
- •1. Сэнсавыя памылкі ў тэксце (на моўным і лагічным узроўнях). Методыка іх выяўлення і праўкі.
- •2. Карэктарская праўка. Знакі карэктарскай праўкі.
- •3. Асноўныя законы фармальнай логікі, якія забяспечваюць сэнсаву якасць тэксту (пералічыць). Закон тоеснасці і вынікі яго парушэння ў публічным маўленні (вусным, пісьмовым).
- •4. Рэдактары-прафесіяналы аб вопыце сваей працы (л.К. Чукоўская, н. Галь, н.Б. В’юкова, а. Рыс і інш.)
- •5. Закон дастатковага абгрунтавання. Прыклады яго парушэння ў тэксце.
- •6. Методыка моўнага рэдагавання тэксту.
- •7. Методыка рэдактарскай праўкі тэксту. Аб’ектыўная і суб’ектыўная праўка.
- •9. Паняцце літаратурнай формы тэксту. Складнікі паняцця.
- •10. Віды рэдактарскага чытання тэксту. Пазнкі на палях аўтарскага рукапісу. Рэдактарская этыка.
- •11. Псіхалагічныя перадумовы рэдагавання (аўтар-рэдактар-чытач).
- •12. Кампазіцыя літаратурнага твора. Рубрыкацыя ў журналісцкіх матэрыялах.
- •13. Тэорыя і практыка рэдагавання як вучэбная дысцыпліна, яе змест і задачы. Працэч фарміравання вучэбнай дысцыпліны.
- •15. Прафесійныя і асабістыя якасці рэдактара. Рэдактарскае забеспячэння ідэалагічнага ўзроўню друкаванай і аўдывізуальнай прадукцыі.
- •16. Культурнаспеціфічны аспект рэдагавання тэкстаў смі ва ўмовах білінгвізму.
- •17. Паняцце распрацоўкі тэмы ў смі.
- •18. Рэдагаванне ілюстрацыйнага матэрыялу і подпісаў под ім на старонках друку.
- •19. Схема рэдактарскай ацэнкі тэксту. Рэкамендацыі для аўтара.
- •20. Тыповыя маўленчыя памылкі ў беларускім эфіры (нарматыўны аспект). Прычыны іх узнікнення.
- •21. Значэнне рэдактарскага вопыту рускіх і беларускіх піьменнікаў (л. Талстой, а.Чэхаў, м. Горкі, я. Колас, к. Крапіва, м. Лужанін, я. Брыль)
- •22. Даведачны матэрыял выдання. Прыклады афармлення бібліяграфічных крыніц (асобных выданняў, артыкулаў у зборніках, часопісах, газетах).
- •23. Фактычны матэрыял у тэксце. Методыка яго рэдагавання. Крыніцы праверкі фактычнага матэрыялу.
- •24. Віды праўкі. Спецыфіка праўкі ў залежнасці ад віду.
- •25. Лагічныя азначэнні (дэфініцыі) у тэксце. Родавыя і відавыя характарыстыкі ў лагічных азначэннях.
- •26. Тыповыя арфаграфічныя памылкі ў беларускіх смі. Тэарэтычнае абгрунтаванне правільнага варыянту.
- •27. Сучасная канцэпцыя культуры маўлення ў тэорыі і практыцы літаратурнага рэдагавання.
- •28. Загаловак у тэксце. Граматычнаыя сродкі афармлення загалоўка ў смі.
- •29. Тэрмін “тэкст” у тэорыі рэдагавання. Асноўныя характарыстыкі тэксту. Парушэнне сэнсавай цэласнаці тэксту ў журналісцкай практыцы.
- •30. Табліцы ў тэксце (даведачныя, аналітычныя), іх рэдагавнне.
- •31. Творчы характар літаратурнага рэдагавання. Састаўныя часткі творчага працэсу рэдагавання.
- •32. Лексікаграфічныя крыніцы ў рэдактарскай дзейнасці ва ўмовах білінгвізму і іх граматнае выкарыстанне.
31. Творчы характар літаратурнага рэдагавання. Састаўныя часткі творчага працэсу рэдагавання.
Редактирование рукописи - всегда творческий процесс. Творческий характер редакторского труда проявляется в необходимости критически относиться к материалу, воспринимать его не как информацию, которую просто следует воспринять, а как информацию, которую надо оценить с точки зрения потенциального читателя и обработать с учетом его потребностей. Творческий характер редакторского труда проявляется в необходимости критически относиться к материалу, давать позитивные рекомендации, принимать самостоятельные решения. Именно критический анализ и оценка придают работе редактора творческий характер и делают ее искусством. Ведь каждый текст индивидуален и требует индивидуального подхода. Для редактора, к примеру, недостаточно установить ошибочность или нечеткость того или иного утверждения, вывода, он обязан подсказать автору, как, на его взгляд, можно улучшить материал. Редактор, работающий над рукописями художественных произведений должен иметь: - чувство стиля; - высокий интеллектуальный уровень; умение разбираться в литературных направлениях; - чувство литературного такта. Творческих редакторов очень мало. Описание всех деталей труда даже выдающегося редактора в надежде на то, что их можно будет механически использовать в аналогичных случаях принесет мало пользы. Главное - изучить общие принципы, методические приемы, сложившиеся в результате длительной практики. Не каждому дано стать яркой творческой личностью, но каждый из нас способен выработать в себе необходимые качества и стать хорошим редактором, что очень важно, осуществить свой взгляд "со стороны". Хороший редактор может сделать любому журналисту имя.
Редакторский анализ текста это метод его рассмотрения и изучения на основе расчленения целого на составные части, определение и рассмотрение входящих в него элементов. По своей природе редакторский анализ имеет некоторые общие черты с читательским и авторским анализом. Общими для них являются мыслительные операции, связанные с вычленением составных частей текста для оценки как отдельных сторон, так и произведения в целом, а также субъективный характер процесса: редакторский анализ, как авторский и читательский, во многом зависит от эрудиции, профессионального опыта, вкуса редактора. Принципиальное их различие предопределено направлением исследования. Восприятие каждого читателя ориентировано на удовлетворение его личных запросов, в то время как редакторский анализ - на удовлетворение коллективных потребностей предполагаемых читателей. В отличии от авторского редакторский анализ более дифференцирован, социально-целенапрвлен и объективен в оценке качества рукописи. Это глубокий, всесторонний, критический разбор рукописи. При самой широкой трактовке обязанностей редактора - анализ, оценка и правка текста - остаются основными задачами редакторского труда. Цель редакторского анализа - определить реальную ценность произведения, помочь автору в совершенствовании рукописи. Редакторский анализ литературного произведения должен исходить из общих критериев оценки произведений литературы.