Тэма 4. Мадэлі паводзін спажыўцоў

Неаднастайнасць запатрабаванняў спажыўцоў і аналіз іх паводзін. Трыяда “Індывід – Сітуацыя – Прадукт”. Інды­відуальныя пераменныя: узровень далучанасці да прадукту, вопыт, адметныя рысы асобы і шука́ная карысць. Матыва­цыя – аснова рэгулявання спа­жы­вец­кіх паводзін. Падыходы спажыўца да пазнавальнага працэсу: лінейна-ўраў­няль­ная ма­дэль прыняцця рашэння спажыўцом; кан’юнктурная мадэль, простая і прызначаная для апісання структуры працэсаў пры­няцця рашэння спажыўцом. Тыпалогія карыснасці выканаль­ніцкіх мастацтваў: культурнае ўзбагачэнне, адукацыя, сацы­яльны прэстыж, выхаваўчы аспект і інш.

С е м і н а р 4

1. Адрозненні лінейна-ўраўняльнай мадэлі паводзін спа­жыўцоў ад кан’юнктурнай.

2. Значэнне ўзроўню інфармаванасці аб прадукце (гісторыя стварэння, адметныя якасці і асаблівасці, канкурэнтаздоль­насць і інш.) для працэсу прыняцця рашэння аб набыцці таго ці іншага прадукту ці паслугі.

3. Станоўчыя і адмоўныя аспекты выкарыстання сацыядэ­маграфічных пераменных у якасці вызначальных фактараў паводзін спажыўцоў.

Тэма 5. Сегментацыя рынку, пазіцыянаванне культурнага прадукту і паслугі

Сегментацыя як падзел на падгрупы адзінак, якія скла­даюць рынак. Функцыі сегментацыі. Умовы вызначэння сег­ментаў.

Дыхатамія сцыентысцкай і герменеўтычнай пазіцый у адносінах да прадуктаў галіны культуры.

Базавыя прынцыпы сегментацыі спажывецкага рынку: геа­графічныя, псіхаграфічныя, матывацыйныя і сацыядэмагра­фічныя.

Сегментацыя рынку па сацыяльна-эканамічных і нацыя­нальна-куль­турных прыкметах.

С е м і н а р 5

1. Характарыстыка галоўных функцый сегментацыі.

2. Роля дасканалага аналізу структуры рынку для ўстано­вы, якая зацікаўлена ў прасоўванні культурнага прадукту.

3. Значэнне сегментацыі і пазіцыянавання для выканаль­ніцкіх мастацтваў.

4. Крытэрыі сегментацыі рынку культурных прадуктаў.

Л а б а р а т о р н ы я з а н я т к і 1

1. Методыкі вымярэння культурнага прадукту – параўналь­ная, тэхнічная, эмацыянальная – і найболей рацыянальныя спосабы іх практычнага выкарыстання.

2. Структураванне спажыўцоў культурных прадуктаў па­водле геаграфічных, сацыяграфічных і псіхаграфічных прыкмет.

3. Методыкі прыцягнення сродкаў прыватнага бізнесу ў бюджэты культурных мерапрыемстваў.

4. Swot-аналіз дзейнасці ўстановы культуры.

Тэма 6. Цэнавая пераменная – другі кампанент маркетынгавага комплексу

Асаблівасці цаны культурнага (творчага) прадукту. Закон Бамоля.

Тры кампаненты цэнавай пераменнай. Пабочныя выдаткі на прадукт. Рызыка і псіхалагічныя намаганні. Затрачаныя намаганні. Вызначэнне цаны, узроўні яе складнікаў.

Карпаратыўныя партнёры. Цана творчага прадукту і яе складнікі: кошт вытворчасці і дыстрыбуцыі, інтэлектуаль­ны кампанент.

Цана як элемент карпаратыўнай палітыкі. Задачы карпара­тыўнай палітыкі, звязаныя з прыбыткам; продажам; канку­рэнтнай раўнавагай; карпаратыўным іміджам.

Метады цэнаўтварэння – заснаваны: на спажыўцах; канку­рэнцыі; выдатках.

С е м і н а р 6

1. Сувязь паняццяў рызыкі і цаны прадукту. Сутнасць па­няцця гібкасці ў цэнаўтварэнні. Сутнасць псіхалагічнай цаны.

2. Галоўныя мэты стратэгіі цэнаўтварэння.

3. Магчымасці стратэгіі паніжэння кошту прадуктаў і паслуг галіны культуры. Сацыяльны аспект даступнасці.

4. “Закон Бамоля”. Сутнасць маркетынгавага парадоксу.