32. Эпітэт, як паэтычны прыём ў народнай песне.

Эпитэт – выдзяленне характэрнай рысы, ци прыкметы якога небудзь прадмета, што выкликае пэуныя эмацыанальныя адносины да яго. Яны бываюць: 1) Эпитэты, выражыная кароткай формай прыметника («На маёры сини жупан дараги»), «шыз арол лятае, крылом засевае», 2) Двайныя эпитэты, не рэдка синамичныя: «Бярозанька кудравая, маладжавая», 3) Тауталагичныя эпитэты: «Зарадзи Божа жыта коласам каласистае, ядром ядранистае». «А нам жа ехаць дворам дваравым». 4) Складаныя эпитэты : «Сцяли чарнаброва вишаникам бор». 5) Эпитэты у форме прыдатка : «Наша курачка, залатапёрачка». «Пацёр, памяу, руту мяту».

33. Практычнае выкананне зімовых песень ( 7 шт.).

34. Параўнанне. Як паэтычны сродак народнай песні.

Параунанне характарызуе яки небудзь прадмет з дапамогай иншых падобных прадметау и з`яу : «Мая жоначка маладая, ну як ягадка наливная», «А у горадзе ружа вялася купками», «А у гародзе маки зацвитаюць, тож не маки, усе данцы казаки». Параўнанне — шматзначны тэрмін.

Параўнанне — працэс колькаснага або якаснага супастаўлення розных уласцівасцей (падабенстваў, адрозненняў, пераваг і недахопаў) двух аб'ектаў.

Параўнанне — высвятленне, які з двух аб'ектаў лепшы ў цэлым («інтэгральнае супастаўленне»).

Параўнанне (гут.) — сцвярджэнне, што дадзеныя аб'екты роўныя ці падобныя, прыраўноўванне, прыпадабненне.

Параўнанне ў стылістыцыі літаратуры —стылістычная фігура, у якой адбываецца прыпадабненне аднаго прадмета ці з'явы да іншага па якой-небудзь агульнай для іх прыкмеце.

Параўнанне ў лінгвістыцы — сінтаксічная канструкцыя, якая выкарыстоўваецца для выразу параўнання.

35. Вобразны паралелизм –разнавиднасць параунання

Разгарэлася калина , перад зарою стоячы

Расплакалася дзяучынка ,перад бацькай стоячы

Вобразны паралелизм можа ахопливаць усю песню.

Як табе , зараначка

З сонейкам растацися ?

Хмарками абауюся,

Дажджами абал’юся.

З сонейкам растануся

Як табе , дзевачка

З матухнай растацися ?

Косками апушчуся

Слезками абал’юся.

З матухнай растануся .

36. Увасабленне – паэтычны прыём ў народнай песне.

Увасабаленне азначае перанясенне уласцивасци жывых истот на з’явы прыроды и прадметы , их адушауленне .Найбольш часта сустракаецца персанификацыя (учалавечванне):

“Адкликнися , мая доля “

“ Ой, рэчанька ,рэчанька ,чаму ж ты няпоуная ?”

37. Метафара у народнай песне.

Метафара — слова або выраз, якія ужываюцца ў пераносным значэнні, у аснове якога ляжыць неназванае параўнанне прадмета з якім-небудзь іншым на падставе іх агульнай прыкметы.

Метафара ў народнай песне вельмі блізкая да ўвасаблення.

Прыклад: У нас сёння вайна была,

Усё поле зваявалі…

(Жніўныя песні)

38. Гіпербала ў народнай песні.

Гіпербала — стылістычная постаць відавочнага і наўмыснага перабольшання, з мэтай узмацнення выразнасці і падкрэсленні сказанай думкі. («Я казаў гэта тысячу разоў»; «Нам ежы на паўгода хопіць».)

Гіпербала гэта перабольшванне, увелічэнне чалавека, прадмета, з’явы. Асабліва іх шмат у зімовых песнях.

39. паўтарэнне(таўталогія),як паэтычны сродак песні Адной з форм таўталогіі з'яўляецца паўтарэнне аднолькавых слоў у песні: Пыл,пыл на дарозе, Пыл,пыл на шырокай, Дым,дым на дубраве, Дым,дым на зялёнай.

40.памяншальна-ласкальныя словы ў народнай песні Памяншальна-ласкальныя словы надаюць адметную асаблівасць народнай песні: "Суботанька нядезльку радзіла, сабралася на стульчына радзіна". "Вы, пташачкі, малышачкі, скінце папярынцы, маёй мілай галубачцэ на шызыя крыльцы"