
- •Алгебра
- •1. Бінарныя дачыненні. Дачыненне эквівалентнасці і падзел на класы
- •2. Кольца. Прыклады кольцаў. Прасцейшыя ўласцівасці кальца. Падкольца. Гомамарфізмы і ізамарфізмы кольцаў
- •3. Сістэма натуральных лікаў
- •4. Кольца цэлых лікаў. Тэарэма аб дзяленні з астачай
- •5. Над і нак двух лікаў
- •Алгарытм Эўкліда
- •6. Поле кампл. Лікаў. Геаметр. Прадстаўленне кампл. Лiкаў
- •7. Рауназн-ыя с-мы лін-х р-няў. Раш-е с-мы лін-ых р-няў м-дам пасляд-га выключення нев-ых. Крытэрыі сумеснасці с-мы лін-ых раўнанняў
- •Рашэнне сістэмы лінейных раўнанняў метадам паслядоўнага вылучэння невядомых (м-д Гауса)
- •8. Ізамарфізм вектарных прастораў. Бaзіс і памернасць канечнамернай
- •9. Простыя лікі. Бясконцасць мноства простых лікаў. Кананічны расклад
- •10. Асноўныя ўласцівасці параўнанняў. Прыкметы падзельнасці. Тэарэма
- •11. Параўнанні з невядомымі. Лінейныя параўнанні
- •12. Пераўтварэнне простага дробу ў дзесятковы і вызначэнне даўжыні
- •13. Паліномы над полем. Найбольшы агульны дзельнік двух паліномаў і
- •14. Непрыводныя паліномы над полем камплексных I сапраўдных лікаў
- •Непрыв. Пал-ы над полем кампл. Лікаў
- •Непрыв. Палін-ы над полем сапр. Лікаў
- •15. Простае алгабраічнае пашырэнне поля. Вызваленне ад алгебраічнай ірацыянальнасці ў назоўніку дробу
- •Вызваленне ад ірацыянальнасці ў назоўніку
- •Геаметрыя
- •2. Вектарны здабытак вектараў ў трохмернай эўклідавай прасторы
- •Геаметрычны сэнс даужыни вектарнага здабытку
- •3. Група рухаў (перамяшчэнняў) плоскасці. Класіфікацыя рухаў
- •Класіфікацыя рухаў плоскасці
- •Група рухаў плоскасці і яе падгрупа
- •4. Група пераўтварэнняў падобнасці плоскасці і некат яе падгруппы
- •5. Група афінных пераутварэнняу пл-ці і некаторыя яе падгрупы
- •6. Узаeмнае размяшчэнне прамой I плоскасці ў трохмернай эўклідавай прасторы
- •7. Паняцце праектыўнай плоскасці
- •3. Паралелаграм: Відарысам дадзенага паралелаграма м.Б. Адвольны пар-м.
- •10. Відарысы прасторавых фігур у паралельнай праекцыі
- •11. Сістэма аксіём Вейля трохмернай эўклідавай прасторы і яе несупярэчлівасць
- •12. Сістэма аксіём Гільберта трохмернай эўклідавай прасторы
- •13. Плоскасць Лабачэўскага. Узаемнае размяшчэнне дзвюх прамых на плоскасці Лабачэўскага. Несупярэчлівасць сістэмы аксіём планіметрыі Лабачэўскага
- •14. Гладкія крывыя ў трохмернай эўклідавай прасторы. Формулы Фрэнэ
- •15. Гладкія паверхні ў трохмернай эўклідавай прасторы. Першая квадратычная форма паверхні
- •1. Ліміт лікавай паслядоўнасці. Існаванне дакладнай верхняй мяжы абмежаванага зверху мноства. Тэарэма аб ліміце манатоннай паслядоўнасці
- •2. Неабходная і дастатковая прыкмета збежнасці паслядоунасці
- •3. Ліміт лікавай паслядоунасці. Тэарэма Бальцана-Вейерштрасса
- •4. Розныя азначэнні функцыі. Тэарэма аб абмежаванасці функцыі, непарыўнай на адрэзку. Тэарэма аб дасягненні функцыяй, непарыўнай на адрэзку, свайго найменшага і найбольшага значэнняў
- •5. Азначэнне і ўласцівасці ступені. Ступеневая функцыя ў рэчаісным абсягу
- •6. Розныя азначэннi лiмiту I непарыунасцi функцыi у пункце. Тэарэма аб прамежкавых значэннях непарыўнай функцыі
- •Тэарэма аб прамежкавых зн-нях непар.Ф-цыi
- •7. Трыганаметрычныя функцыі ў рэчаісным абсягу. Расклад сінуса і косінуса ў ступеневы шэраг
- •Азначэнні камплексных функцый камплекснай зменнай
- •8. Лагарыфмічная функцыя і яе асноўныя ўласцівасці. Раскладанне у ступеневы шэраг
- •9. Паказнікавыя функцыі і іх асн. Уласцівасці. Расклад у ступеневы шэраг
- •10 . Экстрэмум функцыі. Умовы экстрэмума. Знаходжанне найбольшага и найменьшага значэнняу функцыі, дыферэнцыяльнай на адрэзку
- •11. Азначэнне даўжыні дугі і яе вылічэнне з дапамогай вызначанага інтэграла
- •12. Тэарэма Лагранжа. Прыкметы сталасці і маннатоннасці функцыі
- •13. Дыферэнцаванне функцый адной і некалькіх зменных. Геаметрычны і механічны сэнс вытворнай
- •Геаметрычны сэнс вытворнай
- •Паняцце вызн інтэграла, тэарэма аб інтэграв-ці непар. Функцыі
- •Азначэнне плошчы плоскай фігуры. Яе вылічэнне з дапамогай вызначанага інтэграла
- •16. Тэарэма аб вызначаным інтэграле са зменнай верхняй мяжой. Формула Ньютана-Лейбніца
- •17. Шэраг Тэйлара. Прыкметы раскладу рэчаісных функцый у ступеневы шэраг
- •Форма астачы формулы Тэйлара
- •18. Функцыянальныя паслядоўнасці і шэрагі. Раунамерная збежнасць і яе прыкметы. Тэарэма аб непарыунасці сумы функцыянальнага шэрагу
- •19. Абсалютная і ўмоўна збежныя лікавыя шэрагі
- •20. Звычайныя дыферэнцыяльныя раўнанні першага парадку. Раунанні з раздзяляльнымі зменнымі. Лінейныя раунанні
- •Таксама разглядаюць эквівалентныя раўнанні
- •Будзем разглядаць пытанне існавання і адзінасці рашэння
- •Існаванне і адзінасць рашэння дыферэнцыяльнага раўнання першага парадку
- •Агульнае, частковае і асаблівае рашэнні
- •Будзем палагаць, што раўнанне
- •Дыферэнцыяльныя раўнанні са зменнымі, якія падзяляюцца
- •Аднародныя дыферэнцыяльныя раўнанні
- •1. Паняцце аб лінейных дыферэнцыяльных раўнаннях (лдр)
- •21. Лінейныя аднародныя дыферэнцыяльныя раўнанні 2‑га парадку з нязменнымі каэфіцыентамі і выкарыстанне яго пры вывучэнні вольных ваганняу
- •1O. Задача аб вольных і вымушаных ваганнях
- •22. Паняцце метрычнай прасторы прыклады такіх прасторау. Адкрытыя і замкнутыя мноствы і іх уласцівасці
- •Прыклады метрычных прастораў
- •Класіфікацыя пунктаў і мностваў у метрычных прасторах
- •Тэарэмы аб адкрытых і замкнёных мноствах
- •23. Паняцце поўнай метрычнай прасторы. Паўната эўклідавай р– мернай прасторы і прасторы непарыўных функцый
- •Прыклады метрычных прастораў
- •24. Тэарэма Банаха аб сціскальным адлюстраванні. Скарыстанні тэарэмы Банаха аб сціскальным адлюстраванні
- •Асноўныя ўласцівасці сціскальных адлюстраванняў
- •25. Паняцце кубавальнасці і аб’ёмау целау
- •1) Аб’ём прамога цылиндра
- •26. Магутнасць мноства. Злічоныя мноствы і іх уласцівасці
- •27. Магутнасць мноства. Незлічонасць мноства сапраўдных лікаў
- •28. Показательная функция комплексной переменной. Эйлеровы формулы
- •29. Асноўная тэарэма алгебры
- •30. Вытворная функцыі камплекснай зменнай. Умовы дыферанцавальнасці. Паняцце аналітычнай функцыі
27. Магутнасць мноства. Незлічонасць мноства сапраўдных лікаў
АЗН: Магутнасцю концага мноства наз-ца лік яго элементаў. Калі мноства бясконцае, то лік яго бясконцы і таму нельга параўнаць у якога з бясконцых мностваў "больш элементаў". У сувязі з гэтым існуе паняцце магутнасці бясконцага мноства, якое дазваляе параўнаць бясконцыя мноствы.
–
эквівалентнаcць.
АЗН: Усе мн-вы разаб'ем на классы эквівалентных паміж сабой мн-ваў. Гэтыя класы не перасякаюцца. Магутнасцю мн-ва А наз-ца той клас эквівалентных мностваў, які ўтрымлівае мн-ва А і абазн. . А={5,7,8}. =3.
АЗН: Калі мн-ва А з'яў-ца эквівалентным мн-ву N натуральных лікаў, то мн-ва А наз-ца злічальным. Злічальнае мн-ва заўсёды бясконцае і ўсе яго элементы магчыма занумераваць.
АЗН: Бясконцае мн-ва, якое не з'яў. злічаным наз-ца незлічаным.
Тэарэма: Усе прамежкі лікавай прамой эквівалентны паміж сабой, г.зн яны раўнамагутныя.
Тэарэма: Мноства сапраўдных лікаў R з'яў. незлічаным мн-вам, г.зн. яно бясконцае і не з'яў. злічальным.
Доказ: Т.я мн-ва R эквівалентна любому прамежку, то дастаткова даказаць, што адр-к [0;1] з'яў. незлічаным мн-вам.
Т.я
,
нам дастаткова дак-ць, што
(т.я. з усіх бясконцых мн-ваў наіменшую
магутнасць мае злічальнае мноства).
Дак-ам ад працілеглага, дапусцім
Т.я
мн-ва [0;1] злічальнае, то яго элементы
можна занумераваць
.
Раздзелім адрэзак на тры роўныя часткі
і праз І1
абазн. тую частку, якая не утрымлівае
.
Адр-к І1
зноў раздзелім на тры роўныя часткі і
праз І2
абазн. тую частку, якая не утрымлівае
.
Гэты працэс працягнем неабмежавана.
Зн., атрымаем пасл-ць укладзеных адр-каў
Пры гэтым іх даўжыні імкнуцца да 0.
.
Тады па прынцыпу Кантара ўкладзенных
адрэзкаў існуе пункт
(пры
гэтым адзіны), які належыць усім адрэзкам
гэтай пасл-ці.
Але
...,
Т.ч., п. х* –
не занумераваны. Супярэчнасць. Зн., адр-к
[0;1] з'яў. незлічаным мн-вам, зн., R
з'яў. незлічаным мн-вам.
АЗН.: Магутнасць мн-ва R сапраўдных лікаў наз-ца магутнасцю кантынуума і абазн. літірай с.
1.Усе прамежкі лікавай прамой маюць магутнасць кантынуума.
2.Аб'яднанне концага мноства мностваў магутнасці кантынуума ёсць мноства магутнасці кантынуума. магутнасці кантынуума.
3.Калі да мноства магутнасці кантынуума дабавіць злічальнае мн-ва або адняць ад яго злічальнае мн-ва, то атрымаецца мн-ва магутнасці кантынуума.)
28. Показательная функция комплексной переменной. Эйлеровы формулы
Формулы
Эйлера.
Рассмотрим функцию:
,
x- действительное число.
Опр.:
-Фомулы
Эйлера.
Можем рассмотреть другие пары: (связь между sin и cos)
--Формулы
Эйлера.
Показательная
форма записи комплексныхчисел:
Опр.: взаимно однозначное отображение области D на область Е наз.канформным,если:
углы между линиями их образов равны;
коэффициент растяженияв пункте не зависит от направления.
Если ф. w=f(z) –аналитична в области D, f’(z)0, тогда она осуществляет камфорное отображение области D на некоторую область Е.
Рассмотрим w=f(z)=ez- аналитическую функцию для zС.
w’=f’(z)=ez0 На плоскости z возмем полосу D={z:0<Imz<2}
Канформные отображения, которые осуществляются с помощью этой функции:
Показательная
ф-ция отображает горизонтальные прямые
.
Образом этой прямой является открытый
луч
.
В
ертикальные
прямые
отображает в окружность радиуса
с центром в начале координат.
П
оэтому
сетка горизонтальных и вертикальных
прямых отображается в сетку, кот. состоит
из лучей и окружностей.
Экспаоента w=ex камфорна отображает горизонтальную полосу 0<Imz<2 на всю плоскасць w с разрезом вдоль положительной полуоси. Если взять другую полосу (горизонтальную) шириной 2<Imz<4, тогда она так сама отобр. на всю пл.w с разрезом вдольположительной полуоси.
Показательная функция комплексной переменной.
Как известно, при x действительном ex=limn(1+x/n)n.
Аналогично определяем ezexpz= limn(1+z/n)n
Если z=x+iy- комплексное.
Можно показать, что |ez|=| limn(1+z/n)n |=ex, (Аrgez)=
= (Аrg limn(1+z/n)n)=y.
Таким образом, комплексная показательная функция с комплексным показателем определяется равенством ezexpz=ex(cosy+isiny), так как limn(1+z/n)n= ex(cosy+isiny)
Свойства показательной функции.
область определения - множество комплексных чисел. Это следует из того, что действительная функция =ex определена при любом действительном x, а действительные функции sin и cos определены при действительном y, а поэтому формула (4.7) имет смысл при комплексном z=x+iy.
|ez|=ex; (Аrgez)=y.
E(zz)=C\{0}. Показательная функция не принимает нулевого значения, т. к. |ez|=ex0. Покажем, что показательная функция примет значение комплексного числа 0, т. е. покажем, что уравнение ez разрешимо относительно z=x+iy при 0. Представим в тригонометрической форме: =||(cos+isin),
Где - одно из значений Аrg, например, пусть =аrg - главное значение Аrg. Тогда уравнение примет вид: ||(cos+isin)=ex(cosy+isiny)
Отсюда||=ex, y-=2k, k=0, +-1, +-2,…;
X=ln||, y=+2k=arg+2k,
Итак, мы нашли решение уравнения
Z=x+iy=ln||+i(arg+2k), k=0,+-1,+-2,…
при 0
4. ez1+z2=ez1*ez2 Пусть z1=x1+iy1, z2=x2+iy2 тогда
ez1+z2=e(x1+x2)+i(y1+y2)=ex1+x2[cos(y1+y2)+isin(y1+y2)]
С другой стороны
ez1*ez2=ex1(cosy1+isiny1)*ex2(cosy2+isiny2)=ex1+x2[(cosy1cosy2-siny2siny1)+i(siny1cosy2+siny2 сosy1)]=ex1+x2[cos(y1+y2)+isin(y1+y2)] Получаем доказываемое уравнение
ez1+z2=ez1*ez2
5. показательная функция аналитична во всей комплексной плоскости и (ez)'=ez .
Из
определения показательной функции
имеем:
.
Следовательно,
частные производные непрерывны в каждой точке z=x+iyС, так как дляx и y непрерывны функции ex, cosy, siny. В точке комплексной плоскости выполняются условия Коши-Римана:
Выполнение этих условий и непрерывность частных производных во всей комплексной плоскости означает аналитичность показательной функции во всей комплексной плоскости. Для нахождения производной используют формулу:
6. Показательная функция непрерывна во всей комплексной плоскости. Непрерывность следует из аналитичности функции. (функция аналитическая во всей комплексной плоскости дифференцируема в каждой точке плоскости, а из дифференцируемости всегда следует непрерывность функции).
7. показательная функция периодична с периодом равным 2i.
В
самом деле