- •Ліміт лікавай пасл-ці. Існаванне дакладнай верхняй мяжы абмеж зверху мноства. Тэарэма аб ліміце манатоннай паслядоўнасці.
- •Ліміт лікавай паслядоунасці. Тэарэма Бальцана-Вейерштрасса.
- •Розныя азначэнні функцыі. Тэарэма аб абмежаванасці функцыі, непарыўнай на адрэзку. Тэарэма аб дасягненні функцыяй, непарыўнай на адрэзку, свайго найм і найбольшага значэнняў.
- •5 Азначэнне і ўласцівасці ступені.
- •6.Розныя азначэннi лiмiту I непарыунасцi функцыi у пункце.
- •8. Лагарыфмічная функцыя і яе асн. Уласцівасці. Раскл ў ступеневы шэраг.
- •9. Паказнікавыя функцыі і іх асн. Уласцівасці. Расклад у ступеневы шэраг.
- •11. Азначэнне даўжыні дугі і яе вылічэнне з дапамогай вызначанага інтэграла.
- •12. Тэарэма Лагранжа. Прыкметы сталасці і маннатоннасці функцыі.
- •13. Дыферэнцаванне функцый адной і некалькіх зменных. Геаметрычны і механічны сэнс вытворнай.
- •Паняцце вызн інтэграла, тэарэма аб інтэграв-ці непар функцыі.
- •Азначэнне плошчы плоскай фігуры. Яе вылічэнне з дапамогай вызначанага інтэграла.
- •16. Тэарэма аб вызначаным інтэграле са зменнай верхняй мяжой. Формула Ньютана-Лейбніца.
- •17. Шэраг Тэйлара. Прыкметы раскладу рэчаісных функцый у ступеневы шэраг.
- •Форма астачы формулы Тэйлара
- •18. Функцыянальныя паслядоўнасці і шэрагі. Раунамерная збежнасць і яе прыкметы. Тэарэма аб непарыунасці сумы функцыянальнага шэрагу.
- •19. Абсалютная і ўмоўна збежныя лікавыя шэрагі.
- •20. Звычайныя дыферэнцыяльныя раўнанні першага парадку. Раунанні з раздзяляльнымі зменнымі. Лінейныя раунанні.
- •Таксама разглядаюць эквівалентныя раўнанні
- •Будзем разглядаць пытанне існавання і адзінасці рашэння
- •Існаванне і адзінасць рашэння дыферэнцыяльнага раўнання першага парадку
- •Агульнае, частковае і асаблівае рашэнні
- •Будзем палагаць, што раўнанне
- •Дыферэнцыяльныя раўнанні са зменнымі, якія падзяляюцца
- •Аднародныя дыферэнцыяльныя раўнанні
- •1. Паняцце аб лінейных дыферэнцыяльных раўнаннях (лдр)
- •21. Лінейныя аднародныя дыферэнцыяльныя раўнанні 2‑га парадку з нязменнымі каэфіцыентамі і выкарыстанне яго пры вывучэнні вольных ваганняу.
- •1O. Задача аб вольных і вымушаных ваганнях
- •22. Паняцце метрычнай прасторы прыклады такіх прасторау. Адкрытыя і замкнутыя мноствы і іх уласцівасці.
- •Прыклады метрычных прастораў
- •Класіфікацыя пунктаў і мностваў у метрычных прасторах
- •Тэарэмы аб адкрытых і замкнёных мноствах
- •23. Паняцце поўнай метрычнай прасторы. Паўната эўклідавай р– мернай прасторы і прасторы непарыўных функцый.
- •Прыклады метрычных прастораў
- •24. Тэарэма Банаха аб сціскальным адлюстраванні скарыстанні тэарэмы Банаха аб сціскальным адлюстраванні.
- •Прыклады метрычных прастораў
- •Асноўныя ўласцівасці сціскальных адлюстраванняў
- •25. Паняцце кубавальнасці і аб’ёмау целау.
- •26. Магутнасць мноства. Злічоныя мноствы і іх уласцівасці.
- •27.Магутнасць мноства. Незлічонасць мноства сапраўдных лікаў.
- •28.Показательная функция комплекснойпеременной. Эйлеровы формулы.
- •29.Асноўная тэарэма алгебры.
- •30.Вытворная функцыі камплекснай зменнай. Умовы дыферанцавальнасці. Паняцце аналітычнай функцыі.
Агульнае, частковае і асаблівае рашэнні
Няхай абсяг D, які належыць плоскасці хОу, — гэта той абсяг, у кожным пункце якога раўнанне
|
у'=f(х,у) |
(1) |
мае адзінае рашэнне.
Азн 4.1. Функцыя
|
y=φ(x,C), |
(2) |
якая вызначаная ў некаторым абсягу змянення зменных х, С і якая мае непарыўную частковую вытворную па х, называецца агульным рашэннем раўнання (4) у абсягу D, калі
1) судачыненне (2) з'яўляецца вырашальным адносна С пры ўсіх значэннях х і у з абсягу D, гэта значыць
|
С=(х,у). |
(3) |
2)
для ўсіх значэнняў
х і
у
з абсягу D
формула (3) дае такое значэнне С,
уключна
,
пры якім функцыя (2) з'яўляецца рашэннем
раўнання (1).
Заўвага. Сутнасць гэтага азначэння ў наступным: няхай дадзена сям'я крывых F, якія належаць D і залежаць ад аднаго параметра С. Калі пра кожную крывую з F вядома, што яна з'яўляецца інтэгральнай крывой раўнання (1) і ўсе крывыя з F у іх сукупнасці пакрываюць D, тады F – агульнае рашэнне раўнання (1) у абсягу D.
Азн 4.2. Рашэнне, ва ўсіх пунктах якога выконваецца ўмова адзінасці, называецца частковым рашэннем.
Заўвага.
Калі
мноства D,
на якім вызначана агульнае рашэнне
(х,С),
не супадае з усім мноствам пунктаў
існавання і адзінасці рашэння задачы
Кашы для раўнання у'=f(х,у),
то формула агульнага рашэння ўтрымлівае
ў сабе не ўсе частковыя рашэнні дадзенага
раўнання, а толькі іх частку. Астатнія
рашэнні ўключаны ў формулы другіх
агульных рашэнняў.
Калі пры інтэграванні дыферэнцыяльнага раўнання агульнае рашэнне атрымліваецца ў няяўным выглядзе, тады выкарыстоўваюць тэрмін агульны інтэграл.
Азн 4.3. Судачыненне
|
Ф(х,у,С)=0 |
(4) |
называецца агульным інтэгралам раўнання (1) у абсягу D, калі яно вызначае агульнае рашэнне у=(х,С) раўнання (1) у абсягу D.
Азн 4.4. Рашэнне ў параметрычнай форме, якое залежыць ад адвольнай сталай х=(t,C), y=(t,C), называецца агульным рашэннем у параметрычнай форме.
Азн 4.5. Калі агульны інтэграл дыферэнацыяльнага раўнання мае выгляд Ф(х,у)=С, тады функцыю Ф(х,у) называюць інтэгралам гэтага раўнання.
Азн 4.6. Асаблівым рашэннем раўнання у'=f(x,y) называецца такое рашэнне, у кожным пункце якога парушаецца адзінасць рашэння задачы Кашы.
Разгледзім зараз агінальную сямейства інтэгральных крывых як асаблівае рашэнне.
Будзем палагаць, што раўнанне
|
|
(3) |
дапускае аднапараметрычнае сямейства інтэгральных крывых
|
Ф (х,у,С)=0, |
(4) |
дзе С – параметр.
Азн 4.7. Крывая, якая ў кожным сваім пункце датыкаецца хаця бы адной крывой сямейства (4) і ні на якім прамежку не супадае ні з воднай з крывых гэтага сямейства, называецца агінальнай.
Дыферэнцыяльныя раўнанні са зменнымі, якія падзяляюцца
Для раўнанняў выгляду
|
M(x)dx+N(y)dy=0, |
(1) |
дзе функцыі M(x) і N(y) – функцыі непарыўныя на некаторым прамежутку. Тады агульны інтэграл раўнання (1) мае выгляд:
|
|
(2) |
дзе (х0,у0) – адвольны пункт у абсягу Д.
Агульны інтэграл таксама можа мець і наступны выгляд:
|
|
(3) |
(паколькі
функцыі M(x)
і N(y)
– непарыўныя і
Дыферэнцавальнае раўнанне выгляду (1) называецца дыферэнцавальным раўнаннем са зменнымі, якія падзелены.
Часта раўнанні, для якіх умова (3) не выконваецца, можна прывесці да раўнанняў у поўных дыферэнцыялах з дапамогай множання на некаторую функцыю =(x,y), якая называецца інтэгроўны множнік.
Інтэгроўны множнік для раўнання
|
M(x,y)dx+N(x,y)dy=0 |
(*) |
заўсёды можна лёгка знайсці, калі яго каэфіцыенты задавальняюць умовам :
|
M(x,y)=φ1(x)f1(y), N(x,y)=φ2(x)f2(y). |
(4) |
Тады раўнанне можна запісаць у выглядзе
|
φ1(х)f1(y)dx+φ2(x)f2(y)dy=0. |
(5) |
Памножым
роўнасць (5) на множнік
,
дзе
2(x)0,
f1(y)
0,
тады атрымаем раўнанне:
|
|
(6) |
Заўважым, што рашэнні раўнанняў 2(х)=0 і f1(y)=0 могуць з'яўляцца асаблівымі рашэннямі. Раўнанне (6) – раўнанне з падзеленымі зменнымі, дзе функцыя з'яўляецца інтэгроўным множнікам раўнання (5).
І таму агульны інтэграл раўнання (6) мае выгляд
Раўнанне (*), для каэфіцыентаў якога выконваецца ўмова (4), называецца раўнаннем з каэфіцыентамі, якія падзяляюцца.
Заўвага.
Дыферэнцыяльнае
раўнанне са зменнымі, якія падзяляюцца,
лёгка можна прывесці да раўнанняў
выгляду
Гэта раўнанне таксама называюць дыферэнцыяльным раўнаннем са зменнымі, якія падзяляюцца.
Разгледзім цяпер дыферэнцыяльнае раўнанне выгляду
|
|
(8) |
Калі
b=0,
то раўнанне (8) мае выгляд
Мноства ўсіх рашэнняў гэтага раўнання задаецца формулай:
y=
,
дзе СR.
Разгледзім цяпер выпадак, калі b0. Тады раўнанне (8) можна пераўтварыць у раўнанне са зменнымі, якія падзяляюцца з дапамогай падстаноўкі
|
u=ax+by+c. |
(9) |
Дакажам
гэта. З (9) вынікае, што
адкуль
|
|
(10) |
Падставім (9) і (10) у раўнанне (8), атрымаем:
Гэта раўнанне з падзеленымі зменнымі. Інтэграваць яго мы ўжо можам.

.