- •1. Месца тэорыі літаратуры ў сістэме навук аб мастацтве.
- •2. Паходжанне мастацтва. Яго функцыі. Тэорыі паходжання мастацтва.
- •3. Літаратура ў сістэме культуры.
- •4,. Літаратура як мастацтва слова.
- •5 Літаратура як мастацтва слова. Літаратура і смі
- •6. Міф, фальклор і літаратура.
- •7. Мастацкі вобраз - форма мыслення ў мастацтве.
- •8. Літаратурны твор і тэкст.
- •9. Формы маўленчай арганізацыі твора (аўтар - апавядальнік - персанаж).
- •10. Змест і форма літаратурнага твора.
- •11. Літаратурны твор як сістэма. Паняцце пра цэласнасць мастацкага тэксту.
- •12. Элементы зместу: тэма, праблема, ідэя, пафас.
- •13. Выбар тэмы. Тэматыка мастацтва.
- •14. Тыпы аўтарскай эмацыянальнасці
- •15. Прадметны свет літ. Твора
- •16. Літаратурны вобраз. Вобраз-персанаж: сродкі сварэння.
- •17. Мастацкая дэталь.
- •18. Персанаж і пісьменнік: герой і аўтар.
- •19. Формы і прыемы псіхалагізму.
- •20. Персанаж і яго каштоўнасная арыентацыя.
- •21. Час і прастора ў літаратурным творы. Паняцце пра хранатоп.
- •22. Мова мастацкага твора. Паэзія і проза.
- •23. Мова як матэрыял літаратуры. Літаратурная мова і мова мастацкага твора.
- •I.Слоўнікава-фразеалагічны ўзровень:
- •24. Метафара і яе разнавіднасці. Метафарычнае мысленне ў літ-ра.
- •25. Тропіка
- •26. Паэтычны сінтаксіс.
- •27. Кампазицыя. Кампазизыйныя прыемы.
- •28. Сюжэт і фабула ў мастацкім творы.
- •29. Неаўтарскае словы.
- •30. Успрыманне литаратуры: чытач
- •31. Систэмы вершаскладання (Сістэмы вершаскладання).
- •32. Силлабо-танічная сістэма вершаскладання.
- •33. Рытміка. Метрыка (стапа. Памер, местр, рытм).
- •34. Строфика. Розныя віды строфаў твораў.
- •35. Цвёрдыя формы верша.
- •36. Белы верш, вольны верш, свабодны верш.
- •37. Асноўныя прынцыпы класіфікацыі рыфмы.
- •38. Гукапіс літаратурнага твора. Інтанацыя.
- •39. Тэорыя літаратурных родаў. Агульная характарыстыка.
- •40. Эпас як літаратурны род.
- •41. Лірыка як літаратурны род. Паняцце аб лірычным герою.
- •42. Драма як літаратурны род.
- •43. Літаратурныя жанры. Іх класіфікацыя. Памяць жанру.
- •44. Міжродавыя і пазародавыя літаратурныя формы.
- •45. 46. Літаратурныя іерархіі і рэпутацыі.
- •48. Міжнародныя літаратурныя сувязі. Нацыянальная спецыфіка літаратуры.
- •49. Літаратурны працэс: дынаміка і стабільнасць.
- •50. Літаратурны працэс: мастацкія сістэмы 19-20 стст.
- •51. Літаратуразнаўства і літаратурная крытыка.
- •52. Ды пытання абса вывучэнні генэзісу літ. Творчасці.
- •53. Прынцыпы разгляду літ. Твора.
- •54. Стыла пісьменніка.
49. Літаратурны працэс: дынаміка і стабільнасць.
Літаратурны працэс - сукупнасць усіх твораў, якія з'яўляюцца ў гэты час. Гэтым тэрмінам, па-першае, пазначаецца літаратурнае жыццё вызначанай краіны і эпохі (ва ўсёй сукупнасці яе з'яў і фактаў) і, па-другое, шматвяковае развіццё літаратуры ў глабальным, сусветным маштабе. Літаратурны працэс у другім значэнні слова складае прадмет параўнальна-гістарычнага літаратуразнаўства.
Стадыяльнасць літаратурнага працэсу:літаратура старажытная. сярэднявечная літаратура. літаратура новага часу (Адраджэнне, барока, класіцызм, асветніцтва, сентыменталізм, рамантызм, рэалізм, мадэрнізм, постмадэрнізм).
Асаблівасці літаратуры новага часу:грошы, дамінуючая форма пісьмовая, індывідуальнасцьаўтарскага пачатка, большы дынамізм літаратуры
Класіфікацыя літаратурнага працэса паводле Аверынцава: архаічны перыяд, перыяд традыцыйных паэтык, перыяд аўтарскіх паэтык. Фактары, якія абмяжоўваюць літаратурны працэс: 1.на паданне літаратуры ўсярэдзіне літаратурнага працэсу ўплывае час, калі выходзіць тая або іншая кніга. 2 ітаратурны працэс не існуе па-за часопісамі, газет, іншых друкаваных выданняў. ("Маладая гвардыя", "Новы мір" і г.д.). 3 літаратурны працэс звязаны з крытыкай выходзячыя у свет твора.
Вусная крытыка таксама нямала ўплывае на літаратурны працэс.ДЫНАМІКА І СТАБІЛЬНАСЦЬ У СКЛАДЗЕ СУСВЕТНАЙ ЛІТАРАТУРЫ Той факт, што літаратурная творчасць падуладна зменам па меры руху гісторыі, відавочны. Менш звяртае на сябе ўвагі тое, што літаратурная эвалюцыя здзяйсняецца на нейкай устойлівай, стабільнай аснове. У складзе культуры (мастацтвы і літаратуры - у прыватнасці) адрозныя з'явы індывідуалізаваныя і дынамічныя - з аднаго боку, з іншай жа - структуры ўніверсальныя, надчасавыя, статычныя, нярэдка названыя топікай (ад грэч. месца, прастора). Топіка ў старажытных з'явілася адным з паняццяў логікі (тэорыі доказаў) і рыторыкі (вывучэнне "агульных месцаў" у публічных выступах). У блізкія нам эпохі гэтае паняцце прыйшло ў літаратуразнаўства. Па словах Панчанка, культура (у тым ліку славесна-мастацкая) "размяшчае запасам устойлівых формаў, якія актуальныя на ўсім яе працягу", а таму правамерны і надзённы "погляд на мастацтва як на эвалюцыявальную топіку".
Топіка разнастайная. Нязменна прысутнічаюць у літаратурнай творчасці тыпы эмацыйнага настрою (узнёслае, трагічнае, смех і г.д.), маральна-філасофскія праблемы (дабро і зло, ісціна і прыгажосць), "вечныя тэмы", спалучаныя з міфаэпічнымі сэнсамі, і, нарэшце, арсенал мастацкіх формаў, які знаходзяць сабе ўжыванне заўсёды і ўсюды. Пазначаныя намі канстанты сусветнай літаратуры, г.зн. топасы складаюць фонд пераемнасці, без якога літаратурны працэс быў бы немагчымы. Фонд літаратурнай пераемнасці сыходзіць сваімі каранямі ў далітаратурную архаіку і ад эпохі, да эпохі папаўняецца. Аб апошнім з максімальнай пераканаўчасцю сведчыць досвед еўрапейскай раманістыкі апошніх двух-трох стагоддзяў. Тут умацаваліся новыя топасы, звязаныя з мастацкім засваеннем унутранага свету чалавека ў яго шматпланавых сувязях з навакольнай рэальнасцю.