
- •Ліміт лікавай пасл-ці. Існаванне дакладнай верхняй мяжы абмеж зверху мноства. Тэарэма аб ліміце манатоннай паслядоўнасці.
- •Ліміт лікавай паслядоунасці. Тэарэма Бальцана-Вейерштрасса.
- •Розныя азначэнні функцыі. Тэарэма аб абмежаванасці функцыі, непарыўнай на адрэзку. Тэарэма аб дасягненні функцыяй, непарыўнай на адрэзку, свайго найм і найбольшага значэнняў.
- •5 Азначэнне і ўласцівасці ступені.
- •6.Розныя азначэннi лiмiту I непарыунасцi функцыi у пункце.
- •8. Лагарыфмічная функцыя і яе асн. Уласцівасці. Раскл ў ступеневы шэраг.
- •9. Паказнікавыя функцыі і іх асн. Уласцівасці. Расклад у ступеневы шэраг.
- •11. Азначэнне даўжыні дугі і яе вылічэнне з дапамогай вызначанага інтэграла.
- •12. Тэарэма Лагранжа. Прыкметы сталасці і маннатоннасці функцыі.
- •13. Дыферэнцаванне функцый адной і некалькіх зменных. Геаметрычны і механічны сэнс вытворнай.
- •Паняцце вызн інтэграла, тэарэма аб інтэграв-ці непар функцыі.
- •Азначэнне плошчы плоскай фігуры. Яе вылічэнне з дапамогай вызначанага інтэграла.
- •16. Тэарэма аб вызначаным інтэграле са зменнай верхняй мяжой. Формула Ньютана-Лейбніца.
- •17. Шэраг Тэйлара. Прыкметы раскладу рэчаісных функцый у ступеневы шэраг.
- •Форма астачы формулы Тэйлара
- •18. Функцыянальныя паслядоўнасці і шэрагі. Раунамерная збежнасць і яе прыкметы. Тэарэма аб непарыунасці сумы функцыянальнага шэрагу.
- •19. Абсалютная і ўмоўна збежныя лікавыя шэрагі.
- •20. Звычайныя дыферэнцыяльныя раўнанні першага парадку. Раунанні з раздзяляльнымі зменнымі. Лінейныя раунанні.
- •Таксама разглядаюць эквівалентныя раўнанні
- •Будзем разглядаць пытанне існавання і адзінасці рашэння
- •Існаванне і адзінасць рашэння дыферэнцыяльнага раўнання першага парадку
- •Агульнае, частковае і асаблівае рашэнні
- •Будзем палагаць, што раўнанне
- •Дыферэнцыяльныя раўнанні са зменнымі, якія падзяляюцца
- •Аднародныя дыферэнцыяльныя раўнанні
- •1. Паняцце аб лінейных дыферэнцыяльных раўнаннях (лдр)
- •21. Лінейныя аднародныя дыферэнцыяльныя раўнанні 2‑га парадку з нязменнымі каэфіцыентамі і выкарыстанне яго пры вывучэнні вольных ваганняу.
- •1O. Задача аб вольных і вымушаных ваганнях
- •22. Паняцце метрычнай прасторы прыклады такіх прасторау. Адкрытыя і замкнутыя мноствы і іх уласцівасці.
- •Прыклады метрычных прастораў
- •Класіфікацыя пунктаў і мностваў у метрычных прасторах
- •Тэарэмы аб адкрытых і замкнёных мноствах
- •23. Паняцце поўнай метрычнай прасторы. Паўната эўклідавай р– мернай прасторы і прасторы непарыўных функцый.
- •Прыклады метрычных прастораў
- •24. Тэарэма Банаха аб сціскальным адлюстраванні скарыстанні тэарэмы Банаха аб сціскальным адлюстраванні.
- •Прыклады метрычных прастораў
- •Асноўныя ўласцівасці сціскальных адлюстраванняў
- •25. Паняцце кубавальнасці і аб’ёмау целау.
- •26. Магутнасць мноства. Злічоныя мноствы і іх уласцівасці.
- •27.Магутнасць мноства. Незлічонасць мноства сапраўдных лікаў.
- •28.Показательная функция комплекснойпеременной. Эйлеровы формулы.
- •29.Асноўная тэарэма алгебры.
- •30.Вытворная функцыі камплекснай зменнай. Умовы дыферанцавальнасці. Паняцце аналітычнай функцыі.
Ліміт лікавай пасл-ці. Існаванне дакладнай верхняй мяжы абмеж зверху мноства. Тэарэма аб ліміце манатоннай паслядоўнасці.
Ф-я f наз лікавай, калі D(f) – мноства лікаў і E(f) – мноства лікаў.
Лікавай паслядоунасцю наз лікавая функцыя, якая вызначана на мностве натуральных лікаў, абазн {Xn}.(n=1,2,3,…)
Лік
а наз лімітам
паслядоунасці
{Xn}
калі
, калі для любога ε>0
існуе такі нумар
,
што для
нумароу
n>
выконваецца
няр-ць
,
.(па
Кашы)
Лік а наз лімітам паслядоунасці {Xn} калі , калі ў любым ε-наваколлі змешчаны амаль усе члены дадзенай паслядоўнасці пачынаючы з некаторага нумара (па Гейне)
Прыклад:
т/д:
.
Д-з:
Калі паслядоўнасць мае ліміт, то яна збежная.(збежная паслядошнасць – абмежаваная).
Мноства
рэчаiсных
лiкау
Х={x}
наз. абмежаваным
зверху
(знiзу),
калi
iснуе
рэчаiсны
лiк
М (m)
такi,
што
выконваецца няроунасць
.
Калi
ж выконваецца няроунасць
,
то лiкав.
пасл-ць наз. абмежаванай.
Лiк
М наз. верхняй мяжой. Лiк
m
наз. нiжняй
мяжой.
Напрыклад мноства натуральных ликау N неабмежавана зверху, а мноства адмоуных цэлых лика неабмежавана знизу.Абмежаванае зверху мноства мае многа верхнiх межау. Нам цiкава знайсцi самую меньшую верхнюю мяжу. Аналагiчна самую большую нiжнюю мяжу.
Самая меньшая верхняя мяжа наз. дакладнай верхняй мяжой i абазн. sup X (супрэмум Х). Аналагiчна дакладная нiжняя мяжа абазн. inf X (iнфiнум Х).
Тэарэма: Калі мноства Х={x} абмежавана зверху(знізу), тады яно мае і дакладна верхнюю(ніжнюю) мяжу.
Доказ:
Правядем развагу па стаўленні да верхняй мяжы. Разгледім два выпадка:
Выкажам
здагадку спачатку, што сярод лікаў х
мноствы
Х
знойдзецца
найбольшае
.
Тады
усе лікі мноства будуць здавальняць
няроўнасці
,
г.зн.
будзе верхняй мяжой для Х.
З іншага боку,
;
такім чынам, для адвольнай верхняй мяжы
М выкрнваецца няроўнасць
Адсюль складаецца, што
есць дакладная верхняя мяжа мноства Х.
Няхай зараз сярод лікаў х мноства Х няма найбольшага. Правядём сячэнне ў вобласці ўсіх спраўдных лікаў наступным чынам. Да верхняга класу
аднясём усе верхнія межы
мноства Х, а да ніжняга класу А – усе астатнія сапраўдныя лікі α. Пры гэтым разбіцці усе лікі х мноства Х трапяць у клас А, ці ні адно з іх – па дапушчэнні – не будзе найбольшым. Такім чынам, оба класа А, непустыя. Гэта разбіццё сапраўды з’яўляецца сячэннем, так як усе сапраўдныя лікі размеркаваны па классам, і кожны лік з класа большы за кожны лік з класа А. Па асноўнай тэарэме Дедікінда (Для всякого сечения
в множестве вещественных чисел существует вещественное число β, которое производит это сечение. Это число β будет: 1) либо найбольшим в нижнем классе А, 2) либо найменьшим в верхнем классе
), павінен існаваць сапраўдны лік β, які праводзіць сячэнне. Усе лікі х, якія належаць класу А, не пераўзыходзяць гэтага “памежнага” ліку β, г.зн. β з’яўляецца верхняй мяжой для х, значыцьсам лік належыць класу і з’яўляецца там найменьшім. Такім чынам, β, як найменьшая з усіх верхніх межаў, і ёсць шуканая дакладна верхняя граніца мноства Х={x}.
Калі
ёсць дакладна верхняя мяжа лікавага
мноства Х={x},
то для усіх х
будзе
.
Возьмем
цяпер адвольны лік α
<
.
Так
як
- найменьшая з верхніх граніц, тады лік
α
мабыць не будзе верхняй мяжой для мноства
Х,
г.зн. знойдзецца такі лік
з Х,
што
.
Гэтымі двумя нароўнасцямі характырызуецца
дакладна верхняя мяжа
мноства Х.
Аналагічна,
дакладна ніжняя мяжа m*
мноства Х
характарызецца тым, што для усіх х
,
і які б ні быў лік β,
большы за
, знойдзецца лік
з Х,
такі што
.
АЗН.
Лiкавая
паслядоўнасць (аn)
наз. збежнай
да лiку
а,
калi
паслядоўнасць (аn-а)
ёсць бясконца малая паслядоўнасць
(lim(аn-a)=0,
пры n→
).
У такiм
разе лiк
а
наз. лiмiтам
паслядоўнасцi
(аn)
i
пiшуць
а=lim
an
пры n→
.
Калi
ёсць БМП (lim
=0
пры n→
),
то яна збежная да лiку
0, гэта значыць lim
n=0
пры n→ .
АЗН.
Лiкавая
паслядоўнасць (аn)
наз. збежнай
да лiку
а,
калi
такi,
што для
выконваецца няроўнасць
,
дзе М – сталы лiк.
Збежная паслядоўнасць можа мець толькi адзiн лiмiт.
Прыклады:
пры n→
–
п-ць збежная,
пры n→
–
п-ць разбежная.
Тэарэма аб ліміце манатоннай паслядоўнасці: Усякая ўзрастальная абмежаваная зверху паслядоўнасць збежная (Усякая спадальная паслядоўнасць абмежаваная знізу збежная)
Доказ:
{Xn},
.
Т/д:
Т.як
паслядоунасць абмежавана зверху, то
яна
мае дакладную верхнюю мяжу
.
Па уласцівасці
дакладнай мяжы:
.
Так
як паслядоўнасць
манатонная, то
2. Неабходная і дастатковая прыкмета збежнасці паслядоунасці.
Ф-я f наз лікавай, калі D(f) – мноства лікаў і E(f) – мноства лікаў.
Лікавай паслядоунасцю наз лікавая функцыя, якая вызначана на мностве натуральных лікаў, абазн {Xn}.(n=1,2,3,…)
Лік а наз лімітам паслядоунасці {Xn} калі , калі для любога ε>0 існуе такі нумар
, што для нумароу n> выконваецца няр-ць , .
Лік а наз лімітам паслядоунасці {Xn} калі , калі ў любым ε-наваколлі змешчаны амаль усе члены дадзенай паслядоўнасці пачынаючы з некаторага нумара
Прыклад: т/д: .
Калі паслядоўнасць мае ліміт, то яна збежная.(збежная паслядоўнасць – абмежаваная).
АЗН. Лiкавая паслядоунасць (аn) наз. збежнай да лiку а, калi такi што для выконваецца няроунасць , дзе М – сталы лiк.
Збежная паслядоунасць можа мець толькi адзiн лiмiт.
Прыклады: пры n→ – п-ць збежная, пры n→ – п-ць разбежная.
АЗН:
Лікавая пасл-ць (аn)
наз-ца фундаментальнай
у сэнсе Кашы, калі
існуе рэчаісны лік
,
такi што для
выконваецца няроунасць
.
Тэарэма Кашы: Каб пасл-ць (аn) была збежнай неабходна і дастаткова, каб яна была фундаментальнай у сэнсе Кашы.
Доказ
(неабходнасць):
дано, што lim an=а
пры n→
(аn-а)
ёсць Бясконца Малая Паслядоунасць
(limXn=0
пры n→
).
Існуе
,
такi што
для
і
Калі скласці гэтыя няроўнасці
для
.
(Дастатковасць):
Г. зн.
для
.
Зафіксуем
,
а n=m+p,
дзе
.
Тады ўмова фундаментальнасці
,
г.зн. пасл-ць
будзе абмежаванай. Паколькі
сярод лікаў
ёсць самы большы і самы меньшы, значыць
і пасл-ць (аn)
будзе абмежаванай зверху і знізу. Па
тэарэме Бальцана-Вейерштраса з яе можна
вылучыць збежную падпасл-ць
,
,
пры k→
.
калі
.
пры k→
пры k→