7. Iнфармацыйныя патрэбы спецыялiстаў навукова-тэхнічнага і медыцынскага комплексаў: iх структура, вiды I асаблiвасцi.

У ГОСТ 7.73 – 96 «Пошук i распаўсюджванне iнфармацыi» iнфармацыйная патрэбнасць(І.П.) – гэта характарыстыкi прадметнай вобласцi, значэнне якiх неабходна устанавiць для выканання пастаўленай задачы ў практычнай дзейнасцi. ІП падзяляюцца на прафесiйныя i непрафесiйныя. Прафесiйная iнфармацыйная патрэбнасць(ПІП) – гэта уласцiвасць чалавека (калектыва), якая адлюстроўвае неабходнасць атрымання iнфармацыi, звязанай з яго прафесiйнай дзейнасццю.

ПІП па тэрытарыяльнай прымеце падзеляюцца на агульнарэспублiканскiя, тэрытарыяльныя, галiновыя, групавыя i iндывiдуальныя.

Агульнарэспублiканскiя характэрызуюць цалкам адметныя патрэбнасцi спецыялiстаў НТіМК.

Тэрытарыяльны ўзровень -патрэбнасцi рэгiёнаў Беларусi, якiя спецыялiзуюцца на вытворчасцi пэўных вiдаў прадукцыi, вырошчваннi раслiн цi жывёл. Яны звязаны з галiновай i тэматычнай накiраванасццю развiцця даследванняў i распрацовак рэгiёна.

Групавы ўзровень iнфармацыйных патрэбнасцей адлюстроўваюць тыповыя патрэбнасцi пэўных групп спецыялiстаў: навуковых супрацоўнiкаў, практыкуючых ўрачоў, iнжэнерна-тэхнiчных работнiкаў i iнш.

Iндывiдуальны -патрэбнасцi канкрэтнага спецыялiста НТіМК. Сферы патрэбнасцяў спецыялiстаў «навука», «тэхнiка», «вытворчасць», «спажыванне». (характэрна пэўнае выкарыстанне iнфармацыi).

ІП дзел-ца на патрэбнасцi ў бягучай i рэтраспектыўнай iнфармацыi; патрэбнасцi ў вузкатэматычнай i шырокатэматычнай iнфармацыi; патрэбнасцi ў галiновай i межгалiновай iнфармацыi; патрэбнасцi ў фактаграфiчнай i канцэптаграфiчнай iнфармацыi .

Вывучэнне ІП Э. Бернштэйн, Д. Шэхурын, С. Кагаткоў, Д. Блюменау; спецыялiстаў-машынабудаўнiкоў праводзiлi М.Iваноў, Т. Каралёва, Р. Ровiна

(метады: сацыялагiчныя, ўскосныя- аналiз планаў НДР i ВКР;чытацкiх фармуляраў, вынiкаў вынаходнiцкай дзейнасцi).

Фактары, якія уплываюць на фармiраванне ПІП: прыналежнасць спецыялiста да канкрэтнай галiны НТ i МК; характар навуковай i вытворчай дзейнасцi; пасада.

На класiфiкацыi спажыўцоў навукова-тэхнiчнай сферы уплываюць характар дзейнасцi, галiновая прыналежнасць, пасада i iнш.

У залежнасцi ад характара i асаблiвасцей працы выдзеляюць навуковых супрацоўнiкаў, iнжэнерна-тэхнiчных работнiкаў, кiраўнiкоў арганiзацый, навукова-педегагiчныя кадры.Кожная группа можа быць прадстаўлена больш дэталёва.

8. Класiфiкацыя спецыялiстаў па прыродазнаўстве I тэхнiцы.

У основу класiфiкацыi спажыўцоў навукова-тэхнiчнай сферы кладзецца характар дзейнасцi, галiновая прыналежнасць, пасада i iнш. У залежнасцi ад характара i асаблiвасцей працы выдзеляюць навуковых супрацоўнiкаў, iнжэнерна-тэхнiчных работнiкаў, кiраўнiкоў арганiзацый, навукова-педегагiчныя кадры.Кожная группа можа быць прадстаўлена больш дэталёва.

Група навуковых супрацоўнiкаў выдзяляюцца арганiзатары навукi (акадэмiкi, члены-карэспандэнты Нацыянальнай Акадэмii навук, кiраўнiкi навуковых устаноў); вучоныя-тэарэтыкi; вучоныя-эксперыментатары; навуковыя супрацоўнiкi, якiя спалучаюць даследчую i педегагiчную дзейнасць.

Iнжэнерна-тэхнiчных работнiкаў можна падзялiць на канструктараў, механiкаў, тэхнолагаў, праектыроўшчыкаў.

Навукова-педагагiчныя кадры дзеляцца на выкладчыкаў, даследчыкаў, лабарантаў.

Кiраўнiкi арганiзацый ў навуковай сферы – гэта дырэктары навуковых ўстаноў, iх намеснiкi, вучоныя сакратары, загадчыкi лабараторый сектараў, групп; у вытворчасцi – гэта дырэктары прадпрыемстваў, галоўныя спецыялiсты (iнжэнер, энергетык, механiк, канструктар, тэхнолаг), загадчыкi лабараторый, цэхаў, аддзелаў, участкаў.

Па прафесiйнай прыналежнасцi - на энергетыкаў,хiмiкаў, металургаў i iнш.