15. Istota I funkcje komunikowania niewerbalnego.

W szerokim znaczeniu : Wszelkie zamierzone i niezamierzone przekazywanie informacji za pomocą dzieł sztuki nieliterackiej, wystroju pomieszczeń, planów sytuacyjnych, przedmiotów, którymi posługują się osoby danej kategorii społeczno-demograficznej i zawodowej, właściwości statycznych i dynamicznych ciała.

W węższym znaczeniu:

Przekaz informacji bez użycia słowa pisanego i za pomocą statycznych i dynamicznych właściwości ciała.

Funkcje:

*zastępuje werbalne wypowiedzi

*uzupełnia przekaz słowny

*akceptuje zgodne przekazy werbalne

*reguluje kierunek rozmowy

*komunikuje emocje

16. Kategorie sygnałów niewerbalnych: kinezyka, proksemika, paralingwistyka.

Komunikowanie się proksemiczne

Przejawia się poprzez przekazywanie wiadomości za pomocą aranżacji przestrzeni

Parametry:

*dystans przestrzenny między nadawcą a odbiorcą

*poza ciała

*orientacja w przestrzeni

Finezyjne komunikowanie się niewerbalne

Polega na tym, że informacje są wysyłane poprzez gesty, wyrazy twarzy, kontakt wzrokowy, zmianę postawy i dotyk.

Paralingwistyczne (pozajęzykowe) komunikowanie się

*odbywa się poprzez modulację, intonację, zawieszenie głosu czyli wiąże się ze wszystkimi aspektami wymowy (artykulacji)

*Cechy: głośność, tonacja, prędkość (tempo), rytm i barwa głosu

17. Systemy komunikowania społecznego.

Najszerszym systemem jest system komunikowania społecznego, który określa jako ogół relacji komunikacyjnych, polegający na tworzeniu, gromadzeniu oraz odbieraniu informacji między uczestnikami systemu, którym jest ogól społeczeństwa.

CZYNNIKI WYZNACZAJĄCE TYP SYSTEMU:

*uczestnicy systemu, ich skład, struktura i cechy;

*kontrola zawartości komunikatorów przekazywanych w systemie oraz drogi i sposoby ich dystrybucji/dyfuzji

*źródła i drogi dopływu informacji do systemu, do nadawców i odbiorców

*charakter i rodzaj kontaktów między członkami systemu

*zadania jakie mają do wykonania członkowie systemu

*reguły, normy i wzory, rządzące zachowaniem członków systemu

18. Istota komunikowania się organizacyjnego.

Każda organizacja posiada swój unikatowy system komunikacji. Wraz z rozwojem nowoczesnych technologii ulegają zmianie sposoby komunikacji. Nie bez znaczenia jest też proces globalizacji i powszechnego dostępu do Internetu – kiedyś cała firma mieściła się w sali konferencyjnej, a prezes zarządu mógł osobiście przekazać wizję – teraz firmy mają odziały na całym świecie i również realizują spójną wizję, która została przekazana za pośrednictwem poczty e-mailowej do kilku tysięcy pracowników jednocześnie. Znaczenie tego systemu jest ogromne ponieważ zapewnia organizacji przepływ informacji, zarówno pomiędzy członkami zespołu, jak i pomiędzy zespołami i działami.

19. System komunikowania organizacyjnego.

System komunikacji organizacyjnej- to ogól elementów interakcji między ludźmi, za pomocą których kierownictwo zarządza procesem przekazywania informacji pracowników wewnątrz organizacji oraz jednostek i instytucji zewnątrz.

Kontakty oraz relacje między uczestnikami systemu mają charakter przymusowy, formalny i organizacyjny.

Komunikowanie się w organizacji wiąże się bezpośrednio z podstawowymi funkcjami zarządzania:

*planowaniem

*organizowaniem

* motywowaniem

*kontrolowaniem