Rodczenko

Malarz, rzeźbiarz, projektant mebli, plakatów, ilustracji, scenografii. Jeden z najważniejszych konstruktywistów. Zaangażowany komunista, przyjaciel Majakowskiego. No i fotograf, dla którego robienie zdjęć nie było bynajmniej celem samym w sobie. Jednymi z dziedzin sztuki, które szczególnie Rodczenko lubił – była fotografia i fotomontaż. Stosunkowo mało wówczas popularne (może zbyt słabo oddziałujące społecznie?), w jego wykonaniu były nie tylko orężem w walce o Nowe Społeczeństwo, ale też poligonem doświadczalnym dla poszukiwań formalnych. Bo temat zdjęcia, to, co na nim się faktycznie znajdowało – było dla Rodczenki stosunkowo mało istotne. Dużo ważniejsze było to, w jaki sposób ten "obiekt" dał się przetworzyć na ciekawą formę oraz jak mógł się odnieść do ideologii, służyć jej. Gdy Rodczenko zaangażował się silniej w ruch socjalistyczny, rewolucyjny, na jego zdjęciach zmieniła się nico tematyka (pojawiły się defilady i pochody), nie zmieniła się jednak forma. Nadal artysta szukał "dynamicznej geometryzacji". Jego gimnastyczki, paradujący pionierzy czy nawet politycy – noszą oczywiście z sobą znamiona zaangażowania ideologicznego, ale też upozowani są zawsze w atrakcyjne wizualnie kształty i formy.

Lautrec

To francuski malarz i grafik. Przedstawiciel postimpresjonizmu, swoimi litografiami wywarł wielki wpływ na rozwój nowoczesnego plakatu. Artysta używał różnych technik (malował farbami olejnymi, tuszem, pastelami oraz kredkami), a wszystko, co robił, musiało być doskonałe. Lautrec zrobił wiele portretów Yvette Guilbert. Niektóre wyglądają jak karykatury. Jako malarz, Toulouse-Lautrec jest niezwykle wnikliwym obserwatorem. Jego obrazy doskonale oddają atmosferę paryskich knajp i podejrzanych lokali. Charakterystyczne dla jego malarstwa jest porzucenie centralnej kompozycji na rzecz skośnej perspektywy, co należy uznać za wpływ modnej wtedy sztuki japońskiej. Stosował charakterystyczną dla impresjonizmu wycinkowość ujęcia, dążył do uchwycenia ruchu - tematów dostarczało mu życie Paryża końca XIX w. (kawiarnie, teatry, szpitale, ulice, ogródki, cyrk). Plakaty wyróżnia syntetyczna forma i płaska plama koloru. Toulouse-Lautrec akcentuje groteskę, sztuczność, nienaturalność — potęguje to efekt ośmieszania, demaskacji prawdy. Jest to jednak równocześnie bolesna refleksja, autoironia. Przeciwstawia temu sposób przedstawiania — używa często harmonijnych, czystych barw. Dzięki temu jego karykatura traci dosłowność, staje się bardziej wyrafinowana. Plakaty to połączenie obrazu z liternictwem. Wyznaczniki jego stylu to płaska plama barwna, śmiałe kadrowanie, ekspresja, wyraziste kolory, linia płynna, giętka, linearyzm, wulgaryzacja i wspomniana już karykatura. W swoich plakatach gamę kolorów sprowadza do czterech kontrastowych barw: głębokiej czerni, intensywnej czerwieni, żółci i oliwkowej zieleni.

Litografia - technika graficzna zaliczana do druku płaskiego, gdzie rysunek przeznaczony do powielania wykonuje się na kamieniu litograficznym, także odbitki wykonane tą techniką . W litografii rysunek nanosi się na wypolerowanym kamieniu zatłuszczającą kredką lub tuszem. Po naniesieniu rysunku powierzchnia kamienia jest zakwaszana słabym roztworem kwasu z połączeniu z gumą arabską — w ten sposób na nie zarysowanych partiach tworzy się cienka warstewka przyjmująca wodę (warstwa hydrofilna) i jednocześnie odporna na zatłuszczenie farbą (warstwa oleofobowa).