
- •31. Сацыяльна-эканамічнае развіццё Беларусі у др. Палове 19ст.
- •32. Сялянская рэформа 1861г.Буржуазныя рэформы 60-70-х гг. 19ст. Асаблівасці іх правядзення ў Беларусі
- •32.Сялянская рэформа 1861 г. Буржуазныя рэформы 60-70 гг. 19ст. І асаблівасці іх правядзення ў Беларусі
- •33.Паўстанне 1863-64гг. Ў Беларусі. Яго наступствы.
- •34. Сацыяльна-эканамічнае развіццё Беларусі ў другой палове 19 ст.
- •34.Сацыяльна-эканамічнае развіццё Беларусі ў др. Пал. 19 ст.
- •35. Грамадска-палітычны рух у другой палове 19ст.
- •42. Кастрычніцкая рэвалюцыя. Усталяванне савецкай улады ў Беларусі.
- •43. Беларусь у час нямецкай акупацыі. Утварэнне бнр.
- •44. Утварэнне бсср і ЛітБел
- •45. Беларусь у час савецка-польскай вайны. Рыжскі мірны дагавор.
- •46. Грамадска-палітычнае і эканамічнае развіццё бсср у 20-х гг. 20 ст.(нэп)
- •47. Развіццё культуры Беларусі у 20-х гг. 20ст. Палітыка беларусізацыі
- •47. Развіццё культуры Беларусі у 20-х гг. 20ст. Палітыка беларусізацыі
- •48. Беларусь у перыяд першых пяцігодак. Індустыялізацыя і калектывізацыя
- •49. Грамадска-палітычнае і культурнае жыццё бсср у 1928-1939гг.
- •52. Напад Германіі на ссср.Пачатак вав. Акупацыйны рэжым.
- •53. Народнае супраціўленне акупантам у гады вав.
- •54. Вызваленне Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў
- •54. Вызваленне Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў
- •55. Аднаўленне народнай гаспадаркі.Грамадска-палітычнае жыццё. Умацаванне савецкай улады ў Заходняй Беларусі
- •56. Сацыяльна-эканамічнае развіццё рэспублікі і культурнае развіццё ў 50-60-ыя гг. 20ст.
- •57. Беларусь у 70-80-ыя гг. 20ст.Крызісныя з”явы ў сацыяльна-палітычным і эканамічным жыцці рэспублікі
- •59. Абвяшчэнне незалежнасці рб.Беларусь у перыяд умацавання дзяржаўнасці. Эканамічнае і палітычнае становішча на сучасным этапе
- •60. Нацыянальнае адраджэнне. Развіццё культуры на сучасным этапе
52. Напад Германіі на ссср.Пачатак вав. Акупацыйны рэжым.
Напад Германіі
На рассвете 22 июня 1941 года, нарушив договор о ненападении, фашистская Германия начала осущ. плана «Барбаросса». За считаные дни немцы продвинулись на несколько десятков км. 28 июня пал Минск.В течение первых трех недель немцы продвинулись на глубину 300-600 км., оккупировав Латвию,Литву, Правобережную Украину, Молдавию и Беларусь.
Для войны против СССР Гитлер сосредоточил подавляющую часть своих сухопутных сил. Советская армия была хуже оснащена и уступала противнику в живой силе. Однако основной причиной такого огромного успеха немцев в первые недели войны является то, что Красная армия сама готовилась к наступлению. Сталин прекрасно понимал, что войны с Германией не избежать, но он не думал, что Гитер нарушит пакт Молотова-Рибентропа о ненападении. Т.е. не было создано никаких оборанительных линий. Немецкая авиация уничтожила все самолеты Красной армии, которые были расположены на террітории Беларуси. Однако совецкие войска до последнего обораняли Беларусь: уже находясь в окружении, Брестская крепость оборанялась больше месяца. Придя в себя от шока, отдельные части Красной армии переходили в контрнаступление. Конечно, глобально они ничего не изменили, но двухмесячное сражение за Смоленск, оборона Киева, Одессы и контрнаступление Красной Армии под Ельней в сентябре 1941г. поставили под вопрос быстрое завершение военных действий.
Однако немецкая армия обладала еще значительнм наступательным потенциалом и, перегруппировав силы,30 сентября начали наступление на Москву. Цель – захват Москвы до наступления холодов. Название – операция «Тайфун».Московская битва делится на 2 периода: оборанительный (30 сентября — 4 декабря 1941) и наступательный, который состоит из 2 этапов: контрнаступления (5-6 декабря 1941 — 7-8 января 1942) и общего наступления советских войск (7-10 января — 20 апреля 1942). Гитлер рассматривал взятие Москвы, столицы СССР и самого большого советского города, как одну из главных военных и политіческіх целей операции Барбаросса.
5 декабря немцам удалось подойти к московскому пригороду Химки, однако намеченные сроки по захвату Москвы были сорваны. Немцы понесли тяжелые потери. 6 декабря советские войска перешли в контрнаступление. Вернули Калугу и Орел, Калинин. К марту 1942г. Линия фронта стабилизировалась на линии Великие Луки – Гжатск – Яса.
Главным результатом предпринятого Красной Армией в декабре 1941 г. контрнаступления является ликвидация непосредственной угрозы столице СССР — Москве. Помимо политіческого значения, Москва являлась крупнейшим узлом всех видов коммуникаций, потеря которого могла отрицатательно сказаться на ведении боевых действий и работе промышленності
Важным последствием советского контрнаступления стало временное лишение немецкого командования эффективных инструментов ведения войны — моторизованных корпусов. Продвижение советских войск привело к значительным потерям техники и снижению ударных возможностей немецких войск.
На полях Подмосковья было нанесено первое крупное поражение немецкой армии во Второй мировой войне, развеян миф о её непобедимости.
Акупацыйны рэжым
У пачатку верасня 1941 г. на ўсёй тэрыторыі Беларусі ўсталяваўся нямецкі акупацыйны рэжым. Захопнікі стварылі структуры «новай» ўлады, сталі займацца і гаспадарчымі пытаннямі. Усе прадпрыемствы і ўстановы былі ўзяты на ўлік; ужо на працягу ліпеня 1941г. праведзіна рэгістрацыя працаздольнага насельніцтва ў гарадах. Вясной 1942 г. была праведзена зямельная рэформа. Усе калгасы былі ліквідаваны, а іх зямля і інвентар перайшлі да ўжытку сялян у рамках так званых «кааператываў». На тэрыторыі Ўсходняй Беларусі калгасы па-ранейшаму існавалі. Яны, па меркаванню акупацыйных уладаў, з'яўляліся даволі зручным і надзейным сродкам забеспячэння харчовых патрэб Германіі і фронту.
Галоўным сродкам ажыццяўлення генеральнага плана «Ост» з'яўлялася палітыка генацыду. Для рэалізацыі гэтага плана фашысты выкарыстоўвалі наступную сістэму мер: аблавы, заложніцтва, пагромы, турмы, лагеры смерці, карныя аперацыі і інш. У межах Беларусі было арганізавана 260 лагераў смерці. У Мінску і яго ваколіцах было размешчана 5 такіх лагераў, адзін з якіх - Трасцянецкі – па колькасці знішчаных людзей стаяў на трэцім месцы пасля Асвенцыма і Майданака. Пад выглядам барацьбы з партызанамі акупанты правялі больш за 140 карных экспедыцый, ў ходзе якіх цэлыя раёны Беларусі ператварыліся ў пустыні.