57. Беларусь у 70-80-ыя гг. 20ст.Крызісныя з”явы ў сацыяльна-палітычным і эканамічным жыцці рэспублікі

Нягледзячы на высокія паказчыкі росту прамысловай вытворчасці, з п. п. 70-х гадоў паралельна існавалі і ўзмацняліся негатыўныя з’явы – адставанне тэмпаў паскарэння навукова-тэхнічнага прагрэсу і ўкаранення ў вытворчасць дасягненняў навукі і тэхнікі.Павелічэнне дзярж. асігнаванняў на патрэбы с/ г, а таксама выкарыстанне ўласных сродкаў дазволілі калгасам і саўгасам ажыццявіць шырокую праграму будаўніцтва вытворчых памяшканняў.Эканоміка Б.і была часткай агульнагаспадарчага комплексу СССР.Вынікам развіцця эканомікі БССР да сярэдзіны 80-х гадоў з’явілася стварэнне буйнога тэрытарыяльна-галіновага прамысловага комплексу. Ўвесь пасляваенны перыяд, у тым ліку і ў 70-я – першай палове 80-х гг., у рэспубліцы вялося інтэнсіўнае капітальнае будаўніцтва, нарошчваліся вытворчыя магутнасці.Аднак нельга не лічыцца з тым фактам, што ў эканамічным развіцці краіны і нашай рэспублікі ў першай палове 80-х гг. сталі відавочнымі негатыўныя з’явы. Гэта перш-наперш зніжэнне тэмпаў эканамічнага росту. Не ўдалося забяспечыць у поўнай меры выхад народнай гаспадаркі БССР, як і СССР у цэлым, на якасна новы навукова-тэхнічны і арганізацыйна-эканамічны ўзровень. Рэспубліка не дабілася рашучага зруху ў інтэнсіфікацыі вытворчасці. Не адбылося значнага паляпшэння якасці вырабленай прадукцыі. Значна ўскладнілася экалагічная сітуацыя ў выніку бурнага індустрыяльнага развіцця і недаацэнкі прыродаахоўных мер, недахопаў у ахове здароўя і г.д. Усё гэта выклікала сур’ёзную заклапочанасць у грамадстве. Мацней і мацней раздаваліся галасы аб неабходнасці перамен.З другой паловы 70-х гадоў канцэпцыя пабудовы камунізму атрымала працяг у канцэпцыі развітога сацыялістычнага грамадства.З сярэдзіны 50-х гадоў неаднаразова рабіліся спробы павялічыць ролю Саветаў у кіраванні дзяржавай і грамадствам.Аднак рэальная ўлада знаходзілася ў руках партыйных камітэтаў. І наогул ўсё грамадска-палітычнае жыццё было строга рэгламентавана і цэнтралізавана.Кіруючай сілай беларускага грамадства з’яўлялася Кампартыя Беларусі. Яе колькасць павялічылася.Важную ролю ў палітычнай структуры і жыцці грамадства ігралі грамадскія арганізацыі – гэта перш-наперш прафсаюзы.Усплеск грамадскай актыўнасці быў звязаны з абмеркаваннем і прыняццем Канстытуцыі СССР 1977 г. і Канстытуцыі БССР 1978 г. Іх вартасцю была арыентаванасць на абарону сацыяльных гарантый людзей.

59. Абвяшчэнне незалежнасці рб.Беларусь у перыяд умацавання дзяржаўнасці. Эканамічнае і палітычнае становішча на сучасным этапе

8 снежня 1991 г. у Белавежскай пушчы кіраўнікі Расіі, Беларусі і Украіны ігнаруючы волю сваіх народаў, якая была выказана на агульнасаюзным рэферэндуме 17 сакавіка 1991 г., ліквідавалі дагавор 1922 г. аб утварэнні СССР і тым самым разбурылі вялікую і магутную дзяржаву. Гэты дзяржаўны пераварот быў здзейснены са згоды прэзідэнта СССР М. Гарбачова. На руінах СССР утварылася Садружнасць Незалежных Дзяржаў.

Абвяшчэнне незалежнасці Б. Яшчэ да распаду СССР 27 ліпеня 1990 г. сесія Вярхоўнага Савета БССР прыняла Дэкларацыю аб дзяржаўным суверэнітэце БССР. Было абвешчана вяршэпства на тэр-ыі рэспублікі Канстытуцыі БССР і яе законаў. Гэтым быў пакладзены пачатак шляху да дзяржаўнага суверэнітэту.

Дзяржаўны пераварот у Маскве ў жніўні 1991 г. узмацніў цэнтрабежныя тэндэнцыі. Нечарговая сесія Вярхоўнага Савета БССР у жніўні гэтага года прыняла пастанову аб забеспячэнні паліт. і эк. самастойнасці БССР У гісторыі Б. пачаўся новы этап - этап незалежнай дзяржавы.

Адбылася замена назвы рэспублікі і дзяржаўнай сімволікі. БССР - «Рэспубліка Беларусь», а ў скарочаных і састаўных назвах - «Беларусь». Дзярж. сімваламі РБ сталі бела-чырвона-белы сцяг і герб «Пагоня».

Пасля абвяшчэння незалежнагці Б. пачалася работа па фармір. органаў дзяржаўнага кіравання. Былі створаны Узброеныя Сілы, новая банкаўская сістэма, камітэты па кіранаінню дзярж. 15 сакавіка 1994 г. была прынята Канстытуцыя (Асноўны Закон) РБ. Ёю наша дзяржана абвяіпчалася Прэзідэнцкай рэспублікай.

Першым Прэзідэнтам РБ быў выбраны А. Р. Лукашэнка.

Вся законод. власть суверенного бел. гос-ва фактически принадлежала Верховному Совету, а исполнительная -правительству. Начался процесс формир. собственных органов власти, институтов и атрибутов независимого гос-ва.

Изменения произошли в системе органов гос-ой власти и управления: республикан­ским Министерством внутренних дел, «О таможенной службе РБ», «Об образовании Вооруженных Сил РБ».

Важным проявлением суверенитета бел. гос-ва стало формир. собственной финансовой системы(деньги).

15 марта 1994 г. Верховный Совет Б. принял новую Конституцию. В соответствии с зако­ном властные функции разделялись между Верховным Советом и президентом, который избир. всенародно на пятилетний срок и является главой гос-ва. Исполнительную власть осущ. Совет Министров во главе с премьер-министром. Беларусь провоз­глашалась унитарным демократ. соц.гос-ом. Были назначены выборы президента.

Лето94 – Лукашенко.

На референдуме 1996 г. была принята новая Кон­ституция( был создан двухпалатный парламент (На­циональное Собрание). Он состоит из Совета Республики и Палаты представителей).

2004 добавка к конституции об выбор презид на 3 срок

В 1996 г. 1 Всебелорусское народное собрание утвердило предложенные президентом Основные направления социально-эк. развития РБ на 1996-2000 гг. Целью программы стало построение социально ориентированной рыночной экономики, достижение в 2000 г. уровня 1990 г. по важнейшим эк.показателям(стабидизация,эк рост). приоритетами программы экспорт, жилье, продовольствие.

Программа 2001-2005 гг. 1) наращивание экспорта товаров и услуг;

2) развитие агропромышл. комплекса и связанных с ним отраслей; 3) активизация инновационной и инвестиционной дея-ти;

4) дальнейшее развитие жилищного строительства;

5) формирование эффективной системы здравоохранения

2006-2010 1) всесторонне гармоничное развитие человека, формирова­ние эффективной системы здравоохранения;

2) инновационное развитие нац. Эк., энер-го- и ресурсосбережение;

3) наращивание экспортного потенциала страны;

4) развитие агропромышл. комплекса, социальной сферы села;

5) развитие малых и средних городов;

6) жилищное строительство.