
- •Алгебра
- •1. Бінарныя дачыненні. Дачыненне эквівалентнасці і падзел на класы
- •2. Кольца. Прыклады кольцаў. Прасцейшыя ўласцівасці кальца. Падкольца. Гомамарфізмы і ізамарфізмы кольцаў
- •3. Сістэма натуральных лікаў
- •4. Кольца цэлых лікаў. Тэарэма аб дзяленні з астачай
- •5. Над і нак двух лікаў
- •Алгарытм Эўкліда
- •6. Поле кампл. Лікаў. Геаметр. Прадстаўленне кампл. Лiкаў
- •7. Рауназн-ыя с-мы лін-х р-няў. Раш-е с-мы лін-ых р-няў м-дам пасляд-га выключення нев-ых. Крытэрыі сумеснасці с-мы лін-ых раўнанняў
- •Рашэнне сістэмы лінейных раўнанняў метадам паслядоўнага вылучэння невядомых (м-д Гауса)
- •8. Ізамарфізм вектарных прастораў. Бaзіс і памернасць канечнамернай
- •9. Простыя лікі. Бясконцасць мноства простых лікаў. Кананічны расклад
- •10. Асноўныя ўласцівасці параўнанняў. Прыкметы падзельнасці. Тэарэма
- •11. Параўнанні з невядомымі. Лінейныя параўнанні
- •12. Пераўтварэнне простага дробу ў дзесятковы і вызначэнне даўжыні
- •13. Паліномы над полем. Найбольшы агульны дзельнік двух паліномаў і
- •14. Непрыводныя паліномы над полем камплексных I сапраўдных лікаў
- •Непрыв. Пал-ы над полем кампл. Лікаў
- •Непрыв. Палін-ы над полем сапр. Лікаў
- •15. Простае алгабраічнае пашырэнне поля. Вызваленне ад алгебраічнай ірацыянальнасці ў назоўніку дробу
- •Вызваленне ад ірацыянальнасці ў назоўніку
- •Геаметрыя
- •2. Вектарны здабытак вектараў ў трохмернай эўклідавай прасторы
- •Геаметрычны сэнс даужыни вектарнага здабытку
- •3. Група рухаў (перамяшчэнняў) плоскасці. Класіфікацыя рухаў
- •Класіфікацыя рухаў плоскасці
- •Група рухаў плоскасці і яе падгрупа
- •4. Група пераўтварэнняў падобнасці плоскасці і некат яе падгруппы
- •5. Група афінных пераутварэнняу пл-ці і некаторыя яе падгрупы
- •6. Узаeмнае размяшчэнне прамой I плоскасці ў трохмернай эўклідавай прасторы
- •7. Паняцце праектыўнай плоскасці
- •3. Паралелаграм: Відарысам дадзенага паралелаграма м.Б. Адвольны пар-м.
- •10. Відарысы прасторавых фігур у паралельнай праекцыі
- •11. Сістэма аксіём Вейля трохмернай эўклідавай прасторы і яе несупярэчлівасць
- •12. Сістэма аксіём Гільберта трохмернай эўклідавай прасторы
- •13. Плоскасць Лабачэўскага. Узаемнае размяшчэнне дзвюх прамых на плоскасці Лабачэўскага. Несупярэчлівасць сістэмы аксіём планіметрыі Лабачэўскага
- •14. Гладкія крывыя ў трохмернай эўклідавай прасторы. Формулы Фрэнэ
- •15. Гладкія паверхні ў трохмернай эўклідавай прасторы. Першая квадратычная форма паверхні
- •1. Ліміт лікавай паслядоўнасці. Існаванне дакладнай верхняй мяжы абмежаванага зверху мноства. Тэарэма аб ліміце манатоннай паслядоўнасці
- •2. Неабходная і дастатковая прыкмета збежнасці паслядоунасці
- •3. Ліміт лікавай паслядоунасці. Тэарэма Бальцана-Вейерштрасса
- •4. Розныя азначэнні функцыі. Тэарэма аб абмежаванасці функцыі, непарыўнай на адрэзку. Тэарэма аб дасягненні функцыяй, непарыўнай на адрэзку, свайго найменшага і найбольшага значэнняў
- •5. Азначэнне і ўласцівасці ступені. Ступеневая функцыя ў рэчаісным абсягу
- •6. Розныя азначэннi лiмiту I непарыунасцi функцыi у пункце. Тэарэма аб прамежкавых значэннях непарыўнай функцыі
- •Тэарэма аб прамежкавых зн-нях непар.Ф-цыi
- •7. Трыганаметрычныя функцыі ў рэчаісным абсягу. Расклад сінуса і косінуса ў ступеневы шэраг
- •Азначэнні камплексных функцый камплекснай зменнай
- •8. Лагарыфмічная функцыя і яе асноўныя ўласцівасці. Раскладанне у ступеневы шэраг
- •9. Паказнікавыя функцыі і іх асн. Уласцівасці. Расклад у ступеневы шэраг
- •10 . Экстрэмум функцыі. Умовы экстрэмума. Знаходжанне найбольшага и найменьшага значэнняу функцыі, дыферэнцыяльнай на адрэзку
- •11. Азначэнне даўжыні дугі і яе вылічэнне з дапамогай вызначанага інтэграла
- •12. Тэарэма Лагранжа. Прыкметы сталасці і маннатоннасці функцыі
- •13. Дыферэнцаванне функцый адной і некалькіх зменных. Геаметрычны і механічны сэнс вытворнай
- •Геаметрычны сэнс вытворнай
- •Паняцце вызн інтэграла, тэарэма аб інтэграв-ці непар. Функцыі
- •Азначэнне плошчы плоскай фігуры. Яе вылічэнне з дапамогай вызначанага інтэграла
- •16. Тэарэма аб вызначаным інтэграле са зменнай верхняй мяжой. Формула Ньютана-Лейбніца
- •17. Шэраг Тэйлара. Прыкметы раскладу рэчаісных функцый у ступеневы шэраг
- •Форма астачы формулы Тэйлара
- •18. Функцыянальныя паслядоўнасці і шэрагі. Раунамерная збежнасць і яе прыкметы. Тэарэма аб непарыунасці сумы функцыянальнага шэрагу
- •19. Абсалютная і ўмоўна збежныя лікавыя шэрагі
- •20. Звычайныя дыферэнцыяльныя раўнанні першага парадку. Раунанні з раздзяляльнымі зменнымі. Лінейныя раунанні
- •Таксама разглядаюць эквівалентныя раўнанні
- •Будзем разглядаць пытанне існавання і адзінасці рашэння
- •Існаванне і адзінасць рашэння дыферэнцыяльнага раўнання першага парадку
- •Агульнае, частковае і асаблівае рашэнні
- •Будзем палагаць, што раўнанне
- •Дыферэнцыяльныя раўнанні са зменнымі, якія падзяляюцца
- •Аднародныя дыферэнцыяльныя раўнанні
- •1. Паняцце аб лінейных дыферэнцыяльных раўнаннях (лдр)
- •21. Лінейныя аднародныя дыферэнцыяльныя раўнанні 2‑га парадку з нязменнымі каэфіцыентамі і выкарыстанне яго пры вывучэнні вольных ваганняу
- •1O. Задача аб вольных і вымушаных ваганнях
- •22. Паняцце метрычнай прасторы прыклады такіх прасторау. Адкрытыя і замкнутыя мноствы і іх уласцівасці
- •Прыклады метрычных прастораў
- •Класіфікацыя пунктаў і мностваў у метрычных прасторах
- •Тэарэмы аб адкрытых і замкнёных мноствах
- •23. Паняцце поўнай метрычнай прасторы. Паўната эўклідавай р– мернай прасторы і прасторы непарыўных функцый
- •Прыклады метрычных прастораў
- •24. Тэарэма Банаха аб сціскальным адлюстраванні. Скарыстанні тэарэмы Банаха аб сціскальным адлюстраванні
- •Асноўныя ўласцівасці сціскальных адлюстраванняў
- •25. Паняцце кубавальнасці і аб’ёмау целау
- •1) Аб’ём прамога цылиндра
- •26. Магутнасць мноства. Злічоныя мноствы і іх уласцівасці
- •27. Магутнасць мноства. Незлічонасць мноства сапраўдных лікаў
- •28. Показательная функция комплексной переменной. Эйлеровы формулы
- •29. Асноўная тэарэма алгебры
- •30. Вытворная функцыі камплекснай зменнай. Умовы дыферанцавальнасці. Паняцце аналітычнай функцыі
5. Група афінных пераутварэнняу пл-ці і некаторыя яе падгрупы
П
аставім
у адпаведнасць кожн. п. пл-ці M(x,y) п. M
'(x,y).
Атрымдіваем пераутвар. дадзенай пл-ці.
– афіннае
пераутв.,
якое задаецца рэперамі (1), (2).
.
Легка
бачыць, што кожн. аф. пераутв.
узаемаадназначна. У гэтым выпадку
мае
адвар. пераутв.
,
якое зададз. рэперамі
і
.
Праверым,
што пры гэтым
пераводзиць роуныя вектары у роуныя –
.
у (1)
у (1)
у (2)
у (2). Адсюль вынікае, што роун. вектары
пераходзяць у роуныя вектары, і наша
азначэнне карэктна.
Т.Ч. аф. пер. дзейніч. не толькі на пункты, але і на вектары пл-ці.
Т
:
Няхай
А, В, С и А’,В’,С’
– дзве тройкі пунктау пл-ці агульнага
становішча. Існуе роуна адно афін.
пераутвар.
,
такое, што
Т
:
(без д-зу):
Аф. пер.
кожны рэпер пераутв. у рэпер і задаецца
парай такіх рэперау.
Т: Мн-ва усіх аф. пер. пл-ці утварае групу пераутв. пл-ці.
Д-з:
.
Н-й
верна
,
- аф. пер.
:
(1),(2)
Падзейнічаем
на
,
:
(2), (3)
.
Від-на, што кампазіцыя
- аф. пер,, зададз. (1) і (3).
Асн. факты аф. пер.:
Прамая пераходз у прамую -
у (1) ,
у (2).
//-я пр. у //-я пр.
З
ахоуваецца простая адносіна 3 п.(АВС)
,
Д-з:
Адрэзак у адрэзак
Сярэдз. адр. у сяр. адр.
∆ у ∆ - кожн 2 ∆-ка афінна-кангруэнтны (Дзве фігуры будзем наз. афінна-кангурэнтнымі ф-мі, калі адна з іх пераводзіцца у другую некаторым аф. пераутварэннем).
Параллелаграм у параллелаграм - кожн 2 параллел-ма афінна-кангруэнтны
Крывая 2-га парадку у крывую 2-га парадку – эліпс у эліпс, гіпербала у гіпербалу, парабала – у парабалу
Аф.пер. не захоувае вуглы, адлегласці, S, але зах. адносіны пл-чау
- базис
вектарау пр-ры,
і
-
афінны рэпер у пр-ры, М адв. п пр-ры
М(а1,а2,а3) – аф. каардынаты п.М у рэперы (1), яны вызн. станов. п. у пр-ры адназначна.
Формула пераутв. аф. каард.
- старая
сіст. каард.,
- новая сіст. каард, М адв. п пр-ры.
М(x1,x2,x3)
– старыя каард у (1), М(x1’
,x2’
,x3
‘)
– новыя каард у (2). выразім старыя каард.
п/з новыя:
- матрыца
пераходу ад баз(1) да баз(2)
- лінейныя
формулы
6. Узаeмнае размяшчэнне прамой I плоскасці ў трохмернай эўклідавай прасторы
Пусть
в простр-ве зафиксирована некот. декартава
прямоуг. с/к.
Пусть также π1
и π2 2
разл.
плоскости, заданные общими ур-ями:
А1х+В1у+С1z+D1=0
и А2х+В2у+С2z+D2=0
и
по прямой l.
Т.к. пр l
представлена как пересеч пл-тей π1
и π2 ,
то она опред сист 2 ур-ний:
(1)
Очевидно, система (1) определяет пр в том случае, когда пл π1 и π2 не //-ны и не совпадают. Следовательно, система (1) определяет прямую в том, и только в том случае, когда коэфф А1, В1, С1, одного из уравн сист одновременно не пропорциональны соотв-щим коэфф А2, В2, С2 др.
Заметим, что ч/з
кажд пр. проходит
много разл пл-тей. Очевидно, что сущ-ет
много возможностей выбрать из них
какие-нибудь две. Иными словами, всякую
прямую можно определить двумя уравнениями
пучка
α(А1х+В1у+С1z+D1)+β(А2х+В2у+С2z+D2)=0
(α и β
- произвольно
взятые не равные нулю числа)
многими способами.
При реш задач более удобным явл специальный вид ур прямой в пространстве.
Определение.
Любой ненулевой
вектор
пространства,
перпендикулярный к прямой l,
называется нормальным
вектором прямой,
а любой ненулевой вектор
пространства, параллельный прямой l,
– направляющим
вектором прямой.
В
ыведем
ур.
пр.
l,
проходящей ч/з данную т.M1(x1,
y1,
z1)
и имеющей заданный направляющий вектор
(l,
m,
n).
Заметим, что
произвольная точка M(x,y,z)
лежит на прямой
l
тогда и только тогда, когда
векторы
и
(a1,a2,a3)
коллинеарны,
(векторы, леж-ие на параллельных прямых
(ілі на одной і той же прямой))
т.е при выполнении условия
(2)
Пусть прямая
задана в пространстве своими
каноническими уравнениями (2). Обозначим
буквой t
каждое из отношений (2), которые участвуют
в канонических уравнениях
=t
(3)
Заметим, областью изменения параметра t является вся вещественная ось: -∞<t<+∞.
Проведя преобразования
х-х1=a1t,
у-у1
=a2t,
z-z1
=a3t,
окончательно получим:
(4) –
параметрические
уравнения прямой.
Можно кратко
записать так:
В пространстве возм 3 случая взаимного расположения прямой и плоскости:
прямая принадлежит плоскости -
;
прямая и плоскость пересек в точке -
;
прямая и плоскость не пересекаются;
Рассмотрим эти случаи:
Пусть пр.
задана
след. ур-ями
,
пл-ть общим ур-ем
Найдем общие точки L и П:
1.
,
то 2 случая
1)
, 0=0,
– прямая
принадлежит
пл-ти
Если
,
то направляющий
вектор
(а1,
а2,
а3)
пр. l
ортогонален нормальному вектору
(А,В,С)
плоскости
П.
2)
- нет решения, т.е. прямая
и плоскость не пересекаются
2.
- единств. решение,
т. е.
в одной т.,
(т.е. Аа1+Ва2+Са3
≠ 0 (5))
Обратно, если выполняется условие (5), то прямая l не параллельна плоскости π, а значит, пересекает ее под определенным утлом.
Частным случаем пересечения прямой и плоскости является их перпендикулярность. Прямая будет перпендикулярна плоскости в том и только в том случае, когда направляющий вектор прямой коллинеарен нормальному вектору плоскости .
Т. обр.,
– условие
перпендикулярности прямой и плоскости
Утверждение:
прямая параллельна плоскости -
Если пр , то вып-ся только условие Аа1 + Ва2 + Са3 = 0 (6), и обратно, если вып-ся усл (6), то направляющий вектор пр. ортогонален нормальному вектору пл-ти П прямая параллельна плоскости.
Аа1 + Ва2 + Са3 = 0 – условие параллельности прямой и плоскости.