Графіка
Паняцце графікі.
Прадмет, задачы і асноўныя паняцці графікі.
Тыпы пісьма.
Сучасны беларускі алфавіт.
Прынцыпы беларускай графікі.
Графічны разбор.
Гісторыя фарміравання графічнай сістэмы беларускай мовы.
1. Паняцце графікі.
Графіка (грэч. graphike – намаляваны; graphо – пішу) – сукупнасць сродкаў пісьма, якія выкарыстоўваюцца для фіксацыі мовы. Графікай таксама называюць раздзел мовазнаўства, у якім вывучаюцца пісьмовыя знакі і суадносіны паміж літарамі і гукамі, а таксама абрысы літар, знакаў.
Асноўнымі сродкамі графічнай сістэмы беларускай мовы з’яўляюцца літары.
Паводле асноўных значэнняў усе літары падзяляюцца на адназначныя і двухзначныя.
Адназначнымі называюцца літары, якія маюць адно гукавое значэнне і перадаюць на пісьме адзін гук. Да іх адносяцца а, о, э, у, ы, якія абазначаюць галосныя гукі [а], [о], [э], [у], [ы], літары д, т, ж, ч, ш, р, ў, а таксама дыграф дж, якія абазначаюць няпарныя цвёрдыя зычныя гукі [д], [т], [ж], [ч], [ш], [р], [ў], [дж].
Двухзначныя літары маюць два гукавыя значэнні. Да іх адносяцца парныя цвёрдыя і мяккія зычныя(б-б’, в-в’ і інш.), а таксама галосныя літары е(jэ), ё(jо), і(jі), ю(jу), я(jа).
Літары выконваюць дзве функцыі:
перцэптыўную – з’яўляюцца аб’ектам успрыняцця (мы іх чытаем і пішам);
сігніфікатыўную – маюць уласцівасць адрозніваць значымыя элементы мовы: марфемы, словы і інш.
Акрамя літар, у склад графікі ўваходзяць нялітарныя графічныя сродкі – знакі пунктуацыі, а таксама злучок (дэфіс), апостраф, знак націску, знак параграфа, лічбы і розныя матэматычныя знакі, прамежкі паміж словамі і часткамі друкаванага тэксту, шрыфтаваныя выдзяленні (курсіў, тлусты шрыфт, падкрэсліванне, выкарыстанне колеру і інш.).
Нялітарныя графічныя сродкі ўтвараюць другі ярус графікі (аснову графікі, як вядома, складаюць літары, упарадкаваныя ў алфавіт). Агульным у іх прыродзе з’яўляецца тое, што абедзве служаць адной мэце – перадачы вуснай мовы на пісьме: літары адлюстроўваюць гукавую (больш дакладна – фанемную членападзельнасць слоў, а знакі пунктуацыі – спецыфічную “членападзельнасць” сказа на сінтаксічным узроўні).
Нялітарныя пунктуацыйныя графічныя сродкі аб’ядноўваюць у сваім складзе 10 асноўных знакаў (знакаў пунктуацыі): кропка, пытальнік, клічнік, шматкроп’е, коска, кропка з коскай, двукроп’е, працяжнік, дужкі і двукоссе. Паводле знешніх графічных прымет вылучаюцца знакі кропкавыя (кропка, двукроп’е, шматкроп’е, коска, кропка з коскай),лінейныя (працяжнік), фігурныя (пытальнік, клічнік, дужкі і двукоссе).
Паводле значэння і ўжывання пунктуацыйныя знакі падзяляюцца на фінальныя (кропка, пытальнік, клічнік і шматкроп’е) і ўнутрысказавыя (дзве коскі, два працяжнікі, дужкі, двукоссе).
У залежнасці ад функцыі, якую выконваюць знакі прыпынку ў сказах, яны падзяляюцца на раздзяляльныя і выдзяляльныя.
Раздзяляльныя (няпарныя, адзіночныя) знакі прыпынку (кропка, пытальнік, клічнік, шматкроп’е, коска, кропка з коскай, двукроп’е, працяжнік) служаць для раздзялення самастойных сказаў у тэксце, частак складанага сказа ці асобных членаў простага сказа.
Выдзяляльныя (парныя) знакі прыпынку (дужкі, двукоссе, коскі, працяжнікі) служаць для выдзялення ў сказе яго асобных частак – адасобленых членаў, параўнальных зваротаў, звароткаў, пабочных і ўстаўных канструкцый, простай мовы.
Асноўныя прынцыпы, заканамернасці і правілы выкарыстання знакаў прыпынку апісваюцца ў пунктуацыі.