1.Kultura jako system wyobrażeń zbiorowych I fakt społeczny; socjologiczno – kulturowe koncepcje kultury ( Durkheim, Giddens)

KULTURA WG. E. Durkheima: kultura jest to strefa wyobrażeń zbiorowych, to nie tylko pojęcia, ale też wartości, ideały i symbole, które są podzielone w ramach zbiorowych, ale równocześnie są zewnętrzne. Kultura jest pochodną życia zbiorowego. Warunkiem istnienia kultury jest świadomość zbiorowa. Świadomość zbiorowa to zachowania pomiędzy jednostkami. Zespół różnego rodzaju związków, które odczuwamy, ale nie możemy ich zobaczyć. To świadomość jest autorem faktu społecznego.

KULTURA JAKO SYSTEM WYOBRAŻEŃ ZBIOROWYCH (Religia – patrz punkt 2!, Bohater kulturowy)

Bohater kulturowy: powołuje go do życia społeczeństwo, oznacza to więc, że taki bohater jest potrzebny. Tacy bohaterzy pojawiali się już w czasach starożytnych np. Kuros- ktoś doskonały, dobrze urodzony, potężny. Bohaterami są często postacie literackie (np. Romeo i Julia) są oni bliscy ogromnej rzeszy ludzi, którzy równocześnie się nie znają i nie należą do jednej zbiorowości. Każdy bohater uosabia konkretne cechy z konkretnymi wartościami, które są istotne dla grupy, która nie musi być z sobą powiązana. Bohater kulturowy może, ale nie musi posiadać magiczną moc, której nie mają inni, a którą on wykorzystuje w danej zbiorowości. Każdy bohater kulturowy musi posiadać piętę achillesową. Przykładem bohaterów kulturowych są:

• Hitler ( posiadał pewne wartości dla określonej grupy)

• Robin Hood (dawał biednym, zabierał bogatym)

• Supermen, Janosik ( posiadali nadprzyrodzone moce?)

• Św Patryk, Jezus Chrystus ( wiadomo święty to święty)

Osoba bohatera kulturowego jest objęta kultem ( miejsce urodzenia, śmierci itp.)

FAKT SPOŁECZNY: „to wszelki sposób postępowania utrwalony lub nie, zdolny do wywierania na jednostkę zewnętrznego przymusu, ale również taki, który jest w danym społeczeństwie powszechny, mający jednak własną egzystencję, niezależną od jego jednostkowych manifestacji (przejawów).” Durkheim

W ujęciu durkheimowskim fakty społeczne mają trzy podstawowe cechy:

• powszechność - przekonania i reguły są podzielane przez członków pewnej zbiorowości,

• zewnętrzność - wobec każdego członka tej zbiorowości fakty te są zewnętrzne, nie są wymyślone przez niego, lecz istniały już wcześniej i zostały mu przekazane w procesie socjalizacji,

• przymusowość - każdy członek danej zbiorowości musi zachowywać się zgodnie z jej zasadami, a każde przeciwstawienie się tym zasadom spotyka się z uruchomieniem wobec jednostki pewnych sankcji społecznych.

Fakty społeczne muszą być powszechne i powtarzalne, należą do nich między innymi: prawo, religia, moralność, obyczaje.

 Wg Anthony'ego Giddensa (2001): (To z internetu, rozdział II z „Socjologii” mówi o społeczeństwach kapitalistycznych i przemysłowych, nie ma ani słowa o kulturze – trust me.)"Socjologowie, posługując się pojęciem <kultura>, mają na uwadze wyuczone, nie zaś dziedziczne aspekty spoołeczeństw ludzkich. Są to wspólne wszystkim członkom społeczeństwa elementy kultury, dzięki którym mogą oni współpracować i porozumiewać się ze sobą. Tworzą one wspólny kontekst, w którym przebiega życie jednostek społecznych. Kultura danego społeczeństwa ma zarówno aspekty niematerialne - wierzenia, przekonania, idee i wartości, stanowiące treści kulturowe - jak  też materialne, reprezentujące te treści przedmioty, symbole i narzędzia."