1.Месца і роля народнай песні у свяце

светапогляды адлюстроўваюцца ў народнай песні ў вобразным, персанажным увасабленні адносін чалавека да рэчаіснасці. Сучаснага гледача ў свяце цікавіць перш за ўсё прыгажосць паэтыкі і мелодыкі народнай песні, якія, на наш погляд, павінны захоўвацца ў максімальным абліччы. У наш час арэал бытавання фальклорнай традыцыі прадаўжае звужацца. абрады і святы прымаюць характар гульні, забавы, пацяшэння.рэжысёр, выкарыстоўваючы фальклор у сучасным свяце, абавязан раскрыць на новым эстэтычным узроўні прыродную сутнасць традыцыі. знаходкі, выкар.прыёмы, сродкі мастацкай выразнасці, якія выкарыстоўваюцца ў сучасным свяце з улікам успрыняцця сучаснага глядача

2.Трансфармацыя нар.Пес.

Прычыны: 1)абставінах, якія ўжо не існуюць у рэальным жыцці, а ў мінулым былі звязаны з каляндарна-абрадавым або сямейна-абрадавым цыклам. успрымаюцца цяпер як лірычныя або жартоўныя творы.2)успрыняцце як мастацкую з'яву. 3) сцэнічнае выкананне мае свае законы і правілы, адрозніваецца ад звычайных умоў

ўзроўні трансфармацыі фальклорнага твора.

Узровень 1. без якіх-небудзь змяненняў тэксту і мелодыі. выканальніцкі характар, напрыклад, можа паскарацца або запавольвацца тэмп, уводзіцца акампанемент

Узровень 2. скарачэння асобных куплетаў, некаторых строф.

Узровень 3. пераасэнсавання яе ідэйнага зместу ў выніку замены некаторых слоў тэксту, асобных вершаў аж да мінімальнага захавання традыцыйнага тэксту. (змяненне характару самой працы, культурныя пераўтварэнні і г.д.).

Узровень 4. поўнай заменай тэксту старадаўняй песні новым, захоўваецца толькі ранейша мелодыя.

Узровень 5. розныя апрацоўкі, выкананыя кіраўнікамі самадзейных калектываў. стварэння харавых партый, апрацоўкі перш за ўсё самой мелодыі.

Узровень 6. новыя творы, у якіх традыцыйныя прыёмы,захоўваюць рысы традыцыйнага народнага мастацтва.

3.Асваенне нар.Пес.У св.У розных тыпах фалькл-зму.

Кожны тып фалькларызму на сцэне можа мець свае разнавіднасці, вызначаецца рознай манерай узнаўлення фальклору, вырашае пытанні рэпертуару, этнаграфічнага кантэксту, захавання элементаў сінкрэтызму фальклору, адэкватнасці свайго выканальніцкага стылю канкрэтнай мясцовасці і г.д.

Выкарыстанне фальклорных песень на самадзейнай сцэне мае свае асаблівасці. Змяняючыся пры выкананні, песня павінна задавальняць пры гэтым сучасныя эстэтычныя запатрабаванні аўдыторыі. У сувязі з гэтым неабходна адабраць рэпертуар, увесці ўмоўны сцэнічны касцюм, зрабіць пэўную апрацоўку твораў. У сцэнічных умовах жыццё песні, танца, абраду скарачаецца ў часе  такія законы канкрэтнага выканання.

На сцэне народная песня павінна адпавядаць духу часу, узроўню нашага мастацкага мыслення. Самадзейны калектыў не павінен слепа капіраваць манеру выканання старых спевакоў, бо гэта прыводзіць да штучнасці выканання.узноўлены на сцэне з этнаграфічнай дакладнасцю, не заўсёды ўспрымаецца як мастацкая дасканаласць, ва ўмовах сцэны фальклорны твор не атрымаў свайго адэкватнага мастацкага ўвасаблення, многае ў ім знікае, губляецца. народная песня на сцэне павінна быць пастаўлена. асаблівасці, якія праяўляюцца ў мясцовых, спецыфічных творах: асаблівасці дыялекту, музычнай мовы, выканальніцкай манеры адной мясцовасці. Міграцыя насельніцтва з адной мясцовасці ў другую, радыё, кіно, тэлебачанне прыводзяць да згладжвання мясцовых асаблівасцей. характэрна натуральная, адкрытая манера спеваў,без вібрацый,выкарыстоўвае грудны рэзанатар, спевакі пяюць проста, выразна, іх спевы падобны на гутарковую мову. Імправізацыйнасць, неўласціва крыклівасць, на поўную сілу гучыць голас толькі ў полі, на адкрытай прасторы, дзе такія спевы льюцца прыгожа і чутны далёка. Каб раскрыць мастацкі вобраз, неабходна ўяўляць тэму і ідэю твора. Як правіла, характар вызначаецца яе музыкайТолькі пасля высвятлення гэтых агульных пытанняў можна пачаць работу над песняй.

!!!найбольш блізкія да народнай выканальніцкай традыцыі фальклорна-этнаграфічныя калектывы (першы тып фалькларызму). нас цікавіць у першую чаргу традыцыйнае самабытнае мастацтва, што пададзена ў самадзейнасці фальклорнымі калектывамі, кожны з якіх характарызуецца сваім выканальніцкім стылем, своеасаблівай мясцовай манерай