4. Prezydent Ukrainy

Bardzo nieprawdopodobnym jest to jak dwukrotnie skazany człowiek, który starał się sfałszować wybory prezydenckie i występował za siłowymi przedsięwzięciami co do ludzi, którzy pokojowo sprzeciwiali się ich falsyfikacji, mógł zostać prezydentem kraju z prawie 50-milionowym zaludnieniem. Z własnych słów Janukowycza całkiem oczywiste jest to, że nie przyjął on legitymistycznie Pomarańczowej Rewolucji. Oznacza to, że nie przyjmuje on zasadniczej zasady demokracji, która polega na tym, że na drodze do władzy nie można szachrować. Antydemokratyczna pozycja Janukowycza nie musi nikogo dziwić, ponieważ o jego kryminalnej przeszłości wspomina się często. Janukowycz, którego kampania była finansowana przez głównych beneficientówstarego, skorumpowanego systemu.Zwycięstwo mężczyzny którego charakterystyczne jest lekceważenie demokratycznych norm stało się ostatnimi wolnymi wyborami w Ukrainie na bardzo długi czas.

W porównaniu wysokie miejsce Janukowycza w żaden sposób nie były związane z jego intelektualnymi zdolnościami, jego uczciwością czy osiągnięciami. Wielu odpychają jego maniery, oczywiste złożoności z formułowaniem myśli oraz dwa wyroki w więzieniu, które odsiedział w młodości. Jego rola w wyborach 2004²⁶ roku, które podtrzymywała Moskwa, jest czy nie najmniejszym z jego problemów.Do 20 lat dwukrotnie odsiedział w więzieniu wyroki²⁷. Kiedy zaczęła się Pomarańczowa rewolucja, Janukowycz i jego zwolennicy przywieźli z Doniecka osoby groźne nawet z samego wyglądu dla przeciwdziałania pomarańczowemu tłumowi. Falsyfikacje nie były udowodnione, niektórzy członkowie rozkazu Janukowycza zupełnie nie wywołują zaufania. Wśród nich były minister finansów Mikołaj Azarow.

Janukowycz nie ma wyraźnych oznak do posiadania talentu politycznego który jest potrzebny , dobremu prezydentowi, nie jest on reformatorem. To ciało i krew skorumpowanego systemu rządzenia, które zawsze przebywa w gonitwie za rentą, która dominowała na Ukrainie od momentu otrzymania niepodległości w 1991 roku. Przebywając na posadzie gubernatora Doniecka²⁸ służył interesom swojego opiekuna – Renata Achmetowa, najbogatszego człowieka w Ukrainie, który wyszedł zwycięzko w okrutnej wojnie za kontrolę nad donieckim hutniczym sektorem i kopalniami. Ton Janukowycza jest antyzachodni. Janukowycz z rosyjskojęzycznego Wschodu kraju, który w 2004 roku, mimo znacznej ingerencji Włodzimierza Putina i falsyfikacji na dużą skalę, przegrał prezydenckie wybory, powraca i drwi z "euro-romantyzmu" pomarańczowego biwaku. Owszem, przyznał, że dwukrotnie odsiadywał w więzieniu, ale mówił o rehabilitacji od 1978²⁹. Detale, aż zanadto nie są znane, bo kiedy został premierem-ministrem,to dokumenty się gdzieś zawieruszyły: np. akta sądowe. Rozbudował on Partię Regionów, najbardziej niebezpieczne w Ukrainie polityczne ugrupowanie. Teraz jest najbogatszym człowiekiem kraju. Podczas gdy Janukowycz zasiadał pierwszy raz na fotelu premiera, Achmetow nabył za 800 milionów dolarów państwową hutę w Krzywym Rogu³⁰. Więcej nie rozlała się krew. Agresywni młodzi "brygadziści", którzy im przedtem dyrygowali, dawno transformowali się w dżentelmenów średniego wieku.Z grabieżców robili się "oligarchami", duzi właściciele z wytkniętymi pretensjami, którzy dają żyć innym, jeśli Ci nie naruszają reguł. Nawet w Partii regionów Janukowycza zaczął działać pluralizm: oprócz Achmetowa oraz swoich osobistych deputowanych podporządkował sobie ludzi prestiżowych takich jak jak hutniczy magnat Kluew, przedsiębiorca-energetyk Bojko, gazowy kuglarz Firtasz. Prawda, w odróżnieniu od byłych opiekunów, on nie ma swojego przychodu; ale z podporządkowaniem armii, służby bezpieczeństwa i prokuratury, z wpływem na Bank Narodowy, prywatyzacyjne struktury i ministerstwo wewnętrznych spraw to wszystko zrobiło z niego samowolnego gracza. On rozdaje możliwość dochodowych stanowisk i zastosowuje zbrojne pododdziay.