19Дзяржаўна-палітычны крызіс ў рп 17-18 стст.Б. У Паўночнай вайне.(1700-1721)

Прычынамі падзелаў РП. Заключаліся,перш за ўсё,ва ўнутрыпалітычным становішчы самой дзяржавы.Яно хар-ся як палітычны крызіс,або бязладдзе.Унутрыпалітычнае становішча ўскладнялася знешнепалітычнымі абставінамі,звязанымі з баявымі дзеяннямі ў гады Паўн.вайны.Баявыя дзеянні вялі Расія,Данія,Саксонія,РП супраць Швецыі,разгарнуліся на тэр Б.У 1708 г. пад вёскай Лясной адбылася бітва ,у якой расійскае войска разбіла шведаў,што накіроўваліся на дапамогу войскам свайго караля Карла 12 на Украіну.Пётр 1 назваў гэтую бітву “Маці Палтаўскай баталіі”.У час вайны былі зруйнаваны і спалены многія бел-ія гарады.Паліт-ая анархія унутры краіны,адсутнасць моцной цэнтр-ай .улады ў асобе караля,а таксама ўмяшанне ва ўнутраныя справы з боку суседскх дзяржаў прывялі да тэрытарыяльных падзелаў РП.

54.Б. На міжнароднай арэне 1940-1980гг.

Международно-политический статус Беларуси после Второй мировой войны изменился. 1 февраля 1944 г., накануне конференции в Думбартум-Оксе где планировалось обсудить проект Устава Организации Объединенных Наций (ООН), Верховый Совет СССР принял закон, по которому все союзные республики получили право вступать в непосредственные отношения с зарубежными государствами, заключать с ними договоры и обмениваться консульскими и дипломатическими представительствами. В марте 1944 г. был создан Народный комиссариат (с 1946 г.- Министерство) иностранных дел Беларуси. Первым министром стал К. Киселев. Из всех союзных республик только Беларусь и Украина стали членами ООН, учитывая их вклад в разгром фашизма, огромные людские и материальные потери. 26 июня 1945 г. БССР вместе с другими 50 государствами подписала Устав ООН, ратифицированный Верховным Советом БССР 30 августа 1945 г. . Только за 1944-1955 гг. БССР подписала более 30 международных договоров, соглашений и конвенций. БССР стала членом ряда международных организаций: Международного союза электросвязи и Всемирного почтового союза (1947), Всемирной метеорологической организации (1948), Всемирной организации здоровья (1948), Международной организации труда (1954), Организации ООН по делам образования, науки и культуры (ЮНЕСКО). Внешнеполитическая деятельность БССР проводилась в русле международной политики СССР, скоординированной с политикой стран членов Варшавского Договора и Совета Экономической Взаимопомощи.

Повышению авторитета БССР на международной арене способствовало открытие в 1958 г. Постоянного представительства Белорусской СССР при ООН.

22.Аднаўленне сельскай гаспадаркі ў 18ст.Становішча гарадоў…

Рост абмену прадуктамі паміж горадам і вёскай ,пашырэнне таварна-грашовых адносін прывялі ў 16 ст. да колькаснага росту гарадоў і гарадскога насельніцтва у ВКЛ.У канцы 18 ст .пачалося будаўніцтва канала ,які злучыў басейны р.Дняпро і Нёман,на сродкі магната Міхала Казіміра Агінскага.Ён атрымаў назву Агінскага канала і стаў поўнасцю суднаходным у пач.19ст.Да нашых дзён частка канала на тэр.Б.абмялела і страціла гаспад-ае значэнне.У к.18 ст. быў распрацаваны праект будаўніцтва бярэзінскага канала,які ў пач 19 ст.злучыў басейны р.Зах.Дзвіна і Дняпро.Войны др.паловы 17-18 сттт.прывялі бел.гарады да страшэннага разбурэння,значна скарацілася іх насельніцтва.У к 18 ст.яно было шматэтнічным.Вялікую колькасць гарад.жыхароў скаладалі напрыклад,яўрэі,якія вельмі часта ратаваліся на верацярпімай бел.зямлі.У гарадах таксама жылі прыхільнікі розных веравызнанняў .Яўрэі былі іудзеямі,татары,якія пасяліліся на бел.землях,яшчэ у 14 ст.былі мусульманамі,а просталюдзіны-падтрымлівалі уніяцкую,або праваслаўную царкву.Зразумела,што на гарад.вуліцах можна было паччуць розныя мовы. Гандаль. Ажывіліся гандлёвыя аперацыі як на ўнутранным рынку так і са знешнімі рынкамі толькі ў другой палове XVIII ст. Гэтаму садзейнічала ўзнаўленне сельскай гаспадаркі; уздым рамеснай вытворчасці і развіццё мануфактуры; пашырэнне таварна-грашовых адносін; паляпшэнне сродкаў зносін.У развіцці ўнутранага гандлю асноўная роля належыла кірмашам. Найбольш буйнымі былі кірмашы ў Мінску, Шклове, Бешанковічах і Зэльве. Рэгулярны гандаль праз крамы ажыццяўляўся пры буйных мануфактурах у Гродне, Кобрыне, Паставах і іншых гарадахГарады. Да канца XVIII ст. была адноўлена большасць гарадскіх паселішчаў. На Беларусі налічваўся 41 горад і каля 397 мястэчак з агульнай колькасцю жыхароў каля 370 тыс., што складала каля 11% усяго насельніцтва. Аднак агульная колькасць гарадоў да канца XVIII ст. не дасягнула ўзроўню першай паловы XVII ст..Знешні гандаль – гэта вываз традыцыйных тавараў: збожжа, воску, мёду, шчаціння, скары. Пашырыўся вываз льну, пянькі, канаплянага і льнянога семя, зерня, лясных матэрыялаў, паташу, смалы, дзёгця, рагожы. Асноўнымі пунктамі вывазу былі балтыйскія порты Гданьск, Крулявец, Рыга. Паралельна пашыраліся гандлёвыя сувязі з Расіяй і Ўкраінай.

Меры вярхоўнай улады садзейнічалі эканамічнаму развіццю Беларусі, у тым ліку і сельскай гаспадаркі. Гэта праявілася ў:пашырэнні фальварачнай запашкі на захадзе і ў цэнтры Беларусі;

у асваенні новых зямель;

узнікненні новых фальваркаў;

удасканаленні агратэхнікі;

у росце пагалоўя хатняй жывёлы;

у павышэнні ўраджайнасці, якая дасягнула сам-4;павялічэнні таварнасці вотчыннай сельскай гаспадаркі, пашырэнні яе сувязяў з рынкам.

36.Развіццё культуры Б. 20ст.Фарміраванее бел.нацыі. Нацыя – гістарычная супольнасць людзей, якая характарызуецца ўстойлівымі эканамічнымі і тэрытарыяльнымі сувязямі, агульнасцю мовы, культуры, характару, побыту, традыцый, звычаяў, самасвядомасці.Рэформа 1861 г., вызваліўшы сялян ад прыгоннай залежнасці, стварыла ўмовы для капіталістычнай перабудовы памешчыцкай і сялянскай гаспадарак з арыентацыяй на рынак. У другой палове ХІХ – пачатку XX ст. працягваўся працэс фарміравання мовы беларускай нацыі. Беларуская літаратурная мова развівалася галоўным чынам як мова мастацкай літаратуры і часткова публіцыстыкі. пачатку ХХ ст. раскрыліся творчыя здольнасці Максіма Гарэцкага, Змітрака Бядулі, Цішкі Гартнага, Каруся Каганца і інш.Тэатр. У фарміраванні беларускага прафесійнага нацыянальнага тэатра вялікую ролю адыграла тэатральная культура рускага, украінскага і польскага народаў. У беларускіх гарадах дзейнічалі мясцовыя рускія драматычныя трупы, а таксама гастралявалі акцёры сталічных тэатраў. Паспяхова выступалі артысты ўкраінскіх тэатраў, прыязджалі польскія тэатральныя калектывы.