32. Вясельная абраднасць беларусаў

Вясельны рытуал

Першы этап – сватанне. Бацькі вырашалі лёс дачкі. Перыяд ад сватання да вянчання насіў назву “сядзець у нявестах”, да гэтага – сядзець у дзеўках.

Нявеста ніколі не выходзіла адна, а заўсёды з сяброўкамі. Адзін з важных этапаў – развітанне з маладосцю (мыццё нявесты, і г.д.). У сялян касцёр каб спаліць вянок складалі ў дзень вяселля.

Падчас вяселля пад абразамі не сядзелі.

У ча вянчання баяры і баяркі (дружкі і сяброўкі маладой) сачылі за тым, каб жаніх і нявеста не паднялі свечку вышэй за другога.

Прыгатванне вясльенага караваю і яго падзел – важная з’ява. Яго выпякалі за 2-3 дня да вяселля, але маглі іў дзень вяселля. У хаце нявесты албо жаніха. Прадукты прыносілі карвайніцы. Кожная прыносіла па прыгаршні. Было сумеснае прыгатаванне.

Прыгатванне каравая лічылася падзеяй касмічнага маштабу. Караваі раней выпякалі ў Стоўбцах.

Каравай быў вялікіх памераў. У Віцебскай губерні – 20 кг і 1.5 м ў дыяметры. Аперацыі па прыгатванні насілі эратычны падтэкст.

На Беларусі на дзяжу з цестам садзілі маладую і переапраналі яе. Гатовы каравай ставілі на стол усыпаны хернем і ўпрыгожвалі яго. Ставілі каравай у чырвоны кут.

Каравай – сімвалічны вобраз свету і калектыўнай долі.

33. Саслоўныя формы баўлення часу

34. Кірмаш і яго асаблівасці

35. Батлейка і яе асаблівасці

Дацэнт кафедры гісторыі Беларусі і музеязнаўства

Нароўская А.М.