3. Развіццё школьнай гістарычнай адукацыі і метод. Выклад. Гіст. У

СССР.

На 2 Усерасійскім з’езде Ленін парпанаваў прыняць “Пастанову аб адукацыі”, быў створаны Народны камісарыят асветы. Замест грамадзянскай гісторыі была ўведзена гісторыя працы. Гісторыя была заменена на грамадазнаўства.

З’явіліся працоўныя школы (у іх адмяняліся іспыты, не было хатняга задання і балаў д/ацэньвання), замест класаў ствараліся працоўныя брыгады (5-6 чал.). Ім даваліся заданні-падрады, у канцы года яны дакладвалі аб сваіх дасягненнях, ладзілі выставы. Дапаможнік “Метадычная парады па брыгадна-лабараторнай рабоце”.

У 20-ых гг 20 ст. была састаўлена прыкладная праграма па гіст.

Да 1933 г. не вывучалі айчынную гіст. асобна, яна давалася як частка ў курсе ўсеагульнай гіст. Не было падручнікаў, асноўны метад выкладання – вуснае слова настаўніка.

30-ыя гг. – узнаўленне гіст. як самастойнай дысцыпліны. Вяртанне да класна-урочнай сістэмы.

1933 – праграма па гіст.

1935-41 – у школе павяліч. колькасць гадзін па гіст.

1939 – абнаўленне праграмы па гісторыі.

У падручніках: перагружанасць фактамі, датамі, імёнамі, няма пытанняў да вучняў, дакумантаў, шматлікія паняцці не тлумачыліся.

Адметная рыса – у савецкай школе назіраецца цесная сувязь адукацыі з навуковымі дасягненнямі, выпускнікоў арыентавалі на паступленне.

Перагружанасць падручніка мела два бакі: шматлікі матэрыял быў добрым д/тых, хто збіраўся паступаць, а для астатніх гэта было непатрэбна і цяжка.

Арыентацыя ў сав. школе на прафесійную дзейнасць.

к. 50-ых тэрмін навучання павысіўся да 8 гадоў. Рэформа не справілася з задачамі, на прамысловых прадпрыемствах вучні не былі зацікаўлены ў прафес. адукацыі. Не былі вырашаны праблемы перагружанасці вучняў.

1977 – прынята рашэнне аб разгрузцы падручніка, больш увагі ўдзялялася выхаваўчай рабоце.

1984 – тэрмін навучання павялічыся да 11 гадоў, але нагрузку ўсё-роўна зменшыць не ўдалося (вучні навучаліся па 30-32 гадз./тыдзень, ці 40 гадзін і болей).

Методыка

4. Станаўленне нацыянальнай сістэмы гіст. Адукацыі ў рб.

Станоўчым з’яўляецца дастатковы аб’ём і якасць ведаў, ўзровень складансці.

Вялікім патэнцыялам сучаснай школьнай адукацыі з’яўляюцца настаўнікі.

Да адмоўных рыс можна аднесці тое, што яшчэ не ўсе супярэчнасці савецкай школы пераадолены да канца – вучні перагружаны, назіраецца нізкі каафіц. засваення матэрыялу, пагаршаеца тан здароўя.

Мала ўвагі ўдзяляецца грамадзянскаму выхаванню, шмат нараканяў у бок фінансавага стану школ.

Усе гэтыя недахопы выклікалі неабходнасць правядзення рэформы школы, а менавіта павелічэнне тэрміну навучання да 12 гадоў, перавод на 10-цібальную шкалу ацэньвання.

Арыентацыя нацыянальнай школьнай адукацыі:

1. даступнасць адукацыі

2. сумяшчэнне нацыянальна-культурнай і рэлігійнай асновы адукацыі на засваенне вышэйшых дасягненняў нацыянальнай і сусветна культуры

3. гуманізацыя, гуманітарызацыя, дэмакратызацыя

4. адзінства адукацыйных і выхаваўчых задач

5. ахова здароўя маладого пакалення

6. бесперап. адукацыі і пераемнасць яе ступеняў

Методыка