
- •1. Wymien podstawowe wielkosci fizyczne ukladu si oraz podaj ich jednostki. Przedstaw
- •3. Omów kartezjański I biegunowy dwuwymiarowy układ odniesienia oraz kartezjański,
- •Związki pomiędzy współrzędnymi cylindrycznymi oraz kartezjańskimi [edytuj]
- •10. Omów poznane zasady zachowania obowiazujace w mechanice.
- •12. Omów ruch harmoniczny ciala na przykladzie oscylatora harmonicznego prostego lub
- •Analiza ruchu wahadła
- •17. Omów zjawisko dudnienia I przyklad wykorzystania tego zjawiska.
- •20. Omów plaska fale harmoniczna I zapisz równanie fali plaskiej.
- •21 Omów zjawisko dyfrakcji I interferencji fal, przedstaw rysunki I zapisz wzory.
- •24 Jakie wielkosci charakteryzuja fale dzwiekowa? Przedstaw wzory na cisnienie, energie,
- •30 Jaki proces nazywamy odwracalnym, a jaki nieodwracalnym? Podaj przyklady procesów odwracalnych I nieodwracalnych.
- •35. Zapisz równanie Van der Waalsa I omów izotermy gazu rzeczywistego. Kiedy mamy do czynienia z równowaga fazowa - podaj przyklady?
- •37. Przedstaw konstrukcje powstawania obrazów w zwierciadlach wkleslych I soczewkach
- •38 Omów budowe siatki dyfrakcyjnej I opisz sposób wyznaczania dlugosci fali swietlnej.
- •39 Omów promieniowanie ciala doskonale czarnego, opisz prawo Kirchhoffa, Stefana-
- •I jak okreslamy energie tego promieniowania?
38 Omów budowe siatki dyfrakcyjnej I opisz sposób wyznaczania dlugosci fali swietlnej.
.Siatka dyfrakcyjna - jeden z najprostszych przyrządów do przeprowadzania analizy widmowej.
Jest to przezroczysta płytka – kryształowa, szklana lub z tworzywa sztucznego. Na jedną ze stron płytki zostaje naniesiona seria równoległych nieprzezroczystych linii, o stałym i odpowiednio małym rozstawie - od kilkunastu linii na milimetr aż do tysiąca w przypadku dobrych siatek. Działanie siatki dyfrakcyjnej polega na wykorzystaniu zjawiska dyfrakcji i interferencji światła do uzyskania jego widma. W tym celu pomiędzy źródłem światła a białym ekranem umieszcza się siatkę dyfrakcyjną. Na ekranie uzyskuje się w ten sposób widmo świała. Jako pierwszy w swoich doświadczeniach prymitywną siatkę dyfrakcyjną zastosował angielski fizyk Thomas Young.
39 Omów promieniowanie ciala doskonale czarnego, opisz prawo Kirchhoffa, Stefana-
Boltzmanna iWiena.
Wszystkie rozgrzane ciała emitują promieniowanie elektromagnetyczne. Fale elektromagnetyczne emitowane przez te ciała mają różne długości fali. Widmem promieniowania ciała nazywamy funkcję opisującą zależność mocy promieniowania ciała od długości fali. W danej temperaturze różne ciała mają w ogólności inne widmo promieniowania. Jedne ciała emitują np. dużo światła czerwonego, a mniej niebieskiego, a inne odwrotnie. Nie można więc podać jednego wzoru, który by opisywał poprawnie widmo promieniowania rozgrzanych ciał.
Można wprowadzić jednak pewien model, który pozwala wyprowadzić wzór na widmo promieniowania i który dobrze opisuje własności promieniowania niektórych ciał. Model ten nosi nazwę modelu ciała doskonale czarnego.
Ciało doskonale czarne całkowicie pochłania padające na nie promieniowanie elektromagnetyczne we wszystkich zakresach długości fali. Mówiąc inaczej, ciało doskonale czarne nie odbija wcale promieniowania elektromagnetycznego.
Nie oznacza to wcale, że ciało doskonale czarne jest czarne! Ciało doskonale czarne nie odbija światła, może natomiast je emitować. Dobrym przykładem ciała doskonale czarnego jest mały otwór prowadzący do zamkniętej wnęki. Światło, które wpada przez otwór, doznaje tylu odbić wewnątrz wnęki, że jest praktycznie całkowicie pochłonięte. Innym przykładem ciał, które w dobrym przybliżeniu mają właściwości ciała doskonale czarnego są gwiazdy.
41. Omów model atomu wedlug koncepcji Bohra. Jak powstaje promieniowanie atomowe
I jak okreslamy energie tego promieniowania?
Model budowy atomu Bohra - model atomu wodoru autorstwa Nielsa Bohra. Według tego modelu elektron krąży wokół jądra jako naładowany punkt materialny, przyciagany do jądra siłami elektrostatycznymi. Pierwszym równaniem modelu jest więc równość siły elektrostatycznej i siły odśrodkowej. Drugie równanie, spoza mechaniki, informuje że długość fali elektronu mieści się całkowitą ilość razy w długości orbity kołowej. Model Bohra, jakkolwiek będący sztucznym sklejeniem mechaniki klasycznej i relacji de Broglie'a, daje prawidłowe wyniki nt. wartości energii elektronu na kolejnych orbitach.