ehemiyeté bulmagan nerse, vak-téyak.

küç. Başka kéşé ixtıyarına tulısınça buysı-nıp, anın intéréslarına, ixtıyaclarına xézmet ite torgan şexés yeki bérer nerse.

Uyınçık kébék (şikéllé, töslé) — 1) bérer kéşé yeki bérer nersenén bik matur, nefis, cıynak buluvı turında. 2) ehemiyeté, citdilégé, totkan urını yagınnan çagıştırmaça kéçkénerek, tübenrek bulgan nerse turında.

UYINÇIL s. Şayan süzlé, mezekçen, uyınçak.

UYI-ÇINI cıy. i. Şayartu katış citdilék, cit-dilék katış şayartu. Uyını-çını bérge (bélen), uyının-çının bérge I kuşıp — yarım şayartıp, yarım citdi; şayaru katış citdilék bélen.

UYIN-CIYIN cıy. i. Küñél açu meclésleré, big-rek te cey köné bula torgan cıyınnar.

UYIN-CIR cıy. i. Uyınnar hem cırlar, küñél açu.

UCARLANIP rev. dial. Kotırınıp.

UCU: ucu citmev dial.— paman vakıt citmev, kul citmev.

UZA: uza kitü — arttırıp ciberü, artıgın kı-lanu.

UZAMAN i. isk. kit. Uyında başlap yörüçé, oyış-tıruçı. || Nindi de bulsa törkémnéñ, şaykanıñ başlıgı, nindi de bulsa (gadette yaman) éşnén başında yörüçé.

UZARDAN rev. dial. k. uzdırıştan.

UZGAN-BARGAN s. Kaydan da bulsa uzıp, ütép yörüçé (télese kém). || i. meg. Uzgınçı, yulavçı, avıl yeki şeper arkılı uzuçı, yulçı.

UZGINÇI s. 1. Kaya da bulsa uzıp baruçı, yul yörüçé (kéşé). || i. meg. Uzıp baruçı yulçı, yulavçı kéşé.

Uzıp kite torgan (avıru, yañgır h. b. turın-da).

söyl. Vakıtlı, oçraklı.

UZDIRU f. 1. Utkerép ciberü, uzarga, üterge mömkinlék birü.

Uzıp kiterge, alga çıgarga mömkinlék birü; başkalarnı alga ciberép, üzéñ artka kalu.

küç. Başkalardan östén çıgu, ciñü, bérénçé-lékné alu. \\rev. meg. k. uzdırıştan.