Polskie przymiotniki

Jaki jest ten mężczyzna? Jaki on jest? Jaka jest ta kobieta? Jaka ona jest? Jakie jest to dziecko? Jakie ono jest?

wysoki średniego wzrostu niski

gruby szczupły

wysportowany niewysporowany

przystojny ładna brzydki

wesoły smutny

stary młody

chory zdrowy

miły niemiły

P. Jaki jest ten mężczyzna?

O. Ten mężczyzna jest wysoki i szczupły.

P. Jaka jest ta kobieta?

O. Ta kobieta jest ładna i młoda.

P. Jakie jest to dziecko?

O. To dziecko jest wesołe i miłe.

ambitny inteligentny kreatywny

agresywny aktywny sentymentalny

racjonalny emocjonalny naturalny

romantyczny sympatyczny spontaniczny

energiczny wysportowany zestresowany

zrelaksowany sfrustrowany utalentowany

P. Skąd jest pan Sherlock Holmes?

O. On jest z Anglii.

P. Jaki on jest?

O. On jest wysoki, bardzo szczupły i przystojny.

P. Skąd jest pani Angela Merkel?

O. Ona jest z Niemec.

P. Jaka ona jest?

O. Ona jest gruba, energiczna i inteligentna.

P. Skąd jest pani Rihanna?

O. Ona jest z Ameryki.

P. Jaka ona jest?

O. Ona jest ambitna, młoda i kreatywna.

P. Skąd jest pan Jacques Chirac?

O. On jest z Francji.

P. Jaki on jest?

O. On jest sympatyczny, racjonalny i utalentowany.

P. Jaki/jaka jesteś?

O. Jestem....

P. Jaki/jaka nie jesteś?

O. Nie jestem ani...., ani....., ani....... .

CZASOWNIK KONIUGACJA; -m, -sz

Liczba pojedyncza	Zaimek osobowy	mieć	rozumieć	przepraszać	czytać	pytać
	(ja)	mam	rozumiem	przepraszam	czytam	pytam
	(ty)	masz	rozumiesz	przepraszasz	czytasz	pytasz
	on/ona/ono pan/pani	ma	rozumie	przeprasza	czyta	pyta
Liczba mnoga	(my)	mamy	rozumiemy	przepraszamy	czytamy	pytamy
	(wy)	macie	rozumiecie	przepraszacie	czytacie	pytacie
	oni/one państwo	mają	rozumieją	przepraszają	czytają	pytają

P. Czy on czyta tekst?

O. Tak, on czyta tekst.

P. Czy ona rozumie?

O. Nie, ona nie rozumie.

P. Czy oni czytają?

O. Nie, oni nie czytają, oni pytają.

P. Ty rozumiesz?

O. Nie, nie rozumiem.

P. Co Pan/Pani czyta?

O. Czytam gazetę.

P. Co Państwo czytają?

O. Czytamy książkę.

P. Jak się masz?

O. Dobrze.

P. Jak ona ma na imię?

O. Ona ma na imię Aneta.

Proszę wpisać zaimki osobowe.

1. On czyta tekst.

2. Ona nie rozumie.

3. My mieszkamy w Krakowie.

4. Gdzie ty mieszkasz?

5. Oni pytają.

6. Ja czytam gazetę.

7. Ja mieszkam w centrum.

8. Jak wy się nazywacie?

9. Ja przepraszam.

10. Ja nie rozumiem.

11. Ty nie rozumiesz?

12. Ona ma na imię Aneta.

13. On nazywa się Kowalski.

LICZEBNIKI

11	jedenaście
12	dwanaście
13	trzynaście
14	czternaście
15	piętnaście
16	szesnaście
17	siedemnaście
18	osiemnaście
19	dziewiętnaście
20	dwadzieścia
21	dwadzieścia jeden
22	dwadzieścia dwa
23	dwadzieścia trzy

P. Ile jest 16+4?

O. 16+4 to jest 20

P. Ile jest 22-8?

O. 22-8 to jest 14

Automatyczne połączenia międzymiastowe

numer kierunkowy

Dokąd?

P. Jaki jest numer kierunkowy do Krakowa?

O. Proszę powtórzyć. Dokąd? P. Do Krakowa.

O. 0-12

P. Dziękuję.

do Warszawy 0-22 do Rzeszowa 0-17

do Zakopanego 0-18

Proszę pszeczytać dialogi:

Anna: Cześć. Jak się masz?

Bogusław: Dziękuję, dobrze. A ty?

Anna: Świetnie. Przepraszam, wiesz kto to jest?

Bogusław: Nie wiesz?? To jest nowy profesor. Nazywa się Gonzales.

Anna: Czy on jest z Hiszpanii?

Bogusław: Nie, on ma hiszpańskie nazwisko, ale jest z Polski. Ma na imię Andrzej.

Anna: Aha!

Piotr: Cześć, Ewa! Jak się masz?

Ewa: Świetnie. A ty?

Piotr: Dziękuję, dobrze. Czy masz samochód?

Ewa: Nie mam. Jest w serwisie. A ty? Czy to jest twój samochód?

Piotr: Tak. Mam japoński samochód.

Ewa: Bardzo elegancki.

Piotr: Proszę...

Ewa: Dziękuję bardzo.

Piotr: Nie wiem, gdzie mieszkasz.

Ewa: Aleja Puławska. Wiesz, gdzie to jest?

Piotr: Puławska... Puławska... Nie wiem. W centrum?

Ewa: Tak.

Piotr: Aha, tak!! Puławska jest w centrum. Tak!