1. Zależność między współczynnikiem sztauerskim kontenera I ładunku:

Współczynnik sztauerski ładunku-iloraz objętości i masy ładunku powiększony o średnią stratę sztauerską; strata ta jest najczęściej wyrażona w % i jest tym większa im więcej wolnej przestrzeni między ładunkowej pozostaje w przypadku sztauowania tego ładunku. Jednostką jest /t.

x(1+s)

S -współczynnik sztauerski ładunku [

Vp- objętość ładunku [ ]

Mp- masa brutto ładunku [t]

s-strata sztauerska

Współczynnik sztauerski kontenera- iloraz pojemności ładunkowej kontenera do jego nośności wyrażony w /t

SFc- współczynnik sztauerski kontenera [

Vc- pojemność ładunkowa kontenera [ ]

Mc-nośność kontenera

Współczynniki sztauerskie standardowych kontenerów różnią się od w zależności od typu kontenera.

Dla kontenerów drobnicowych bez izolacji wynoszą :

Kontener 20’ (1CC)- SFc= 32,1 m3 / 22,75 t =1,41 m3/t

Kontener 40’ (1AA)- SFc=65,7m3/ 26,27 t=2,50m3/t

(powyższe wielkości oznaczają , że na każdą tonę nośności kontenera 20’ i 40’ przypada odpowiednio 1,41 m3 I 2.50 m3 przestrzeni ładunkowej)

2. Zasady użycia rozpórek do mocowania:

Ogólne zasady mocowania z użyciem rozpórek:

• jeśli to możliwe, rozpórka powinna być ustawiona poziomo, tzn. równolegle do podłoża.

• nacisk powinien być wywierany równolegle do słoi.

• rozpórki powinny naciskać na najbardziej wytrzymałe części ładunku.

• Bardzo ważne aby umiejscowienie rozpórki było takie, aby naciskały na najbardziej wytrzymałe elementy opakowania lub obudowy kontenera.

• Rozpórki muszą być zabezpieczone przez przemieszczeniem są niezależne od działających na nie sił ściskających wywieranych przez ładunek.

• W przypadku, gdy na opakowaniu nie można wywierać nacisku skupionego konieczne jest zwiększenie powierzchni nacisku poprzez umiejscowionych dodatkowych desek lub listew pomiędzy końcami rozpórek a opakowaniami.

3. Lashing:

Jest to technika mocowania ładunku z użyciem odciągów; odciągi mogą być Proste , ukośne lub przepasane od góry’ odciągi mogą być wykonane z pasów, łańcuchów, lin stalowych i lin z włókien naturalnych i sztucznych.

Odciągi są mocowane w zestawie ze ściągaczami lub napinaczami zapadkowymi.

4. Położenie wypadkowego środka ciężkości kontenera:

Wypadkowy środek ciężkości załadowanego kontenera powinien znajdować się w pobliżu geometrycznego środka tego kontenera a dokładniej:

• Zawsze poniżej środka wysokości kontenera (rys)

• Równo w połowie szerokości kontenera

• W odległości nie większej niż 60cm dla kontenera 20’ i 90cm dla kontenera 40’, od środka długości kontenera.

5. CFS-(Container freigh Station)

Jest to punkt obsługi kontenerów, w którym formowane i rozformowywane są kontenerowe jednostki ładunkowe; z reguły zlokalizowany na terminalu kontenerowym.

6. Strata sztauerska:

Jest to konieczna strata wywołana faktem, że między poszczególnymi ładunkami zawsze pozostaje wolna przestrzeń, która jest uzależniona od: kształtu, wielkości, ilości potrzebnej wyściółki, obecności przeszkód w pomieszczeniach ładunkowych (filary, przewody, zaoblenie w ładowni dziobowej, rufowej, itp.)

Wielkość straty sztauerskiej wzrasta, gdy:

• im mniejsze i drobniejsze są jednostki ładunkowe,

• jednostki ładunkowe postawione obok siebie nie dają się zwarcie zasztauować i pozostawiają więcej wolnej przestrzeni np. beczki, bębny, kręgi, zwoje.

• opakowania są niejednolite i nierówne- skrzynie o różnych wymiarach

• ładunek wymaga dodatkowo stosowania materiałów sztauerskich