Daguerre

To francuski malarz, scenograf. W 1839 ogłoszony został wynalazcą fotografii, choć w tym samym roku swoją metodę wykonywania zdjęć zaprezentował inny badacz, William Fox Talbot. Technika stworzona przez Daguerre'a zwana była od jego nazwiska dagerotypią. Pozwalała ona na wykonanie unikatowej odbitki (bez możliwości jej powielenia) na metalowej płytce. Otrzymane zdjęcie charakteryzowało się dużą rozdzielczością. Materiałem światłoczułym była warstewka jodku srebra na powierzchni polerowanej i posrebrzonej płytki miedzianej. Obraz po naświetleniu wywoływany był w parach rtęci. Powierzchnia dagerotypu była bardzo wrażliwa na dotyk, stąd fotografie umieszczano za szkłem w specjalnym etui. Początkowo czas naświetlania był zbyt długi, by dagerotypię można było wykorzystać w fotografii ludzi, jednak zmieniło się to na początku lat 40. dzięki ulepszenia procesu chemicznego oraz aparatów i soczewek. Otrzymany obraz był pozytywem, jednak w zależności od kąta patrzenia oglądający postrzegał go bądź jako pozytyw, bądź jako negatyw.

TALBOT

To angielski archeolog, chemik, lingwista oraz matematyk, najbardziej znany jednak jako pionier fotografii. Talbot był wynalazcą procesu negatywowego w fotografii czarno-białej, który umożliwiał wykonywanie wielu odbitek (w przeciwieństwie do dagerotypu, który nie dawał możliwości stworzenia kopii). Wniósł też znaczny wkład w upowszechnienie się fotografii jako formy sztuki. Podczas podróży poślubnej do Włoch w 1833 Talbot wpadł na pomysł utrwalania obrazu, który powstawał dzięki camera obscura – przyrządowi optycznemu, który artyści wykorzystywali jako pomoc przy rysowaniu i malowaniu. Po powrocie do Anglii rozpoczął eksperymenty z substancjami światłoczułymi (solą kuchenną i azotanem srebra), którymi pokrywał papier. Na nim kładł liście, pióra itp. i wystawiał na działanie słońca, a w efekcie uzyskiwał ich odbicie. W 1835 przystąpił do utrwalania obrazów z camera obscura. W tym celu sporządził specjalne aparaty z odpowiednio przygotowanym papierem, które rozstawił wokół swojego domu. Jego pierwsze udane zdjęcie jest niewielkich rozmiarów – ma wymiary 8,3 × 10,7 cm i obecnie przechowywane jest w National Museum of Photography, Film, and Television w Bradford. Przedstawia okna domu, a cienie i światła są w nim odwrócone – jest to bowiem negatyw. Talbot uznał odwrócenie tonalne za zaletę swojego wynalazku, gdyż w efekcie z jednego negatywu można było wykonać wiele pozytywów. Talbot swoje zdjęcia wykonywał na papierze, a nie jak Daguerre na metalowych płytkach. Początkowo metoda Talbota była mniej popularna od dagerotypu, gdyż wymagała długiego czasu naświetlania, a otrzymywane odbitki były mniej ostre i wyraźne. Możliwość multiplikacji, która odróżniała technikę Talbota od dagerotypu, nie była postrzegana od razu jako zaleta – przeciwnie, unikatowość dagerotypu postrzegano wówczas jako jego przewagę.

NADAR

To francuski fotograf, dziennikarz, rysownik, karykaturzysta. Jeden z najważniejszych fotografów XIX-wiecznych, autor portretów fotograficznych wielu sławnych postaci, na których starał się wydobyć osobowość modela; nie stosował rekwizytów ani specjalnych teł. Nadar jako pierwszy fotograf na świecie wykonał zdjęcia z lotu ptaka – było to zdjęcie Paryża, wykonane z balonu (był entuzjastą baloniarstwa). Był także pionierem fotografii podziemnej i wykorzystania sztucznego oświetlenia w fotografii. Typowy portret Nadara przedstawia wyizolowaną postać, na której skupiona jest cała uwaga. Tło jest neutralne, rola stroju i rąk modela jest zminimalizowana. Pozy, w jakich Nadar ustawiał modeli, są różnorodne: jedni siedzą, inni stoją; patrzą w różne strony i w różny sposób. Zabiegi miały te na celu wydobycie charakteru portretowanej osoby. Najczęściej jednak modele patrzą prosto w obiektyw co do tej pory było rzadkością.