Тэкст № 3. Понятие банкротства

Банкротство, или экономическая несостоятельность, – это неплатежеспособность должника – юридического лица или индивидуального предпринимателя, которая приобрела устойчивый характер и была признана хозяйственным судом или правомерно объявленная должником, согласно требованиям действующего законодательства о банкротстве юридических лиц.

Банкротство предприятия рассматривается в хозяйственных судах согласно Хозяйственному процессуальному кодексу Республики Беларусь. Также банкротство в Беларуси регулируется следующими законодательными актами: Законом Республики Беларусь «Об экономической несостоятельности (бaнкротстве)» от 18 июля 2000г. №423-4; Указом Президента Республики Беларусь от 12 ноября 2003г. №508 «О некоторых вопросах экономической несостоятельности (бaнкротства)» и другими нормативно-правовыми актами.

Основным признаком банкротства является неспособность предприятия обеспечить выполнение требований кредиторов в течение трех месяцев со дня наступления сроков платежей. По истечении этого срока кредиторы получают право на обращение в арбитражный суд о признании предприятия-должника банкротом.

Банкротство предопределено самой сущностью рыночных отношений, которые сопряжены с неопределенностью достижения конечных результатов и риском потерь.

Несостоятельность субъекта хозяйствования может быть:

1. "несчастной", не по собственной вине, а вследствие непредвиденных обстоятельств (стихийные бедствия, военные действия, политическая нестабильность общества, кризис в стране, общий спад производства, банкротство должников и другие внешние факторы);

2. "ложной", т. е корыстной, возникшей в результате умышленного сокрытия собственного имущества с целью избежания уплаты долгов кредиторам;

3. "неосторожной", возникшей вследствие неэффективной работы, осуществления рискованных операций.

Предпосылки банкротства многообразны – это результат взаимодействия многочисленных факторов как внешнего, так и внутреннего характера.

Паняцце банкруцтва

Банкруцтва, або эканамічная безгрунтоўнасць, - гэта неплацежаздольнасць даўжнiка - юрыдычнай асобы або індывідуальнага прадпрымальніка, якая набыла ўстойлівы характар ​​і была прызнана гаспадарчым судом або правамерна аб'яўленая даўжнiком, згодна з патрабаваннямі дзеючага заканадаўства аб банкруцтве юрыдычных асоб.

Банкруцтва прадпрыемства разглядаецца ў гаспадарчых судах згодна Гаспадарчаму працэсуальнаму кодэксу Рэспублікі Беларусь. Таксама банкруцтва ў Беларусі рэгулюецца наступнымі заканадаўчымі актамі: Законам Рэспублікі Беларусь «Аб эканамічнай неплацежаздольнасці (бaнкротстве)» ад 18 ліпеня 2000г. №423-4; Указам Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 12 лістапада 2003г. №508 «Аб некаторых пытаннях эканамічнай неплацежаздольнасці (бaнкротства)» і іншымі нарматыўна-прававымі актамі.

Асноўным прыкметай банкруцтва з'яўляецца няздольнасць прадпрыемства забяспечыць выкананне патрабаванняў крэдытораў на працягу трох месяцаў з дня наступлення тэрмінаў плацяжоў. Па заканчэнні гэтага тэрміну крэдыторы атрымліваюць права на зварот у арбітражны суд аб прызнанні прадпрыемства-даўжніка банкрутам.

Банкруцтва наканаванае самой сутнасцю рынкавых адносінаў, якія спалучаныя з нявызначанасцю дасягнення канчатковых вынікаў і рызыкай страт.

Безгрунтоўнасць суб'екта гаспадарання можа быць:

1. "няшчаснай", не па сваёй уласнай віне, а з прычыны непрадбачаных абставін (стыхійныя бедствы, ваенныя дзеянні, палітычная нестабільнасць грамадства, крызіс у краіне, агульны спад вытворчасці, банкруцтва даўжнікоў і іншыя знешнія фактары);

2. "ілжывай", т. Е карыслівай, якая ўзнікла ў выніку наўмыснага ўтойвання ўласнай маёмасці з мэтай пазбягання выплаты даўгоў крэдыторам;

3. "неасцярожнай", якая ўзнікла з прычыны неэфектыўнай працы, ажыццяўлення рызыкоўных аперацый.

Перадумовы банкруцтва шматстайныя - гэта вынік ўзаемадзеяння шматлікіх фактараў як знешняга, так і ўнутранага характару.